Echt mijn dochter wil gewoon niet alleen spelen.. Al zóveel geprobeerd. Het enige wat ze af en toe doet is even met de loopauto. maar meest van de tijd kruipt ze maar jammerend om me heen om opgepakt te worden. Ze gaat dan heel hard hijgen en kijkt naar me op, duwt me gewoon aan de kant, soms zeg ik: Eerst even dit. Maar je moet niet denken dat het helpt.. Huilen huilen en houd niet meer op. Ik wordt er zo langzamerhand erg moe van.. Ook ergens zitten, en zelfs staan lukt me niet. Ze hangt dan meteen huilend aan me. Een fase is het niet want ze doet dit altijd.. Afleiden lukt even maar als ze merkt dat ik er niet bij blijf zitten zet ze het op een jammeren en kruipt me na. Buiten gaat het beter, dan is ze in de zandbak en ik wat in de tuin bezig. Heb zelfs even op een krukje gezeten Als ze klein zijn gaat dit nog wel maar ze komt nu echt over als een drammend kind.. Afleren lukt gewoon niet.. Papa hield haar gisteren vast toen ik de afwas deed maar zelfs dat wilde ze niet.. Huilen en draaien. Iemand tips...
gonnie, ik herken een beetje van wat jij verteld van mijn beste vriendin. Haar dochtertje was tè gehecht aan haar. Bij haar hielp het om de vader wat vaker dingen met haar te laten doen (en dan zelf weggaan) en veel proberen met zelf spelen. Ook moest ze minder complimentjes geven (ze was constant met de kleine meid in de weer want ze wilde het gewoon goed doen) en wat meer afstand houden. Het gaat nu een stuk beter. Er is bij haar wel een pedagogisch medewerker langsgeweest om het probleem vast te stellen en tips te geven. Succes.
Oh dankje.. Weetje nu ik dit lees denk ik: Zo ben ik ook, ik geef ook veel complimentjes, ben altijd met haar in de weer. Ze is eeerg close met mij en andersom Papa vaker laten werkt niet zo, hij is een lange dag weg, speelt dan nog wat na het eten maar dan is ze al erg moe en is et logisch dat ze huilt. Voorbeeld nog: Maandag hebben we eind gereden in de auto, heenweg sliep ze, terug weg niet. Ik was spaans benauwd dat ze het zat werd en heb papa naast haar gezet Die heeft iets meer geduld. Alleen hij zei: Je hoeft niet steeds achterom te kijken hoor das veels te gevaarlijk.. Dat doe ik dus idd elke minuut. Meestal verdraai ikde binnenspiegel zodat ik haar continue zie. Oma zegt dat ze daar altijd heel lief speelt.. Ik wil liever geen hulp dat begrijp je..
gonnie, ik snap heel erg goed dat je geen hulp wilt, mijn vriendin heeft het ook erg moeilijk gehad die stap te zetten (maar er speelde daar ook meer, oa driftbuien en moeilijk slapen en niet eten etc). In het weekend kan je man toch best eens met haar naar de kinderboerderij gaan ofzo? Zo kan jij ook eens aan jezelf toe komen. En misschien onder de knie krijgen hoe je alles wat meer los kan laten. Want zoals je zelf zegt ben je heel gefocussed, dat merkt zij. Mijn vriendin vroeg ook heel vaak dingen aan haar dochter bv: ga je even opruimen? Ga je je brood eten? etc. En dan 10x en geen resultaat. Ze heeft geleerd wat strenger te zijn, 2x vragen dan zeggen (bv jij gaat nu even brood eten). Dus wat meer opdrachten geven ipv te lief vragen en supergeduldig zijn.
Nou ja dat herken ik gelukkig niet. Ik kan echt wel streng zijn, vooral consequent. En eten doet ze nog steeds heerlijk, slapen met fases. Maar de rest wel. Tja, papa.. wij zijn gewoon niet zo. Ik ga niet alleen weg, moet er niet aan denken en papa ook niet.. Ik ben blij als hij eens heerlijk thuis is op zaterdag en wat aan het huis doet en wat relaxen kan! Heeft er net een studie opzitten met om de week naar school op zaterdag, is half overspannen.. Maar goed. dan nog zou ik het niet doen.
gonnie, als je je ergens niet goed bij voelt moet je het niet doen zeggen ze weleens he. Maar toch denk ik dat het best eens goed is. Gaan jullie weleens overdag ergens heen? Vrienden? Buren? Speeltuintje? Of visite krijgen? Ik merk dat mijn dochtertje ook "hangerig" wordt als ik dan niet eens per dag doe. Vind je man het niet heerlijk om met de kleine te spelen en stoeien als ie thuiskomt? Hier is mijn man helemaal favoriet en er wordt eerst gek gedaan als ie thuis komt. In het weekend gaan we met z'n allen leuke dingen doen. Mijn man vind dat super en ontspant dan ook! Hopelijk wordt het beter voor jullie.
Ja ik gaf al aan van s avonds wel he. Verder ook wel tussen door in het weekend maar niet erg veel. Hij ontspant juist heel moeilijk, zit vaak in een kringetje. Hij gaat wel vaak bij haar zitten met de duplo dan zit ie wat te denken en rolt ze over hem heen s zondags gaan wij niet weg alleen om de beurt naar de kerk. Verder gaan we weinig weg, ze gaat wel elke week naar beide opas en omas, bij mijn moeder is ze alleen, souders ben ik erbij. Speeltuintje ozo hoef ik echt niet te doen ze kan dat nog niet, loopt ook nog niet. naja de zandbak maar die heeft ze thuis ook. Ga ik niet voor bij de straat hangen
Komt ze tegenwoordig soms in aanraking met andere kleine kindjes? Ik snap wel dat ze enorm gehecht is aan jou als ze constant alleen met je is. Op zich is daar niks mis mee, mits je het zelf ook zo wilt. Heb je ooit overwogen om haar in de draagdoek te doen op je rug, en dan het huishouden te gaan doen zo?
Enkele keer is er een oppasjongetje van 3. Nee die draagdoek dat krijg ik niet voor elkaar. Ze wil er ook niet in trouwens, kruipt steeds weg. En het lijkt me wel zwaar ook.. Maar goed dan moet dat om half 8 als papa weg gaat en dan heel de dag erin blijven.. Hihi nee. Dat is geen optie.
gonnie, zit je bij een gemeenschap? Zijn er daar geen mensen met wie je leuk contact kan maken met kindjes? Zou wel goed voor jullie zijn misschien. En het niet kunnen lopen is idd lastig... deed mijn meisje ook pas mat een maand of 18. Ik ging toch met haar naar een speeltuintje, zette dr op de schommel en hield haar dan vast.... of ging samen met haar op een wipkippie, vond ze super! En van al die indrukken werd ze ook weer flink moe en deed een goed middagslaapje. Had ik mijn handen weer vrij. (ik zag daar dan ook kindjes van haar leeftijd zelf lopen en glijen, best frustrerend misschien heeft ze daar zelf ook wel last van?). Probeer verder een beetje te ontspannen... als je in de auto benauwd gaat zitten wezen omdat je bang bent dat ze het zat is geniet je ook niet van je uitstapje. Wordt ze het zat, nou dan huilt ze of gilt ze....niet leuk maar ook geen wereldramp toch. Misschien klinkt het lullig wat ik zeg, maar laat het een beetje los.
ik heb heel even ook het idee gehad dat onze knul ging hangen en huilen daar waar ik ook ging. Ik heb wel die omslag gemaakt door dingen te doen met hem....wandelen, fietsen, speeltuin bezoeken zodat hij andere kids zien en hoor. 's avonds is de jongen voor paps die neemt alles van me over en dat doet hij met heel veel plezier en liefde. Het gedrag van onze knul is nu zo omgedraaid dat papa alles is geworden en ik er een beetje bij aan hang hihihihi...tja....ach hij heeft dan ook wel een erug leuke papa!! Zo te lezen blijf jij in je oude vertrouwde patroon hangen en je meisje gaat daarin mee...dan kan je het haar niet kwalijk nemen dat zij zo claimend is naar jou toe...denk dat ze het zonder jou soms ook best fijn vindt (omdat ze bij oma/oppas wel lekker kan spelen) gun het haar en jezelf om eens los van elkaar te zijn..voordat het symbiotisch gaat worden (en dat moet je echt niet willen) sterkte met je keuzes (die je naar mijn mening echt maken moet)
Ontspannen is heel moeilijk voor mij. En huilen of gillen akkoord, al kan ik daar niet tegen wordt er naar van, maar zij gaat helemaal over de toeren.. al toen ze kein was en na een paar minuten. Als ik haar dan op schoot neem zit ze te schokken en hangt om mijn nek wel een kwartier, dat kan niet in de auto he..
Roes, zie bovenstaande Ik weet wel dat ik haar ook niet los kan laten hoor, en moet dat dan nu al, ik heb haar nog maar net! En heb er een par jaar op moeten wachten, ben zo gek met dr.. Maar t is zo zwaar soms.. Knap dat je dat gedaan hebt. Maar wat sneu dat ie nu alleen papa wil.. Overdag toch niet hoop ik??
Mag ik heel even eerlijk zijn? Ik vind dit wel een heel typische topic (incl de antwoorden) voor jou . Niet lullig bedoeld overigens..
@gonnie: Nee overdag redden wij het wel goed met elkaar maar als paps thuis is..mag ik wat voor mijzelf gaan doen want dan hebben de heren aandacht voor elkaar en ik vind dat prima. Weet je Gonnie, als je het niet voor jezelf wilt doen , doe het dan voor je meisje....het kan haar psychische/emotionele ontwikkeling in de weg staan waar ze op latere leeftijd bijzonder veel last van kan ervaren...en dan wordt er gepraat over een affectieve verwaarlozing.....ik heb dat risico niet durven nemen(mede omdat ik gewerkt heb binnen jeugdzorg en gezien heb wat dit met een kind kan doen..) Uit liefde voor je kind moet jij je even opzij zetten en haar voorop zetten...
Nou Roes dat is heftig.. Ik zie niet in dat dat hier gaat gebeuren als we zo doorgaan. Je kunt jezelf niet makkelijk veranderen he al wil ik alles voor haar. Ik durf niet eens naar zon speeltuin, al die vrouwen die vanalles gaan vragen.. Mij niet gezien. Edit we hebben een hele grote fam hoor daar wel contact maar zien we niet heel dikwijls.
het is idd heftig Gonnie....en van alle ouders die ik binnen mijn werkgebied heb gesproken hebben zij ooit hetzelfde gezegd en gedaan als jij........ Als je angsten hebt is het mss aan te raden iets van EMDR oid te doen??een leven zonder angst lijkt mij een stuk prettiger.. En het hoeft niet makkelijk te gaan,,,,als het maar gebeurd zeg ik altijd...en denk nu niet dat ik niet weet waarover ik praat..want geloof me...dat doe ik wel. Verder is het jou keuze en jullie toekomst...en hoop ik alleen maar dat je de beste keuze durft te maken. voor nu laat ik het hierbij anders ga ik mij teveel begeven op werkgebied en dat wil ik graag voor mezelf voorkomen. Alle succes gewenst!