Mijn dochtertje van 15 maanden zit al een tijdje in de fase van 'uitdagen'. Ik noem het maar even uitdagen. Ze zit overal aan waar ze niet aan mag zitten. Als ik 'nee' zegt, zegt ze zelf doodleuk 'ja'. Ze blijft maar doorgaan. Ik geef haar liever geen tik over de vingers, maar soms verlies ik mijn geduld en geef ik haar toch een zacht tikje. Maar ze gaat gewoon verder. De hond moet het vaak ontgelden. Als ze in haar loopauto zit, rijdt ze als een gek op de hond af. Ze klimt steeds bij de hond op het kussen (die vind dat prima, maar ik vind het smerig, aangezien dat kussen vol met hondenhaar zit). Als ik zeg dat ze niet tegen de hond aan mag rijden, gaat ze heel ondeugend lachen. Wat kan ik hier aan doen? Moet ik bepaalde dingen loslaten, bijv als ze er niks kapot mee kan maken? Ik vind het op het moment erg lastig om consequent te blijven, omdat ik erg veel last heb van mijn bekken. Ik probeer het wel, maar soms is het erg moeilijk.
Heel herkenbaar. Hier precies hetzelfde. Zl klimt vooral overal bovenop en trekt de kastjes leeg. Ik heb geen tips voor je. Ik weet ook niet goed hoe ik ermee om moet gaan. Ik probeer zo consequent mogelijk te blijven, maar soms doe ik ook maar of ik niks zie, anders blijf ik bezig. Ik heb ook wel het idee dat het ermee te maken heeft dat ik niet zo goed meer uit de voeten kan. Ik heb ook last van bekkenklachten. Bij mijn man doet hij het niet zo erg als bij mij, terwijl we er hetzelfde mee omgaan. Ik lees mee of er tips komen Succes ermee in elk geval!
Met 15 maanden luisterde mijn zoontje echt niet en ging hij mij ook steeds uittesten. Gewoon consequent blijven en nee blijven zeggen. Hier werkte dat ook en ja het duurde ook wel even en hij doet nog wel eens een poging tot maar ik blijf nee dat mag niet herhalen. Tuurlijk schiet ik ook vaak in de lach omdat hij ook grappige dingen uithaalt. Soms deed hij iets wat niet gevaarlijk was en liet ik hem zijn gang gaan omdat hij erg nieuwsgierig is en na een paar keer was hij er zelf klaar mee.
Mijn dochter is wat jonger, 12 maanden, maar ik herken t wel heel erg. Het hoort er ook helemaal bij en is heel normaal. Hoe meer ik Nee zeg, hoe meer ze t doet, zeg maar. En een lol Wat hier wel (enigszins) helpt is zo min mogelijk op reageren. En op de dingen die ze wel goed doet juist wel op reageren. Ik zeg 1x boos Nee en zet haar ergens anders op haar kont neer bij haar eigen speelgoed. Doet ze t nog een keer zeg ik niks meer maar zet haar alleen weg. En ja duurt soms 10x maar dan heb je ook wat... Geef haar liever geen tikje, dit wil je haar niet aanleren denk ik, voor je t weet geeft ze jou er ook 1 want voorbeeld doet volgen Ik snap wel dat dat vermoeiend is als je zelf ergens last van hebt! Je kunt bij sommige dingen ook 1x waarschuwen en anders is t direct klaar. Dus speelt ze met haar loopauto en rijdt ze opnieuw tegen de hond aan? Jammer dan, weg loopauto als je niet leuk kan spelen
Mijn jongste is 18 mnd en luistert al helemaaaal niet. Hij jeeft een fase gehad dat hij wel luisterde naar 'nee' maar helaas ook die fase ging over... Als hij ergens aan zit wat niet mag (keukenkastjes bijv) dan zet ik hem er weg. Als hij met iets gooit pak ik het af en leg ik het tijdelijk waar hij niet bij kan. En dan wordt hij heeeeel boos. Gaat gelukkig ook weer over. Het is al echt zo'n minipeutertje. Lastig, want hij praat nog nauwelijks. Begrijpt wel heel veel, alleen tja die impulsen die je moet weerstaan als dreumes zijn ook veelste sterk Ik blijf maar uitleggen waarom iets niet mag, hopelijk neemt hij dat een keer van me aan. En ik troost hem wel als hij verdrietig is omdat hij nog niet alleen buiten mag blijven spelen als ik eten moet koken. Tik op de vingers ben ik niet van. Heb het bij hem één keertje gedaan omdat hij maar aan de koekjesla bleef sjorren en ik het best wel zat was. Maar toen keek hij wel zo beteuterd, dat heb ik meteen afgeleerd, hoewel het meer een aai was dan een tik, nee gewoon geduldig blijven. Meestal is het ook nog wel heel schattig wat hij uitvreet dus inwendig moet ik soms best wel lachen. Is de beste tip misschien wel!
Heel herkenbaar inderdaad. Als mij zoon iets doet wat niet mag, zeg ik met een zwaardere stem nee. Doet hij het nog een keer, dan leid ik hem af of zet ik hem ergens anders neer. Ik ben ook meer van de complimentjes. Hij begrijpt nu gelukkig echt wel wat nee is. Maar ik ben echt heel erg consequent en ben blij dat zn vruchten afwerpt.
Consequent blijven. Het niet luisteren en uitdagen zal blijven, maar ze zullen steeds vaker wél gaan luisteren. Zal wel dingen die niet heel erg zijn gaan loslaten, anders blijf je bezig. Zodra hij meer gaat luisteren dan kan je daar ook weer nee op zeggen maar voor nu zou ik niet op alles nee gaan zeggen.
Helemaal mee eens! 2 dingen zijn belangrijk vind ik: consequent zijn, en zuinig op het woord 'nee' zijn ('pick your battles'). Hier verdeel ik het zo; bij acceptabele ondeugd (loopauto tegen de muur bonken of zo) gebruik ik afleiding als tactiek, en bij onacceptabel gedrag (slaan, bijten etc) word ik boos, wel op een kalme manier. Het standaardriedeltje; op ooghoogte zitten, streng uitleggen waarom dat niet mag, etc. Wel voorafgaand gewaarschuwd met 'nee, dat mag niet, want...'. Niet consequent zijn hebben ze nu al door, en bij te vaak het woord nee gebruiken verliest dat woord zijn kracht. Dus blijven doorzetten, denk ik... verder allemaal heel herkenbaar hoor
Proberen om niet op alles nee/ mag niet te roepen. Positief zijn wanneer het goed gaat, duidelijk en consequent zijn. Bijvoorbeeld je mag op je kar rijden maar als je de hond plaagt gaat je kar weg. Niet vergeten om te doen wat je zegt.
Idd positief benaderen ipv nee en mag niet.... Hier helpt bijv bij het open trekken van kastjes om te zeggen: 'dat is van mama, kom maar, dan doen we hem samen weer dicht'. Daarna is het gelijk klaar, terwijl ze voorheen doorging als ik 'nee' zei. Bij iets pakken wat niet mag, ruim ik het ook samen op. Alleen bij klimmen wordt het lastig. Hier momenteel in de fase van rondjes draaien en dan doorgaan tot ze ongeveer kotst en overal tegenaan valt. Dan probeer ik het altijd af te leiden en dat werkt vaak ook wel
Ja hier nog één! Laatst waren we op een verjaardag. Na een kwartier de kat uit de boom kijken, kwam mijn zoon helemaal los. De hele salontafel werd leeggeroofd joh, niks stond meer veilig. Ik voelde me zó voor schut staan. Wat ik ook zei, mijn zoon bleef maar spullen pakken van de salontafel. Ben na een uur weer naar huis gegaan. Was er klaar mee!
Hier ook een boef, van 14 maanden, die wel heel goed weet wat mag en wat niet mag maar toch je uitprobeert. Sinds een week of 2 zitten ml en ik op 1 lijn op consequent gebied, dat verschilde eerst nogal. We doen het op de manier van uitleggen: 'oei oei oei, dat mag niet omdat het gevaarlijk is en er iets stuk kan vallen' We zeggen dit trouwens op een wat serieuze toon en we hebben een boze blik. Als zl het toch blijft doen, pakken we hem op en zetten we hem aan de salontafel (salontafel is de tafel van zl waar hij op en aan mag spelen) En zodra hij dan lief is aan het spelen geven we hem ook een complimentje in de richting van 'wat speel jij lief zeg!' De tv kast is en blijft een slachtoffer van uittesten, vooral als ml thuis komt. Dan kijkt zl eerst naar mij met zo'n ondeugende blik, dan zegt ml oei, oei, oei, en dan gaat hij toch aan de surround set voelen.. En als ik zeg 'dat mag niet' dan gaat zl er snel vandoor. Bij de schuifdeuren in onze woonkamer heb ik het een tijdje genegeerd en toen stopte zl met het steeds open en dicht maken. Maar zodra ml thuis was, was het een duw en getrek met die deuren. We hebben ze nu maar met 1 schroef vast gezet Leuke is nu wel dat zl dagelijks toch nog even test of we de schroef er al uit hebben gehaald
Hahaha, ik moest wel een beetje lachen om je titel . Volgens mij geldt dit namelijk voor 99.99% van de 15 maanden oude dreumesen . Mijn ervaring is dat ze vanzelf beter leren luisteren als je heel consequent bent. Daarnaast helpt het als je niet overal een punt van maakt, maar je alleen focused op dingen die je echt belangrijk vindt, omdat ze bijvoorbeeld gevaarlijk zijn. Soms moet je dingen wel 20 keer herhalen, maar uiteindelijk valt het kwartje bijna altijd. Mijn 18 maanden oude dreumes luistert nog steeds niet altijd, maar gelukkig al wel weer een beetje beter als toen ze 15 maanden was. Zo weet ze inmiddels bijvoorbeeld dat ze niet op haar stoel of de bank mag gaan staan en doet ze dit ook nooit meer.
Inderdaad. Kiezen wat echt niet kan (zoals op de hond inrijden) en daar consequent in blijven. Maar dingen die niet echt kwaad kunnen, voor nu even laten gaan. Het luisteren wordt hier wel beter, maar het woord 'nee' zorgt hier soms nog wel eens voor een flinke driftbui
Hier werkt ombuigen naar goed gedrag. Wij hebben katten en als ze te wild wordt, dan zeggen we dat ze zachtjes moet aaien en knuffelen . Dit doen we al geruime tijd en meestal doet ze dat dus ook Driftbuien horen erbij. 15x ergens heen lopen en er toch aan zitten ook. Gevolg: ik haal haar ook 15x bij datgene waar ze niet aan mag zitten weg. En ondertussen: het is een fase, het is een fase, het is een fase We moeten er allemaal doorheen. Je hoeft niet te straffen, maar er kunnen wel consequenties aan zitten. Met de loopwagen tegen de hond aan? Waarschuwing dat anders de loopwagen weggezet wordt, want de hond heeft dan pijn. Gebeurt het nog een keer? Ook echt de loopwagen weghalen. Dat wordt krijzen, schreeuwen etc, maar de boodschap komt wel over.
Het lijkt net alsof ik lees over mijn zoontje haha! Als hij iets wil doen wat niet mag (bijvoorbeeld in de bench van de hond klimmen) dan kruipt hij schaterend die kant op. Als hij 'normaal' die kant op kruipt dan gaat hij alleen even kijken ofzo. Hij heeft heel goed in de gaten dat ik het niet wil, maar het is kennelijk een spelletje geworden. Ik probeer maar het hoofddoel voor ogen te houden: de hond mag mijn zoontje niet opeten of andersom. Als het gevaarlijk lijkt te worden moet mijn zoontje zich aanpassen, dus haal ik hem weg. Als ik de omgeving kan veranderen doe ik dat uiteraard. Anders ben ik halverwege de dag niets meer waard. Ik ga er vanuit dat het allemaal tijdelijk is. De vraag is steeds hoe tijdelijk dan... Maar goed, dat is afwachten. Lijfstraffen hebben echt geen enkele zin. Ik heb niets uitgeprobeerd, omdat ik er van begin af aan van overtuigd ben dat het niets positiefs oplevert. Ik zie mijn zoontje zo vaak harde klappen vallen en verder gaan met waar hij mee bezig was dat ik denk dat ik hem ook zowat uit het raam moet gooien om indruk te maken. Dat gaat natuurlijk te ver
Eens. Consequenties in de vorm van lijfstraffen vind ik geen juiste consequentie. Maar dat is natuurlijk weer een opvoedmethode waar meningen over kunnen verschillen . Ik vind lijfstraffen een teken van onmacht. Aan de ene kant zeg je tegen je kind 'je mag niet slaan, bijten etc' om het vervolgens zelf wel te doen. Dat is, in mijn ogen, alleen maar verwarrend voor een kind.
Bedankt voor alle tips. Ik probeer sommige dingen wat meer los te laten, zoals de la van de box open trekken. Heb er nu wel minder in liggen zodat ze er niet zoveel uit kan halen. De loopauto gaat nu weg als ze na 1x waarschuwen alsnog tegen de hond aan rijdt. En dan zet ik haar in de kinderstoel of in de box. Ik had al een vermoeden dat het bij de leeftijd zou horen, maar het is altijd fijn om tips te krijgen hoe je ermee om moet gaan. Ze heeft een periode gehad van willen slaan en dan zeiden we steeds 'niet slaan, aaien'. Slaan doet ze nu bijna niet meer. En als zij niet mag slaan, wil ik niet het slechte voorbeeld geven door haar wel een tik te geven.
Hier ook zo heerlijk draakje. Misschien niet de gouden tip maar we bemoedigen haar in alles wat WEL mag. Zo gooit ze zelf de vieze was in de wasmand (zegt oh oh als ze een sok vergeten is) en legt ze de afstandbediening op de rand van de bank. Expres laten we lades openstaan van kastjes en moedigen wij haar aan om dicht te doen. Ze is daarna heel trots op wat ze wel kan en mag. Heel erg leuk