Wij hebben het aangevraagd, op school is hij zeg maar het braafste kindje van de klas. Toen ik daar eens aangaf dat hij thuis driftbuien heeft viel ze bijna van haar stoel zeg maar.. Deze week ook cito op school, ik denk dat daar ook een boel spanning vandaan komt, dat was vorig jaar ook zo rond die week, meer dan anders (bedenk ik me net pas weer domkop dat ik ben). Punt is dat hij er zich helemaal niet druk om hoeft te maken, vorig jaar heeft ie op alles a+ gescoord, beter kan dus niet, maar hij maakt zich er enorm druk om.
Ben niet verbaast dat ze het vaak niet op school hebben. Veel structuur, Vast rooster en weten wat er verwacht wordt.mijn zoon is ook erg lief maar toch kunnen ze hem niet goed helpen. Ze krijgen voor hem veel externe begeleiding. Mijn zoontje heeft sinds begin vorig jaar diagnose klassieke autisme gekregen. Ben naar de huisarts gegaan omdat vooral school zagen dat hij anders was en hem niet konden helpen. Die heeft gezorgt voor onderzoek ggz. Duurde nog 1 jaar voor diagnose kwam. Mijn zoontje heeft nu inval juf gehad en merk dat meteen. Erg onrustig, geen zin in school, snel boos en geirriteerd. Klein bommetje wat elk moment kan afgaan. Gelukkig hebben we thuis ook zeer strak schema nu want denk dat anders zodra hij thuis kwam niet wetende hoe de dag gaat lopen hem voldoende aanleiding zou geven te ontploffen. Ingaan op een bui zou ik niet doen. Geef hem ff time out. Niet tegen hem praten. Eventueel optillen, neerzetten boven en weer naar beneden. Leer hem daar maar uitrazen. Zorg voor een rustige kamer met weinig prikkels
Ik snap je punt, maar mijn zoontje is al wel zo sterk dat ik hem niet meer op kan tillen als hij dat niet wil helaas. Eerst het gesprek op school maar eens vervroegen denk ik.
Zal daar indd eerst mee beginnen. Anders toch even langs de huisarts. Die kunnen je zeker verder helpen
En toch zou ik hem met kop en kont beet pakken en naar zijn kamer laten gaan. We doen normaal of je gaat naar je kamer. Oudste van mij ook wel eens in eens boos worden maar ik laat mij niet slaan. Kinderen zijn sterk. Ik zou daarna met hem praten hij klinkt gefrustreerd ergens over en dat hoeft niet meteen te komen door school maar het kan wel zo zijn dat hij zich thuis beter uit. Vaak heel vaak moet je kijken naar de stappen daar voor wat is er gebeurt was het druk was je druk hoorde je hem niet goed. Dat trappen tegen het potje. Is echt frustratie en ik kan mij je man goed voorstellen van dit gedrag hoeft hij thuis niet te laten zien. Klinkt makkelijker maar je moet nu wel ingrijpen. Straks woord hij nog sterker en dan doet hij je nog veel meer pijn. Ik kan mijn oudste fysiek echt niet meer aan. Wel met mijn stem. Heb heel vaak met hem moeten praten doe het niet doe rustig als er wat is zeg het. Mij schold hij ook eens uit voor k moeder en dat heeft hij geweten hij kon rennen over het balkon was iets ouder 11/12? Heb veel begrip en reageer uit begrip maar we gaan niet gooien smijten en schreeuwen maar ja op wie lijkt hij deels toch wel een beetje op mijn zelf van uit frustratie kun je zo reageren. Daarom is praten heel handig na boosheid waarom was hij boos? En een stuk zelfvertrouwen wat misschien even niet helemaal lekker loopt. Maar ik ben het wel met je man deels eens z.n drifbui je hoeft zelf niet te gaan slaan maar je mag best zeggen dit doen we niet zo en je hebt nu even naar mij te luisteren anders loop je maar even een rondje rond om het huis. En kom terug als je normaal kunt praten en afgekoeld bent.
Elmo ze geeft al aan dat ze hem niet kan optillen en naar zijn kamer kan brengen. Zou mij bij mijn oudste ook niet meer lukken. En ik zou mijn kind dat boos is nooit naar buiten sturen. Gewoon naar hun eigen vertrouwde kamer. Lijkt me echt als een vreselijke afwijzing voelen als je naar buiten wordt gestuurd. Net was mijn oudste heel fysiek omdat ze boos was, maar ik wilde haar troosten en zij wilde dat blijkbaar niet en tja dat gaat niet . Uiteindelijk mocht ik haar wel troosten gelukkig en heeft ze uitgehuild. Probeer haar dat ook duidelijk te maken dat ik liever heb dat ze huilt dan dat ze gaat schoppen of slaan. Ze heeft een gekneusde teen en mag haar favoriete dansspelletje even niet doen en dat frustreert haar enorm nu is ze maar aan het golfen op de wii
@snoopy: ze zitten zichzelf ook zo in de weg soms. @elmo: met alle respect, maar ik ga mijn zoon niet fysiek aanraken, ook niet bij kop en kont pakkem, als het al zou lukken dan niet zonder geweld en daar pas ik voor. Ik maak mijn zoon heel duidelijk dat ik dat gedrag niet accepteer hoor, maar daarbij hoef ik niet mijn stem te verheffen of fysiek te worden, hoe wil ik hem aanleren dat zijn gedrag niet kan als je zelf het goede voorbeeld niet geeft? Nu rustig trouwens, weekend natuurlijk haha. Heel de dag in de sneeuw buiten gespeeld en niks aan de hand.
Je begrijpt wel met kop en kont toch? Is een gezegde. Uit zetten doe ik ook niet. Wel keuze koel ervan af of kamer of rondje lopen. De mijne is 15. Zie je mij hem met kop en komt beet pakken?? Ik bedoel er mee te zeggen boos oké. Maar spreek af wat hij dan wel mag op z.n moment. En met stem duidelijk vertellen wat je wilt van hem op dat moment. Met rust laten helpt hier het beste. En daarna er goed over praten. Maar mama slaan schoppen uitschelden daar staan consequentie.s tegen over.
Nee die uitdrukking ken ik niet Nee eruit zetten doe je niet maar je zegt wel loop maar een rondje. Zou ik niet doen, in ieder geval niet met 8 jaar en een paar jaar erna ook niet. Suus, hij komt dus wel tot (innerlijke) rust in het weekend. Lijkt me dat het dan inderdaad vooral iets met school te maken heeft. Fijn dat hij er dan in het weekend minder last van heeft. En zo gek, bij jullie sneeuw, hier alleen maar nat
Ik heb ook de wijsheid niet in pacht gelukkig maar. Klinkt heftiger dan het is naar buiten sturen en die keer dat hij mij k moeder noemde gingen we beide te ver hij had het niet mogen zeggen en ik achteraf ben niet blij geweest dat hij even buiten werd gezet. Had ik achteraf ook niet zo moeten doen. Opvoeden is soms lastig. En hoe stel je je grenzen als de andere ook die grenzen weer opzoekt. Rondje lopen is wel goed als je ziet dat iemand behoefde heeft om even na te denken even wat koele wind dat is ook dan de enige reden om een rondje te lopen. ( uit de situatie gaan) voor beide partijen even goed. Als ik mij zo voel haal ik vaak even de post uit de brieven bus 50 meter naar brieven bus perfect rondje rond om het huis. Helpt vaak.
Even kort (heb niet meer tijd). - ws heeft het te maken met assertiviteit. Op school emoties, grenzen niet durven uiten. Thuis wel, veilige plek. Aan de slag dus met assertiviteit. - Gevoelens mag: slaan niet en iets stuk maken ook niet. Leer hem verschillende opties. Wanneer voel je dat je boos wordt? Wat doe je dan? - ik vind je wel heel voorzichtig in aanpak. Straffen om een driftbui hoeft niet. Duidelijk maken dat je gedrag niet tolereert wel. Even stevig bij de arm pakken en duidelijk zijn is helemaal niet verkeerd. Ik snap je gedachtegang hoor. Alleen snap ik de gedachtegang van jouw man ook. Maar eerste punt is de kern denk ik. Daarin valt de winst te behalen.
Vind je dat een aanpak op elk kind van toepassing is? Hoe weet je precies wat er speelt, misschien speelt er iets heel anders. Het lijkt mij handig te achterhalen waarom hij zich zo gedraagt. Verder, stevig bij de arm pakken, waarom? Je doet iemand pijn daarmee en zet eigenlijk een soort macht in. Vaak werkt dit zo averechts en zal je kind zich echt niet begrepen voelen. Hij voelt zich blijkbaar niet ok en dan zou ik het zoeken in verbinding ipv nog verder uit elkaar komen te staan. Duidelijk maken dat fysiek geweld niet ok is, vind ik ook heel belangrijk. Vaak neemt dat af als een kind zich begrepen en gesteund voelt, daar als eerste op inzetten.
Ik ben het eens met Carino. Stevig bij de arm pakken gaat bij mij al een grens te ver. Nogmaals, ik maak heel erg duidelijk dat bepaald gedrag niet geaccepteerd wordt, maar daarmee hoef ik hem niet aan te raken. We zijn nu ongeveer een week verder en de cito's op school zijn bijna afgelopen en we hebben weer een totaal ander kind. Blijkbaar speelt de spanning van school zo"n grote rol bij hem. Ik praat er nu ook regelmatig even met hem over en hij geeft dan ook aan dat hij snapt dat zijn gedrag niet kan, hij vindt het zelf ook vervelend achter dat hij zo boos is geworden. En ik heb mijn man zijn manier ook wel eens laten proberen, maar ik kan je vertellen dat we dan nog verder van huis zijn. Als je op zo'n moment de strijd met hem aangaat ben je echt beiden verder van huis daarna, want hij geeft echt niet op en dan?
Wat jammer dat er alleen wordt in gegaan op het pakken bij de arm. Zelf gebruik ik dit af en toe om letterlijk contact te maken en dichtbij te zijn. Ik knijp niet, ik sla niet, ik pak hun arm stevig beet. Daarna zeg ik op een rustige en duidelijke toon wat ik van mijn kind verlang. Beide dochters zijn wat druk (jongste dochter hyper) aangelegd en ik merk dat het kan helpen. Op een andere manier komt mijn boodschap niet of nauwelijks aan. Maar dit is mijn manier en het werkt. Bij een driftbui ben je ook het contact met jezelf kwijt, het is dan soms goed om lichamelijk contact aan te gaan. Niet om je kind pijn te doen of te straffen. Maar om er te zijn, om te voelen. Bij mijn kinderen kan dat rust geven. Wat ik wilde aangeven is dat verschillende aanpak, van vader en moeder ook niet wenselijk is. Doordat jij en je man er zo verschillend erin staan levert dit onrust op en je zoon ontvangt wisselende signalen. Daarmee zeg ik niet dat de manier van jouw man de juiste is. Ik lees jouw terughoudendheid/voorzichtigheid en zijn onmacht die zich uit in straffen/heel boos worden. Daarin kunnen jullie elkaar versterken, door elkaars gedrag te compenseren. Dus wat begrip voor je man en andersom is helpend om in gezamenlijkheid om te gaan met zo'n driftbui. Sneu voor je zoon dat hij zich zo voelt! Ik herken het gedrag bij een zoontje van een vriendin. Ook het braafste jongetje van de klas . Mijn dochter had voor de kerstvakantie ook driftbuien. We hebben samen een tekening gemaakt: Wat doe je als je je boos voelt worden? Twee wegen: slaan, schoppen en schreeuwen. Dat is niet de juiste weg. Of: Even rust nemen door muziek te luisteren/duck te lezen /met papa of mama te praten. Lang verhaal, ik hoop dat er punten zijn waarmee je verder komt in de omgang met de driftbuien van jouw zoon.
Cito is trouwens herkenbaar! Hier ook twee vermoeide kinderen in huis mede door het maken van de Citotoetsen.
Ja, ik ben het met je eens. Alleen ervaar ik zelf dat ik door aanraking juist verbinding maak ipv uit elkaar komen staan. Voor het krijgen van aandacht gebruik ik ook aanraking, gewoon liefdevol. Even mijn hand op schouder of hoofd. En soms een pak aan de arm, wat duidelijkheid geeft. Dat werkt per kind verschillend inderdaad.
Hij geeft niet op zeg je nu doet hij het thuis wat denk je dat er gebeurt als dit op school gebeurt? Want sluit dit niet uit dat het nooit op school gebeurt en dan ben je verder van huis. Maar ook ik begrijp wat je bedoeld met het niet stoppen jammer dat je niet terug reageert ik heb mij standpunt twee keer uit gelegd en een keer ook toegegeven dat ik het een paar keer zelf ook verkeerd hebt aan gepakt. want nu is hij pas 8/9! Het zit in hem en hij zal het ook doen als hij ouder woord. Dat hij er over na denkt is een goed teken. En dat jij met hem over praat ook. Maar ik denk dat jij zeker een verstandige moeder bent en een ding heb ik wel geleerd de meeste moeders kennen hun kind het allerbeste. En vaak ook de aanpak daar op. En je vraagt hier advies dat is echt positief dan durf je de moeilijke momenten te bespreken en daar mee sta je open voor oplossingen. Stem wel het probleem samen goed met je man. Bespreek plan van aanpak op die momenten jij bent de rustigste je man de wat fellere. Je man is waarschijnlijk wel sterk genoeg om hem even ( apart te zetten)en jij ben de rustigste die daarna goed met hem praat.
Wat betreft vastpakken verschilt echt per kind. Ik wil dat ook graag doen (niet stevig, gewoon vastpakken), maar mijn oudste slaat dan echt van zich af terwijl ze in haar driftbui niet persé fysiek was. Dus dan bereik ik juist het tegenovergestelde. Hoe we het nu doen is aangeven dat dit gedrag niet kan en er later op terugkomen. Op het moment zelf kunnen we zo weinig doen, heel vervelend. Maar achteraf en op andere momenten praten we er wel over en ik hoop zo het dat minder wordt of dat ze ze helemaal niet meer heeft. Al valt het best mee, maar elke driftbui is er 1 teveel op deze leeftijd vind ik.
@line: bedankt voor je verduidelijking! zo is het een ander verhaal moet ik zeggen. Hem vastpakken werkt net als bij Snoopy averechts, maar ik snap je nu wel beter wat je bedoelt. Man en ik hebben het er in ieder geval al duidelijk over gehad, we proberen het eerst op "mijn" manier. Duidelijk aangeven dat dit niet geaccepteerd wordt en hem verder laten, daarna samen bespreken en achter de oorzaak proberen te komen.
@elmo: ik denk gewoon dat wij elkaar niet begrijpen. Ik denk dat ik weet wat je probeert te zeggen, maar ben het gewoon niet met je eens. Ik geloof in voorleven. Schreeuwen en/of stevig aanpakken is voor mij daarom geen optie. En dat het erin zit, tja, daar verschillen we over qua mening. Ik geloof niet dat er agressie in hem zit, dat merk ik aan heel andere dingen dan alleen deze driftbuien. Het is puur frustatie. Laat ik ook even dingen heel anders zeggen, ik word hier als voorzichtig neergezet, maar dat ben ik niet. Ik denk eerder dat ik een aardig strenge moeder kan zijn, indien nodig. (in het voorbeeld wat je zelf laatst noemde van je zoon die 2 ramen had vernield op school en je uiteindelijk maar 1 hoefde te betalen, ik had mijn zoon zelf beide ramen laten betalen..). Zo erg verschillen wij dus van inzicht. En ik sluit niet uit dat het op school ook een keer gaat gebeuren, maar ik denk dat het wel meevalt. Ik kon zelf thuis ook zo doen, maar zou dit op school/werk of wat dan ook, nooit hebben laten gebeuren.