Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Alvast sorry voor het lange verhaal, maar ik moet het echt even van mij afschrijven. Ik heb een hele zware bevalling gehad en voor mij toch stiekem wel een beetje traumatisch. De eerste 2 dagen wilde ik geen bezoek ( van niemand niet) omdat ik niet eens rechtop kon zitten, zelfstandig plassen, mijn eigen kindje op kon tillen of überhaupt lopen. Ik moest de bevalling ook echt even een beetje verwerken. Mijn moeder snapte het helemaal net zoals de rest van mijn familie, maar Toen was er binnen 24 uur ruzie met mijn schoonfamilie. ( wat ik al had ingecalculeerd, want die vinden mij sowieso helemaal niks en dat hebben ze ook meermaals uitgesproken. ) Op dat moment is mijn kraamweek verpest, er was alleen maar ruzie en ik deed alles verkeerd. Ze vonden het bijvoorbeeld niet normaal dat ze even van te voren moesten bellen als ze langs wilde komen. Dus schoonmoeder is in al die weken maar 3 keer langs geweest. Ze heeft commentaar dat ik ons kind telkens troost als hij huilt " want zei deed dat ook niet met haar dochter toen ze een huilbaby was, ze vind dan ook dat de prioriteit bij het schoonmaken van je huis ligt" ( ook dit heeft ze letterlijk zo gezegd (!!!) ) Dat gezegd te hebben bleek ik zware bloedarmoede te hebben ( deze week moet ik dan ook naar de internist) en per slot van rekening zit ik nu met een zware griep en een baby die vanaf dag 3 alles bij elkaar huilt. Hij blijkt het KISS syndroom te hebben waar hij nu voor onder behandeling is. Lichamelijk trek ik het niet meer, het is een baby van meer dan 7 kilo waar ik de hele dag mee in mijn armen "moet" lopen, hij wilt niet in de draagzak, hij wilt niet liggen, hij wilt helemaal niks. Als ik met hem ga zitten begint hij niet gewoon te huilen, maar echt te gillen. Na meer dan 9 weken begin ik toch wel radeloos te worden. Ik vind het zo sneu voor hem, maat nu ook stiekem een beetje voor mezelf. Als jullie tips hebben, hoe ik hem het beste rustig kan krijgen, kan dragen of kan neerleggen zijn die echt helemaal welkom. Hij zit nu in de maxicosi,zodat hij zich niet telkens kan overstrekken en zodat ik hem kan "wiegen" maar ik merk dat dat ook -voor nu- niet de oplossing is. Ik zit er lichamelijk helemaal doorheen.
Ach meid een knuffel! Meid naar de huisarts en vertel het bovenstaande. Probeer hulp te vragen zodat je wat me time kan inplannen. Even naar de massage of iets voor je zelf. Het is belangrijk de volgende zin in gedachten te houden: wat is goed voor mij? Eerst goed voor jezelf zorgen, zodat je de energie voor de Beeb hebt. Schaam je niet je doet mega je best! Ik heb geen verstand van Kiss syndroom daar kan ik je niet bij helpen. Probeer hulp te krijgen om de zorg te kunnen delen zodat jij kan uitrusten. Kom op Meis het komt goed!
Ik zou naar een osteopaat gaan voor het KISS-syndroom. Verder echt je tijd nemen, hulp in de huishouding nemen, genoeg rusten, slapen als je baby slaapt. Ik mis je man in dit verhaal, is hij nog thuis? Neem de tijd ook om dit te verwerken. Houd die schoonmoeder weg, dit lijkt mij een bloedzuiger eerste klas. Zo praten tegen een kraamvrouw getuigt van 0 respect. Die had van mij het eerste jaar niet meer in mijn huis mogen komen. Is ze helemaal betoeterd.
@billy112 , dank je wel voor je lieve berichtje! Ik heb gister avond mijn moeder voor het eerst gebeld omdat ik het niet meer trok. Ik was ontzettend duizelig en dacht dat ik hem zou laten vallen. Op dat moment heb ik mij voor het eerst over iets heen gezet om eindelijk hulp te vragen. Ik moet ook echt beter voor mijzelf gaan zorgen, maar dat moeder instinct om het beste voor je kind te zorgen nekt mij op dit moment. Of klinkt dat heel raar? Ik denk telkens, hij heeft pijn en ik moet er voor hem zijn dat ik dan minder rust jammer dan, maar nu lukt dat niet meer omdat hij veel ste zwaar is om de hele dag te tillen. @Nescio , Hihi vriendinnen van mij zeggen al 4 jaar dat ik de ergste schoon familie ever heb. Deze uitspraken van haar zijn dagelijkse kost, ik kijk nergens meer van op. Ik kan haar in huis niet weigeren want ik zit natuurlijk ook nog met mijn man. Hij komt nu langzaam op het punt dat het genoeg is dus in die zin pak ik het denk ik goed aan, dus door niet dat soort eisen te stellen en het hem zelf telkens te laten ervaren. Mijn schoonmoeder is meer als een bloedzuiger, er valt gewoon niet mee te leven. Ze zegt zelfs dat ze zeker weet dat onze zoon later zoooo moeilijk gaat zijn. En dat zegt ze alleen maar omdat ze echt, oprecht hoopt dat wij het moeilijk gaan krijgen. Want ja " zei had het zelf ook niet makkelijk met mijn man" Mijn man werkt, dus de zorg ligt eigenlijk 100% bij mij. Ik kan overdag niet met onze zoon mee slapen want hij huilt alleen maar. Ik ken het begrip " meeslapen met je kind" ook echt niet Haha.
En de huilpoli? Misschien kunnen zij jouw zoontje 24 uur observeren? Heel de dag dragen kan voor niemand goed zijn...
Wij hadden een verschrikkelijk onrustige dochter zeker in t begin. Met 7 weken ging ze voor t eerst naar de kdv en daar hadden ze een schommelwieg met zo'n veer aan t plafond. Onze dochter ontspande helemaal in dat ding, ze vond m fantastisch als ze ging trappelen ging hij deinen en daar lag madame weer gelukzalig. Mocht er een tweede komen dan haal ik er ook een. Je kan ze ook met een voet constructie of wand constructie kopen en dr zitten behoorlijke maat bakken aan. Marktplaats heeft ze ook mocht je nieuw te duur vinden. Wellicht heb je al een kdv in dr arm of op t oog en kan je vragen of je m mag proberen als zij er ook eentje hebben. Als t wat is haalt t in elk geval de ergste druk bij jou vandaan. Hier een bevallingstrauma, ookal is t nu ruim een jaar geleden we hebben dr nog steeds last van. Eventuele tweede lijkt ons wel leuk maar vanwege practische redenen en dat we beiden ons de hele zwangerschap op zouden vreten (ongeacht hoe de bevalling geregeld zou worden) hebben we het voorlopig nog op hold staan. Niet super handig gezien mijn leeftijd maar volgend jaar allicht een ander resultaat. Afhankelijk wat je oorsprong is van je trauma zou je hulp in kunnen schakelen. Bij ons heel specifiek de vk die t af liet weten terwijl ik een hele heftige weeënstorm had van 2 uur en letterlijk dacht dat ik doodging (man dacht t zelfde, it wasn't pretty)). Ik heb dat nog steeds niet gedaan omdat dit zo gericht is en niks met de kleine te maken heeft, maar wel overal aangegeven dat er bij mij geen vk meer aan mn lijf komt en waarom. Tot op de dag van vandaag nog nachtmerries van al neemt de frequentie wel af. Had t de bevalling zelf geweest of ook maar enige spoor richting onze dochter hebben dan had ik wel hulp ingeschakeld. Zeker met een veel huilende baby had dat geen goede combi voor mij geweest.
Wat vervelend voor je. Hoe vaak ben je nu bij de osteopaat geweest? Wat voor voeding geef je, bv of fv? En bij fv, welke voeding, hoe vaak, hoe veel en hoe lang duurt een voeding. Je zegt dat hij zo veel huilt. Heb je enig inzicht wanneer dat is? Als dat niet zo is, google eens op huilbabydagboek en ga dat eens bij houden. Dus wanneer huilen, wanneer slapen, wanneer voeden. Heel vaak zie je dat er een vast patroon is en vanuit daar kan je vaak verder onderzoeken waar het huilen nu vandaan komt. Onthou ook dat een baby huilt om een reden en die is nooit om jou als moeder te pesten. Jij moet ook goed voor jezelf zorgen. Je kindje heeft veel meer aan een moeder die wel haar rust kan pakken. Je schrijft dat je man werkt, maar ik neem aan dat hij ook wel eens vrij is. Een avond of in het weekend. Geef dan de zorgen even uit handen, zodat jij tot rust kunt komen.
Oh meis toch Klinkt heel bekend wat je typt. Laat me raden, hardhandige vacuümbevalling met een joekel van een knip? Je schoonmoeder moet je echt "op mute zetten" voorlopig. Ene oor in, andere oor uit. Lekker laten lullen, want je hebt nu wel andere dingen aan je hoofd dan zo'n zuurpruim. Ik weet namelijk hoeveel zorg een KISS baby vergt (en in ons geval ook reflux en koemelkallergie erbij). Mijn zoontje ging naar een osteopaat die ook nauw samenwerkt met een kinderfysio en gelukkig hielp dit enorm goed. Maar ik droeg hem bijna 24/7 en heb daar nu bekkenproblemen door. Dus zorg alsjeblieft ook voor jezelf en vraag om hulp wanneer nodig. Jij bent zijn allerliefste mama en kan het allerbeste troosten, maar een oma/opa/oom/tante/vriend(in) die hem in plaats van jou een paar uurtjes wiegt is echt geen ramp. En wanneer papa thuis is, hoppa, laat hem de zorg overnemen. Ik weet dat dit tegen je moederinstinct gaat, maar maak niet mijn fout, want dan zit je over een jaar met de gebakken peren Ik zie dat @Averlhach al naar de voeding heeft gevraagd Ben ik ook benieuwd naar! Misschien kunnen we je wat dat betreft nog advies geven namelijk. Dikke knuffel! (Een babyschommeltje, zo'n Mamaroo bijvoorbeeld, was hier echt een uitkomst.)
hier 4 met kiss/hcfs... dus toch enigsins een ervaringsdeskundige Een hangmatje in de box was voor de laatste ideaal dan sliep ze tenminste. Idd volgens de therapeut ook een prima houding kin op de borst maar geen druk op de heupen Of eens proberen op de buik te leggen. Is niet het advies ook niet ivm kiss aangezien ze dan toch in een licht overstrekkende houding liggen. Maar de 2e echt een huilbaby sliep anders helemaal niet! Dus die legde iktoch op de buik en later op haar rug. Wat de laatste ook fijn vond in de box in het voedingskussen te leggen de uiteinden knoopte ik aan elkaar. Heb je al eens een draag doek geprobeerd? Dat was voor de derde een oplossing de draagzak vind ze later pas fijn. De eerste liet ik 20 minuten huilen omdat dat toch minstens zo hoorde heb ik zoveel spijt van! Maar ach ze zegt nog elke dag dat ze van me houd gelukkig. Maar de rest die volgde heeft toch veel minder hun longen hoeven trainen dan de eerste al zou je dat qua volume af en toe niet zeggen. .. Zet m op! Je hebt hulp gevraagd! Heel goed! Ik liep af en toe naar m'n schoonouders als ik het niet meer zag zitten. Een dan nam m'n schoon moeder het even over een kon ik eens rustig naar de wc oid... en hadden we alle drie en frisse neus begeleid door lawaai helaas. Totdat we dan bij de manueel therapeut waren geweest toren sliep ze ineens drie uur. .. en ben ik wel zes keer bij haar wezen kijken.... als je nog vragen hebt stel ze gerust
Bedankt voor al jullie lieve berichtjes en goede adviezen! Sorry dat ik nu pas reageer, maar ik had vandaag een dagje ziekenhuis ivm bloedarmoede mijn hartslag is veelste hoog plus een ruis in mijn hart, dat alles is gerelateerd aan de bloedarmoede. Het hakte er alleen wel even goed in helaas. Gelukkig krijg ik de aankomende tijd 2 keer een ijzer infuus en gaan er allemaal onderzoeken plaats vinden. Ik ga als ik vanavond tijd heb en mijn zoon slaapt inhoudelijk op jullie berichten reageren, maar ik vond het even belangrijk omdat jullie moeite hebben gedaan om op mijn post te reageren even te laten weten dat er natuurlijk nog een antwoord van mij komt!
Ik heb weinig andere tips voor je, alleen naar respect hoe je het al zo lang vol houd! Zorg goed voor jezelf! En ik wil je heel veel sterkte wensen! Hopelijk komt er snel verbetering voor zowel jou als je baby'tje