Naar aanleiding van een gesprek met een vriendin die aangaf mij best streng te vinden, vroeg ik me af: ben jij streng? Ik denk dat ik ook best wel streng ben, misschien iets te. Er is hier niet zoveel ruimte voor discussie, iets wat ik misschien meer moet doen. Zijn jullie streng? Waarin?
Goh dat vind ik een goede vraag, en een leuke. Ik denk dat ik in mn omgeving zeker bekend sta als streng. Maar nav wat posts hier op zp (o.a. dat ik absoluut niet laten huilen in bed en niet straf en heel veel in gesprek ga met mijn kinderen) is mij al een paar keer verteld dat je zo hele vervelende kinderen krijgt die geen grenzen kennen
Dus om wat dingen te noemen waarvan anderen vinden dat ik juist streng of juist helemaal niet streng ben: - niet de hele dag door snoepen en koek eten - voornamelijk water drinken - niet gillen (binnen of buiten) - niet zelf compleet de vrije hand hebben in kleding (als peuter/kleuter) - weinig schermtijd Niet streng: - nooit laten huilen in bed - veel en lang in gesprek gaan met de kinderen als zij het ergens niet mee eens zijn - nooit straffen - mogen veel dingen die "troep" geven (kleien, knutselen, modderkeuken, zandbak) - hebben geen vaste huishoudelijke taken,helpen wanneer ze willen niet omdat het moet.
Ik ben best streng en ook vrij ongeduldig. Zeker als ik moe ben lukt het me niet om rustig uit te leggen waarom iets niet mag. Ik vind regels belangrijk en in principe niks mis met streng zijn maar ik zou soms graag wat relaxter zijn.
Streng niet echt maar op dit moment wel ongeduldig een tweeling van 3 jaar vind ik erg pittig plus een baby van 5 mnd. Ze maken veel ruzie en ik krjjg niet eens de tijd om iets rustig uit te leggen..huilen opeens veel als iets niet mag.. Dus ik heb een erg kort lontje en dus op dit moment misschien wel streng terwijl ik juist wat relaxer moet worden
Ik ben niet streng, wel consequent. Ik zeg bijv. nooit: omdat ik het zeg. Ze mag veel, binnen duidelijke grenzen. Ik ben bv niet van het straffen als in op de mat/in de hoek/ op de gang. Maar dat is ook hoe mn kind is. Dat werkt bij haar totaal niet. Praten, gevoel erkennen, uitleggen hoe ze iets beter kan doen dan gooien/gillen/huilen. Gooien is trouwens wel het wegleggen voor de rest van de dag. Het is zeker niet zo dat alles mag. Ik ben van het zelf dingen laten ervaren. Dus als zij zonder jas naar buiten wil, mag zij zonder jas naar buiten. Als ze het koud krijgt, zegt ze het wel. En we komen vaak door te praten ook wel goed op een compromis, of dan toch iets anders. Ze vraagt vaak: waarom? Dan leg ik het uit en is het voor haar ook vaak goed. Mijn zus vindt mij te soft. Ik vind haar te beperkend naar dr kinderen. Alles is al snel nee en stem verheffen. Dus ieder zn opvoeding denk ik maar.
Nee ik ben niet streng en tot nu toe gelukkig ook niet nodig. Zoontje is uit zichzelf heel erg gemakkelijk vind ik. Ook qua drinken en snoep is hij gemakkelijk. Drinkt het liefst spa groen dus daar hoef ik niks op te zeggen. Snoepen doet hij niet zo. Weigert vaak lolly's in winkels Chocolade is hij wel gek op dus dagelijks een kinderchocolaatje, paasei of een 4tal smarties. Soms 2 verschillende chocolaatjes. En heel soms wat meer maar daar moeten we wel mee opletten want 1 dag meer chocola is dag 2 gezeur. Chips gemiddeld 1 keer per week. Soms 2 keer en soms 2 weken niet. Verder tja. In het algemeen is hij gewoon heel gemakkelijk dus we hoeven niet echt streng te zijn. Hij is alleen soms oost Indisch doof. En vaak ook echt doof als hij in zijn wereldje zit. Dat test ik dan met chocolade
Nee, totaal niet. Zolang meneer normaal doet vind ik alles best. Geen grote mond, samen delen/spelen, niet aan spullen komen waar je af moet blijven dat soort dingen. Daar komen straks ook netjes dankjewel zeggen en u gebruiken bij onbekende volwassenen. Ik volg mn kind en soms kan ik wel meer optreden maar ik ben heel erg van ‘pick your battles’. Met praten bereik je in mijn ogen meer dan op alles nee zeggen.
In sommige zaken wel, andere niet. Ze mogen niet slaan, schoppen of elkaar uitschelden. Ze moeten netjes vragen en als ik nee zeg kunnen ze doorvragen tot ze een ons wegen, nee is nee. Maar ze mogen zelf kleding uitzoeken, we stoeien elke avond, ze mogen een boterham met pindakaas als ze het avondeten niet lusten (wel korstjes opeten), mogen vies worden en aardig gek doen. Ik zeg trouwens wel regelmatig: omdat ik het zeg. Ik leg het eerst rustig en duidelijk uit, maar de middelste vindt geen enkele uitleg goed en blijft doorzeuren. En dat kap ik regelmatig gewoon af. Uiteindelijk ben ik (of mijn man) de volwassene.
Haha dat herken ik wel ja. Ik vind mezelf best streng (of misschien eerder consequent), maar krijg hier vaak het verwijt geen grenzen aan te geven omdat ik niet straf.
Ik ben op bepaalde gebieden streng maar op andere gebieden juist weer heel makkelijk. Ik ben streng in voeding: niet teveel troep, snoep en chips is voor feestjes. Wat sommige peuters naar binnen stouwen vind ik soms echt bizar. Verder vind ik zelfstandigheid belangrijk dus zoon moet veel dingen zelf proberen voordat ik help en ik hecht nogal aan orde en netheid. Dat wil niet zeggen dat het hier nooit een zooitje mag zijn maar ik bedoel meer dat er niet mag worden gesprongen op de bank, dat er binnen niet wordt geschreeuwd en dat spullen worden opgeruimd als ze niet meer gebruikt worden. En zuinig zijn op speelgoed en spullen, daar ben ik ook streng in, al kan een ongelukje altijd gebeuren. Ik ben dan weer heel makkelijk in dingen laten uitproberen zoals alleen op een klimrek klimmen, een eindje weg laten fietsen (wel dat ik hem nog kan zien), eigenlijk gewoon ervaringen laten opdoen. Ik ben geen helikoptermama. Ik houd wel van rust en regelmaat maar ben niet heel strikt met bedtijd. Een keer wat langer opblijven mag best, vooral bij een bijzondere gelegenheid. Met het eten ben ik ook vrij flexibel. Het bord hoeft niet persé leeg, als er maar van alles wat gegeten wordt. Proeven van nieuwe dingen moet wel altijd. En kinderen moeten vooral kind kunnen zijn, ze hoeven van mij niet zoveel, qua verplichtingen en clubjes enzo. Maar onze kinderen zijn nog heel klein dus ik moet er nog achter komen of ik dat ga waarmaken. Of ik streng ben hangt dus af van de situatie. Ik ben echter wel erg consequent. Nee is nee en ja is ja. Ik leg wel altijd uit waarom dingen zo zijn. Dat deden mijn ouders vroeger (bijna) nooit. Het was altijd: “ omdat we dat niet nodig vinden” of “omdat wij dat zeggen”. Zo irritant en dominant. Als kind heb je dan gewoon niet de neiging om te doen wat ze vragen. Dat heb ik dus nog nooit gezegd tegen mijn kind.
Ik ben niet streng. Wel ben ik consequent en zijn er dingen die ik absoluut niet wil hebben. Gillen en slaan is bij mij een no go en dan kan ze per direct naar der kamer vertrekken.
Ik heb geen idee. Vergeleken met mijn teerbeminde echtgenoot ben ik een softie... Hij is nl. erg streng en biedt weinig tot geen ruimte voor discussie. Gek genoeg heeft hij nooit gedoe met de oudste terwijl ik nogal eens bots met hem. Ik laat dingen weleens op z`n beloop, omdat ik geen zin heb om voor de 4miljoenste keer ergens iets van te zeggen. Aan de andere kant: afspraak is afspraak, daar ben ik wel streng in. Dus als de timer gaat die aangeeft dat de computertijd voorbij is en er huiswerk gemaakt moet worden, dan moet de laptop ook echt uit, ook als een spelletje niet af is. 1 boterham met zoetigheid op een dag, meer niet. 1 snoepje/koekje verder fruit. Eenmaal op bed wil ik mijn oudste ook niet meer beneden zien. De dag is voorbij, dan moet het ook klaar zijn. Mits hij niet ziek is, uiteraard. Ik zeg heel regelmatig: omdat IK het zeg, L., en dan hoor jij gewoon te luisteren. Dat gaat dan vooral om de vraag 'waarom moet ik ALTIJD dat bepaalde klusje doen? Dat is vooral als ik iets al 100x heb uitgelegd en geen enkele uitleg geaccepteerd wordt. Pech voor jou: nu luisteren. In het weekend is het de taak van de oudste om de vaatwasser leeg te ruimen en op zondag ook de tafel te dekken. Maar als hij lekker zit te spelen doe ik het zelf. Dat zal ML nooit doen: jouw taak, dus die doe je ook zelf. Ik ben best streng als het gaat om de filmpjes die gekeken mogen worden of de spelletjes die gedaan worden. Standaard opmerking is: geen vecht- en schietspelletjes he, L.? (jaaahaaaa...) Aan de andere kant, ik zeg weinig van modderbaden in de tuin, te laat thuis komen, nat thuis komen vanwege een (onbedoelde) duik in de sloot etc. Ik laat mijn peuter zelf eten, ook als dat betekent dat zijn schaaltje vla omgekeerd op zijn hoofd eindigt. Borden hoeven hier niet leeg en bord niet leeg heeft geen consequenties voor het toetje (hoewel ML het daar niet altijd mee eens is, met name voor de oudste) We zaten net samen de uitzending van De Opvoeders terug te kijken en kwamen tot de conclusie dat we, als we samen zijn, waarschijnlijk ergens tussenin zitten, dat ML als hij alleen is met de jongens best streng en gestructureerd is en dat ik daar een halfslachtige poging toe doe
Nee, ik ben niet streng. Hier mag heel veel en moet heel weinig. Van veel regeltjes word ik zelf negatief en dit straal ik dan vast uit naar mijn kinderen. Ik wil ze zoveel mogelijk veiligheid bieden en kijken naar hun behoeften. Zo slaapt de oudste regelmatig bij mij in bed. Ik vind het belangrijk dat het gezellig en liefdevol is in huis. We doen samen gek, ze mogen regelmatig het huis op stelten zetten, ze hebben minimaal 1x per jaar hun eigen dag en mogen ook wel eens ‘de baas’ zijn. Qua voeding ben ik ook totaal niet streng. Ze mogen hier best wel veel snoepen, hoeven niet alleen water te drinken en broodbeleg mogen ze zelf bepalen. Uiteraard vind ik het wel belangrijk dat ze voldoende fruit etc. binnenkrijgen. Waar ik misschien wel wat ‘streng’ in ben, is het rekening houden met anderen. Dit houdt in dat er niet wordt geslagen, gescholden, onnodig gegild etc. Maar dit zie ik als een leerproces waarin ze fouten mogen maken, hiervoor zal ik ze niet straffen in de zin van afzonderen. Ik moet toegeven dat ik gezegend ben met makkelijke kinderen. Voor nu werkt het voor ons op deze manier, hoe het later gaat zie ik dan wel weer.
Ik ben vooral heel duidelijk.... Als ik om me heen kijk naar ouders van vriendjes en vriendinnetjes van mijn dochter zie ik vaak dat ze moeite hebben met grenzen stellen naar hun kinderen. Ouders geven makkelijk toe of zijn niet duidelijk naar hun kind waardoor ze gaan zeuren, en dat vinden ze dan wel weer erg vervelend.... Mijn dochter zeurt eigenlijk bijna nooit. Als ze iets wil en het mag niet van mij zeg ik dat het niet mag en leg uit waarom niet, dan vraagt ze het soms nog een keer en dan zeg ik dat ik toch echt al nee heb gezegd en dat houdt ze er over op....ze weet al sinds ze heel jong is dat mijn nee ook echt nee is! Natuurlijk is ze wel eens luid huilend het schoolplein met me af gelopen omdat ze niet kon/mocht afspreken met een vriendje, dan zei ik "ik begrijp dat je het jammer vind, maar het kan helaas niet, een ander keertje weer' Ik voelde me dan niet ongemakkelijk omdat ze moest huilen ofzo, wat niet kan dat kan niet! Simpel als wat!
Toch heeft zeuren niet altijd met niet duidelijk zijn te maken. Ik ben heel duidelijk in wat wel en niet mag en waarom dat zo is. Maar mijn oudste kan toch behoorlijk zeuren. Als hij moe is wordt het erger maar hij kan behoorlijk lang doorgaan over iets. Juist door heel consequent te zijn en ook goed uit te leggen waarom iets zo is hoop ik dat het minder wordt maar volgens mij zit hij gewoon in een enorme zeur-fase.