Begrijp je wel hoor het is ook best pittig als ze in z.n bui terecht komen pff. Wel eens in de winkel gestaan en dacht mijn hemel hoe kom ik hier rustig vandaan. Rende weg bleef liggen bij de kassa op de band klimmen sta je je boodschappen uit te laten pff zweet op me rug. En dan rustig blijven nou. Dat is mij dus niet altijd gelukt en buiten kreeg de oudst dus echt even een mond van mij van ben je nu helemaal gek geworden en je luistert maar! Dat hielp
Hier is dat gedrag NA 3,5 jaar een stuk erger geworden, omdat ze dan eindeloos willen en kunnen onderhandelen. Dan wordt het 'grenzen opzoeken' nog een niveau hoger getild ik vraag ook nooit OF ze mee gaan, ze hebben wel de keuze HOE dat gebeurt. Dus bijv netjes lopend of verplicht aan de hand. In jouw geval dus of lopen of in de buggy. En als het kind niet meeloopt is zijn keuze DUS om aan de hand/in de buggy mee te gaan. wat hier wel zo is, dat de driftbuien vrijwel wegblijven met een goede communicatie. Meestal willen ze net iets anders, of even iets vertellen en dan meelopen. Dat kan natuurlijk altijd, en daarna heb ik ook een rustig en meewerkend kind.
Zeker onder tijdsdruk zijn dit soort situaties super lastig! Hier twee pittige kindjes. Goede tips hier al gezien die bij ons vaak helpen; gesloten vragen stellen, dus wel een keuze geven, maar tussen twee opties. Als mijn zoon een driftbui heeft probeer ik het eerst met: waardoor ben je nu zo boos/verdrietig/ iod? Soms is het "probleem" makkelijk opgelost (ik wil zelf lopen, ik wil mijn jas dicht, ik wil zelf in de auto klimmen, ik wil iets op de band leggen in de winkel). En heeft één van de twee (of allebei) echt een bui waarbij ik ze moeilijk in de autostoel krijg....beide zijn echt niet sterker dan dat ik ben, dus meewerken dan gaat het makkelijk, werk je niet mee, dan neem ik je in de houtgreep. En ik zal ze echt geen pijn doen (er komen echt geen blauwe plekken van ofzo), maar het kan zachter als ze meewerken. Niet leuk, maar als je ergens op tijd moet zijn, beter dat dan los in de auto?! (Sterkte/succes met deze tijd!)
Het hoeft heus niet zo te zijn dat je iets fout doet. Sommige kinderen zijn nu eenmaal wat explosiever dan anderen. Kan hij goed praten? Mijn zoontje dus niet en als hij in een situatie terechtkomt die hij niet begrijpt begint ie direct keihard te huilen. Nu zijn spraak eindelijk op gang komt gaat t wel beter, maar we hebben geregeld periodes dat hij echt flink overstuur raakt en vooral in t openbaar. Rustig blijven, consequent en jezelf voorhouden dat je niet de enige bent met een driftige peuter helpt. Is er misschien recentelijk een verandering geweest waar hij 'last' van zou kunnen hebben?
Een hoop is al gezegd. Een 3-jarige begrijpt al goed wat er wordt gezegd en snapt ook jouw nee. Echter het daarmee omgaan en het accepteren ervan is niet altijd even makkelijk hihi. het is aan ons, ouders, om kinderen hierin te begeleiden door consequent te blijven. in jouw situatie waarin hij niet mee wilde en dus een driftbui kreeg en je hem niet vastkrijgt in de buggy of auto terwijl je haast hebt omdat je de oudste moet halen is het lastige vooral de tijdsdruk.... je moet alles snel voor elkaar krijgen omdat je weg moet. tips: neem ruimer de tijd voor boodschappen maak het halen van boodschappen leuk (door te betrekken wat al genoemd is) als je weg gaat / moet noem je we gaan nu weg en stel dit niet als een vraag. Is hij dwars dan zet je hem, ongeacht waar je bent, aan de kant (hier moet je dus wel de tijd voor hebben) en noemt dat hij rustig moet worden. herhalen en terugzetten tot hij rustig is op de door jou uitgekozen veilige plek. daarna bij rust herhalen om welk gedrag hij moest gaan zitten en afronden / goed laten maken nu je haast had en hij direct mee moest had ik hem wel in de buggy gezet. Het feit dat hij boos is maakt hem weliswaar extra sterk en dus dat dit niet direct lukt, maar door zeer streng toespreken met als een enkele boodschap: 'je gaat nu zitten!' op een indrukwekkende manier vermoed ik dat je wellicht iets kan bereiken, zo ook in de autostoel. Je noemt dat je dagelijks strijd hebt. idd ga eens bijhouden op welke momenten en waarom. Zie je een patroon? heb je een plek waar je hem wegzet als hij een driftbui heeft. een vaste plek tegen de muur of zoiets in het zicht in de kamer waar hij moet blijven zitten tot jij hem komt halen. En dat ook volhouden. Door te laten merken dat jij de situaties en buien de baas bent en niet omgaat zullen zijn buien minder (heftig) worden. negeer verder waar dat kan het kleine negatieve gedrag en beloon het positieve en neem op die momenten als hij rustig is enz. juist even tijd om samen wat te doen. hoop dat je er wat mee kan.
Hey heb je die van mij meegehad vandaag (zelfde naam en zelfde gedrag ). Ik weet ook vaak niet wat ik moet doen. Maar als ik het kort en krachtig houd is het het snelst over. Vaak probeer ik ook duidelijk te krijgen wat het veroorzaakt heeft ... soms is het iets lulligs als ik wil mijn handschoenen aan maar dat net ff niet kunnen zeggen omdat ik dan vlug vlug alles wil doen. En ja om eerlijk te zijn ligt het hier eigenlijk altijd aan moi ... ik heb meestal in die situaties haast en dan gebeurt het hier. Probeer eens van een afstandje te bekijken wat er met hem gebeurd en zie waar het probleem ligt. Ik denk in dit geval dat hij feilloos aanvoelde dat je haast had om je dochter op te halen. Het zou zo een situatie van mij kunnen zijn!
ik denk dat je het al heel goed doet..... twee puntjes misschien waar je iets aan hebt - probeer voor het winkelen, dus als hij nog rustig is, met hem te bespreken wat het doel van het winkelen is.... dat hij goed moet luisteren en dat je alleen even wat dingetjes gaat kopen en dan naar school moet... - afleiding... probeer op het moment dat je het gevoel krijgt dat hij niet mee wil meteen iets positiefs te verzinnen.... bv ... zullen we doen wie het eerst bij de auto is???? maar jij mag niet winnen hoor!! mama wil wel winnen!!!.. werkt hier altijd goed! dan kunnen ze hun gedachten even verzetten...
En nog even een andere tip... Tenminste... Hoe ik het probeer te doen en wat tot nu 4 jaar lang al prima werkt. Alles zo POSITIEF mogelijk... Dus niet al van te voren denken, o jeee... hij gaat nooit mee "Ga je mee".... of "We gaan NU"... Dan ben je al in de veronderstelling dat ze tegenstribbelen... Waarom niet " Hey, ik weet wat leuks, laten we eens kijken hoe snel we vanaf hier in de auto kunnen komen! Wijs jij de weg?" Of een gesprek aan gaan over... "Hoe zou .... het op school hebben? Het is nog een beetje vroeg, zullen we stiekem alvast heeel snel naar haar toe gaan?"... Tuurlijk kinderen moeten grenzen kennen en alles... Maar waarom genezen als je heeeel veel dingen kunt voorkomen (in mijn ogen!). Vooral als hij al bijna 3 is, maak er spelletjes van, behandel het zo positief mogelijk... En in plaats van boos worden, gewoon eens even lekker gek met hem doen. Dan zijn ze zo verbaasd... dan luisteren ze als vanzelf Op een gegeven moment word je daar ook heel creatief in... Zo doen we wel eens de gekke loopjes op de terugweg... Ok.. je staat compleet voor l*l... maar het is een stuk gezelliger Door jouw positiviteit worden de kinderen ook positiever.. Kwestie van jezelf en zelfs je kind niet altijd even serieus nemen... Wel gevoelens benoemen... "Ik zie dat je heel boos bent, dat vind ik niet zo gezellig... laten we nu..... even lekker gaan dansen!!!" Mijn oudste zegt wel eens "Ohhh jij gekke lieve mama"... en toch weet hij prima wanneer iets écht niet mag hoor! Voor veel ouders (werk zelf ook met kinderen) is het vaak even omschakelen.. Probeer het eens een weekje zou ik zeggen, wie weet!
Janneke, ik moet door jouw reactie weer even denken aan mijn zusje. Toen haar oudste (nu alweer 11) een driftbui kreeg als peuter in de supermarkt en zich demonstratief en gillend op de grond gooide is ze er naast gaan zitten en heeft een driftbui gefaked. Je moest mn neefje zien kijken, zijn driftbui was direct over.
Ojee.. Ik heb dit gehad toen ze net 2 was. Ik kreeg haar dan ook echt met geen mogelijkheid vastgesnoerd in de autostoel. Maar echt no way dat ik dan ging rijden, zonder dat ze vast zat. Dan weet ze alleen maar voor de volgende keer wat ze moet doen om niet in de stoel/riem te hoeven en daar begin ik echt niet aan. Ik heb dr een paar keer achterin gepropt en gezegd dat ik pas ging rijden als ze in de stoel ging zitten. En ben gewoon voorin gaan zitten, boekje lezen ofzo. Lastig in dit geval van haast natuurlijk, maar de enige optie is dan idd genoeg tijd inplannen. Ik heb destijds het boek 'En als we nu gewoon weer eens gingen opvoeden' gelezen. Daar heb ik best wat tips uit kunnen halen. Die ik toch ook wel geregeld heb toegepast tijdens de hele peutertijd. Gaf me ook een beter beeld van waarom ze bepaald gedrag vertonen. Of het daar aan lag, misschien deels, maar vanaf 2j3m vond ik haar echt een makkelijke peuter. Natuurlijk, met af en toe haar grillen, maar ik heb haar altijd makkelijk kunnen handelen.