Help! Sinds twee weken is ons zoontje begonnen met bijten. Het doet het niet uit nijd, maar juist uit liefde heb ik het idee. Het is elke keer dat het gebeurt namelijk zo dat er eigenlijk niks aan de hand is. Hij omhelst me en dan opeens word ik gebeten! Ik schrik me er elke keer rot van, maar hij doet het dus niet uit woede ofzo of om me pijn te doen, maar juist omdat hij me op zo'n moment blijkbaar heel lief vind. Soms pakt hij me ook heel stevig vast en duwt me dan heel hard tegen zich aan. Dit doet hij ook vooral tijdens het knuffelen Ik herken het eerlijk gezegd best wel van mezelf Ik heb de neiging om mensen die ik heel lief vind helemaal fijn te knijpen.... Zelf negeer ik het tot nu toe, want ik hoopte dat het eenmalig zou zijn, maar hij heeft vorige week ook mijn moeder gebeten en ik maak me nu dus zorgen dat hij het ook bij kindjes gaat doen die hij lief vind. Iemand tips / herkenning?? Edit: even een klein beetje aangepast, omdat blijkbaar niet duidelijk was dat ik het zelf ook onwenselijk gedrag vind. Maar ik vind het ook lastig wat ik ermee moet, want ik wil hem ook niet afwijzen als hij affectie toont, maar zou liever zien dat hij dit op een andere manier doet.
Herkenbaar. Hier vaak een bijtje als ze me enthousiast omhelst of in mijn benen komt hangen. Geen kwade bedoelingen van haar kant maar die tandjes zijn zo scherp. Ik laat d'r wel even weten dat het pijn doet. Soms doet ze dan "aaaai" om mij te troosten.
Ik zou het niet negeren want dan denkt hij dat het blijkbaar normaal/oke is. Maar ik vind bijten ook echt onacceptabel gedrag, of dat nu wel of niet uit boosheid is. Mijn zoon heeft het ook wel eens gedaan toen hij jonger was maar heb 'm meteen duidelijk gemaakt dat hij dat nooit meer mag doen. Ik zou echt not amused zijn als een ander kind mijn kind zou bijten omdat hij dat thuis ook gewoon mag.
Even voor de duidelijkheid: ik wil dat dus ook niet en het is ook niet dat ik het goedkeur / dat het "gewoon mag". Alleen ik hoopte dat het bij een eenmalig iets zou blijven, maar dat is dus niet zo, helaas. Maar ik vind het ook lastig om hem ervoor te straffen, aangezien het voor hem een vorm van genegenheid tonen is en ik hem niet wil afwijzen, maar het wel graag wil ombuigen naar een manier van genegenheid tonen die niet pijnlijk is voor anderen. Dus nogmaals: tips zijn van harte welkom.
Hier ook liefdesbeetjes . Hij bedoelt het ook lief geloof ik. Mijn boef is bijna 1 en weet nog niet wat nee betekent . Ik zeg dus wel "auw" " niet doen", maar dit maakt geen indruk. Mss dat jouw zoon wel beter begrijpt wat wel of niet kan (hij is ruim 1,5?) of heeft hij dat besef ook nog niet? Toen ik kleiner was, was ik ook een bijter en toen heeft mijn moeder een keer teruggebeten haha. Toen was het klaar. Ben er niet slechter van geworden, maar mss zijn er ook andere manieren.
Idd bijten uit liefde maar zou het toch echt afleren. En hem laten schrikken als het gebeurt van je af zetten en zeggen dat het auw doet en pijn. En dat hij wel mag kusjes geven maar zijn tandjes niet mee mogen doen. Terug bijten ben ik ook NIET van. Maar mocht het blijven zou ik zacht eens in zijn vingertje bijten heel ( ZACHT en dan zeggen dat het dan auw doet) soms moet je iets voor doen.En er een uit leg bij geven. Beide kinderen hebben het hier gedaan. Beide in mijn tiet.....
Mijn dochter heeft het nu 2 keer gedaan. Één keer uit liefde bij mijn vriend en dat deed hem zoveel zeer dat ie keihard auw riep. Daar schrok ze zo van dat ze zeker wel 10 minuten beduusd naast hem op de bank heeft gezeten. Daarna heeft ze het bij hem nooit meer gedaan. Mij heeft ze een keer uit nijd gebeten en toen ben ik heel erg boos op haar geworden. Daar is ze ook van geschrokken en daarna heeft ze het ook niet meer gedaan. Ik zou dus wel heel duidelijk aangeven dat bijten echt niet mag.
Leg uit dat bijten niet 'lief' is en auw doet. Geef dan een alternatief als 'aaien' en doe dat een keer voor met zijn hand op jouw arm. Dan beloon je het aaien. Elke keer als hij bijt zeg je 'nee, niet bijten, ga maar aaien' en beloon je het aaien door positieve aandacht. Door extra positief te reageren op het aaien (of welke actie je ook neemt) zal het waarschijnlijk snel stoppen. Negatieve aandacht is ook aandacht Hier heeft het aaien goed geholpen. Ik heb bewust niet gekozen voor een kusje, omdat dit ook met de mond is. Een kusje kan ook met tanden...
Mijn zoon doet dit ook (bijna 15 maanden).. hij bespringt ons (papa, mama en ook opa die hij heel speciaal vindt), grijpt met beide handen je hoofd of arm vast en hapt.. Het is absoluut genegenheid, hij kijkt er zelfs "verliefd" bij, afstraffen vinden wij dus ook echt not done.. Wij zeggen "zachtjes, dat doet pijn" en proberen de tandjes te ontwijken terwijl we hem wel knuffelen.. tot dusver lukt dat aardig.. Mijn man deed dit vroeger ook bij zijn moeder.. Het is "apenliefde"..
Dl beet ook wel eens, maar toen ze het kusjesgeven onder de knie had stopte dat. Nu knijpt ze alleen nog wel eens heel hard in je oren of wangen met twee handen , hoe komen ze erop ?!?
Nooit geweten dat het zo heet! Mijn zwager deed het vroeger ook, maar er is geen genetische verwantschap, dus daar kan het niet vandaan komen Maar zodoende begreep ik wel gelijk waarom hij het doet, want anders zou ik echt niet bedacht hebben dat ze dit uit genegenheid kunnen doen...
Bij ons in de familie noemen ze het zo.. geen idee waar de benaming vandaan komt! Heb ooit ergens gelezen dat die kleintjes op dat moment zo'n overdaad aan emoties (in dit geval liefde) voelen, dat ze het alleen maar zo fysiek kunnen uiten, door zich letterlijk in je vast te bijten.. Ik hou dat in mijn achterhoofd als mijn zoontje het weer eens doet.. en ik probeer de tandjes te ontwijken, en het te "begeleiden".. heb al een keer een tand afdruk in mn kin gehad..
hoe lief bedoelt ook, wij accepteerden het niet. Onze reactie: Pardoes op de grond zetten en hard au! roepen. Even een schrik reactie dus. Daarna erbij hurken (of oppakken) en laten zien dan aaien wél lief was. Onze dochters gingen beiden naar een kdv - en ik zou niet willen dat ze het bij een ander kindje deed. Dus vandaar dat wij het dus wel actief en duidelijk af wilde leren.
De oudste kneep, keihard. Ik ben begonnen met 'nee' zeggen en laten merken dat het pijn deed en alternatieven aanbieden. Toen dat niet werkte, heb ik dat nog steeds gezegd na iedere eerste keer dat ze het deed, maar als ze door ging, dan zette ik haar toch echt weg. Toen was het vrij snel afgelopen met het knijpen en werden we weer liefdevol geknuffeld (gewurgd ).