Hmm oke ja hier is het dus wat lastig op het moment. Ons zoontje van net 2 gaat dus prima in zijn bed slapen maar in de nacht...kan 12 uur zijn kan 2 uur of 6 uur zijn wordt hij wakker en huilt dan niet maar is in 1 tel in complete paniek en hysterisch. Na een paar minuten zouden we hem neer kunnen leggen maar als we weglopen begint de hysterie van voor af aan. Erbij zitten kan maar hij valt gewoon niet meer in slaap. Heb er een uur gezeten maar slapen doet tie niet en als je wegloopt krijsen. Als we hem oppakken en bij ons leggen hoor je hem helemaal niet meer....slaapt meteen. Totaal geen last van en slaapt zo tot 8/9 uur.
Wij hebben die fases ook gehad, verlatingsangst en nachtmerries. Ik herken het van mijn zoon, en inmiddels kan ie vertellen wat ie droomt_doodeng! Wij hebben gewoon aan zijn behoefte toegegeven, onder voorwaarde dat ie altijd de nacht begint in zijn eigen bed. Als hysterie over gaat bouwen we het weer af
Ja dat was mijn insteek idd ook....ik heb er ook niet zo'n moeite mee. We slapen allemaal perfect..maar mijn man heeft dan al van die visioenen dat tie over 10 jaar nog tussenin ligt. Ik heb hem al geprobeerd uit te leggen dat het volgens mij wel losloopt..maar ja
Wat een herkenning hier precies hetzelfde.Zou toch vanzelf wel x overgaanEn eigenlijk doen wij precies hetzelfde nemen haar tussen ons in en slapen allemaal lekker verder.In begin wel terug gelegd maar daar werd niemand vrolijk van s nachts iedereen wakker overdag iedereen chagrijnig.En hebben er beide geen moeite mee zolang ze s avonds maar in eigen bed begint
Heel herkenbaar. Ik neem hem dan lekker bij ons in bed. Ik ga 's nachts echt niet in de kou een uur bij zijn bedje zitten, ik wil ook slapen Het zijn periodes, op dit moment slaapt hij gewoon de nacht door in zijn eigen bed. Maar als hij in paniek is, komt hij 's nachts fijn tussen ons in.
Mijn man vindt het prima, maar die is alleen al blij dat hij tenminste niet meer elke nacht er 3/4 keer uit hoeft zoals bij de oudste 2. Hij slaapt direct in ons bed. Hij valt snel in slaap en dan ga ik vaak nog even naar beneden.
Ik zou voor ieders nachtrust gaan en toegeven. Als hij er vertrouwen heeft dat als het nodig is hij bij jullie mag komen dan gaat het naar mijn mening ook vanzelf beter. In mijn klas (groep6/7) slaapt niemand meer bij papa en mama misschien stelt dat gerust? 😄
Bij de oudste was ik er fel op tegen, ik vond dat een kind gewoon moest leren in zijn eigen bed te slapen, hij sliep met 15 maanden Door en tot die tijd dus elke nacht 10 keer per nacht eruit om hem goed te leggen, hand te op het hoofd, speentje geven knuffeltje kwijt etc etc, De tweede sliep vrij vlot door maar wel veel fases gehad van in de nacht wakker worden ( nu nog steeds ) bij haar heeft het altijd geholpen even een slokje water te drinken,even knuffelen en weer in haar eigen bed.ik geloofde dus nog steeds in het no way dat ze bij ons in bed komen De derde sliep bij ons op de kamer ivm te weinig kamers, daarna zou ze bij haar zus op de kamer gaan Nu slapen echter broer en zus samen en heeft de jongste haar eigen kamer,na de 8 maanden veel drama gehad, ze sliep niet meer door en vaak last van keel neus en oren en astma, tot nu toe is ze vanaf afgelopen juni bijna elke nacht wakker geweest, en dan echt uren, Ik was nog steeds overtuigt van het idee dat ze echt niet bij ons in bed zou komen, maar toen we op een gegeven moment met ons 5e beneden zaten om 3 uur in de nacht omdat de jongste al vanaf 23.00 uur aan het krijsen was en ook heen en weer waggelen niet hielp dacht ik bij mezelf, waarom neem ik haar niet gewoon bij me, dan heeft iedereen tenminste rust, maar helaas was ook dat niet wat ze wou/wil maar ooooh wat zou ik het heerlijk vinden als ze wel bij ons in bed zou willen slapen want dit is echt niet leuk Ik ben nu dus voor eigen rust of dat nu betekent dat je je kindje bij je neemt of niet
Ja, dit heeft oudste dochter ook gehad! Hysterisch huilen! Gek, de andere kids niet.. Ik heb het ook geprobeerd toen met er bij zitten,handje wel of niet vasthouden, niets zeggen....het werkte niet en ik was kapot na een paar nachten. Toen heeft ze toch bij ons geslapen. Ook onrustig, maar beter dan.bovenstaande. Na 2 weken was het over..
Bedankt voor de reacties meiden...stelt gerust. Ik ga gewoon door zoals we bezig waren. haha sanna1986, ik zal het aan mijn man doorgeven
Hier de laatste 10 weken (helaas) maar ze werd elke keer overstuur wakker en klampte me dan aan. Voor mij voelde dit als een behoefte van haar om dicht bij me te zijn. Wel elke keer gezegd dat als ze sliep en ik wakker was ik haar terug zou leggen. Nu een aantal maal vroeg in de nacht geprobeerd om haar toch in eigen bed te krijgen en dat lukte. Tot ik haar om 1 uur in slaap had en om 3 uur ze weer rechtop in bed en ik te zwak was om het te proberen. Dus weer bij ons in bed. Met de oudste hier nooit gehad. Ik riep ook altijd dat ik dat niet zou doen.... Maar ik kan haar niet negeren dat druist tegen mijn gevoel in.
Ik hoorde laatst van iemand die hun dochter van 1,5 in de keuken laten slapen in een campingbedje en haar laten huilen tot ze zichzelf in slaap heeft gehuild. Dat is voor ons absoluut geen optie. Ik vind het eigenlijk mishandeling.
ja dat laatste vind ik dus ook...durf het alleen nooit uit te spreken omdat het een soort verborgen mishandeling lijkt te zijn...dit is meer geaccepteerd dan je kind een pak rammel geven.
kijk een beetje mopperen is wat anders, maar die van ons wordt echt compleet hysterisch. En we hebben er ook nog 1 van 6 die haar nachtrust hard nodig heeft. net werd hij even wakker..zat rechtop in zn bedje, maar liet zich gelijk weer terugleggen. Ben benieuwd vannacht
Ik ken die verhalen ook hoor, van gewoon laten huilen en dat het dan na een paar nachten over is. Ik kreeg ook het gevoel dat mijn dochter gewoon bij mij wilde zijn. En het is ook maar een fase he. Het heeft bij ons dan wel een tijd geduurd, maar we raakten eraan gewend en we konden zo allemaal slapen.
Caitlyn slaapt naast 1 van ons vaak, de ander pakt dan een ander bed en kan een nacht ongestoord slapen Sinds kort gaat het weer zo goed met haar dat we haar in haar eigen bed over kunnen leggen als wij op bed gaan, (ze valt op ons bed in slaap). We wachten even het voorjaar/eind griepseizoen af en dan gaan we kijken of ze gewoon echt in eigen bed in slaap kan gaan vallen en daar ook de nacht doorslapen. We hadden het hier met de oudste vaak al, ontroostbaar door pijn en ongemak, en bij Caitlyn zijn we er nog een graadje gemakkelijker in geworden: samen slapen levert het meeste slaap op en de ervaring is hier dat in goede doen/geen medische klachten, ze gewoon lekker in eigen bed willen slapen. Ik ga er dus niet moeilijk meer over doen. Heb me bij de oudste nog wel wat bang laten maken als in 'gaat ze dan ooit nog wel in eigen bed slapen?' Nouja, in de eerste plaats ben ik me gaan realiseren dat ik dat eigenlijk geen halszaak vindt... ben door onze geschiedenis wel enigszins kritisch gaan kijken naar het perse in eigen bed moeten slapen: dat is een cultuurdingetje en geen noodzaak voor een gezonde emotionele ontwikkeling ofzo. En cultuurdingetjes: die kies je lekker zelf In de tweede plaats ben ik daar gewoon zelf bij en doen we dus gewoon lekker pragmatisch: de energie om haar in eigen bed te laten slapen, ga ik pas investeren op het moment dat we inschatten dat dat ook daadwerkelijk succesvol gaat zijn Geen zin om nu te investeren en dat dan een flinke oorontsteking weer roet in het eten gooit en we daarna weer 'opnieuw' kunnen beginnen. En in de derde plaats functioneren we beter als we gewoon slapen. Dus dat doen we op die manier dat we ook daadwerkelijk redelijk KUNNEN slapen Zo simpel is dat