Hi allemaal, Ik heb heel veel lopen Googelen en adviezen om mij heen gevraagd. Iedereen zegt natuurlijk iets anders, maar ik kom er gewoon niet uit. Misschien dat hier iemand zich herkent in mijn verhaal. Mijn zoontje (13 maanden) huilt bij alles. Hij is snel gefrustreerd en eigenlijk alles wat hij aan communicatie doet is met huilen. Hij kruipt dus ook nog niet eens, hij raakt dan gefrustreerd als het niet lukt. En zijn huilen wordt dan overstuur krijsen en dat kan hij gewoonweg niks meer. Hij is dus een (verborgen) reflux kindje. Een paar weken te vroeg geboren, net geen prematuur. Hij heeft de eerste 4/5 maanden 24/7 gekrijst tot dat we erachter kwamen dat het reflux was en hij medicatie kreeg. Het duurde bijna 2 maanden voordat hij met z'n medicatie rustig werd. Hierdoor is hij erg aanhankelijk omdat ik hem na elke voeding rechtop moest houden en bij het vele huilen bijna alleen maar in (hele dagen) de draagzak heb moeten dragen. Hierdoor kan hij niet zelfstandig slapen (bij mij). Tot 2 weken geleden moest ik hem nog elke dag in slaap wiegen of zijn handje vasthouden. Na een blijvende blessure in mijn arm en het steeds zwaardere gewicht ben ik met het wiegen gestopt (in de avond) en probeer ik hem nu wat te laten huilen 's avonds als hij gaat slapen. Ik begin met heel even wiegen, dan hou ik z'n handje even vast, troost ik hem aai over z'n bol en loop ik weg. Na 2 weken huilt hij nog steeds (tot een half uur) voordat hij dan eindelijk in slaap valt. Mijn mama hart breekt want hij is dan echt overstuur. Als hij eenmaal slaapt wordt hij in de avond tussen de 2 a 3 keer huilend wakker en moet ik terug naar boven om even z'n handje vast te houden of op z'n zij te leggen zodat hij weer verder gaat slapen. Dan wordt hij in de nacht minimaal 2x huilend wakker. Zijn bedje staat tegen het logeerbed aan en 's nachts ga ik dan maar naast hem liggen om z'n handje vast te houden. Ik hou het niet vol om naast het bedje te blijven staan, te wachten tot hij in slaap valt om dan weer in mijn eigen bed te gaan liggen. Het lukt mij niet om dit te doorbreken. Heb al van alles geprobeerd het afgelopen jaar en eindigde toch weer met wiegen, handje vasthouden en meteen aan komen "rennen" om het huilen te stoppen om te kijken wat ie wilt. Vaak is dat aandacht, oppakken etc. Dit komt denk ik omdat hij een onrustige start heeft gehad met het vele huilen. Het lijkt wel alsof hij daardoor alleen maar "huilen" als communicatie kent. Daarbij zijn z'n vader en ik met 14 weken uit elkaar gegaan, dus ik denk dat ik daardoor ook misschien te vaak meteen kwam aanrennen om hem rustig te krijgen. Op de opvang kunnen ze nu weglopen als hij gaat slapen en zijn vader zegt dat hij hem wakker in bed kan leggen zonder te huilen. Ik weet niet hoe ik het beste om kan gaan met het huilen. Ik kom eigenlijk meteen aangelopen en geef hem aandacht. Hij wilt constant die connectie met mij. Overdag als die ontevreden is over iets, gefrustreerd is, naar bed moet is ook huilen, als hij in z'n bedje ligt dan pak ik hem toch maar weer op want hij raakt zo overstuur als ik niet help met reguleren. Ook in de auto, dan moet ik vaak z'n handje vasthouden om hem rustig te houden. Inmiddels pro met een hand rijden Maar ik hou dit zo niet vol. Ik leef elke dag voor zijn huiltjes. Alles draait daarom en ben maar aan het rondrennen om hem zo tevreden mogelijk te houden. Maar als ik dan naar iedereen om me heen kijk, gaat dit heel anders. Ik vind het naar dat hij zoveel huilt en wil hem graag gelukkig, tevreden en fijn zien. Hij weet inmiddels goed dat ik aan kom rennen natuurlijk maar hoe doorbreek ik dit zonder dat hij het gevel krijgt dat ik hem alleen laat? Herkent iemand dit met het vele huilen? Alles tips zijn welkom. Lieve groetjes, M
Hoi, het klinkt alsof er in die 13 maanden tijd heel veel gebeurd is. Lijkt me heftig voor zowel jou als je kindje. Hebben jullie co ouderschap? En heb je wel eens wat tijd voor jezelf? Dat lost de "problemen" niet op, maar kan je wel helpen er beter mee om te gaan. Ik heb helaas weinig tips, wel veel herkenning. Hier ook een huilbaby met reflux. Heeft de eerst 8 maanden eigenlijk alleen maar op mij of m'n partner geslapen. En vanaf een maand of 11 ook overdag heel veel huilen en "zeuren". Bij hem leek het inderdaad ook alsof dat zijn enige manier van communiceren was. Het slapen is steeds beter gegaan toen we zijn overgestapt op een 1 persoons vloerbed (met 7 maanden). Dus meer ruimte en de mogelijkheid om zelf uit bed te gaan. Langzaamaan zijn we steeds meer afstand gaan nemen tijdens het naar bed brengen. Het begon met in slaap voeden (borstvoeding) ging toen over in wiegen, daarna heel kort lopen en toen op een gegeven moment wakker op bed leggen. Dit was een lang proces. En de eerste periode wakker op bed leggen en daarna vinger geven en hand op z'n buik. Toen alleen nog vinger, daarna naast z'n bed zitten op een krukje. En pas bij zo'n 14/15 maanden konden we wat meer afstand nemen. Nu leg ik hem wakker op bed, vertel dat ik nog even bij hem blijf zitten en ga dan op de stoel aan de andere kant van de kamer zitten. Dan valt hij vanzelf in slaap. Moet hem dan wel negeren, anders blijft hij kletsen. Hij is nu 17 maand. Voor ons werkte dit alleen als we heel consequent waren. Dus niks ernstigs aan de hand? Dan ook geen reactie van ons, ook niet uit bed halen. We hebben trouwens een camera zodat we altijd kunnen zien wat hij doet en hoe het gaat. Daardoor konden we ook letterlijk meer afstand houden door gewoon op de camera te kijken en niet meteen op z'n kamer te gaan kijken als hij ging huilen. Zodra we zijn deur open deden moest en zou hij ook opgepakt worden. En als hij ons niet zag of hoorde ging hij steeds vaker vanzelf weer slapen. Bij echt overstuur huilen gingen we er natuurlijk wel gewoon naartoe. Pas vanaf 16 maand slaapt hij vaker wel door dan niet. Ik heb het gevoel dat het uiteindelijk een combinatie is geweest van steeds meer loslaten en minder reageren op het huilen en een stukje groei en ontwikkeling van zijn kant. Oja, na het stoppen van de borstvoeding ging het slapen wel steeds beter. En op een gegeven moment überhaupt geen melk meer aangeboden s nachts. Anders bleef hij daar om vragen en ging dan pas weer slapen na wat melk. Overdag blijft het wisselend. Hij kent zo'n 60 woorden en kan dus prima communiceren. Maar zodra er iets is, tandjes, slecht geslapen, wat dan ook, dan is het alleen nog maar huilen en mopperen. Dus slapen gaat nu goed, overdag goede en slechte dagen. Niet overal aan toegeven werkt hier wel erg goed. En consequent zijn, regels zijn regels. Verder is dit voor jouw zoontje natuurlijk een lastige fase, hij wil zoveel meer dan hij kan. Dus wat dat betreft ook wel gewoon een kwestie van geduld. Het wordt beter, echt waar. Als hij eenmaal kan kruipen/lopen en wat woorden kent wordt het waarschijnlijk een stuk rustiger. Ben je trouwens al eens bij een osteopaat geweest? Dat heeft bij ons zoontje wel wat geholpen. Bleek dat niet alles in zijn lijfje goed zat en daar had hij echt wel last van. Sorry voor het lange bericht, ik hoop dat je er iets aan hebt. Heel veel succes/sterkte, het is niet makkelijk.
Wat enorm herkenbaar, zoon is gekomen met 34.5 , vervolgens verborgen reflux. Hij sliep overdag op mij of liep met hem rond. Snachts liep ik met hem en sliep hij weer in bed tot ik weer kon voeden/rond lopen/ omhoog houden. Tot ruim 1.5 sliep hij overdag op mij en snachts in zijn bed. Dan was hij 2/3 uur per nacht wakker om vervolgens tussen 5 en 6 wakker te zijn. Ook een kindje wat van alles wou maar zodra het niet lukt was er frustratie. In eerste instantie zorgde ik dat hij klaar was, op zijn kamer boekje lezen, kus knuffel en lag hij tegen mij aan. Daarna legde ik hem in zijn eigen bedje. Savonds ging ik tegen hem praten en rommelen. Liep af en toe binnen. Ik ging dan de was doen. Dan hoorde hij me wel. Huilde hij meer om aandacht was praten vaak voldoende. Was het brullen dan knuffelde ik hem. Begonnen we daarna opnieuw. Uiteindelijk ging dat steeds beter. Alleen die nachten bleven nog lang drama. Het was vreselijk maar moet zeggen we hebben een hele bijzondere band. Juist vanwege die nachten, het lopen met hem , knuffelen.
Hoi San1320! Fijn juist zo'n lang bericht. Dankjewel. Heel veel herkenning in wat jij vertelt en de aanpak. Ik denk dat ik alleen sneller opgeef omdat ik allemaal alleen doe. Dan is het makkelijker hem bij mij in bed te leggen zodat we beide nog wat slaap pakken. Gisteren even naast hem gezeten maar hij bleef spelen dus uiteindelijk in slaap laten huilen weer. Ik heb nu een stoel in de kamer gezet, misschien dan wat jullie deden steeds mee afbouwen en dan op de stoel even zitten. Ik vind dat laten huilen maar niks namelijk.
H Hey Owly, Ik vind echt vaak herkenning bij mama's die een reflux kindje hebben! Ik ben ook echt overtuigd dat ik met hem een hele fijne warme speciale band heb. Ik ben zelf geadopteerd, meteen na mijn geboorte, dus ik heb dit zelf allemaal gemist. Ook de reden dat ik nu nog steeds borstvoeding geef. Iets wat me steeds meer begint op te breken omdat ik nu zoveel moet kolven. Doet zo'n pijn! Ik moet zoveel flesjes voor zn vader en opvang vullen. Maar ik word verdrietig bij de gedachte dat ik moet stoppen en om zo'n stomme reden dan ook Ik geef nu nog 3x per dag, dan soms 's nachts en ik kolf rond bedtijd altijd extra omdat ik anders de flesjes niet goed gevuld krijg.
Geen co-ouderschap trouwens! 30 - 70 verdeling. Ik ben minder gaan werken om hem een extra vrije dag zelf op te pakken dus hij gaat 2 dagen naar de opvang nu in de week.
Dan snap ik dat je dat ook als extra wil geven. Helaas nooit borstvoeding kunnen geven. En dat voelde als falen maar heb het er echt bij neer moeten leggen. Je moet doen waar jij je prettig bij voelt en wat kan. Als je zoveel pijn hebt moet je terug kijken wat je allemaal al hebt kunnen geven, dat is al zo fijn. Nu met 13 maanden zal hij vast ook meer gewoon eten krijgen. Krijgt hij in ieder geval voldoende voeding naast de melk? Niet dat hij pieperig is vanwege te weinig? Je doet alles wat je kan en mag ook gewoon trots zijn op jezelf!
Allicht kan je nog naar prikkelbalans kijken op de dag en wat er in je mogelijkheid ligt deze in de avond/nacht te beperken. Oppakken en overpakken zijn ook prikkels. Het is niet erg om een kind op te pakken, maar minimaliseer bijv overpakken als een kind daar gevoelig voor is, maak bewuste keuzes. Hier is een ikea poang met voetenbank de reddende engel. Twee van die refluxers en beiden van die grappenmakers die ZELLUF fysiek veel meer wilden als mogelijk was op dat moment. Extra kussen er in en deken op grijpniveau. Menig avondje in gebivakkeerd. G moest 20 minuten alleen uitratel tijd hebben. Kwam jij braaf na 5 minuten langs, ging die klok weer gereset worden. Heeft lang geduurd eer we die doorhadden. Zolang ze niet richting krijsstand kwam lieten we t gaan (gemopper, geklets). Wat je kan proberen, afhankelijk wat je netwerk is. Ga zelf eens de deur uit vlak voor bedtijd dat hij wel ziet dat jij er niet bent, laat iemand anders eens op bed leggen (die hij wel kent) en sneak dan weer terug t huis in om te luisteren. Er was hier echt een verschil tussen als man dr naar bed bracht of ik. Toen ben ik t anders gaan doen. Meer met de insteek "slaap je niet dat rust je wel" en dat bracht een hele andere vibe met zich mee als "please niet weer gaan krijsen, gewoon gaan slaaaaaaaapuh!!!"
Wat betreft de borstvoeding Ik snap dat het belangrijk voor je is. Ga het wat makkelijker voor jezelf maken. Op deze leeftijd hoef je echt niet meer extra te kolven. Ik neem aan dat je dat doet voor op het kdv? Hij kan daar bijvoorbeeld een bakje yoghurt eten. Of een beker karnemelk, als je liever geen gewone koemelk wil geven. Je borsten worden nu ook steeds “makkelijker” dus als je nog 3 keer een live voeding doet is dat echt prima. Wellicht zal je nog wel op je werk even een momentje moeten pakken, maar in dit stadium gaat het er meer om dat er een vorm van stimulans is dan dat je hele flessen kolft. Bij mij lukte dat op een gegeven moment ook niet meer. Er kwam nog amper wat uit. Maar ik heb m’n zoon wel tot 2,5 jaar gevoed. En stoppen is ook prima hè! Ik ben echt pro borstvoeding uiteraard maar kijk eens hoe ver jullie zijn gekomen en je hebt hem de beste start mee gegeven. Daar mag je super trots op zijn. Ik denk alleen wel dat met alles wat er speelt het wellicht wel heel veel tegelijk zou zijn. Mijn zoon had ook reflux trouwens Een bijzonder zware periode met zoveel slaapgebrek dat ik bijna in een depressie belande. Echt vreselijk
Wauw, wat een heftig jaar heb jij achter de rug @MB1988. Grotendeels in je eentje een huilbaby met reflux gaat je niet in de koude kleren zitten. Ik heb niet zo veel ervaring of tips per se, maar wil je wel wat meegeven: 1. Het klikt alsof je het heel graag heel goed wil doen. "Gewoon" goed mag ook! Dus die borstvoeding hoef je nu niet per se meer af te kolven voor zoveel. Evt wel op de dagen dat je kindje weg is, zodat je productie geen dagen mist, maar je hoeft geen flessen te vullen per se. Wat @Zoe123 ook al zei. En ook mag je je zoontje even laten huilen als dar jou dan de ruimte geeft om je handen even vrij te hebben. 2. Je hebt het geweldig gedaan door hem troost te bieden bij het huilen. Daarmee heb je niets "veroorzaakt", je bent niet "te snel" naar hem toe gegaan. Ik geloof dat baby's best leren dat mama komt als ze huilen, maar niet dat ze dat zo jong ook al bewust inzetten. Hoe loeizwaar ook, je kleintje heeft je nodig. 3. Ook ik kon als moeder bepaalde dingen niet die mijn zoontjes bij anderen wel deden. Zoals dat wegleggen met slapen. Waar hem dat in zit weet ik niet, maar het is dus ook ergens normaal denk ik 4. Maak het jezelf inderdaad lekker makkelijk met slapen 's nachts en ga samen in een kamer slapen als dat goed werkt. Mijn motto is echt dat wij slapen op de manier dat iedereen het meeste slaapt. Mijn ervaring is dat het wel makkelijker wordt. Ondertussen mag je af en toe principes opzij zetten en iets kiezen wat goed werkt voor jou, om ook jou wat rust te geven. Take care! ♡