Ik wilde vragen of jullie tips hebben voor het slaap'probleem' van ons mannetje. Mareau is nu 16 maanden. Overdag gaat het wel goed. Maar de nachten.... Hij is rond half 8 -8 uur moe en gaat dan lekker slapen, zonder gedoe. Maar ergens in de avond, kan 10 uur zijn, kan in de nacht zijn, wordt hij wakker en wil niet meer slapen. Tranen met tuiten, echt overstuur. Natuurlijk hebben we hem in het begin even laten huilen, getroost... maar niets helpt. Als we hem weer in bed leggen, of weglopen krijgt hij een soort van panic-attack... Pas wanneer hij bij mij in bed ligt valt hij weer in slaap. JAAA, okee, fout fout fout :x Vervelende is dat we geen last van hem hebben. Hij ligt keurig in het midden van het bed. En ja, natuurlijk hebben we het consultatie-bureau gebeld. Meer dan het advies om hem te laten huilen krijgen we niet. Maar lieve mensen, hoe lang dan?? 5 minuten? half uur ? We hebben het op een avond vol weten te houden tot anderhalf uur. Toen heb ik hem zelf jankend uit zijn bed gehaald...Dat hoeft toch ook niet ?? Meer mensen met herkenbaar probleem?? Tips? Contact opnemen met de huisarts?? Help...
Ik moet zeggen dat onze kinderen nooit zolang hebben gehuild, maar persoonlijk zal ik dus doorzetten. Maar NIET ongecontroleerd laten huilen, maar bv. de eerste nacht om de 3 minuten komen kijken, de tweede nacht om de 5, de derde nacht om de 10. Veel sterkte.
Ik vraag me af of het iets met de leeftijd te maken heeft, In deze topic ook allemaal mama's met kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd die ineens slaapproblemen hebben: http://www.zwangerschapspagina.nl/baby-dreumes/202424-huilen-naar-bed-brengen.html Persoonlijk zou ik je zoontje niet meenemen naar je bed. Als hij normaal prima sliep, dan zou ik hem niet uit zijn kamertje gaan halen en bij je laten slapen. Ze hebben het snel genoeg door en straks willen ze alleen nog maar bij jullie slapen. Mijn dochter heeft hier nu ook last van, als ze erg aan het huilen en krijsen is, dan ga ik even naar haar kamer. Pak haar rustig op en hou haar even vast, ik blijf ik haar donkere kamer, en als ze wat rustiger is leg ik haar weer in bed. Als ze daarna weer 15 a 20 minuten huilt dan doe ik het weer.
sluit me hierbij aan. Die kleintjes hebben het nl. snel genoeg door hoe ze het voor elkaar moeten krijgen om eruit te mogen. Wij hebben hier de regel dat ze echt niet bij ons in bed mag. Dus idd iedere 10 minuten ofzo even ernaar toe, aai over bol en weer weg. Is even slopend maar je zal zien dat het steeds korter duurt.
Oh ja, hier mogen ze alleen bij ons in bed als ze ziek zijn. En zelfs dan gebeurt het niet iedere nacht. Dat is er zo ingeslopen, maar het werkt prima. Als het ziekzijn over is, gaan ze ook zonder problemen weer in hun eigen bed slapen de volgende nachten. Volgens mij zit het verschil erin dat WIJ hen dan bij ons leggen ipv dat ZIJ dit afdwingen bij ons.
Bovenstaand advies sluit ik mij bij aan. Anderhalf jaar is oud genoeg om zichzelf te redden 's nachts. Laten huilen dus, als ie overstuur wordt ernaar toe gaan om te troosten, NIET uit bed halen. Gewoon aai over de bol, paar geruststellende woordjes en dan weer weg. Hoe meer je eraan wilt doen hoe moeilijker het wordt. Hier was mijn oudste dochter echt verschrikkelijk met slapen, zette beneden gewoon muziek aan en ging af en toe even stiekum kijken... O ja, als het anderhalf of 2 uur moet duren jammer dan het is echt de enige oplossing en het wordt als je consequent blijft echt steeds minder, succes.
als hij bij jullie lekker slaapt dan doe het, hij is toch oud genoeg? die van mij is veel te jong en wil bij ons ook niet slapen wanneer hij niet kan slapen.
Ik leg die van mij lekker gewoon bij mij in bedje als ie overstuur is,en zodra hij in slaap is kan ik hem zonder moeite (9 van de 10 keer )weer in zn eigen bedje leggen en hij slaapt dan daar weer verder. Mn vriend en ik werken allebei en trek het niet om ook nog eens de halve nacht met hem bezig te zijn,ik vind dit voor mij de beste oplossing.
Ik zou hem niet laten krijsen maar bij je nemen, vooral omdat je zelf aangeeft er geen last van te hebben...
Tja, dat hele verhaal van laten huilen en oud genoeg zijn om zichzelf te redden, is natuurlijk DE grote fabel van de westerse wereld... Prima hoor, als je kind gewoon wat huilt, maar een kind dat in paniek raakt? No way! Niet bij mij... In grote delen van de wereld is het doodnormaal om je kind bij je te hebben en mij lijkt dat ze nog zo klein zijn momenteel, dat ze jou als veiligheid nodig hebben bij tijden. Onze ervaring is dat als we Thirza op deze paniekmomenten gewoon bij ons nemen, ze gewoon weer normaal in d'r bedje gaat slapen als ze wel weer lekker in d'r velletje zit. Niks geen gewenning, (nog zo'n westerse mythe), nooit problemen mee gehad, (wij hebben Thirza veel bij ons laten slapen en af en toe nog, vanwege allerlei gezondheidsproblemen. Buiten dat om heeft ze zo ook haar tijden dat ze echt aan het panieken gaat, dus nemen we haar dan lekker bij ons). Psychologisch snap ik die hele actie van laten huilen bij paniek ook niet: binnen de psychologie is men het er inmiddels vrij unaniem over eens dat het bij angst vooral NIET helpt om cold turkey iemand ergens toe te dwingen (in dit geval: je kind afdwingen in eigen bed in slaap te vallen). Je kind heeft het eerst nodig om zich veilig te voelen. Voor een groep kids geldt dat het dan voldoende is om af en toe even te gaan troosten, maar voor een andere groep kids is dat niet voldoende. Zeker omdat je aangeeft dat jullie prima verder slapen met kindlief tussen je in, zou ik zeggen: gewoon doen zo en als de kleine man zich weer veilig voelt, gaat ie echt wel weer in z'n eigen bedje slapen
@ Rozemarijke: ben het niet helemaal met je eens. Ik vraag me af of het wel paniek is, en niet gewoon een ongelofelijk driftbui omdat hij perse bij hun in bed wil. Persoonlijk denk ik niet dat je het bij ieder kind oplost door het altijd maar bij je in bed te nemen. Dan vind ik het advies om iedere 5 minuten even bij hem te kijken en hem te troosten beter. Misschien werkt dat niet voor ieder kind, maar het valt te proberen. Laten huilen bij echte angst of bij pijn is inderdaad bewezen niet goed. Maar verder is er nooit bewijs gevonden dat het niet goed zou zijn. Ik vind het dan ook erg stellig, en ik had het ook niet van jou verwacht, dat je het de grote fabel van de westerse wereld noemt. Ik denk niet dat de kinderen van andere delen van de wereld nou zoveel beter en leuker groot worden dan de kinderen van de westerse wereld. Natuurlijk heeft dat niet alleen met huilpatronen te maken, maar je kunt dus niet stellen dat hun aanpak beter is.
Maar je hoort zelf wel of je kind in paniek is of zich aanstelt. Althans ik wel, en als mijn dame zich aanstelt ga ik wel bij haar kijken om alles ff te checken (spenen, luier etc) maar blijft ze echt in bed! Uiteraard geldt bij echt in paniek/over haar toeren zijn een ander protocol. Ik moet er ook bij melden dat ik zo stellig ben over neit bij ons bed omdat ik zowieso een slechte slaper ben en ik geen oog dicht doe als ze bij ons ligt
Overigens snap ik ook niet waarom gewenning een mythe wordt genoemd. Ik bemerk toch echt wel gewenning bij mijn zoontje wanneer hij tijdens ziekte een paar nachten bij ons in bed heeft geslapen. Maalt ie er daarvoor nooit om, dan wordt ie opeens op hetzelfde tijdstip wakker waarop we hem in bed namen. En slaapt ie dus opeens niet meer door. Gewenning noem ik dat.
Na een paar dagen treed al helemáál geen gewenning op naar mijn mening! Mijn zoontje heeft 16 maanden lang áltijd bij mij in bed geslapen, en hij is zonder huilen van de een op andere dag overgegaan in zijn eigen bedje... Geen drama's! Nou dan zou ik dat er zogenaamd toch onmogelijk uitkrijgen?! Onzin! Zodra je kindje goed in zijn/haar velletje zit komt t vanzelf weer goed hoor! En hoe drukker je jezelf erom maakt, hoe erger t is!
Rustig aan LovelyDK. Niet ieder kind is toch hetzelfde? Maar om nou te zeggen dat die hele gewenning een mythe is, dat vind ik echt onzin. Aangezien ik bij mijn kind wel gewenning zie na een paar dagen. Hoe kun jij dan stellen dat dat bij mijn kind niet het geval is, terwijl je hem nog nooit hebt meegemaakt?
Euh sorry maar hoezo rustig aan? Het staat toch gewoon normaal geformuleerd PLUS dat je misschien hebt gelezen dat erbij staat dat dat mijn mening is! En inderdaad elk kind is anders hoe kun jij dan zo stellig zeggen dat het wel gewenning zal zijn?? Maar Oké.. Ts gewoon doen wat je gevoel je ingeeft en niet teveel luisteren naar dingen die 'zo horen te zijn' elk kind is anders, elke situatie is anders & je moet gewoon doen wat voor JULLIE werkt... Succes!
Ik zeg toch niet dat ik vind dat het bij TS gewenning is? Ik zeg alleen dat ik het onzin vind om gewenning een mythe te noemen aangezien ik dit wel bij mijn zoontje merk. Bij MIJN kind dus. En jouw mening? Prima. Maar jij gaat MIJ vertellen dat het bij MIJN zoontje geen gewenning is naar JOUW mening. Dat klopt toch niet?
Zeg ik dat? NEE.. Ik zeg dat het mijn mening is dat bij kinderen zo snel geen gewenning optreedt! Ik denk dat het dan eerder is dat hij gewoon nog niet goed in z'n vel zit en om m dan te laten krijsen, nee dat is idd niks voor mij! Maar oh my gosh als t bij jou wel gewenning is is dat prima.. Erg lastig lijkt me! Back ontopic !