Mijn meisje van 15 maanden is altijd wel een pittige tante geweest maar altijd erg rustig en kon zich goed vermaken. Slapen gaat altijd perfect maar als ze wakker is is het echt een drama! Veel huilen erg ongeduldig en zet echt de keel op als iets niet lukt of mag. Ze wil constant bij me als dat even niet gaat dan zet ze het op het gillen. Voor het eerste jaar was ze erg makkelijk en vermaakte ze zichzelf prima! Sinds ze 1 jaar werd is dit omgeslagen en is het nu nog steeds zo. Medisch is alles uitgesloten dus daar kan het ook niet van komen ze lijkt ook geen pijn te hebben. Wie herkent dit en hoe ga je met dit gedrag om? Word er een beetje moedeloos van. Avond eten is ook dramatisch brood ook.
Volgens mij had mijn zoontje dit ook wel rond die leeftijd. Ik zou er niet teveel aan toegeven. Dus af en toe met haar gaan spelen, maar ook af en toe alleen laten spelen. Het gaat vanzelf over.
Ons ventje heeft dat rond de 15 maanden ook gehad, wat een drama vond ik dat! Ik vond onze kleine man echt een draak! Nu is hij normaal gesproken ook wel erg makkelijk dus herkenden we dit niet zo. Maar doorlopend het gejengel, als iets niet lukte, als iets niet mocht, als je hem neerzette, hem oppakte.. Achteraf denk ik dat hij onwijs gefrustreerd was. Hij is niet echt van het praten maar begrijpt ontzettend veel van wat je zegt, hij kan zich alleen niet uiten. En hij durfde niet te lopen terwijl hij met 11 maanden al stond, ook dit leek hem dwars te zitten. Wij zijn op advies gewoon op dezelfde voet doorgegaan. Duidelijke regels en structuur aanbieden. Uiteindelijk was de strijd ineens voorbij, en daarna begon hij ineens ook te lopen. Wellicht zit jouw meisje ook tegen een grote ontwikkeling aan waar ze nog doorheen moet?
Welkom in de 15 maanden sprong Herkenbaar en ook mijn zoontje heeft deze gehad. Is heel pittig en vooral lang en heftig. Succes!
Is inderdaad een hele pittige sprong! Heb hem hier ook gehad met mijn zoontje terwijl hij normaal gesproken juist onwijs makkelijk is. Rond de 15 maanden was werkelijk waar niks goed.
Toch fijn om herkenning te lezen! Want man o man wat is het heftig zeg! Hoelang duurde deze sprong bij jullie? Want hier is ze echt vanaf 12 maanden bezig. Af en toe een weekje weer de oude daarna begint het weer. Ze leert met de dag nieuwe dingen tot 13 maanden kon ze zich alleen omdraaien binnen 2 maanden is ze van bijna niks naar bijna alles gegaan. Wellicht toch een sprongetje indd! Maar vind hem erg lang duren niet normaal meer! Soms vraag ik me af of dit niet gewoon haar karaktertje is? Maar ze kan ook zo leuk en lief zijn. Ze lijkt nu gewoon vreselijk gefrustreerd.
Ik vond vanaf 1 jaar tot 1, 5 jaar dat ze steeds zo frustreert waren. Ze willen dan zoveel maar dat lukt dan niet meteen. Je merkt dan ook een grote ontwikkeling bij ze. Hier kregen ze beide op die leeftijd al driftbuien. Het is helaas tijd uitzitten. Ik vond dat nog de minst leuke periode tot nu.
wij zitten momenteel ook in zo'n fase, vanaf de dag dat ze 1 werd heeft ze haar eigen wil ontdekt en laat die merken ook.. phoe ik vind het ook echt pittig hoor. ze wil alles zelf doen klimt overal op en zit overal aan, als je zeg dat het niet mag word ze heel gefrustreerd, krijsen, jengelen enz.. heeft ook echt wel periodes dat ze lief speelt hoor, gelukkig..
Bij ons was het tussen 12/13 en 16 maanden. Nu is hij een groot deel van die periode ook heel ziek geweest. Hij zat totaal niet lekker in zijn vel. Eigenlijk werd hij met 15 maanden weer lekker zichzelf. Wij hebben echt moeten bekomen van de maanden maart tm juni. We vonden het enorm heftig!
Herkenbaar! Het begint hier nu wat beter te worden. Maar het vergt veeeeeeel geduld. Ik blijf me maar voorhouden dat het een fase is
Bij de oudste duurde deze fase ongeveer van 11 tot 16 maanden. De jongste van net een jaar zit er ook middenin. Heel vervelend dat je vrolijke, zelfstandige baby ineens in zo'n benenklever veranderd, maar het hoort erbij. Bij de oudste was het na 15 maanden als donderslag bij heldere hemel voorbij en vanaf dat moment was het ouderschap ineens heel anders (oudste was voorheen ook al een lastige baby) en had ik ineens weer tijd voor mezelf . Héérlijk! Ik kan me nog goed herinneren hoe het toen voor mij voelde alsof mn vlindertje eindelijk uit haar pop was gekropen . Hopelijk is het voor jou ook een kwestie van even doorbijten.