Het is hopeloos op het moment.. Ik heb het idee dat het deels een fase is ivm verlatingsangst/eenkennigheid maar ik ben wanhopig aan het worden want niets werkt! Mijn zoon is inmiddels 8 maanden en wilt niet slapen in zijn eigen bed. Hij is een aantal keer erg ziek geweest waardoor hij bij ons in bed heeft geslapen. Ik was angstig dat hij zich zou verslikken/stikken. Nu wilt hij dus niet meer terug in zijn eigen bedje, zodra hij bij ons in bed ligt slaapt hij lekker. Ik heb al van alles geprobeerd, bij hem zijn als hij gaat slapen. Even laten huilen. Elke keer geruststellen. Verzin het en ik heb het geprobeerd. Ik voel me zo onderhand een ontaarde moeder, ik word er GEK van! Voorheen dronk hij rond 21.00 uur voor het laatst en kwam dan rond een uur of 04.00 weer. Dan gingen wij om 21.30 slapen en voelden wij ons nog enigzins uitgerust. Maar nu komt hij al een paar weken elke 2 á 3 uur. Ik ben kapot, moe en uitgeput. WIE HEEFT DE GOUDEN TIP??? Groetjes een hopeloze Chocotof
Hi vervelend zoiets he...als je geen slaap krijgt ben je helemaal kapot! Maar begrijp ik dat hij wel slaapt als hij bij jullie in bed ligt? Dan zou ik hem lekker laten liggen tenzij je daar niet aan toe wilt geven natuurlijk. Misschien is een co-slaper een idee die kun je aan de zijkant van je bed vastmaken zodat jezelf alle ruimte hebt. Mijn kleintje sliep ook pas met 20 maanden door, nah ja tot een uur of 5, en ik nam haar ook vaak mee in ons bed zodat we allemaal dan nog even konden slapen. Inmiddels slaapt ze heerlijk tot een uur of 6.30 in dr eigen bedje. Het kost idd heel veel energie die gemiste uren slaap, veel sterkte!
Als je het zelf niet vervelend vindt: lekker bij jou in bed nemen, idd met zo'n cosleeper. Zou voor mij geen optie zijn hoor, vooral omdat mijn man dan geen oog dicht zou doen maar ook ikzelf slaap dan veel minder goed. Maar ook hier bij ziekte in eigen bed, wij gaan er dan zelf naast liggen op een matje als dat nodig is. Scheelt weer een heleboel gewen Maar goed, hier bij M en T ook zo'n periode gehad met 8 maanden tot ruim 1 jaar. Heel heftig en heel vermoeiend. Bij M hebben we met 12m de melkbar dichtgedaan, wel erheen, even knuffelen en weer op bed + laten huilen (nacht 1 = 15 min, nacht 2 = 1 min, nacht 3 = doorslapen ). Bij T met 8 maanden geprobeerd, ging heel lief weer slapen, maar werd na een kwartier weer wakker, was er duidelijk niet aan toe en met 13m op eenzelfde manier als bij M gaan doorslapen.
Bedankt voor jullie reacties.. Ah man het is zo vermoeiend.. Ik ga dat toch eens proberen even laten huilen. Wel moeilijk als je natuurlijk zelf ook in de slaapstand bent. Bedankt voor de tips!
Laten huilen is het ergste wat je kunt doen als je kindje in de verlatingsangstfase zit.... Kun je hem niet overleggen in zijn eigen bed als hij op jullie bed in slaap gevallen is?
Ik heb net in dezelfde situatie gezeten, mijn tweeling is 8 maanden en sinds vorig weekend zijn er ineens een paar tandjes door. Zou dat het niet kunnen zijn?
Tips heb ik niet, maar wel wat hoop voor je: wij hebben net een goede 2 maanden hiervan achter de rug. Iedere nacht om de 2, 3 uur wakker, niet zjn bedje willen slapen, drama drama drama, iedere nacht weer. Maar sinds 2 weken is het zo plotseling als het begon ook weer opgehouden. Hij slaapt weer als een roosje. Misschien toch een leeftijdgebonden fase, ik hoop het voor je!
Robin heeft dat rond 8 maanden ook een paar weken gehad. Daarvoor sliep hij altijd heel goed, een voorbeeldige baby. En toen ineens werd hij meerdere malen per nacht wakker en echt krijsen en absoluut niet willen slapen. Wij hebben hem toen ook vaker bij ons in bed gelegd (je moet toch wat op een gegeven moment) en dan sliep hij wel (ook wel onrustig trouwens). Wij waren het op een gegeven moment ook echt zat, en waren zelf doodop van de slapeloze nachten dat we hem een toen een keer gewoon in bed hebben laten krijsen. Echt hartverscheurend was het, maar na 10 min viel hij in slaap! En de rest van die nacht heerlijk geslapen! Ook de nachten erna ging het een stuk beter en al snel sliep hij weer als vanouds. Ik weet niet of het toeval was, of dat het toch heeft geholpen, maar wellicht dat je het een keer kunt proberen. Geef hem eens 10 min. En probeer hem ook echt 10 min te laten huilen, hoe moeilijk het ook is. Wie weet werkt het bij jullie ook En anders zou ik ook zeggen: lekker bij jullie in bed, het is een fase, het komt allemaal wel weer goed.