Ik denk niet dat haar keel het probleem is; ze eet namelijk wel beter in de creche dus er moet iets zijn waardoor het daar beter gaat en elders niet. Ik dacht eerst "zien eten doet eten", maar in de thuissituatie gaat die vlieger dus niet op, ook niet als er andere kindjes zijn. Broodkorstjes laten we aan het brood dus eet ze wel op (als het brokje brood wat ze pakt korst heeft). Maar het blijft allemaal bij minimale hoeveelheden. Gisteren bv zijn we naar de speeltuin geweest en na het spelen pannenkoek gaan eten. Dan is ze enthousiast over die pannenkoek en blijft er ook naar vragen tot hij op tafel staat. Dan eet ze 1 hapje, vraagt "nog meer", 2e hapje, "nog meer", 3e hapje en KLAAR dan wil ze opeens niet meer. Dan heeft ze dus 3cm van een dun pannenkoekje op. En dat is het enige wat ze gisteren nog gegeten heeft na 13u; en haar lunch bestond uit 3 frambozen, een half plakje boterhamworst dat ze van de boterham afgeplukt heeft en 3 theelepeltjes yoghurt. Vandaag al gegeten (7-14u): Een half poffertje, 3 frambozen en 3 kleine hapjes uit een wit bolletje. Van de monkeyplate heeft ze niets gegeten. Haar spraakontwikkeling is goed, horen we ook steeds in de creche. Ze zegt al zinnetjes zoals "jij ook lekker slapen mama" en "is papa ook hier". Ze kletst en zingt de hele dag. Ze hadden nog teruggebeld van het cb, heb het verhaal gedaan maar ze willen haar graag zien/wegen en vinden het probleem te ingewikkeld voor telefonisch te doen dus ik wordt teruggebeld voor een afspraak.
het is nog steeds een eetmomentje want jij bepaalt zelf wanneer hij er staat en weggaat. Wij zetten in de middag tussen 15.00 en 16.00 de monkeyplatter neer op sommige dagen en in dat uurtje beslist hij dus wat hij eet en hoeveel hij eet. Heeft hij die dag een zin in banaan...prima, dan eten wij het om 16.00 op
Lijkt wel alsof ze de ergste honger stilt met een paar minihapjes, en dan gewoon geen zin meer heeft. Dat hebben we hier vaak ook gehad. Na twee lepeltjes avondeten weigeren. Of na drie hapjes brood. Maar hier gaat het wel steeds beter, ze gaat eindelijk meer eten. Maar toen wij dat aan de hand hadden ( na 2-3 hapjes weigeren) dacht ik ook vaak: die hapjes neemt ze om de honger weg te nemen en nu heeft ze geen zin meer.
Het feit dat ze op de opvang meer eet dan thuis geeft voor mij aan dat het geen lichamelijk probleem is. Lijkt toch op een soort machtstrijd eerlijk gezegd. Goed dat je het CB hebt ingeschakeld. Er kan thuis mee gekeken worden wat er met eetmomenten precies gebeurd
Wat betreft beter eten opnkdv, zien eten doet eten. Mijn dochter eet thuis echt geen hele boterham, maar bij de gastouder wel. Dat heeft niets met jou te maken, maar juist met de andere setting. Heel eerlijk, ik ben nog niet overtuigd dat er een probleem is. Ze is aan de magere kant, maar verder hartstikke actief en vrolijk. Ik betwijfel dus of ze echt wel tekort komt. Ik zou inderdaad even een paar keer wegen en meten bij het cb, en pas daarna besluiten of er een probleem is. Ze lijkt namelijk (op de ziekte periode na) gewoon haar lijn te volgen.
We hebben voor volgende week een afspraak gekregen bij de arts van het cb. Ik denk ook niet dat het een medisch probleem is, ik hoop vooral op tips waarmee we haar hopelijk wat meer kunnen laten eten en ook dat we het vooral niet nog erger maken. Het probleem is dat ze met het ouder worden steeds minder gaat eten (zowel in hoeveelheid als in diversiteit van voedingsmiddelen). De dingen die ze eerder goed at, bv frambozen (at ze het hele bakje in 1 keer leeg) eet ze nu ook nog maar minimaal. Er is dus eigenlijk niets meer waarvan we kunnen zeggen "ach dan heeft ze dat tenminste binnen". En het voelt gewoon niet fijn als ze dag na dag naar bed gaat en nauwelijks tot niet gegeten heeft Ik vind het overigens bizar dat ze uberhaupt nog groeit met het minimale wat ze binnenkrijgt...
Dat ze steeds kritischer is in wat ze eet is normaal gedrag op zich. Mijn oudste breidt pas sinds een jaar zijn repertoire weer uit. De middelste eet bijna alleen koolhydraten, de jongste heeft ontdekt dat ze nee kan zeggen en doet dat bij alles. Zolang ze groeit is het niet echt zorgelijk.
Als ze is zoals mijn dochter dan boeit eten haar gewoon helemaal niks. Het kan haar niets schelen als ze honger heeft; als het eten haar niet aanstaat of als ze iets beters te doen heeft dan eet ze niet. Ze weigert gerust eten dat ze lekker vindt, terwijl ze trek heeft, als haar dat zo uitkomt. Na jaren maak ik me niet meer druk, want ze doet het verder prima. Maar irritant blijft het.
Pfff ik maakte me al zorgen toen ik hier vier dagen lang drinken moest pushen en madame eten volledig weigerde. Hier werkt "wat mama eet wil ik ook hebben" en installeer ik me met veel bombarie in haar buurt met iets wat ze nog niet kent. Tis vreemd maar mama eet t dus t zal wel lekker zijn, oeh smaakt gek, maar wil nog meer want jij hebt t ook. Maar ze is er nou eenmaal vatbaar voor en een heel stuk jonger.