Onze boef is nu 16 mnd. En voorheen ging hij atijd normaal slapen tussen de middag en 's avonds rond 20.00. Maar sinds de laatste week, is het hartverscheurend huilen bij het naar bed gaan. Niet zomaar een huiltje, echt gieren en uithalen, dikke tranen van verdriet. Dit is zowel 's middags en 's avonds het geval. Ik neem hem dan maar bij mij in bed, en dan valt hij wel in slaap in ons bed, een uurtje later leg ik hem dan in zijn eigen bed. Hij heeft geen drukkere week als anders gehad, en ook zijn er geen rare dingen voorgevallen. Hij eet goed, is vrolijk, alert enz. enz. Wie herkent dit? Is dit nu verlatingsangst? Ik snap er weinig van, misschien dat iemand mij wat helderheid kan verschaffen.
Geen herkenning ... Mirre is bijna een jaar jonger . Maar het klinkt als verlatingsangst ... Het lukt niet om hem in zn eigen bedje in slaap te aaien ofzo? In dat geval, doen zoals je het nu doet als dat werkt. Tenminste, dat zou ik doen en doe ik nu ook als Mirre weer eens een fase heeft (flexibel omgaan met hoe je normaal doet en als iets werkt: ) Sterkte!
Hebben wij hier ook gehad met 16 maanden, hij wilde echt niet slapen en schreeuwde echt alles bij elkaar! Net of hij bang was van iets. Wij haalde hem ook weer naar beneden of lieten hem bij ons slapen, het heeft hier zeker een week of 3 geduurd! Heeft jou kleine man geen last van doorkomende kiezen, en loopt hij al? je hoort namelijk en ik weet niet of het een fabeltje is, maar als ze beginnen met lopen ze heel erg onrustig gaan slapen! Succes
Klinkt inderdaad als verlatingsangst. Ik heb dat Max net zo gehad en deed precies hetzelfde als jou. Heb zelfs een stoel in zijn kamer gezet en ik deed net zo lang wachten dat hij sliep en sloop zijn kamer uit. Het werd alleen erger en erger,op een gegeven moment zat ik hele avonden boven en zodra hij het laminaat maar hoorde kraken stond hij rechtop in zijn ledikant en deed ik vervolgens maar wéér een nieuwe poging. Uiteindelijk heb ik de stoel weg gezet en ben in een hoekje van zijn kamer gaan zitten en op een gegeven moment steeds een stukje verder weg. Ik vertelde hem wel altijd wat ik ging doen en uiteindelijk zat ik op de zoldertrap. Uiteindelijk was het zover dat ik zei:"Mama gaat nu naar beneden en kom zo weer bij je kijken" In het begin deed hij er gewoon op wachten en later niet meer. Zo heb ik dat gedaan met Max toen
Mijn zoontje loopt al een tijdje langs tafels en stoelen enzo, maar nog niet los. Hij heeft al 4 kiezen,misschien dat er nog wat bijkomen.... Stoel in de kamer gezet, en aaien, tegen hem praten, helpt inderdaad allemaal niets. Ik ga er maar vanuit dat het een fase is. Bedankt voor de antwoorden.