Hmm... dan ben ik toch nog wel blij dat die van mij in de wandelwagen wil zitten of gedragen wil worden. Soms irritant aangezien ik bedenk dat ze prima van de winkelkar naar de auto wil lopen, maar nee, mama moet haar dragen. Maar deze taferelen zijn dus nog even ver weg hier haha. Ze weegt bijna 10 kg dus tillen lukt ook wel even en verder heb ik altijd de wandelwagen bij me.
bri; dat is even schrikken geweest dus. ah zo slecht vr je hart, als je ook nog eens zwanger bent.pfff.
red: ah kijk,als ik hem aan t begin in de buggy doe dan gaat hij ook erg rustig zitten, kan ik echt lang wandelen winkelen etc.ook auto in uit is geen probleem. maar hij is dus nu oid genoeg om zonder buggy naar de park te gaan. of wanneer hij ff mag lopen dan begint t probleem.
Ik zit nu ook in die fase dat ze zich op de grond gooit haha, vanmorgen bij de dokter was een drama!! mevrouw moest overal heen lopen, ik haar de hele tijd terug halen aar de wachtkamer niks hielp, ze zou en moest die wachtkamer uit rennen, steeds als ik haar wilde pakken huilen schreeuwen, zich neergooien enz... allemaal mensen kijken natuurlijk dan voel je je best wel opgelaten maar ja, hoort erbij, en zeker concequent blijven haha, Gianna kreeg haar zin niet daarom regeerde ze zo pfff was wel moeilijk hoor!!
eigenlijk nooit problemen mee gehad ze greep en grijpt uit zichzelf elke keer ons hand ze loopt vanaf januari al hele stukken mee nu wilt ze niet altijd aan de hand meer maar ze loopt ook nog geen meter bij me vandaan, als ik hetzelf dusdanig gevaarlijk vind dat ik echt een hand wil en ze ligt dwars, blijf ik net zolang stil staan tot ze uitzichzelf naar me toe komt en door heeft dat t niet werkt en schreeuwen gillen op de grond laten vallen, best... ik wacht wel
musty; das ideaal.het lijkt zo dat sommige kindjes het ingeprogrammeerd hebben(of het komt bij je dochter later die weg loop fase? dat is dus mijn vraag eigenlijk. heeft dit met ontwikkeling te maken of zit het in de karakter? als ik blijf staan komt mijn kindje nooit never vanzelf naar me toe hoor, hij loopt echt weg 30meters, 50meters totdat ik het echt eng vind en achter hem ren...thuis komt hij ook niet als ik hem vraag. kiwi; ja dat HA scene heb ik ook gehad. (ook toen hij alleen maar weg kruipen)maar mensen weten gelukkig dat je je kindje niet mishandeld of zo, eerder meelijdend kijken ze:wat heeft ze het moeilijk die mama...hahaha
tjah, met 3 kinderen heb ik wat vergelijkingsmateriaal. en ik heb 2 conculies voor je. tene erste aangeboren aanleg. de ene is rustiger en luisterd beter dan de andere. en ten tweede hoe je het geleerd hebt. ik ben tegenwoordig bij nummer 3 heel erg van eerst nadenken en dan doen. je hebt ze namelijke erder iets aangeleerd dan afgeleerd. ik zal het proberen uit te leggen. mijn zoon mag nooit! alleen los buiten lopen. waarom niet omdat hij dan buiten lopen assosieerd met aan het handje lopen.achter mag hij lopen rennen springen en ga zo amar door. voor betekend wachten bij de deur en als de deur op slot is een handje. dit heb ik van dag 1 zo gedaan. ik ben ook ruim een half ajaar elke middag speciaal voor dit doel een stukje gaan lopen. eerst de blok af en weer terug toen de straat uit en weer terug. daarna een rondje en toen een groter rondje. speciaal dus voor het lopen te stimuleren en het lopen aan een handje te stimuleren. en het werpt hier zijn vruchten af. hij loopt goed en aan het handje.als hij wat groter wordt gaan we steeds een stapje verder. amar ik maak eht emzelf niet moeilijker meer dan strikt noodzakelijk is. in de winkel gaat hij altijd in een buggie of winkelwagentje. er komen nog tijden zat dat hij kan lopen, als hij wat meer dingen snapt en wat beter luisterd naar nee enzo.omdat hij niet beter weet doet hij ook nooit moeilijk hiermee.het agat mis als je niet concequent bent. dus dan wel laten lopen, dan niet. dan wel in de buggie , dan ineens weer niet. dan wel een eigen karretje in de winkel dan niet.dan wel los op de stoep mogen lopen en 5 meter later weer niet. als ze wat ouder worden dan kun je dat allemaal gaan aanleren. maar je basis moet stevig zijn. en daar gaat het mijns inziens meestal fout.mijn tweede zoon heeft adhd en was een regelrechte nachtmerrie wat dit soort dingen betreft en daar heb ik echt van geleerd.dit maal ben ik heel doordacht met dit soort dingen bezig en hier werkt het tot nog toe. ( al moet je het karakter ook mee hebben hoor)
nou ik doe niet iets en dan iets anders hoor. hij kan niet helemaal naar de ene park lopen. daarom zit hij in buggy. andere park ligt dichterbij, daar gaan we lopend zonder biggy. in de winkels alleen als ik iets vr hem moet kopen mag hij uit buggy zoals schoenen. met buggy naar speeltuin en dan los. ik heb totnutoe 2 keer los op straat gelopen, omdat hij niet met me mee loopt, durfde ik dat niet meer aan. daarom eerst n topik dan dezer dagen echt beginnen met regelmatig zonder buggy op straat te lopen.
ga dan oefenen. eerst de straat uit en weer terug een week of 2 elke dag en dan wat verder weer een paar weken. hoe meer je investeerd hoe meer eruit komt.
blup; pfff gewoon opbouwend, netals met alles. op n gegeven moment snapt hij het wel denk ik. maar jij met 3 kids.je moet wel er een of het liefst 2 hebben die wel luisteren. lijkt me zo erg moeilijk.respect!
ze heeft wel een paar keer geprobeerd weg te lopen en dan riep ik gewoon hard doe louise-faye en dan draaide ze zich om en zag dat ik 'weg' liep en dan was ze binnen 5 sec bij me op de grond vallen en hysterish doen.... blijf gewoon rustig ernaast staan wachten tot ze klaar is soms loopt ze een andere kant op omdat ze iets anders ziet wat afleid, dan loop ik gewoon rustig mee en vraag of ze mee gaat dan krijg ik een handje ze loopt vanaf t begin (jan) mee naar winkels en los in winkel met eigen winkelkarretje als we haast hebben pakken we de buggy/fiet/zitten in winkelwagen denk dat je karakter ook wel mee moet hebben afgelopen zaterdag waren we in blijdorp en daar za een vader stomverbaasd in t restaurant te kijken hoe en wat, ze liep met mij mee drinken en eten halen, die sprak me ook erop aan denk gedeeltelijk dat ik gewoon geluk heb ben benieuwd wat ons manneke straks doet
daar gaat het dus al mis en dat probeerde ik net uit te leggen. hij moet meteen met het uit de deur stappen aan de hand ( vanaf de allereerste keer dus) en jij bepaald welke kant je opgaat. maar dat punt ben je dus allang voorbij nu. nu kost het heel veel moeite hem alsnog zover te krijgen. ik zou er echt in gaan investeren. echt gaan oefenen met lopen op zich zonder bepaald doel. alleen met als doel dat hij aan de hand meeloopt. de straat uit en weer terug in het begin.
mutsy!!!!je hebt gewoon een goede meid! het is echt niet te vergelijken wat ik nu hier heb. als ik weg loop dan kijkt hij ff maar hij gaat toch zijn eigen weg op. mama is niet zo belangrijk hier...alleen in een drukke kinderboerderij een keer liep hij bij me, hij stak zelf zijn handje, ik kreeg toen bijna de tranen in mijn ogen. en als n vriendin of oma is dan geeft hij hun wel n handje vr de gezelligheid denk ik. zo loopt hij keurig met hen mee...ik ben dan helemaal jalours...
blup blup...hij is 19 maande oud hij loopt al n paar maandjes los.dat eerste keer is al gebeurd.pfff. ik hoop dat ik ni te laat ben.
het is ook deels karakter. ik heb ook duidelijke verschillen hier hoor. de oudste deed nooit iets onverwachts en liep netjes mee zelfs zonder handje. maar die wilde zelf altijd graag een handje.ze was vrij onzeker. de middelste deed alles wat niet mocht en maakte daar een dagbesteding van. hij sprong rustig voor een auto terwijl je hem met 2 handen vast had. onze jongste lijkt gelukkig meer op de oudste, maar dan wat vrijer. hij loopt op zich goed mee, maar wil heel af en toe nog weleens proberen ervan door te gaan. wat gelijk korte metten mee gemaakt wordt. het is deels ontwikkeling en een groot deel karakter en een deel aangeleerd.
ik wordt zo moe van dat opvoeden...ik moet strenger zijn denk ik. ik baal daar van dat ik zo een softie ben. en hij weet dat ook donders goed.
investeren meid. hij heeft de vrijheid al geproefd hé.oefenen oefenen oefenen.maar omdat hij al een apar maanden zelf bepaald wat hij doet zal het lastig worden en zul je flink je best moeten doen. succes.
dankewel meid blup!ik doe mijn best!alleen om te oefenen de straat op is vr mij n nieuw idee. ik zal dat doen.
je reactie kwam toen ik mijn bericht aan het typen was. opvoeden is ook een moeilijke en zware taak. als je onzeker bent heb je bij het cb ook cursussen die je een steuntje in de rug kunnen geven tegewnoordig. wat ik zelf goed vind helpen wat ik net al aangaf is dat je zijn stappen een stap voor bent. nu is dat voor mij met een derde kindje iets gemakkelijker omdat ik weet wat er ongeveer komen gaat. maar als je je voorbereid erop dan overvalt het je niet zo. als je er samen met je man over gesproken hebt hoe je dit of dat gaat oppakken dan heb je al een "plan" snap je wat ik wil zeggen? je zegt dat hij 19 maanden is dus zometeen kom je weer in een fijne sprong emt dwars gedrag. daaruit komt steeds meer het besef van een eigen ik je te zijn en dat bekende nee gedoe. deze sprong is eigenlijk de voorloper van de ik ben 2 en ik zeg nee toestand. bereid je daarop voor, praat met je man hoe jullie 1 en ander aan willen pakken. wat voor "straf" en wanneer wel en wanneer niet. ik weet niet of hij al slecht eet? hoe gaan jullie daar (straks) mee om, wat doe je wel wat doe je niet.zulke soort dingen.