Mijn titel klinkt misschien wat wanhopig maar eerlijk gezegd ben ik dat ondertussen ook wel.. Ik heb 2 kinderen een jongen van 2 jaar en 3 maanden en een dochter van 1 jaar en een maand. Dochter is een ontzettende huilbaby geweest vanaf ong. 2 maanden oud, echt de hele dag (de nachten wel vaak wakker) en veel slapen overdag deed ze ook niet. Dit heeft ongeveer tot 9/10 maanden sowieso geduurd, ik ben al bij de huisarts geweest, de wijkverpleegkundige van het cb heeft haar geobserveerd, ben met dr bij een osteopaat geweest, bij de ggz jeugdverpleegkundige geweest maar nergens iets concreets uit gekomen behalve dat ze veel meer dingen wilde dan ze kon en dus verweten ze het aan frustratie.. Ook heb ik een draagzak, en doek geprobeerd maar dat vind ze niet fijn. Nu is het zo dat ze nu nog steeds een ontzettend moeilijke baby is, ze huilt nog steeds veel, ze wil echt de hele dag bij me zitten, doe ik dat niet dan gaat ze keihard zitten gieren. Mijn man helpt me eigenlijk weinig behalve dat ie snel de kinderen afsnauwt als hij nog maar net thuis is. Ik weet met mijn dochter gewoon niet meer wat ik moet doen maar ik zit er echt doorheen, ik kan niet meer tegen haar gehuil en ik kan er niet meer tegen dat ze de hele tijd bij me wil zitten. Laat ik voorop stellen dat ik zielsveel van haar houd maar ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.. mijn vraag is dus of jullie nog tips hebben voor mij..
Poeh heftig zeg. En wat erg dat je t gevoel hebt er alleen voor te staan. Dat zou ik echt eens aangeven bij je man! Mijn dochter is ongeveer even oud maar heel anders inderdaad, een vrolijk meisje, zoals het denk ik ook hoort te zijn. Maar als er medisch niks aan de hand is zou ik toch denken dat ze misschien ontzettend onzeker is en daarom alleen maar mama wilt? Er komen toch wat vragen bij mij op als ik t zo lees. Hoe gaat het met haar ontwikkeling, wat kan ze allemaal al? Als ze bij jou zit, wil ze dan wel samen met je spelen? Eet en drinkt ze goed? Wat zijn haar vrolijke momenten en wanneer begint ze precies te huilen? Hoe slaapt ze overdag en s nachts?
Och arme, dat moet zwaar voor je zijn! Loopt of kruipt je dochter? Zo niet dan vindt ze een babywalker ( weet niet zeker of het zo heet, ik bedoel een zitje op wieltjes zeg maar) waarschijnlijk leuk. Dat geeft haar vrijheid en uitdaging, dat heeft mijn dochter wel erg geholpen voor ze leerde kruipen. En vindt ze wandelen in de buggy leuk? Verder ben je echt geen ontaarde moeder als je haar eens een half uurtje voor baby tv zet. Dat steeds bij je willen zijn kan inderdaad behoorlijk beklemmend zijn, maar je hebt echt uiteindelijk minder stress als je aan die behoefte toegeeft. Probeer het zo in te richten dat je haar meeneemt als je iets gaat doen, of dat je haar in haar kinderstoel bij je zet als je kookt bijvoorbeeld. Natuurlijk kan het niet altijd en ze krijgt er ook echt niks van als ze even moet huilen, maar probeer haar zoveel mogelijk tegemoet te komen, dat Is voor jullie allebei beter, voor haar Is het een echte behoefte namelijk net als eten of slapen. Dit wordt echt beter, daar heb je nu niet veel aan dat weet ik, maar misschien troost het toch een beetje.
Haar ontwikkeling is prima, ze loopt, kruipt, ze kan al een paar woordjes en naar mijn idee zich ook redelijk goed uitdrukken in de zin dat ik het begrijp, ze is erg duidelijk als ze wil eten en drinken en ze is erg duidelijk met wat ze wil. Ze eet en drinkt ook prima. Meestal als ze bij me zit dan wil ze op me klimmen en aan dingen zitten waar ze niet aan mag zitten. Ze kan soms wel bijvoorbeeld met d'r broer spelen maar als dat 5 minuten is dan is t veel! Ze kan ook niet tegen drukke situaties, vreemde vind ze niks (maar dat hoort ook wel bij de leeftijd denk ik?) Ze slaapt 2/3 keer op een dag en ze slaapt (gelukkig) nu ook sinds ong. 3 weken echt door. Ze is meestal vrolijk als ze haar ochtend slaapje heeft gehad, dat duurt meestal denk ik een half uurtje. ik kan niet precies zeggen wanneer en welke tijden ze gaat huilen, dat verschilt echt heel erg! Tv kijken vind ze niet echt leuk, waar mijn zoon bijv al van kleins af aan wel programma's kan kijken wat ie leuk vind doet zij dat totaal niet. Ze wil ook niet getroost worden door mijn man, ze word echt niet rustig bij hem. Ook aangeven heb ik al een paar keer gedaan bij hem, hij lijkt het alleen niet op te pikken en als ik het bijv. tegen mijn schoonouders zeg (dat zijn de enige die in de buurt wonen) dan hebben ze eigenlijk altijd wel een reden waarom dat ze huilt ook al is dat vaak niet eens de reden. Ze wil dus ook echt niet gewoon in een stoel of iets dergelijks zitten, maar echt vastgeklampt aan mij. Vandaar dat ik een draagzak had gekocht, maar dat vind ze dus niks... Bedankt voor het reageren!!
En als je haar op je rug draagt? Misschien dat ze dan meer kan zien en daardoor rustiger is (en ze is wel dichtbij je zoals ze graag wil)
O ja, die fase is echt heel hinderlijk! Ik zorgde dat ik alles deed terwijl ze sliep, koken ook en dan met etenstijd opwarmen dat gaat vlugger. En verder veel op de arm, je wordt er na een tijdje heel handig in om dingen met 1 hand te doen.
Misschien al tijd voor een sprong? Onze uk reageerde ook heftig op die tijd ,constant tillen ,niks is leuk, altijd bij mama zijn, snachts uren wakker liggen of heel vroeg wakker, overdag heel weinig slapen. Onze uk had verborgen reflux dus ik begrijp je frustratie betreft het huilen. De 14 maanden sprong duurde in combinatie met kiezen 3 maanden. Je zou eens kunnen kijken bij hooggevoelig bij kinderen.