Driftbuien?

Mijn dochter is een schattig en vrolijk kindje. Maar ze heeft best een pittig karakter en kan soms nu al heeeeel driftig zijn, bijv als ze iets niet mag pakken ofzo.
Voorbeeld: bij mijn ouders wil ze aan de bloempotten in het kozijn zitten. Dus laatst stond ze weer met haar vingers in de aarde te wroeten en schoven we de bloempotten weg zodat ze er niet bij kon... nouuuuu zeg.... echt gillen en grommen van boosheid!

We hebben hier wel gemerkt dat we het het beste gewoon compleet kunnen negeren. We hebben een paar weken steeds NEE gezegd als ze zo deed. Maar dan werd het alleen erger. Ze kreeg er tenslotte aandacht mee. Nu zijn we sinds 2 weken bezig met als ze dat soort geluiden maakt haar te negeren, niet aankijken, niet tegen haar praten, niks.
En zodra ze opgeeft en gezellig klinkt dan krijgt ze daar van ons DIRECT een positieve respons op. En dat lijkt te werken. Ze doet het nu veel minder en als ze al zo heftig reageert dan is het maar heel kort. Zodra ze doorheeft dat er geen reactie komt is de lol er van af.

Succes, ik weet dat het echt heel erg op je geduld kan werken!

 

Ik herken het helemaal. Alleen Fay is 3 maandjes jonger maar die kan er ook wat van!
Als ze iets niet mag, dan gaat ze gewoon krijsen, echt het is zo hard, ik schaam me soms gewoon haha. Ze wil sommige dingen perse doen, zoals nu zelf eten, ze moet en zal zelf die lepel in dr mond doen, wat natuurlijk helemaal nog niet goed gaat maar anders eet ze gewoon niks. Dan gaat ze me toch tekeer nou verschrikkelijk. Maar ik geef haar toch dr zin niet hoor, anders wordt het alleen maar erger denk ik.
Ze doet het bijvoorbeeld ook in bad, dan wil ze iets wat haar niet lukt, dan gaat ze op dat water slaan en schreeuwen, en wordt ze helemaal rood.
Ze is altijd heel lief en vrolijk hoor, maar soms, my god. Er heeft weleens iemand aangebeld omdat ze dacht dat er iets niet goed ging hier binnen
Ik lees nu dat ik het misschien ook beter kan gaan negeren, als ik NEE zeg ( en echt op strenge toon) gaat ze gewoon door en slaat me dan ook weleens in me gezicht. Het is idd geen huilen, gewoon schreeuwen, gillen, krijsen. Ik vind het ook erg frustrerend hoor.

 

Fay doet dat ook, als ze mij probeert te meppen, dan kijkt ze gewoon echt gemeen. Dan heb ik echt zoiets van; wow, je bent nog maar een baby hoor, ze kijkt dan echt boos en wijs. Daar schrik ik soms van. Ik heb haar nog nooit gestraft, ja ik pak haar arm en zeg duidelijk en streng NEE. Het helpt alleen niet...

 

Ik zou dat negeren inderdaad gewoon eens proberen Jojo.
Dat NEE zeggen werkte hier echt averechts.

Ik denk dat het deels testen is en deels (zoals Debke al zei) frustratie van het dingen niet mogen en dingen die nog niet lukken.
Ik zie wel eens kindjes die bijv een vormpje door een gaatje willen doen en dat rustig blijven proberen tot het lukt. Do probeert dat 2x en gaat dan met de vorm zitten rammen.

Dat gedrag begon al toen ze nog maar een paar maandjes was en wilde omrollen. Ze gooide haar benen opzij en als ze niet binnen 2x proberen op haar buik lag dan was het krijsen. Ik denk dat ze net als haar mama een beetje ongeduldig van aard is.

 

Poeh ik vind het toch pittig hoor, ze zijn nog zo klein en dan al weten ze dondersgoed wat ze doen!
Fay kruipt ook pas net en is eergister pas voor het eerst gaan staan. Ze is geestelijk veel sneller dan lichamelijk. Ze zegt al veel woordjes, papa, mama, kijk, kijken, boekje, oma, opa, eten en nog veel meer. Onrollen deed ze pas met een maand of 6, echt een beetje laat. Misschien is dat de frustratie, geestelijk wil ze het, maar lichamelijk werkt niet mee ofzo iets????

 

Dit is zo herkenbaar voor mij! Mijn zoontje begint ook te mopperen, huilen en dreinen als het niet naar zijn zin gaat. Hij zit overal aan waar hij niet aan mag komen en als ik "nee" zeg trekt hij zich er niets van aan. Ik pak dan zijn handje en laat hem me aankijken waarna meneer mij vervolgens met zijn andere handje midden in mijn gezicht slaat en begint te lachen.. Pfft zo vermoeiend af en toe. Ik blijf wel consequent en negatieve aandachttrekkerij negeer ik. Hiermee hoop ik op de lange termijn toch resultaat te gaan boeken. Het is verder een heerlijk vrolijk ventje maar nu duidelijk op zoek naar zijn grenzen. Ik lees hier even mee voor wat opvoedkundige tips

 

Dominique was dan wel weer vrij vlot met zitten, kruipen, staan etc. Ze kan sinds een maandje ofzo echt goed en snel kruipen. Ook rond die tijd kon ze zichzelf ineens optrekken en stapt ze aan 2 handen vast. De laatste week staat ze soms ineens los alleen schrikt ze daar zelf van en gaat snel weer zitten. Dus ze zit zichzelf wat dat betreft niet in de weg.

Het is alleen de weg er naar toe die (vooral voor ons) frustrerend is. Er zijn dagen geweest dat ik echt wel kon janken van dat gegil en gegrom heel de dag. Ik werd er bloednerveus van! Het was een paar weken geleden zelfs zo erg dat de oma's (die passen 3 dagen in de week op haar) aan het eind van de dag lieten blijken dat ze er moe van werden. Nou en die kunnen belachelijk veel van haar hebben!

Toen zijn we in gaan grijpen. Nu gaat het dus wel wat beter. Het is wel iets waar mijn vriend en ik elkaar bij moeten helpen. Soms doet ze zo en zien we aan elkaar dat de ander op punt staat er wat van te zeggen. Dan moeten we echt even tegen elkaar zeggen: laat gaan, negeren, loop anders even de kamer uit!

En de avonden zijn soms ook even pittig. Als ze in bed gelegd word dan gaat ze soms direct slapen en soms gaat ze compleet uit haar dakpan. Het ritueel daarmee is nu altijd hetzelfde: 10 minuten laten gillen, naar haar toe, niet praten, weer goed neerleggen, speen erin, toedekken en weg. Soms is het dan over, soms gaat ze weer gillen. Dan laten we haar 5 minuten gillen en begint het ritueel weer. Na 2x valt ze in slaap.

Ik hou soms mijn hart vast als ik aan de toekomst denk haha. Maar dit is gewoon haar karakter. Na 10 dagen was ze een inbaker-baby en toen zagen we het al; tis een driftkikkertje haha.

 

Hier ook heeeel herkenbaar. Björn heeft een pittig karakter en ik merk dat dat met name geuit wordt als hij moe is. Dan is zijn lontje erg kort. Inderdaad vooral als het niet lukt zoals hij wil of als hij iets niet mag.

In die gevallen laat ik hem huilen en loop ik even weg. Als het te lang duurt hou ik hem even vast om te kalmeren.

Wat hier goed helpt is om Björn even in de box te zetten met zijn favoriete dvd aan. Dan is het meteen stil en kan hij rustig spelen.

Bij het consequent dingen doen die niet mogen, krijgt hij na herhadelijk weg halen en streng toespreken, een tik op zijn hand. Dat is dan het enige dat helpt. Maar dat doe ik alleen als hij echt niet luisterd. En dat is vaak als hij erg moe is, maar weigert eraan toe te geven.........