Hallo allemaal, Ik heb thuis een zoontje van inmiddels 1 jaar en 3 weken oud. Vanaf dat hij 6 maanden oud was had hij al last van verlatingsangst. Vanaf dat moment is het voor ons normaal dat we er soms wel 5x per nacht uitmoeten om een aai over z'n bolletje te geven en dan valt hij vaak weer in slaap. Sinds enige weken is mijn vriend ziek geworden en moet hij goed rust houden met name de nachten. Ik sta er dus soort van alleen voor in de nachten wat ik ook helemaal niet erg vindt. Maar soms werden de korte huiltjes echt wakker worden en bewust zijn dat hij alleen in de kamer lag en begon te huilen. Ben er altijd bij gaan zitten, soms wel een uur lang tot hij weer in slaap viel. Een wijkverpleegkundige van het CB had aangegeven mijn zoontje bij ons op de kamer te laten slapen in een campingbedje. Dit ging behooerlijk tegen mijn gevoel in, maar ergens brak het mij ook erg op elke nacht eruit te moeten en ook nog 3 dagen werken per week. Dit ging wonderbaarlijk de eerste week erg goed. Tot vorige week vrijdag. Wij zijn bij een osteopaat geweest omdat ons zoontje vooral met naar bed gaan heel onrustig is en zelfs nog steeds overstrekt. Zij voelde zeer veel spanning. Heeft het los gemaakt. Maar 3 dagen na deze behandeling wilt ons zoontje overdag ook niet meer slapen en de nachten niet meer in eigen bedje. Omdat ik zo moe ben laat ik hem toe in mijn bed, maar dat gaat ergens ook geheel tegen mijn gevoel in. Ergens wil ik het toelaten omdat hij dat blijkbaar nodig heeft, maar ik zal ook die strijd weer aanmoeten hem weer in zijn eigen bedje te leggen. Wie herkent dit en heeft wellicht tips? Laten huilen heb ik al te lang geprobeerd en dat is iets wat ik nu even niet meer zie zitten. Alvast bedankt!
Met me oudste zoontje ook heel wat 'fases' meegemaakt. Elke nacht eruit , bij mij willen zijn. Naar beneden , niet meer willen slapen... en dan elke nacht vaak ook nog om dezelfde tijd. Na 2 uur ging tie weer slapen.. 3 uur later weer wakker en zo ging dat maar door. Denk soort van verlatingsangst. Heeft ie zker een paar maanden gehad. Toen ging het weer goed. En toen weer wakker. Of niet naar bed willen sávonds. Met heel veel moeite en uren bezig zijn... uiteindelijk werden we er zo moedeloos van, toch maar slaapsiroop geprobeerd( Sleepzz) en dat werkte wel. Of dat dachten we haha.. maar het ging wel beter. En zo schommelde het elke keer. Nu geen problemen meer mee, met d jongste helemaal geen dol. Ja een enkele keer. Maar mag im me handen klappen, zo makkelijk. Weet niet of je er iets aan hebt, maar herkende je verhaal wel. Ik heb hem maar elke keer gepakt. ,Maar toch wel in zn eigen bedje teruggelegd. Was een echte worsteling, maar uiteindelijk ging het wel. Hij heeft je toch nodig. Hij doet het echt niet om vervelend te zijn. Hopelijk gaat het snel beter met slapen!
Ik heb er verder nog geen verstand van, maar lees weleens het advies om matras in zijn kamer te leggen waar je op kan liggen. Dat je hem dan in elk geval wel in zijn eigen bed houdt, maar er toch bij bent als het nodig is.
Hier een jongetje van 1,5 jaar die elke nacht tussen ons in ligt( vanaf 9 maanden oud) toevallig afgelopen nacht doorgeslapen ( halleluja !) Altijd rond een uur of 11 a 12 wordt hij in paniek wakker. Naar bed gaan wil nog redelijk. Man en ik hebben geen zin om de hele nacht in de weer te moeten zijn. We moeten ook nog werken. En mijn man heeft de ziekte van pfeiffer gehad en is herstellende van een burn out.dus hij heeft zijn rust ook nodig. Morgen krijgt hij een peuterbed en misschien werkt het dan beter. Zo niet, dan hebben we pech en gaan we gewoon op dezelfde voet door. We hebben ook geprobeerd te laten huilen maar daar worden we allemaal niet beter van. Ik accepteer het gewoon dat het nou eenmaal zo is. Misschien als hij wat ouder is kunnen we hem uitleggen dat hij in zijn bedje moet gaan slapen. En natuurlijk balen wij ook wel eens hoor! Veel sterkte!
Hoi, Misschien is het een idee om het boek 'dreumes in dromenland' van Stephanie Lampe eens te lezen? Dit is een vervolg op 'Baby in droomritme'; misschien ken je het wel. Wij hadden met onze dreumes een heel ander slaapprobleem; hij kon prima zelf alleen in slaap vallen, maar hij kreeg toen hij ongeveer de leeftijd van jou zoon had de gewoonte om begin de nacht wakker te worden en dan wakker te blijven tot ongeveer 5 uur. Hij huilde niet, maar was druk aan het spelen en kletsen tot hij vroeg in de ochtend in slaap viel en dan gerust toen 10.30 uur sliep. De tips die in dat boek stonden hebben hier echt geholpen. Ik weet wel dat er ook wel tips in staan voor kindjes met verlatingsangst hoe je die kunt helpen zonder te laten huilen. Succes!