Herkenbaar ja, mijn dochter was veel langer dan andere kindjes van 1.5/ 2 jaar. Ze werd gewoon ondersteboven gelopen in het zwembad. Ook was ze erg wijs, sprak al goed. Ze werd vaak ouder geschat. Toen ze 3 was dachten ze dat ze al naar school hoorde te gaan. Ik denk niet dat je er veel aan kunt doen. Jammer dat mensen altijd wat te zeggen hebben!
Tja die bemoeizucht van mensen, ik vind het vreselijk... Heb 3 kinderen waarvan de oudste 2 onder de maat zijn en de jongste is gemiddeld, maar is voor onze begrippen groot.. Onze oudste is bijna 5, maar heeft de maat van een 3 jarige. Op het schoolplein wordt hij dus ook geplaagd dat hij klein is. Daarbij is hij niet heel erg weerbaar. Kon pas laat praten. En op directe aan hem gestelde vragen als: hoe heet je en hoe oud ben je, geeft hij geen antwoord maar laat zn hoofd scheef hangen. Hij is juist wel heel pienter maar hij laat het er niet uitkomen... Onze 2e meisje is bijna 3, is ook klein en ook slechthorend waardoor ze hoortoestellen draagt. Het gevolg daarvan is, dat mensen bijna altijd standaard vragen, hoe is het met haar oren? (Terwijl het kind toch meer is dan alleen maar oren) Of opeens stil vallen bij het zien van haar hoortoestellen of alleen maar dom zitten te kijken. Van onze jongste (17 maanden) hebben ze toch nog toe niet veel te zeggen. Ik heb een dubbele kinderwagen waarbij hij meestal onderin zit. Hij is erg bijdehand en er wordt meestal hartelijk gelachen als de kinderen bij de groenteboer een mandarijntje krijgen en er opeens van onderuit de wagen een handje verschijnt en een stemmetje wat heel hard 'die' roept Ik bedoel maar te zeggen met mn verhaal: mensen zijn niet altijd even handig en tactisch. Ze willen vaak gewoon wat te zeggen hebben. Trek je er vooral niks van aan.
I know hier ook allemaal groot, nu zwanger en het begint al in de buik haha k doe niet aan mini baby's.
Hoewel ik het herken, moet ik eerlijk zeggen dat ik er doorgaans gewoon niet op reageer. Met 3 kinderen, waarvan 1 gemiddeld, 1 klein en 1 groot, is het mijn ervaring dat velen soort van gedwongen zijn om ongevraagd commentaar te leveren, waar dan ook op. Het hebben van kinderen staat, net als zwanger zijn, garant voor input, of je er nu op zit te wachten of niet.
Tsjah, gewoon zeggen hoe oud hij is en het verder van je af laten glijden. Mensen zullen toch altijd wel iets te zeggen hebben, is het niet over hem dan is het wel over iets anders. Mijn dochter was snel met lopen en praten en andere mensen met kinderen gingen dan vergelijken met hun kind (in de speeltuin, andere ouders bij de kinderopvang, bij vrienden met kinderen etc). Ook heel vermoeiend en onnodig, voelde me soms een soort van verplicht om die andere ouder gerust te stellen van 'ieder kind zn eigen tempo blablabla'. Ik begon vaak gewoon over iets anders.
Dat laatste is zo herkenbaar ik doe vaak hetzelfde. Met wandelen zie ik soms mensen echt denken als ze een "praatje" maken over hoe oud mijn kinderen zijn. Dus vaak zeg ik al de oudste is 3 en de jongste 2. Vaak krijg ik daar dan ook nog commentaar op van ohw dat is ook kort op elkaar. Ik laat het gaan mensen willen altijd wat te neuzelen hebben.
Ja hier precies hetzelfde, 16 maanden leeftijdsverschil (nu 3,5 en ruim 2) en dat levert ook standaard een reactie op haha. Maar altijd wel leuk!
Mijn kinderen zijn kleine ukkies en lijken jonger en daar doen mensen dit ook bij. Zeiden ze ook vaak niks terug want ja als je 1 bent kan je lastig praten haha. Dat is gewoon aardig bedoeld denk ik...
Lijkt me inderdaad vervelend als mensen je kind overschatten. Hier het tegenovergestelde: dochter is nogal klein uitgevallen (over een maand 4 jaar en draagt maat 98). Ik heb vaak gehoord "goh, wat praat ze goed" (Ja, ze is 3...) En "kan jij al zo goed lopen?" (Mag onderhand ook wel, ze is 2,5 ) Dat soort dingen zijn natuurlijk leuker om te horen dan het tegenovergestelde. Maar zitten ook nadelen aan. Toen ze 7 maanden was en kon zitten ging ik bij de prenatal een kinderstoel kopen. Uitgetest met 2 zitverkleiners erin, dochter zit hardstikke stevig. Komt er een verkoopster op me af rennen: "Mevrouw, dat mag u echt niet doen met een newborn hoor!! In een stoel kunnen ze pas vanaf 6 maanden!" Ik: "ze is 7 maanden en ze kan zitten." Zij: "Weet u het zeker? Het kan echt gevaarlijk zijn hoor!" En continue de vraag (ook op consultatiebureau) "eet ze wel genoeg?" Nou is ze ook een slechte eter dus heb me daar jarenlang druk om gemaakt. Het advies was om meer eetmomenten te creëren waardoor ik voor mijn gevoel haar de hele dag aan het volproppen was. Uiteindelijk besloten het los te laten, ze groeit op haar eigen lijntje.
Hier is dat ook. Mijn meisje van 8 mnd oud was vandaag bij de kinderarts al 11.390 gr en 82.2 cm lang. Maat 86. Schnmt 21. Ze loopt ook al wat stapjes los nu. Velen vragen waarom ze nog niet zo goed los loop. Als ik zeg dat ze net 8 mnd oud is kijken ze alsof ze water zien branden. Ze schatten haar al vaak 1.5 jaar oud. Terwijl je aan haar bolletje toch echt kan zien dat ze nog baby is. Heb het met mijn andere kids ook dat ze altijd overschat worden dus ben het wel gewend. Maar leuk is het niet idd.
Zoon was als baby en dreumes klein, maar al voor hij 18 maanden was zette hij al 2 woorden achter elkaar en had hij een vocabulaire die qua aantal niet meer te tellen was. Kort daarna maakte hij al volwaardige zinnen en werden ook moeilijke woorden zoals koffiezetapparaat gebruikt. Hij werd daardoor giga overschat. Na zijn tweede verjaardag kwam er een groeispurt en hij is nog steeds op de +1 lijn en blijft hij cognitief nog steeds voorlopen. Ik snap dat hij wordt overschat. Ik zeg dan gewoon de leeftijd en dat is voldoende. Ik had rondleiding op de peuterspeelzaal voor hem kort na zijn derde verjaardag, zegt de leidster: en jij gaat vast al een hele tijd naar de basisschool! Eh nee... Ik kom hem aanmelden...
Och, mijn oudste wordt al gevraagd hoe het op school is sinds hij 2 is. Daarnaast was hij erg laat met lopen en praten een we hebben wel eens de vraag wat er 'mis' was met hem. Ik kan er alleen maar hartelijk om lachen hoor! Ik snap niet zo goed dat sommigen er zo mee zitten. Who cares wat die anderen denken?
Beter te groot dan te klein! Grote kinderen worden vaak gezien als sterker en gezonder. Ik ken veel ouders van kleine kinderen en die krijgen juist vaak opmerkingen als "eet hij wel goed, hij lijkt wel ziek, ah wat een kleintje!" Ook voor een jongen op school is het wel handig om wat groter te zijn. Andere kinderen kijken daar meer tegenop, zullen minder snel vervelend doen (wsnt groter is ook sterker, sneller etc).