Ik heb er de hele nacht van gedroomd. Ik vind het moeilijk om ermee om te gaan. Was al bezig met namen en hoe het te vertellen. Ik heb ook heel gezond geleefd. Het voelt zo oneerlijk.
Dat kan ik me voorstellen. Ik ben heel even zwanger geweest, maar met 5 weken ging het mis. Ik was er in die korte tijd al constant mee bezig en dan ineens is het over. Gisteren zei ik nog tegen een vriendin, dat ik me in iedergeval niet hoef af te vragen of het ergens aan zou liggen, want ik leef ook gezond, heb vanaf het moment dat ik zwanger wilde worden niet gedronken en rook ook niet. Het is dus heel oneerlijk, maar je weet dus dat jij gezond leeft, dus dan hoef je je ook niet schuldig voelen. Niet dat je dat anders wel zou moeten, maar voor mij is dat een geruststelling.
Het is moeilijk hè. Opeens is het over en al je hoop stort in elkaar. Omdat alleen mijn man het wist kan ik er ook niet over praten. Het is toch heel ingrijpend wat je meemaakt. Lichamelijk voel ik me best goed. Ben zelfs naar mijn werk gegaan in de hoop wat afleiding te vinden. Zodra het mis gaat ga ik naar huis. Het enige wat ik me kan me bedenken is mijn leeftijd.37. Krijg het benauwd zo jong ben ik niet meer en nu moet ik maar afwachten of het mag lukken. Bedankt voor je lieve reactie Anna
Ja helemaal omdat je zo graag wilt. Ik snap dat je je druk maakt om je leeftijd, toch zijn er denk ik veel vrouwen die voor een 2e of 3e gaan ook van die leeftijd zijn. Ach je weet niet wat het leven in petto heeft, ik hoop voor je dat het snel weer raak is en blijft zitten (hoop ik voor mezelf ook ) Ik heb het wel aan een paar vriendinnen verteld. Ze weten dat ik al lang op de juiste man zat te wachten en dat ik altijd dacht dat ik rond mn 30e met proberen zou gaan beginnen. Ik ben nu 34 en heb EINDELIJK 2,5 jaar geleden de man van mn leven gevonden. Weet je, je verdriet mag je ook delen met je vriendinnen/familie. Om me heen heb ik een paar vriendinnen die behoorlijk wat meegemaakt hebben, voordat ze moeder zijn geworden, of voordat er een tweede kindje kwam. Doordat ik mn verhaal kwijt kon en zij me konden troosten voel ik me een stuk beter. Hier vond ik nog wat info om te lezen: Informatie over miskramen. Veel vrouwen vallen, als hun zwangerschap misloopt, van een roze wolk in een zwart gat. Wat wil je weten, wat kun je doen en hoe verwerk je het allemaal?
Ik zal de info bekijken inderdaad helpt praten wel. Ik ga het proberen van me af te schrijven. Ik heb nog een foto vd echo van 6 weken die bewaar ik samen met de testen. Ik hoop voor jou dat het snel raak is. Ik heb dat ook gehad pas nu een goede stabiele relatie. Het leven kan je niet plannen. Dat heb ik wel gemerkt.