Hoi mama's, We hebben een schattig dochtertje van 1 jaar dat we heel graag zien! Jammer genoeg zitten we met een probleem... Ze krijst heel vaak om aandacht. En niet zomaar roepen hoor, het gaat door merg en been! Hopelijk hebben jullie enkele tips voor ons. Wanneer ze thuis zo'n bui krijgt proberen we haar te negeren of af te leiden door te zingen, met haar speelgoed te spelen, te dansen,... Meestal werkt dit en is ze weer eventjes rustig. Als ze flink is, zeggen we dit ook (bravo! + in de handen klappen+ knuffel) omdat we vinden dat positief gedrag beloond moet worden. Zij geniet daar ook van! We laten haar thuis heel vaak rondkruipen, staan, spelen,... zodat ze zeker genoeg beweging heeft. Nu het grote probleem: openbare plaatsen (park, shopping centra, supermarkten...). We blijven nergens lang omdat we echt boze blikken en negatieve opmerkingen krijgen wanneer zij begint te krijsen. We proberen haar dan ook te negeren (maar dan krijg je nog bozere blikken (!)) of af te leiden met de speelgoedjes die we steeds overal mee naartoe nemen. Maar dit helpt niet want in haar ogen reageren de mensen en dat is net wat zij wilt natuurlijk! We zijn echt ten einde raad en weten echt niet hoe we deze cirkel moeten doorbreken... graag enkele tips! Alvast bedankt!
Sorry geen tips. Maar krijg je serieus boze blikken van mensen? Je meisje is pas 1 jaar! Die mensen moeten toch snappen dat ze haar stem aan het ontdekken is.
Onze dochter doet het ook vaak. Thuis valt het mee, maar als we naar een park, speeltuin, supermarkt etc gaan is het 9/10 keer een drama. Als ik in de supermarkt ben probeer ik het gewoon te negeren, dan gaat ze maar midden in het pad liggen krijsen. Als ze merkt dat ik er geen aandacht aan besteed is het vanzelf niet leuk meer. In het park bijvoorbeeld zeg ik duidelijk 'Nee' als ze gaat schreeuwen, na 3x Nee te hebben gezegd draai ik om en gaan we naar huis. Ik vind het ook heel lastig omdat straffen op deze leeftijd nog geen zin heeft want ze snapt dat toch niet. Maar ik merk wel dat ze het woordje 'Nee' begint te begrijpen. Ik snap dat afleiden een logische oplossing lijkt, omdat ze zich dan niet meer focust op het krijsen. Maar ik denk dat afleiden juist in dit soort situaties averechts werkt. Je dochter denkt: als ik schreeuw geven papa en mama me heel veel aandacht. Zij ziet de afleiding als aandacht die ze krijgt voor het schreeuwen. Misschien werkt negeren dan juist het beste, dan merkt ze dat schreeuwen geen aandacht meer oplevert.
Ik herken het thuis soms doet ze dat en buiten niet maar wel als we bij huisarts of ziekenhuis of ergens zijn waar dus klein ruimte is. Dan kan ik haar afleiden met eten niets anders lukt. Buiten soms op straat als ze en wil niet lopen en wil niet op handen. Als ze zoiezo haar zin niet krijgt blijft ze doorrammen. Ik pas wat beetje aan zeg maar ze wil bijv. emmer en schep buiten dragen dan mag dat ook al vind ik dat niet handig maar als ze stil is dan prima. In winkel mag ze bloemkool dragen dan 😄
Ik doe soms juist heel zachtjes fluisteren En dan zo'n heel geheimzinnig gezicht vinger voor de mond en zachtjes ssssjt zeggen dan gaat hij 9 van de 10 keer heel zachtjese geluidjes maken
Leren fluisteren helpt, zo van: jij kun hard praten, kun je ook heel zachtjes praten? In negeren ben ik een kei trouwens