Mijn zoontje kan echt maar ca 5 minuten zichzelf vermaken en dan komt hij weer met een boekje, een speeltje of gewoon aan mn broekspijp trekken. Als ik m op gang help met speelgoed en vervolgens wegloop begint hij meteen te zeuren of zelfs te huilen. Als hij even moet wachten dan is het ook meteen jengelen en moet ik m altijd wat in zn handen geven. Maar ik kan hem natuurlijk niet constant bezig houden en wil dit ook helemaal niet. Als ik m laat huilen dan pakt hij het een enkele keer wel op en gaat dan zelf spelen, maar meestal wordt t dan van kwaad tot erger en is dan om niks helemaal overstuur. Dan troost ik hem, maar als ik dan merk dat hij heel snel weer aan het lachen is als ik m oppak heb ik toch het idee dat het aandacht trekkerij is geweest... Hoe pakken jullie dit aan? Ik heb haast het idee alsof ik ook geen leuk speelgoed voor hem heb ofzo.
Hier hebben we ook zo'n periode gehad met de oudste en die was na een week of 6/7 weer over en speelde ze veel meer zelf.... Hier lag het echt aan de sprong, niet alleen willen zijn, niet alleen willen spelen, bij je willen zitten, maar als ze dan zat wilde ze weer weg enz. Was heel vermoeiende periode maar ging weer over. Dus mijn tip (heb je niet veel aan denk ik)....heb geduld, zeer waarschijnlijk gaat het over. Misschien kun je een deel van zijn speelgoed even opbergen en een paar dingen binnen handbereik houden en dan na een paar weken het oude speelgoed verwisselen..... maakt het weer nieuw, interessant...
Dat van het speelgoed wisselen heb ik onlangs al gedaan inderdaad. Heb ook ooit eens de tip gehad om ook niet teveel aan speelgoed te hebben omdat ze anders niet meer weten wat ze moeten pakken. Ik ben ene beetje bang dat ik het er zelf naar heb gemaakt gezien het feit dat mijn zoontje altijd al veel aandacht vraagt en zich slecht kan vermaken. Als hij jengelt gata dat ook met dusdanig hard volume dat ik direct toegeef. Nu ik dit ben gaan beseffen wil ik dit natuurlijk doorbreken, maar zoals ik al vertelde: als ik m negeer of laat opstarten en wegloop begint hij behoorlijk heftig te protesteren! Moet ik nou doorzetten of hoe pak ik dit t beste aan?
Mijn zoon kan zichzelf ook heel moeilijk vermaken. Nu hij ouder wordt gaat het steeds beterder. Ik zeg nu vaak "mama gaat dit en dit even doen, blijf jij even in de kamer spelen? dan komt mama zo weer" Dit werkt heel goed nu. Maar toen hij jonger was was het ook erg met mijn zoon... ik kon geen stap verzetten en steeds aan mijn broek hangen e.d. Waar ik mee begonnen ben toen is even gaan negeren dit ook op advies van het CB. Dan reageerde ik ong 10 minuten niet op hem en negeerde hem. Dit moet je echt even volhouden maar na verloop van tijd snappen ze het en dan gaan ze uiteindelijk hun eigen gang. Ik deed dan mijn ding en was ik klaar dan ging ik weer met hem spelen. Maar ik denk als jou zoon ouder wordt dat het ook allemaal beter gaat, dan kan je hem dingen beter duidelijker maken e.d.
Dank je wel! Moeilijk hoor dat negeren als hij zo hard gaat brullen... Maar gewoon doorzetten dus? Ik denk idd dat dat het beste is. Al wil ik HEM niet negeren, maar wel dat gedrein. Ik ga er mee aan de slag!