Onze dochter van inmiddels anderhalf heeft een heel lastig eerste jaar gehad door zware verborgen reflux en koemelkallergie. Hierdoor heeft ze altijd zeer lastig geslapen. Inmiddels is ze overal vanaf en heeft ze in feb/mrt ook een periode van een week of 6 goed doorgeslapen. De laatste tijd is het echter weer drama. Elke nacht wordt ze huilend wakker en is dan niet te troosten, tenzij ze door mama wordt opgepakt of bij mama en papa in bed gelegd wordt om verder te slapen. Dan is ze meteen stil en slaapt verder. Anders houdt ze het huilen gerust uren vol. Tijdstip waarop ze wakker wordt varieert. Nu zijn wij absoluut niet van het laten huilen, maar dit is ook geen doen. Helemaal omdat over 8 weken een broertje verwacht wordt en ik het al voor me zie dat ik elke nacht met 2 kinderen in bed lig. Hebben jullie tips? En bij troosten, weer weggaan, na een aantal minuten terug en weer troosten etc, hoe lang houd je dit vol? Moet je troosten tot ze stil is en weer weggaan, of kort geruststellen en weer gaan ook al huilt ze nog?
Ach wat sneu!! Maar ik begrijp heel goed dat je nog even rust wil voordat nr.2 geboren wordt. Dat laatste hebben wij ook rond die leeftijd gedaan. Niet vanwege een lastige slaper of iets dergelijks. Ik weet nog dat mijn oudste rond die leeftijd, heftig sprongetjes gedrag vertoonde. Hij kreeg heel goed in de gaten wanneer hij ons laten komen opdraven.. Wij stopten hem in bed, helemaal volgens eigen ritueel. Dan begon het huilen en lieten we hem eerst 3 min huilen en dan troosten. Niet uit bed halen! maar troosten in bed, even praten & kusje. Als hij wat rustiger werd, opnieuw weggaan. Vervolgens 2 min langer wachten, daarna verlengen met elke keer 5 min. Na 2-3 keer, zeiden we niets meer en gingen we alleen troosten en weer weggaan. Dit konden we doen omdat we merkten dat hij er een spelletje van maakte. En zodra hij door had dat hij geen aandacht kreeg, ging hij vaak binnen een half uur slapen. Ik denk dat we het 4-5 avonden volhielden en toen was het over. Overigens kwam deze fase soms weer terug, we herhaalde het hele ritueel en dan was het weer klaar.
Is ze wel goed wakker? Want als dat niet zo is, is een kind vaak nauwelijks te troosten. Het kan helpen als je haar even uit de situatie haalt, dus lichtje aan en in de badkamer wat water drinken of zoiets. En dan weer naar bed brengen. Als je merkt dat ze er een spelletje van maakt kun je de methode toepassen van weggaan en terugkomen om kort te troosten. En in antwoord op je vraag, je gaat daar mee door tot ze rustig is of slaapt, en dat kan de eerste paar keer best even duren.
De laatste methode (kort troosten, zeggen dat hij gaat slapen en weer weggaan) werkte hier goed. Nummer twee werd geboren toen nummer één 21 maanden was en datzelfde deed. Was zo over. Ging er zelfs beter van slapen. Ook overdag.
Ze begint half in slaap te huilen, dan gaan we er nog niet naartoe, Maar kijken het even aan. 9 vd 10 keer wordt ze hier vervolgens wel wakker van. Als we niet gaan wordt ze steeds meer overstuur. Gaan we wel, ben ik momenteel de enige die haar weer rustig krijgt. Heb niet echt het idee dat ze er een spelletje van maakt, aangezien ze al huilend wakker wordt. Iets lichamelijke is t ook niet, want zodra ze bij mij ligt of in ons bed dan is ze stil en slaapt de hele nacht verder. Heeeeel vermoeiend...
En als je meteen gaat zodra ze begint te mopperen, kun je haar dan niet sussen? Mijn dochter heeft dit ook een tijd gedaan, bij haar was een beetje water drinken cruciaal, alleen troosten hielp niet. Ik pakte haar op, liet haar wat drinken, wiegde nog even en dan kon ik haar zo wegleggen. Maar dan moest ik wel meteen gaan.