Pfff ik word af en toe zo moe van mezelf en mijn emoties. Gisteren voelde ik me, ondanks de heftige bekkenpijn, best oké. Ik zag alles vrij positief in en kon me aardig over de pijn heen zetten. En vanochtend werd ik met een brakgevoel wakker. Had zin om de dekens over me heen te trekken en zo de hele dag te blijven liggen. Toen ik buiten een kind hoorde huilen moest ik ook ineens huilen! Allerlei nare gedachten had ik ook; die bekken komen nooit meer goed, ik leer er nooit mee leven met die pijn, hoe gaan we dat financieel doen, hoe kan ik nou met pijn een goede moeder zijn, hoe ga ik deze dag doorkomen ?? Dat gevoel is er nog steeds nu ik uit bed ben. Voelde ons meisje net wel even en toen kreeg ik een hele rare maar fijne rilling door mijn lijf lopen. Ik durf het bijna niet te zeggen maar het lijkt een beetje op het gevoel alsof je bijna klaarkomt. Wat betekent dat nou weer?? Zucht. Sorry. Ik weet niet wat ik met dit topic wil. Even mn ei kwijt denk ik.
Fijn dat je het even hebt kunnen spuien! Hormonen zijn raaaaaar!! Zo te lezen zit je gewoon zwaar in de emoties en dat is echt niet vreemd!
Alweer van een paar dagen geleden maar wil toch nog even reageren. Hormonen zullen zeker meespelen. Ik kon bij elke zwangerschap om niets huilen. Reclames waren al een aanleiding. Maar het blijft belangrijk om jezelf in de gaten te houden qua sombere gedachtes. Vertel je dit ook aan je partner? En de vk? Zij kan je ook doorverwijzen naar een speciale poli waar ze je kunnen helpen. Daar kunnen ze bv ook bepalen of dit ‘erbij hoort’ of toch meer is. Dus: praat hierover! En wat ook helpt: lach jezelf af en toe uit als je door hebt dat je hormonaal doet. Maar dat is alleen nuttig in de categorie ‘hoort erbij’
Dankjewel voor je lieve reactie @Bioluun. Er speelt gewoon van alles nu. Die vreselijke bekkenpijn, schoonvader die ongeneselijk ziek is...gelukkig weet de vk dit wel allemaal.
Die rot hormonen ook! Met bekkenpijn heb je al meer dan genoeg te verduren!! Lekker huilen meid dan ben je het tennisten kwijt