Hallo dames, Ik sta de laatste tijd een beetje te kijk als ik mijn zoontje corigeer. Als hij ergens aan zit of iets doet wat niet mag dan loop ik naar hem toe en zeg: Nee, dat mag niet dat is van mama en ik pak daarbij zijn handje vast. Sinds kort bijt meneer mij dan gewoon!! Ik vraag me af of hij dit weet en dit met opzet doet? Hij kan toch nog niet begrijpen dat dit pijn doet of vergis ik mij nou?? Ik wil het niet hebben, maar als ik dan boos wordt en zeg dat hij dat niet mag doen doet hij het gewoon weer. Zijn er meer mama's die hier last van hebben en wat doe je er aan?
hij kan nog niet praten, en bijten/slaan is zijn reactie dat hij het er niet mee eens is. Hoe vervelend ook voor je als ouder, het hoort er wel gewoon bij. Zie het maar als een soort fase. Zie het ook maar als iets 'goed' want het is ook een teken dat hij voor zichzelf opkomt. En ze weten nog niet dat het pijn doet, ook dat moeten ze nog leren. Hier ook dezelfde ervaring, je kan niet meer doen dan 'nee' zeggen, maarja, ook onze meid deed het dan weer Afleiden hielp hier dan wel goed.
Ik beet terug niet hard hoor! Maar mijn dochter begreep destijds al enorm veel. Ik vroeg haar: dat is niet leuk he? Waarop ze met een bedenkelijk gezicht 'nee' zei. Nou, zei ik, dan moet je dus niet bijten, want zo voelt dat. En ze heeft het ook niet meer gedaan. Maar ja, dat zal natuurlijk lang niet bij alle kindjes werken
Dank je! Ik had al een vermoeden dat hij wel door heeft dat hij gecorigeerd wordt en dat het daardoor komt dat hij bijt haha.. Wist niet dat ze al zo slim waren om dat door te hebben hihi.. Toch ook wel weer leuk dat om een "bijtreactie" terug te krijgen. Ik kan er verder ook niets aan doen, want hij doet het zo weer als ik zeg dat het niet mag. Ik vind het alleen wel vervelend voor de oppas en de dagopvang, want het doet best zeer als je niet oplet.
Herkenbaar, mijn zoon heeft het ook een tijd gedaan dat bijten als ie gecorrigeerd werd. Hier ging het vanzelf weer over, ik zei elke keer nee en legde hem uit dat ie mama pijn deed als ie beet.
Hier ook herkenbaar!! T gebeurt nu nog af en toe als we knuffelen, maar eerst vooral uit boosheid. Ik denk dat het een uiting van emotie is waar ze zich geen raad mee weten. Ik bedoel, als iets niet mag is dat natuurlijk ook helemaal niet leuk. Dat snappen ze niet zo goed en frustreert. Tsjah daar zit dan een reactie aan. Wat hier heel goed werkt is hard AU! roepen. Ben zelfs wel eens gaat zitten "nepsnikken" naast hem. Als hij valt roep ik ook steeds oooh AU! kom maar vent ofzo, ik benoem iig dat t zeer doet als hij huilt na een val. En het lijkt *klopt af* alsof hij door begint te krijgen dat die AU hetzelfde is als mijn AU als hij mij bijt. T gebeurt de laatste tijd iig een stuk minder! Alleen dus nog bij het knuffelen soms, dan vind hij me zo lief dat hij zich er geen raad mee weet denk ik dan maar, das wel schattig(whahahaah op die tandafdrukjes in mn schouder na dan) . Maar ook dan roep ik AU!!! en stopt hij ermee.
Hier niet uit frustratie, of uit boos-zijn.. maar ls hij bij me op de bank zit, en hij is echt even wilt.. gillen/gek doen helemaal in een deuk liggen.. dan komt hij soms hard op me af kruipen, en dan bijt hij in mijn knie, of in mijn borst.. ik spreek hem er wel op aan maar ergens vind ik het wel schattig hihi.. ( hij bijt zachtjes, niet door.. )
Hier ook een bijtertje! Maar niet uit boosheid, hij vindt het meer grappig of zo, hij kijkt er ook altijd heel ondeugend bij . Maar hij bijt soms wel echt hard, dus we proberen het hem wel af te leren door consequent een beetje streng 'nee, je mag niet bijten' te zeggen. En ik had leuk bedacht om het gedrag te proberen om te buigen door te zeggen 'je mag niet bijten, maar wel aaien, aai mama maar', wat erin heeft geresulteerd dat hij nu iedere keer uit zichzelf nadat hij bijt gelijk begint te aaien en 'aai' zegt. Hij ziet het geloof ik als een soort katholieke aflaat of zo: ik heb je gebeten, maar ook geaaid, dus dan is het goed