Hier ook een driftkikker van bijna 2,5. Hij zit dus nog in de leeftijd dat het erbij hoort maar als baby was hij al zo'n heethoofd. Hij huilt snel en kan zichzelf ook helemaal verliezen. Ik herken dit niet bij mijn oudere zoon. Die had ook driftbuien maar dan anders. Het enige wat nu werkt voor hem en voor ons is om hem ergens te laten uitrazen. Ik zet hem dan boven neer met het traphekje dicht. Ik ga dan even een minuut weg en kom dan terug. Hij is gekalmeerd op het moment dat hij me weer ziet en gaat dan lief verder spelen. Als we dit niet doen dan wordt het van kwaad tot erger. Heb een keer negeren geprobeerd maar dat duurde meer dan een uur!! Geen optie dus. Ik denk dat het een groot deel van het karakter is. Ik had dit ook al kind. Mijn ouders deden mij altijd onder de koude douche omdat ik op een gegeven moment niet meer ging ademen en dat was het enige wat hielp zodat ik ging ademen en kalmeerde.
Hier ook een driftige kleuter. Hij kan erg boos worden, heeft echt een rode waas. Hij weet vaak niet meer wat hij heeft gedaan, is moe en verdrietig. Hij kan goed praten en ook zijn gevoelens vertellen. Hij mag best boos zijn en gefrustreerd ergens door raken, maar zo hysterisch is echt niet oké. Ik probeer van alles uit met hem om deze emoties op een normale manier te uiten (stampen, scheuren, hard draaien in zijn draaistoel, liedjes zingen). Maar soms werkt dit niet en gaat hij door. Mijn man had het vroeger ook (en soms nog). Wanneer het niet normaal i"s: als je je geen raadt meer weet hoe je er mee om moet gaan en je er "last" van hebt.
Mijn dochter kan ook af en toe eens een extreme driftbui hebben, meestal uit het niets. Hier noemen we het kortsluiting.. Van de week had ze zo'n bui omdat ze niet wilde slapen 's middags, ze was niet moe zei ze. Maar ze was op.. Ze werd zo hysterisch dat ik haar vast heb moeten houden tot ze rustig werd. Ik schrik daar eerlijk gezegd toch wel een beetje van. Ze is normaal erg lief en meegaand. Ze praat ontzettend goed, maar op zo'n moment is ze buiten zinnen. Heb dan ook echt met haar te doen.. Ik hou het er maar op dat het in haar geval bij de leeftijd hoort. We praten er daarna wel altijd over, ik ben niet van plan om het te accepteren. Dus, geen tips, maar wel herkenning hier.
ik reageer gewoon op de openingspost, waarin letterlijk staat dat het kind een zeer kort lontje heeft, en heel boos kan worden om het minste en geringste. En ik weet heel goed hoe het is met een prikkelgevoelig kind, mijn zoon heeft een aparte verdieping in ons huis zodat ie maar kan slapen.
hier 2 autistische kinderen die beide zulke buien hebben. De jongste meer en heftiger dan de oudste maar die kan niet praten. Als ze zulke buien hebben dan is het enige wat we kunnen doen is het uitzitten. Tegen ze praten of zelfs in zicht zijn werkt als olie op vuur. De jongste bonkt echt giga hard met zn hoofd tegen de muur ( tot bloedens toe ) dus als ie zo'n bui heeft dan moeten we hem wel vastpakken maar anders is het alleen laten.