Dag dames, ik heb even wat tips nodig, want ik weet het even niet meer: Mijn 18 maanden oude zoontje is sinds een maand of zo gaan slaan, knijpen (ons en de poes), schoppen (dat vooral bij het luierverschonen), en smijt al zijn speelgoed met een luid gegil door de kamer, naar ons, naar de poes etc. Ik snap denk ik wel waar het vandaan komt: het is meestal als iets niet lukt, of als hij niet krijgt wat hij wil of iets moet doen wat hij niet wil (schone luier bijvoorbeeld). Ik weet alleen niet zo goed hoe ik ermee om moet gaan, want wat we tot nu toe hebben geprobeerd helpt niet zo goed: - Als hij slaat, knijpt of schopt, zijn hand of been vastpakken, hem aankijken en zeggen: 'Niet slaan/schoppen, dat doet pijn'. Maar het effect daarvan is alleen maar dat hij ons wat lachend aankijkt en het zodra hij los wordt gelaten weer doet. Ik zeg er ook vaak bij dat ik begrijp dat hij boos is omdat hij iets niet wil/ iets niet lukt, maar dat lijkt ook niet echt te helpen. - Als hij slaat, knijpt of schopt, zeggen 'niet slaan/schoppen/knijpen, en waarschuwen dat hij een time out krijgt als hij het nog eens doet. Effect: meneer maakt er een spelletje van, het lijkt wel alsof hij time-outs leuk vindt... :S Het enige wat (soms) werkt, is hem op zijn kamer zetten en de deur dicht doen; maar dan wordt hij zo verdrietig, en ik wil eigenlijk niet dat hij zijn kamer met negatieve dingen gaat associeren, dus dit doe ik eigenlijk alleen in uiterste nood, als hij echt niet te houden is. - Voor wat betreft het smijten met spullen naar mensen/huisdieren: eerst geprobeerd met een ferm 'niet gooien', toen met 'niet gooien en eventueel een time out als hij het nog eens deed (maakt hij er ook een spelletje van), en nu pakken we dat waar hij mee gooit na een waarschuwing af (effect: grote stapels afgepakt speelgoed in de kast, en meneer is niet onder de indruk, die vindt gewoon wel iets anders om mee te smijten). - Afleiden: dit werkt al een paar maanden totaal niet meer... (helaas, wat was het makkelijk zeg, toen je hem gewoon iets anders kon geven om te doen, haha!) Ik wil eigenlijk graag een wat effectievere manier vinden om hier mee om te gaan, want ik wil liever geen dreumes die straks ook andere kindjes pijn gaat doen. Hij kan nog niet echt praten (wordt tweetalig opgevoed, en praat wel wat woordjes maar nog niet genoeg om te kunnen zeggen wat hij wil), dat zal wel een deel van het probleem zijn. Het is trouwens ook niet zo dat hij een terreur dreumes is of zo, meestal is hij juist hartstikke lief, maar ik vind dit gedrag echt niet zo leuk (vanmorgen sloeg hij me met een blok op mijn hoofd omdat hij vond dat ik niet snel genoeg een toren voor hem bouwde bijvoorbeeld), dus wat tips zijn heel welkom!
Oh en nog een ding: wij zijn totaal niet van het slaan, dus hij krijgt van ons echt nooit een tik, en dat wil ik ook liever niet als oplossing.
Gewoon doorgaan met vastpakken, aankijken en op serieuze toon zeggen dat het niet mag en dat het pijn doet/stuk kan etc. Het duurt echt even voordat ze het snappen. Wat hier goed helpt is een alternatief bieden: je mag niet slaan, maar wel aaien. Als hij het blijft doen en erbij blijft lachen (au is kennelijk een leuk woord ), uit de situatie halen en/of afleiden met iets anders. Consequent blijven! Op een gegeven moment zal hij het wel gaan snappen. Afleiden werkt hier juist heel goed. Dan vraag ik gewoon "zullen we een boekje gaan lezen?" en dan zegt ze met een zielig stemmetje ja. Boos worden geloof ik niet in. Daarmee toon je naar mijn idee onmacht. Om inderdaad over slaan maar niet te beginnen (?). Dat is gewoon kindermishandeling. En in time outs met 18 maanden geloof ik ook niet
Dank je voor het antwoord! Stug volhouden dus... Dat alternatief bieden zal ik gaan proberen! Afleiden werkt hier totaal niet meer: als ik probeer hem iets anders te doen te geven ('zullen we een boekje gaan lezen/toren bouwen/ liedje zingen') etc. schudt hij hard nee, en pakt het boekje/de blokken etc. en smijt ze door de kamer (of gaat keihard door het liedje heen gillen) Vandaar dus de time outs... maar ja, die werken dus ook niet...zou goed kunnen dat hij daar eigenlijk nog te jong voor is hoor, maar probeer ook maar wat, om iets te vinden dat werkt... Negeren werkt trouwens ook niet, dan gaat hij gewoon door, of slaat hij harder om maar wel aandacht te krijgen... las net ergens op een engelse website de tip om heel overdreven te reageren, dus bijvoorbeeld als hij de poes slaat heel overdreven aandacht aan de poes gaan geven ('ach arme poes, gaat het goed met jou, heeft I jou geslagen??? etc.) en hem negeren... iemand daar ervaring mee? En qua een tik terug geven: helemaal mee eens, dat ga ik ook echt NOOIT doen! Ik zei het allene omdat ik het soms op (vooral Engelstalige) forums nog wel eens voorbij zag komen, en wilde even duidelijk maken dat ik dat dus geen manier vind. Kwam misschien wat raar over sorry!
Ik ben nog geen ervaringsdeskundige, maar ik heb wel eens gehoord dat het goed is om te benoemen dat je zijn probleem begrijpt. Dus: vind je het jammer dat mama een beetje langzaam is met de toren bouwen? Maar kijk eens hoe hoog hij wordt! Zo schijnje ze te helpen met omgaan met hun gevoel en de woordjes die daarbij horen.
Zal dat ook eens volhouden dan, dank je! Enne: zie net dat ik mijn onderwerp ben begonnen met 'dag dames'.... maar bedoelde niet de mannen hier uit te sluiten! Dus, als ik het kon wijzigen zou ik dat doen...!
Ik herken dit van ons zoontje, hier is het nu nog vooral ondeugend gedrag, maar wat je schrijft over zich nog niet goed kunnen uiten kan zeker een rol spelen. Ik ken een zelfde verhaal van een nl - turks opgevoed jongetje, omdat hij het met woorden nog niet kon oplossen deed hij het fysiek. Ging dus over toen het spreken beter werd. Wij voeden ook tweetallig op, dus het kan best zijn dat het hier ook voor gaat komen. Kinderen moeten ook nog leren hoe ze met frustratie om kunnen gaan. Ik weet niet precies hoe het met de ontwikkelingsfases zit, maar volgens mij begrijpen kinderen tot een bepaalde leeftijd oorzaak en gevolg nog niet zo goed. Zij doen iets verkeerd, mama boos dat verband is dan nog lastig. Volgens mij doe je het goed! Consequent vol houden en vooral ook veel focus op zijn positieve gedrag zodat het loont om je goed te gedragen. Echt straffen heeft volgens mij nog niet echt zin, al is het soms goed een time out ook voor jezelf. Ik merk dat als mijn kleine mij echt pijn heeft gedaan ik zelf ook even afstand moet nemen voordat ik weer pedagogisch verantwoord kan reageren. Dus dan maar even time out.
Ik probeer inderdaad ook zoveel mogelijk de eventuele frustraties te benoemen, maar vaak schreeuwt ze er heel hard doorheen. Dan hou ik het kort. Als ze niet gilt, leg ik wat uitgebreider uit. Ik heb wel geleerd/gelezen dat je er niet meer over door moet gaan nadat ze zijn gekalmeerd. Op die manier vestig je weer aandacht aan het negatieve gedrag en disciplineer je een 2e keer zeg maar, terwijl zij het inmiddels al achter zich hebben gelaten. Nu klinkt het trouwens net alsof ze heel vaak lastig is, maar dat is niet zo hoor De 2 keer dat ze me echt pijn deed, schrok ze zelf ook heel erg en was ze meteen verdrietig. Sowieso merk ik dat ze nog niet begrijpt wat voor gevolgen haar acties hebben.
Volhouden met aangeven wat je.niet wenst. Maar vooral.wat je wel wenst. Slaan mag niet maar wel bijvoorbeeld.aaien. gooien mag niet, wel geven of een plek creeren waar hij iets naartoe.mag brengen Geef hem een alternatief.Bereid hem voor op de luier verschonen door er bijv 1.te geven l en dit.verbaal te ondersteunen Onze.zoon had een moment dat hij iedere keer zijn groenten op de.grond gooide.met.vork en al. Toen heeft.hij even een extra bord.gekregen waarop hij hetag.deponeren. we kwamen er al.snel.achter.dat.hij het.nog.niet verbaal kon aam geven dat.hij genoeg had. Ik realiseer me dat dit nu heel makkelijk gezegd wordt.door mij, het zijn.wat tips. Hopen dat deze fase bij je zooontje snel voorbij is. Succes!!!
Ik zeg dan ' zachtjes doen' ipv constant nee te moeten roepen en als ie dit dan doet, complimenteer ik d. Afleiden wil ook of wel eens helpen.
Inderdaad blijven praten en uitleggen... Proberen de situatie om te bouwen naar iets positiefs (al is dat soms erg moeilijk ervaar ik ook hier). Als ze hier iets op de grond gooit moet ze het zelf oprapen van mij en op tafel leggen/ aan mama geven oid. Verder consequent blijven volhouden met uitleggen wat niet mag, merk dat het hier vanaf 22 mnd of zo ineens duidelijk is voor haar. Gaat nu al een hele tijd weer beter (niet dat het zo slecht ging of zo)... maar merk dat ze minder gefrustreerd is nu we weer wat beter kan praten! Het is even niet zo'n leuke fase, maar het komt goed! Hier is er ze er trouwens ook gevoelig voor als ik bijv zeg dat de hond pijn heeft als ze aan de staart/oren oid trekt. 'Huilen?' zegt ze dan en gaat ze gauw knuffelen en kusjes geven.
Ik lees ook even mee, want onze jongste heeft het krabben ook ontdekt. Vooral tegen onze oudste, en dat vind ik zo zielig want die snapt het niet dat zijn broertje hem pijn doet. Ik vind het heel lastig want ik heb er zo'n hekel aan als kinderen krabben slaan bijten etc. Op m's oude kdv is hij een keer gebeten, en toen had ik zoiets van: voed je kind eens op!! Maar ja nu weet ik zelf ook niet hoe...
hier krijgt hij een waarschuwing.. vertel hem waarom hij dat niet mag doen. dat het pijn doet etc etc. probeer hem dan af te leiden door iets anders te gaan doen. doet hij het dan nog een keer krijgt hij een laatste waarschuwing.. doet hij het dan nog eens moet hij op de mat. 1 minuut. daarna haal ik hem weer op vertel ik hem waarom hij daar zat en dat hij het niet meer mag doen.. krijg dan een knuffel en een kus. vaak gaat hij dan weer lekker spelen. ook probeer ik het slaan niet zo veel aandacht te geven.. probeer er iets positiefs van te maken.. in de richting van wat doe jij nou???? dat doet toch auw??? vaak moet hij dan lachen.. en knikt hij.. dan zeg ik moeten we dan maar niet meer doen he.. dan krijg ik 9 van de 10 keer te horen.. nee nee nee met schuddend hoofje.. daarna gaat hij weer lekker spelen.
hier pak ik d'r beet en zeg met een doordringende toon: "nee, er wordt niet geslagen, geschopt of whatever". en dan alternatief bieden of afleiden. bijv. : je mag wel aaien. " of, "je moet lief doen". meestal begint ze uit zichzelf al te aaien of kusjes te geven
dat gebeurt hier ook heel vaak.. hij weet dan al dondersgoed dat hij fout zit.. komt dan al naar mij toe om me over te halen hem geen "straf'' te geven door me kusjes en knuffels te geven... dus de term nog te jong om te straffen gaat er bij niet meer in
Hier gaat ze soms na de waarschuwing al zelf in de hoek staan... "Hoek" zegt ze dan! Ik haal haar er dan weer uit, want dan hoeft het natuurlijk nog niet. Als ze er écht in moet dan zetten wij haar in de hoek! Meestal is dat gelukkig niet nodig...
Haha, dat doet mijn zoontje hier ook... rent hij heel vrolijk naar de hoek, gaat lachend zitten, en gaat dan heel hard huilen... Dan leg ik ook uit dat dat nog niet hoefde, maar waarschuwing enzo snapt hij dus nog niet zo goed , dus dat heb ik even opgegeven. Ik merk dat het alternatief bieden (nee, slaan mag niet, aaien wel; of 'nee je mag de blokken niet gooien, wel in de doos doen) tot nu toe redelijk werkt, dus dat ga ik volhouden. En verder ook stug volhouden dat we niet slaan, niet schoppen, niet de poes knijpen... Zoals mijn leraar Duits vroeger altijd al zei: 'Herhaling is de kracht van het onderwijs' (als wij voor de tien miljoenste keer een werkwoord moesten vervoegen haha) Dank voor het meedenken!! P.S. Sorry voor het late antwoord, ik was vanwege de hitte hier (Canada, het is hier al een week een hittegolf - tussen de 30-37 graden...en geen airco in ons appartement...pfffff), even naar mijn schoonzus en zwager gevlucht en had dus even geen kans zw-pagina te checken...
Jaja, wrijf het er nog maar even in!!! Hier hebben we ongeveer een 'koude' en natte golf... maar de vooruitzichten zien er weer iets beter uit... (al is het wel eerst zien dan geloven!)
Ohh wat herkenbaar, hier precies hetzelfde! En het lijkt wel alsof hij het vooral op MIJ voorzien heeft! Ik heb ook al heel veel geprobeerd, zodra ik zeg "Sonnie dat mag niet, je doet mama pijn' of iets dergelijks... dan doet hij het net nog eens! Of hij gaat zichzelf met vuistjes op zijn hoofd slaan of met zijn hoofdje tegen de bank of tafel bonken... echt sneu!
Wat wij doen is na 1x waarschuwen handje even vast pakken en heel duidelijk zeggen: Nee! Dat mag niet. Je mag wel aaien en dan pak ik haar handje, aai er mee over mijn arm en zeg "aaai mama" En dat herhaalt ze dan en wandelt weer weg Herhalen, herhalen en herhalen! En je vooral voor houden: Het ligt niet aan jullie, aan jullie aanpak of opvoeding. En het ligt niet aan je kind. Het is echt een fase waar je door heen moet. Een hele lastige, maar wederom 1tje waar je de basis legt voor je opvoeding. ***dit probeer ik mezelf dan maar weer voor te houden **