Echt supermooi. Het is zo waar, het is gewoon hoe het voelt. Mn ogen doen nog zeer van het huilen. Het is ook zo fijn om te horen dat je niet de enige bent die het zo voelt. Dat is ook iets waar ik het van de week met mn man over heb gehad. Er is geen richtlijn bij KID. Je weet niet wat normaal is, hoe je je moet voelen, hoe je je moet gedragen, wat je moet denken. Je hebt geen referentiekader en dat is soms best moeilijk. Dit nummer voelt als een bevestiging dat het normaal is wat ik denk en voel en dat is heel fijn.
Je bent zeker niet de enige, soms betrap ik mezelf erop dat ik ook niet weet hoe ik er nou mee om moet gaan. Men denkt/ziet dat ik heel sterk ben, zo kom ik ook over, en zo ben ik ook over het algemeen, maar dan betrap ik mezelf toch dat er momenten zijn dat ik ook het even niet zie zitten... Ooit komt de dag zeg ik vaak, maar dan heb ik dipjes en denk ik wie kan mij verzekeren dat ooit mijn dag komt dat ik een kindje mag dragen? Ik wijk mischien een beetje af van jou reactie hierboven,maar dit is de gedachte die als eerste naar boven schoot na het lezen hierboven wat je schreef. KID heeft idd geen "standaard richtlijn"... En gelukkig hebben we dit forum dan knuff meis, het valt vaak allemaal niet mee.
Bij mij precies hetzelfde Mounia! Ik ben heel sterk, bekijk alles heel positief, maar soms lukt dat gewoon even niet. Die dipmomentjes horen erbij. Gelukkig komen we er altijd weer uit, al duurt het soms iets langer. Ik ben niet gelovig, maar ik geloof wel dat iedereen krijgt wat hij aankan. Blijkbaar zijn wij sterk genoeg om dit aan te kunnen! Naar aanleiding van het liedje heb ik een gesprekje gehad met een forumdinnetje. Ik zal even een stukje quoten van mezelf wat precies omschrijft wat ik bedoel met de richtlijnen en referentiekaders. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of ik de enige ben die het zo beleef?
Het dikgedrukte zo denk ik ook! Zei ik laatst ook nog tegen iemand. En over jou gequote stukje, Ik hou zielsveel van mijn man, ik kan me geen leven voorstellen zonder hem! Maar je weet nooit wat de toekomst brengt, STEL hij verlaat mij als ik 40 ben dan heb ik nooit meer een kans om zwanger te worden. Dat is niet de reden dat wij KID gaan doen hoor, maar je snapt het denk ik wel. En stel we hebben wel al KID kindjes ik snap je gedachte wel, de angst dat je man gaat zeggen het zijn toch mijn kinderen niet! Ook ik weet dat mijn man dat nooit zal zeggen, dus ik denk dat dit gewoon gedachtes/gevoelens zijn die een beetje bij het KID traject horen. Voel je niet schuldig meid, ik weet wel zeker dat jij (en ik) niet de enige bent die weleens zo denkt. Mischien wel een fijn idee dat dit soort gedachtes voornamelijk bij KID trajecten voorkomt?
Vandaag bij de internist geweest en ik mag niet stoppen met mn medicijnen. Ze hadden het liefst gehad dat mn schildklier eruit ging, maar ivm de kinderwens kan dat niet. *pfew! zit toch echt niet op een operatie te wachten!* Ik moet nu al wel gaan nadenken waar ik wil bevallen, want ik moet direct vanaf de posi test bij een gyn lopen. Ik moet bij een posi test direct bloed laten prikken en vanaf dan elke 4 weken. Ook elke 4 weken een echo (ohh wat vinden we dat erg ) Moet zeggen dat het gesprek wel een impact heeft gehad. Ik heb dus echt geen keuze of ik thuis wil bevallen of niet. (had ik ook niet verwacht, maar het zo horen is toch wel hard) En een onbezorgde zwangerschap zit er ook niet in. Ze heeft duidelijk verteld hoe belangrijk mijn schildklier is voor ons kindje en dat het bij verkeerde waardes heel fout kan gaan. Ik moet onder strenge controle en dat begint al vanaf het moment dat we weten wanneer we mogen starten met de IUI-D. Best heftig moet ik zeggen!
Ohw lieverd wat heftig allemaal! Ik hoop wel dat het direct de 1e keer raak is en dat jullie eigenlijk mogen genieten van een komend wondertje al zal het zoals je al zegt niet zonder zorgen zijn deze zwangerschap. Ik gun het jullie zo , je bent zo'n lieve sterke vrouw en vind echt dat je dit verdient! xxx
Zit ik net nog heel blij te vertellen dat ik door mag gaan met mn medicijnen, nu weet ik het niet meer... Mn internist belde net op dat ze de schildklierspecialist had gesproken. Ik moet wel stoppen met mn medicijnen en dan een half jaar kijken wat mn schildklier gaat doen. In dat half jaar mag ik niet zwanger worden! Zijn mn waardes na dat half jaar niet goed, dan moet ik alsnog de slok (radio actief jodium slok die je schildklier kapot maakt) of opnieuw medicijnen. Dat houdt in dat ik dan wéér minimaal driekwart jaar niet zwanger mag worden. In totaal praten we dus over bijna anderhalf jaar niet zwanger worden. Ik voel me zoooo ziek Ik weet het gewoon niet meer! Ze zegt dat ik wel door mag gaan met de medicijnen, maar dat het beter is voor ons kind als ik geen medicijnen slik. Dat snap ik ook wel! Maar niemand kan mij garantie geven dat ik over anderhalf jaar geen medicijnen meer slik! Want die slok slaat vaak genoeg niet aan en dan moet je alsnog medicijnen. Ik heb gevraagd wat de gevolgen konden zijn voor ons kindje als ik deze medicijnen slik. Daar kon ze geen antwoord op geven. Ja, ons kindje heeft kans op een schildklier probleem. Dat heeft ons kind ook wanneer ik die medicijnen niet slik! Met de medicijnen die ik slik mag ik gewoon borstvoeding geven, dus hoe schadelijk zouden ze zijn? (Thyrax en Propylthiouracil voor de dames met verstand van medicijnen) Ik heb over een week een telefonische afspraak, want ik kon nu gewoon geen antwoord geven. Wat moet ik nou doen? Ik weet het gewoon niet meer. Ik ben net uit een dal gekrabbeld en dan dit weer. Wat is het volgende? We wachten al zo lang en keer op keer op keer gebeurd er wéér iets waardoor we nóg langer moeten wachten. En weer op die 4,5e maand. Ik weet het gewoon niet meer. Ik ben echt kapot
Oh dreamer meid wat een tegenslagen, wat een rotnieuws, ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen met alles en een dikke knuffel geven. Ik hoop en duim echt dat jullie niet nog langer hoeven te wachten. Dat zou vreselijk oneerlijk zijn. Trouwens dat liedje is echt prachtig inderdaad, ik heb m op cd, heb ze een keer horen zingen op een vrouw zijn dag en heb toen de cd kocht.
De internist gaf me een site door waar ik op kon kijken wat de gevolgen zijn tijdens de zwangerschap. Ik zal even de stukjes die van toepassing zijn quoten. Als ik 5 weken zwanger ben, dan heb ik nog goede schildklierwaardes, dus dat lijkt me met medicijnen geen probleem. Ik heb vast wel die anti-stoffen, maar dat heb ik zonder medicijnen dus ook! Die anti-stoffen zitten niet in de medicijnen namelijk. Ik slik al heel weinig, dus als ik nog minder nodig zou hebben tijdens de zw kan ik tijdelijk stoppen. Een struma heb ik zelf ook, dat is geen belemmering in je leven. Het enige dat ik lees is dat de baby soms minder goed groeit, maar dit komt niet door de medicijnen. Over de medicijnen lees ik dat de baby schildklier problemen kan krijgen, maar dat kan dus sowieso omdat het erfelijk is en ik zelf anti-stoffen heb. Mijn schildklier probleem is chronisch, dus wachten tot het over is is geen optie. Onze kinderen hebben dus sowieso kans dat ze ook een schildklier probleem krijgen. De medicijnen zelf doen eigenlijk niets anders dan wat mijn schildklier bij de baby zou kunnen doen. Dames, zit ik het nu voor mezelf goed te praten? Of staat het er echt zoals ik het interpreteer?
@Zora: dank je meis. Ik ben gewoon echt in de war. Ik ga binnenkort ook wat andere nummers van ze luisteren, ze schijnen nog meer mooie nummers te hebben idd.
Dreamer, neeeeeeeeee!!!!!! Ben je eindelijk weer zo dichtbij en dat dit weer! Ik heb hier geen zinnig woord op te zeggen maar ik leef zo met je mee meis! Jij wordt echt van links naar rechts gesmeten en dan nog even ondersteboven. Houd die rollercoaster dan nooit eens voor je op??? Lieverd, sterkte een knuffel en alle kracht om dokter Dreamer deze puzzel weer compleet te krijgen!
neeeeeeeeeee lieverd dat mag niet!! Ben je eindelijk uit het dal is dit weer het geval! Vind het zoooo erg je hebt al zo'n sh*t tijd achter de rug en nu dit weer. Als je volgende week die belafspraak hebt dan leg de situatie al uit waar jullie in zitten ( als ze dat al niet weten) jullie hebben nu echt wel een wondertje verdient! dikke knuffel xxx
Dank jullie wel dames. Ze weet de situatie, juist daarom hadden we vandaag een afspraak. Maar blijkbaar had ze zich toch niet zo goed voorbereid! Ik probeer zoveel mogelijk informatie te vinden op internet, maar mn internet ligt er de hele tijd uit (is gelukkig niet zo frustrerend...) Maar wat ik ook vind, nergens staat dat je niet zwanger mag worden met de medicijnen die ik slik. Overal staat dat een onbehandelde Graves gevaarlijk kan zijn, maar mijn Graves is onder controle! En wat ik ook niet snap, vanmorgen mocht ik nog prima zwanger worden met deze medicijnen. En nu is het ineens slecht? Volgens mij is er in die paar uur toch niets veranderd! Ik voel me zo slecht als ik nu kies om toch door te gaan wanneer er een donor is gevonden. Al lang voordat we zwanger kunnen worden krijg ik het gevoel dat ik een slechte moeder ben, omdat ik zwanger wil worden En waarom? Wat is er nu ineens anders dan vanmorgen? De medicijnen zijn nog steeds hetzelfde, mn waardes ook, so what's new? Waarom mocht ik me vanmorgen nog goed voelen als ik nu zwanger zou raken en waarom moet ik me nu dan schuldig voelen? Zie ik het nu zo, omdat ik het zo wil zien? Of is het gewoon vreemd?
Jemig meis, wat een ellende! Een keer een flinke meevaller zou bij jullie wel een keer op z'n plaats zijn! Ik heb er helaas geen verstand van maar ik hoop dat de dokter zich vergist en dat jullie verder kunnen voor jullie wondertje!! Knuffel, Loutjelou
lieve dreamer, zit vol ongeloof jou verhaal te lezen, waarom nu dit weer???? houd dan dan nooit eens op, je wacht al zolang. probeer er goed over te praten of het verstandig is om nu zwanger te worden, of om nog langer te gaan wachten, maar ik snap heel goed dat je niets liever wilt dan in maart te gaan starten. en als je je schildklier onder controle hebt, dan zou het toch moeten kunnen. laat het even bezinken, en schrijf alles op voor je bel afspraak volgende week, hopelijk kom je dan tot een besluit waar jullie je goed bij voelen. dikke dikke knuf voor nu meis
Dank jullie wel dames! Ik heb het er vanavond met manlief over gehad. Hij vind het het belangrijkste dat het geen schade aanbrengt bij mij als ik de medicijnen blijf slikken. Ehm .. daar heb ik werkelijk nog geen seconde aan gedacht Maar volgens mij kan het geen kwaad, het zijn lichaamseigen hormonen. We neigen allebei naar doorgaan met de medicijnen. Voor zover we hebben gelezen kunnen de medicijnen er alleen voor zorgen dat de schildklier van de beeb te langzaam gaat werken. Maar mn eigen schildklier (anti-stoffen) kunnen ervoor zorgen dat de schildklier van de beeb te snel gaat werken. Dus hoe dan ook heeft ons kindje kans op een schildklier aandoening. Het te langzaam werken gebeurd alleen als ik een hoge dosering PTU zou slikken. Ik heb een stukje gevonden over medicijnen tijdens de zwangerschap, het komt van de site van de Nederlandse Vereniging van Graves Patienten (lijkt me toch dat die er wel verstand van hebben!) Ik heb even mijn medicijnen dikgedrukt en de belangrijke conclusies. Maar als ik dit zo lees en dit klopt gewoon helemaal, dan is er toch geen belemmering om niet te starten zodra er een donor is! Nog even de conclusies van die site: Ik word erg blij van deze site! Hoop dat de internist kan bevestigen wat hier staat (al vraag ik me af hoeveel ze er werkelijk van weet, aangezien ze zei dat de schildklier wel met de hielprik wordt getest en er dus geen extra controle plaats vind terwijl dit wel zo is! Ik wist dat al) Pff wat een gedoe allemaal zeg!
oh dreamer wat een gedoe en je moet je zeker niet slecht te voelen over zwanger te raken jij verdient echt een wondertje..echt waar! Je zult 1 van de beste moeders worden. Wat een gedoe toch altijd ik hoop dat jullie snel een oplossing krijgen voor alles
Lieverd ik hoop zo dat ze bevestigd wat op de site staat. weet je waar ik me zo over erger, die mensen denken zo anders over ons probleem als wij met zwanger raken , en dan willen ze je nog eens zooooo lang laten wachten. Vind het niet normaal hoe doktoren soms denken. Ik wil je een heeeeeeele dikke knuffel geven. xxxx
You go girl!! Dreamer, ik denk dat het zo klaar is als een klontje en je conclusies juist zijn. Print die hele klimbim en laat het je internist lezen. Als zij tot andere conclusies komt, kun je er in ieder geval overpraten. Eén tip houd je mond in Leiderdorp, wees alsjeblieft niet te eerlijk over je twijfels en zorg dat dit daar niet op papier komt voordat 100% is vastgesteld wat de gevolgen zijn. Je weet wat er bij mij is voorgevallen he???? Het erasmus had een brief gestuurd naar Leiderdorp dat er nog een onderzoek liep over mij. Het was een zinnetje waar ik vooraf tig keer overheen had gelezen en me dus echt niks had gerealiseerd dat ik misschien niet mocht starten. De veronderstelling dat er nog onderzoek loopt was reden genoeg voor Leiderdorp om alles stop te zetten. Naderhand waren de onderzoeken gereed en bleek alles prima in orde te zijn, maar ik was wel een half jaar verder en dus niet verder in het traject gekomen om op de wachtlijst te mogen staan.
Tnx ladies. @Nicoletta: ze weten daar al dat ik Graves heb en behandeld word ervoor. Mn internist vond het wel vreemd dat ze geen contact hadden opgenomen met hun, want het is wel een aandachtspunt. Maar goed, ik heb het en kom er niet vanaf, dus wachten heeft geen nut. Mn waardes zijn goed en de medicijnen zijn veilig volgens de Graves Patienten Vereniging, dus die dingen kan ik allemaal weerleggen. Op de wachtlijst staan we al, daar halen ze ons niet meer af gelukkig. Ik ga vandaag maar weer verder met informatie zoeken. Maar ik denk dat de conclusies van de laatste site wel kloppen. De internist gaf mij een site voor gyneacologie. Goed, daar weten ze alles over zwangerschap. Maar de Graves site kent alles over Graves. Ik denk dat gyneacologen niet alles weten over alle ziektes. Maar dat de Graves Vereniging wel alles weet over Graves en alles wat daarbij komt kijken. (is het te volgen wat ik bedoel?) Maar pff wat een stress weer zeg! Het lijkt wel 1 grote soap waarin ik elke keer terecht kom.