Mijn oudste heeft ook weleens dat hij zegt dat hij iets niet lust of lekker vindt terwijl hij het niet kent. Hij krijgt dan eerst te horen dat hij een hapje kan proeven, wil hij het echt niet dan is het prima, dan krijgt hij geen toetje maar mag als iedereen klaar is wel gewoon van tafel en spelen. Ik moest vroeger verplicht aan tafel blijven zitten totdat mijn bord leeg was en vond dat verschrikkelijk dus dat geven we hier niet als straf.
Hier is niet eten geen toet. Ik begin daar echt niet aan. Neemt ze een paar hapjes en zegt dan: klaar, dan haal ik wat van haar bord af en moet ze de rest nog opeten. En dat is nooit echt veel dus zielig vind ik het niet. Eet ze echt niet, mag ze van tafel gelijk met ons. Bord hou ik achter de hand. Heeft ze later nog trek, kan ze het opeten en krijgt ze alsnog haar toet. Ze weet het dondersgoed!