kwam even kijken hoe t met je ging.. je bent al bevallen van harte met jullie sterke dochter!!! een sterke start die is heek belangrijk dat had ons kleine ventje ook! ik wil je ontzettend veel kracht toe wensen in de tijd die komen gaat.
Gefeliciteerd en wat een super gewicht!! Wat doet ze het goed zeg is een goed teken mijn mannetje woog nog niet zoveel toen hoe is t met jou?
Wow gefeliciteerd met je meisje. En wat een mooi gewicht! Fijn dat ze zo goed gaat. Hopelijk blijft het zo gaan en mag ze over een tijd gezond en sterk mee naar huis.
van harte gefeliciteerd met je dochter.. wat een dapper en sterk meisje..ze komt er wel probeer ondanks alles ook te genieten. veel groetjes
Hallo, Ik ben afgelopen vrijdag ook bevallen van een meisje met 26 weken en 5 dagen. (in Zwolle) Ze had een goed gewicht van 1050 gram gelukkig! Jammer genoeg heeft ze een fikse hersenbloeding gehad en weten ze niet hoe ze daaruit komt. Elke dag is een ramp vind ik..zo spannend. Ik kan m'n rust niet vinden..Hoe doen jullie dat?
We proberen zo positief mogelijk te blijven,en bij ons overheerst eigelijk een heel positief gevoel. En het is een pittige dame die tot nu toe weinig ondersteuning nodig heeft gehad. Wat heftig zeg! Kunnen jullie het een beetje redden? Het is ook allemaal niet makkelijk ,je hebt zoveel zorgen en alles war vandaag goed is kan morgen ineens niet goed zijn. Wij zitten nu in het Ronald McDonald's huis en ik merk wel dat ik dat een een hekel stap vind . Ziekenhuis voelde zo vertrouwd en kwam ik tot rust. Het is even flink wennen zo.
Rust... dat heb je als moeder pas als je kindje gezond en wel thuis is, denk ik. Maar nog tijdens het verblijf op de nicu, vond ik rooming in ook het meest rust geven. Wij hebben er ook maximaal gebruik van gemaakt. Te weten dat je zoveel mogelijk kan aanwezig zijn, en er ook snel kan zijn om je kindje comfort aan te bieden (voor zover mogelijk) na vb. een vervelend onderzoek... dat is fijn. Ik zat echt uren aan een stuk naast haar couveuse, mijn hand op haar rugje, buikje of haar zachtjes strelen, mijn stem laten horen... je kan heel weinig doen. Maar er zijn, gaf me toch wat rust. En ik kolfde ook voor haar eet-momenten, zodat mijn melk haar vers en warm kon gegeven worden. Verder kan je enkel duimen, hopen en veel geduld hebben. En de moed niet proberen verliezen als ze even een stapje achteruit gaat. Dat hoort er helaas bij. Ik vergat ook vaak voor mezelf te zorgen. Je denkt dat dat nu niet zo belangrijk is, maar dat is het wel hoor. Dat weet ik nu wel. Maar toen ging mijn dochtertje uiteindelijk naar huis, en ik was een wrak. Dus vergeet ook niet zelf de nodige rust te nemen, goed te eten en af en toe je gedachten te verzetten. Succes meisjes, en dan bedoel ik de mama's én de dochters!
Elisha van harte gefeliciteerd met je meisje maar wat ontzettend vervelend van de bloeding hopelijk valt de schade mee. Rust is lastig in deze periode maar probeer ook aan jezelf te denken.
Dank jullie wel. Ondanks de bloeding gaat het best goed. Vind elke nieuwe dag wel heel eng...wat zullen ze nu weer voor nieuws hebben, heeft ze n goede nacht gehad etc. Slopende tijd dit. Begin gewoon bang te worden als ik n arts zie. Gelukkig wonen we heel dichtbij en hoeven we niet in het Ron.mc huis.
Krijgt je dochtertje nog vaker echo's om het in de gaten te houden? En weten ze ook waar het zit? Wij hebben vandaag te horen gekregen dat ons meisje 2 kleine bloedingen heeft in de kleine hersentjes. We zijn flink geschrokken en maakt je toch weer even flink bang.
Wij hebben gisteren een voorbereidend gesprek gehad met de neonatoloog, en zij drukte ons op de borst om niet te schrikken van een kleine hersenbloeding. Ze zei: dat doen wij namelijk ook niet, dit is eerder regel dan uitzondering. Gewoon omdat ze zo onrijp zijn.. sterkte dames!
Och bij jullie nu ook al...Tis ook verschrikkelijk. Bij ons meisje zit het in de grote hersenen, rechts. Maar wel een zware bloeding. Waarschijnlijk zal ze hier een motorische beperking aan over houden. Weet je wat de effecten zijn van een bloeding in de kleine hersenen? Heel veel sterkte! Als je misschien eens wil praten...onze meisjes liggen volgens mij op dezelfde unit...
Jeetje meiden... Heel veel sterkte, wat hoop ik dat de bloedingen meevallen en weinig tot niets achterlaten!
Nee ik weet niet precies wat de effecten zijn. Ze zijn klein en tot nu toe stabiel gebleven. Ben zo bang dat ze groter worden. Ik weet ook niet of er veel verschil zit tussen de problemen bij de kleine hersenen of grote hersenen. Ligt ze ook op unit 3 ? Dan moeten we elkaar vast eens gezien hebben .
Mijn zoontje heeft toen meerdere hersenbloedingen gehad. Heeft hij niks van over gehouden. Schijnt iets vrij normaals te zijn bij extreem premature kinderen. Ook heeft hij nog andere verschillende infecties/virussen gehad. Allemaal bovenop gekomen. Wat hem goed hielp was ook 4 x bloedtransfusie. Knapte hij flink van op. Wij waren, na mijn ontslag, ook in het Ronald Mc Donaldshuis. Ik vond het wel even fijn maar na een week wilde ik naar huis. Wij wonen ongeveer 45 minuten rijden van het ziekenhuis. En dat beviel beter. Toch lekker eigen omgeving. De wereld bestond niet meer, alleen het ziekenhuis. Rond 12.00 uur waren we er dagelijks en rond 20.00 uur gingen we naar huis. Zo hebben we het 8 weken gedaan. Later in het streekziekenhuis nog 5 weken. Toen gingen we 2 x per dag. Dus in de ochtend en eind van de middag tot in de avond. Toen hij na 13 weken eenmaal thuis was, vond ik het best zwaar. Want nu moesten we het alleen doen. Ook was hij een erg onrustige, prikkel gevoelige baby en bleek er ook nog een KMA te spelen. Eerste jaar veel ziek. Soms nog een opname gehad. Ook wordt je soms doodziek van alle controles in de ziekenhuizen. Wel goed natuurlijk maar in het begin was het veel. CB heb ik dan ook vaak afgezegd want was niet nodig. Na het eerste jaar ging het beter. Nu wordt hij bijna 2. Is nog steeds vrij prikkelgevoelig maar dit gaat beter. Ik heb de NICU tijd als intensief ervaren. Veel informatie en je medische kennis wordt snel bijgespijkerd. Wel altijd boven op het medische gebeuren gezeten want er zijn ook wel eens (bijna) fouten gemaakt. Ik heb spijt dat ik niet heel veel in het couveusedagboek heb geschreven. Wel blij met de vele foto's die we na een dag of 3 (pas) zijn gaan maken. En ja, elke dag de spanning hoe het gaat. Wat zullen ze vandaag vertellen. En het kan zo snel opeens slecht gaan maar ook opeens weer heel goed. Altijd vertrouwen in je kind hebben en positief blijven