Nou ja straffen is natuurlijk wel een erg groot woord, wist even geen ander woord. Hier is de kleine dame flink ondeugend aan het worden. Stiekem wel errug leuk om te zien, maar o zo vermoeiend. Ik laat sommige dingen maar gaan(zolang er niks kan gebeuren met haarzelf of het voorwerp). Maar er zijn toch echt dingen die ze niet mag. De hond slaan, mama slaan, kastjes open trekken en de inhoud eruit gooien, de waterbak van de hond omgooien. Pff, voel me af en toe net zo'n politieagent. Wat ik nu doe is op ooghoogte, haar even bij de armen pakken en streng zeggen: Nee, dat mag niet want..... Na 3 keer zeggen en proberen af te leiden zet ik haar maar even in de hoek. Waar ze natuurlijk direct weer uitloopt. Ik ben zelf wel voor het afleiden met ander speelgoed, even wat samen doen, maar vaak helpt het niks. Ze wil niet en moet en zal naar datgene toegaan wat dus niet mag. En maar lachen als ik nee zeg.... Ze vindt het enorm grappig! Iemand tips? Moet ik juist strenger worden, moet ik niet zoveel verwachten? Ik weet ff de manier niet.
ik herken het ook. ik heb over dit onderwerp al meedere keren een discussie gehad met andere forum bezoekers. wij doen precies ehtzelfde als jij 3 keer waarschuwen proberen af te lijden maar dat lukt tegenwoordig amper meer. hetgeen niet mag is veel sterker en interesanter. om de negatieve sfeer te doorbreken zetten wij hem dan 5 minuten in de box. dan gaat ie huilen dat duurt vaak nog geen minuut of hooguit 2. als hij stopt met huilen mag hij er na een paar minuten weer uit. tegenwoordig is hij zo hardnekkig bezig en weet hij dondersgoed dat het niet mag want hij staat te grijnzen gooit er quasie nonchalant iets achter en staat vervolgens weer ( met de platystation die verboden is bijv ) in zijn handen. dus weer 3 keer waarschuwen afleiden en daarna in de box. als dit een paar keer is geweest mag hij niet meer uit de box voor en langere periode. hij gaat dan ook vrijwel altijd gewoon spelen. als we dan gegeten hebben of een andere luier of iets dergelijks dan mag hij weer lopen. als het zich amar blijft herhalen ga ik iets anders doen. met hem dansen en zingen of samen spelen of de kinderen spelen met hem ( mijn dochter laat hem dan vliegen of kietelspelletjes doen ) of wandelen in de buggie. anders ben je de hele dag bezig met waarschuwen en negatief doen en dat wil ik niet. wat bij ons scheeld is dat mijn dochter bijna 16 is en heel verantwoordelijk en ik nu ook een vaderfiguur heb rondlopen (mijn oudste 2 kinderen heb ik 12 ajar alleen opgevoed) dat breekt voor mij heel erg de boel dat je niet als enige opvoeder alles hoeft te dragen zeg maar.ik ga dan bijv koken en dan neemt zij een uurtje de wacht over. en het is voor hem duidelijk dat iedereen hetzelfde denkt.
Hier is echt straffen er ook (nog) niet bij (zoontje is anderhalf). We zeggen nee en halen hem weg bij datgene wat niet mag. Maar inderdaad is datgene iets wat hij echt heel graag wil en blijft hij dan teruggaan. Ik ben nu aan het overwegen om de gang als time-out te gaan gebruiken. Maar ik vind dat best een drempel eigenlijk...
Afleiden is leuk voor de eerste tijd, maar zoals Yinte zegt, dat werkt niet meer. Het allerbelangrijkste is aan geven welk gedrag je niet wilt zien. Dus geen losse opmerkingen zoals: "doe niet zo vervelend", das leuk voor als je man vervelend is, maar een dreumes kan daar niks mee. Dus bv: ik wil niet dat je aan de planten zit. Het klinkt een beetje overdreven maar het werkt op den duur echt. Daarbij laat je meteen zien wat wel mag, "hier zijn jouw autootjes, daar mag jij mee spelen. Je moet ook in de gaten houden dat voor een dreumes, een verbod samenhangt met de situatie, dus: als jij s middags zegt, je mag niet aan de plantjes zitten en s avonds ben jij boven en papa is in de kamer, dan mag het vast wel. Of gewoon als jij je ondraait en weg loopt. Een dreumes denkt ongeveer zo: plantjes ->mama -> nee. Een beetje kort samengevat, maar het verbod is van toepassing op jou. Steeds meer gaan ze langzaam beseffen dat het verbod ook geldt als jij of papa niet kijkt. Consequent blijven is ook belangrijk: als je zegt iets te doen doe het dan ook!!!! Die van mij gooit graag met speeltjes (is iets ouder ook he?). Ik waarschuw 2 keer en bij de laatste keer zeg ik: ik wil niet dat je met het speelgoed gooit, want dan gaat het kapot. Als je nog een keer gooit dan ruim ik het op. Natuurlijk doet ze dat nog wel eens, en dan haal ik het ook echt weg. Sommigen gebruiken een traptrede of stoeltje, daar vind ik ze nog te klein voor. De box wat yinte zegt zou ook kunnen. Wat ik wel doe is even op de bank een soort time out. Geen straf, maar even doorbreken. Dan ga ik er ook bijzitten. Wat ook heel belangrijk is: geef een reden waarom iets niet mag. Ze begrijpen meer dan je denkt en willen graag alles weten, daarom proberen ze zoveel uit. Hopelijk hebben jullie hier iets aan.
op die leeftijd hebben ze straf nog niet door, en zeker niet in een hoek zetten. ik doe het ongeveer het zelfde als wat de meiden hiervoor al hebben opgeschreven. Alleen zet ik Kirsten niet in de box, dat vind ze leuk hahaha Dat is haar rust plekje, als ze wat moe is meestal voor etenstijd gaat ze daar in spelen met haar doekje en dan rust ze ff.
Fijn, dat het in ieder geval herkenbaar is. @Yinte, nooit bedacht eigenlijk dat ik de box daarvoor ook kan gebruiken dus die is al lang en breed weg. @ Tulip, ik heb een SPW opleiding gehad, dat zit dus ook altijd wel in mijn achterhoofd. Uitleggen en benoemen welk gedrag je niet leuk vindt etc. En ben echt consequent, uiteindelijk zal vast het kwartje vallen maar tot die tijd zit je er maar mooi mee....
Het is met je eigen kind ook veel moeilijker hoor, op mn werk luisteren ze veel sneller. Dit is meer eigen he, toch probeer ik het zo goed mogelijk te doen. Ook als voorbeeld voor papa die helemaal niet weet hoe hij met het stoute gedrag om moet gaan.
Hoi ik snap jullie probleem helemaal...Keano is nu ook een deugeniet aan het worden en is ons behoorlijk aan het uit testen!!Wij gebruiken de gang(hij kan niet de trap op)Ik waarschuw keano eerst 2 keer bij de derde keer neem ik hem mee naar de gang en vertel hem daar waarom hij op de gang moet.En laat hem daar HOOGUIT 1 minuutje zitten(soms korter)...Ga dan terug naar de gang en vertel hem nog een keer waarom hij op de gang zat en geef hem dan een kus en een knuffel..Ik moet zeggen het werkt wel(niet altijd dan moet hij voor de tweede keer op de gang), maar ben er blij mee dat we het zo doen..En of hij het begrijpt jazeker hoor...Ik weet dat sommige mensen het er niet mee eens zijn, maarja wij vinden het goed zo..Ik hoop dat jullie een oplossing kunnen vinden succes
Ik probeer alles wat niet mag, weg te zetten en zoveel mogelijk kindproof te maken. De waterbak gaat weg als ze kruipt. Ik straf niet, want alles is gewoon interessant en weet zij veel dat er ook dingen kapot kunnen gaan. Ik probeer iets anders aan te bieden wat wel mag en positief te zijn als ze iets doet wat wel mag.
nee, dat weet ze ook niet, maar je kunt het wel uitleggen. Ze snappen best veel hoor. Ik leg ook altijd aan papa uit: je hoeft niet alles weg te halen, maar je moet haar ook niet uitdagen. Dingen die horen in een woonkamer: bv. planten (niet giftige natuurlijk), vissenkom, decoratie op de salontafel, daar heeft ze gewoon af te blijven, ik vind echt dat kinderen dat moeten leren. Maar papa hier is nogal een sloddervos en laat bv de tom tom wel eens op de bank liggen, als ze daarmee loopt dan zegt hij ook alfblijven, dat is niet van jou, vervolgens zegt tie: ja jij zegt toch dat ze dat moet leren. Ik leg dan ook uit, dat een tom tom niet iets is wat dagelijks op de bank ligt. Zulke dingen moet je opruimen.
Jamie is al een stukkie ouder en meestal na een paar x nee zeggen luisterd hij wel... eerst zeggen we het op een normale toon, Jamietje, kom daar eens weg... dat is gevaarlijk. dan Jamie, Luister eens: kom daar weg... en dan zeg ik bv, ga maar met de blokken spelen ofzo. 3de x ga ik er naartoe en haal ik hem zelf weg... als hij er dan weer naartoe loopt (meestal om uit te dagen) mag hij of in de hoek of op de gang ofzo... tgebeurd ook wel eens dat hij bezig blijft en dan kan hij wel eens een tik op zijn pamper verwachten
ons dametje is al bijna 2 en gaat dus wél in de hoek als ze aan de gang blijft. Daar probeert ze dan wel uit weg te komen, maar ik zet haar dan een paar keer terug. Het scheelt misschien wel dat het hier dus wel indruk maakt en ze flink begint te brullen. Ze weet ook al dat als ik kom (na 1 a 2 minuutjes) wat er dan gebeurd: Nog één keer vertellen dat ze het niet mag doen , kroel, tranen weg poetsen,klaar en verder spelen (eventueel met iets anders wat ik dan pak) . Zelf vind ik het afleiden wel eens moeilijk, zéker nu ze ouder wordt, omdat ik ook niet de boodschap af wil geven: Als ik stout ben / met dingen ga gooien, komt mama met mij spelen! Sinds 2 weken mer ik hier dat het overigens nóg erger is, het uittesten.. hoe typisch : ik ben (bijna) 2... terwijl ik met 18 maanden al dacht dat het erg werd
oh dat belooft nog wat hier dan.... Madame heeft hier sinds zaterdag het woord NEE in haar koppie (heel geinig want ze kan de N niet zeggen en zegt dus MEE maar het klinkt meer op mèèèèèhhh dus net alsof we een schaap hebben rondlopen). En ze is pas 17 maanden maar alles is dus mèh. Wil je nog drinken? mèhhhh We gaan naar de winkel! mèhhhh Eet je broodje eens op. mèèèèhhhh. Zo, nu is het genoeg geweest in bad, mama haalt je eruit. Mèhhhhh! Je gaat naar bed. mèèèèèèèhhhhhhh!!!!
Mijn zoontje is wat jonger maar ook zo ondernemend. Ik blijf consuquent 'nee' zeggen bij iets wat niet mag. Het is hier heel beperkt dat wel, alleen de oven, playstation mogen niet. ( de rest van de kastjes zitten magneetjes op). Hij weet precies dat het niet mag. Als hij er heen kruipt dan zeg ik van te voren 'pas op hé' vervolgens gaat hij heel hard lachen en kruipt erheen. Als ik dan op ooghoogte 'nee' zeg dan schrikt hij, ik haal hem weg en geef hem wat te spelen. De ene keer draait hij van te voren al om maar het gebeurt vaker dat hij het toch even moet proberen. Het is denk gewoon een kwestie van volhouden en consequent blijven. Ik merk wel dat er verbetering in zit. Hij begrijpt het woord en er zal vast een dag komen dat hij het niet meer doet.
Met de mattenklopper Ik zeg dat het niet mag: 'Nee, dit is van mama/Nee, dat doet pijn/Nee, dat is gevaarlijk. En leidt haar af. Soms schreeuwt ze dan NEEEE tegen me en gaat gewoon verder of begint te krabben, slaan, bijten. Dan zeg ik duidelijk 'NEE' en zet haar op de grond en negeer haar even. Dan komt ze naar me toe, aait me en zegt 'aaaaaai' . Het begin van sorry en een goed maak kus haha.
veel mensen doen de box veel te snel weg. hier blijft hij tot minimaal 2 jaar staan, tot hij eruit gaat klimmen dat is de enige manier om af en toe als mama eventjes een time out te hebben en om even tot 10 te kunnen tellen. het is ook geen straf om hem erin te zetten. ( natuurlijk even niet als hij van het bewuste weggehaald wordt en eraf moet blijven en daarom in de box moet maar dat huilen is in 1 minuut vergeten. zou ik hem nual in de hoek op de stoel of in de gang zetten dan schiet je toch je doel voorbij daarvoor is hij nog veels te klein.hij vind het een fijne plek, hij zit er geregeld in als ik even de handen vrij moet hebben of om tot rust te komen en zoals ik al uitgelegd heb voor "straf" maar het is natuurlijk geen echte straf zoals straks met een jaar of 2/3/4 komt door op het stoeltje te moeten zitten omdat je iets stouts gedaan hebt. ik vind dat tulip het heel mooi en duidelijk omschreven heeft. mijn complimenten meid! wat ik nu doe is de aanloop daarnaartoe. ik vind namelijk dat je niet 2/3 jaar zomaar alles goed kunt vinden en dan ineens out of the bleu regels en straffen erin kunt gooien. je moet er allemaal in huis een beetje ingroeien ook de baby in kwestie die dreumes wordt en peuter en kleuter enz enz wat tulip ook zegt plantjes = mama=nee dat klopt ook precies. zodra jij de kamer uit bent geldt de regel niet meer. jij bent de eerste 2 jaar zijn of haar geweten om het maar even zo te zeggen. geleidelijk groeit het besef en krijgen ze een eigen geweten dat duurt geloof ik 6 jaar maar pin me er niet op vast. na 6 jaar wordt jokken, liegen en dan hebben ze een geweten ontwikkeld. tot die tijd hebben ze onze "hulp" nodig. daarom is het belangrijk dat mama=plantjes=nee ook papa=plantjes=nee wordt. en daarom is op 1 lijn zitten heel belangrijk. omdat dat proces natuurlijk geleidelijk verloopt kun je bij een kindje van 14 maanden nog niet verwachten dat hij promt luisterd maar zoals gezegd je moet ergens beginnen. en ze begrijpen meer dan wij denken soms.