Owowow wat vind ik dit toch moeilijk... Mijn zoontje (14 maanden) heeft sinds een paar weken last van verlatingsangst. Hij huilt als papa naar zijn werk gaat, of als de visite weggaat, maar dan ben ik er natuurlijk om hem te troosten. Erger vind ik het als ik hem naar het kdv breng (hij gaat 1 dag per week). Zodra ik hem bij juf op schoot zet, begint hij dikke tranen te huilen. Ik probeer het luchtig te houden, zeg hem dat ik snel terugkom, geef hem een dikke zoen, zwaai nog even en ga dan weg. En dan hoor je hem nog brullen terwijl je over de gang loopt...nou dan stap ik zelf ook bijna huilend in mijn auto hoor Volgens de juf duurt het huilen ongeveer een minuut, en daarna is hij alweer vrolijk aan het spelen. Dus voor mij zal het misschien erger zijn dan voor hem, maar ik vind het zó naar om weg te gaan terwijl hij huilt... Hoe lang duurt deze fase?
Ik lees mee... hier ook dikke tranen als ik m weg breng bij het KDV... maar als ik m op haal heeft ie het altijd goed naar zn zin gehad! Daar hou ik me maar aan vast.
Moeilijk he... Wat ook meespeelt bij mij, is dat hij op vrijdag altijd naar oma en opa gaat. En als ik hem daar achterlaat huilt hij dus nooit, en word ik lachend uitgezwaaid. Wat mij dan weer het idee geeft dat hij het misschien niet naar zijn zin heeft op het kdv...?? Aan de andere kant huilt hij dus wel als zijn vader of de visite weggaat, dus zou het misschien toch niet alleen met het kdv te maken hebben. Ik had zelf als kind ook vreselijke verlatingsangst, van de peuterspeelzaal tot aan de eerste klas van de basisschool toe. Ik kan me dat ook nog heel goed herinneren (dat ik voor het raam huilend mijn moeder stond uit te zwaaien), en ook hoe ik me daarbij voelde. Pfff...ik hoop niet dat mijn ukkie net zo verdrietig is, als ik toen was...