Sinds een paar dagen slaapt ons zoontje van bijna 2 in een peuterbed. Hij klom steeds op een gevaarlijke, acrobatische manier uit zijn ledikantje, dus hebben we het peuterbed voor hem neergezet. Het nadeel is dat hij er steeds uit komt en niet alleen wil slapen. In het ledikantje had hij dat probleem dus ook al. Mijn man en ik zijn erg moe en weten niet goed hoe we dit patroon moeten doorbreken. Onze dochter van 4 komt ook nog elke nacht uit bed (bij haar ga ik een slaaptrainer proberen). Het lijkt me toch zo heerlijk om de hele nacht in mijn eigen bed te slapen, zonder 'gedoe' van kinderen in de nacht. Heeft iemand advies of tips? Of een schema o.i.d. om mee te werken? Ik weet het even niet meer...komt door de vermoeidheid denk ik.
Moeilijk...ik heb niet echt tips. Hoe doe je dat nu als hij niet alleen wil zijn, staat zijn ledikant bij jullie op de kamer? Hij is nog wel erg jong om in een peuterbed te blijven. Mn dat hij nog te jong is denk ik om afspraken mee te maken over wel/niet eruit komen. Kun je niet het ledikant ophogen zodat hij er niet uit kan? Wij hebben het peuterbed ook al staan, maar ik probeer het moment zo lang mogelijk nog uit te stellen, tot hij minimaal 2 jaar en een maand of 9 is. Als ik mijn zoon nu zie (2jr 2mnd) dan snapt hij echt nog niet dat het peuterbed is om in te slapen en niet als veredeld bankstel. Wij hebben 1x de middagslaap na lang aandringen van zijn kant in het peuterbed laten doen, toen vond hij het 10min heel interessant, daarna glipte hij eruit om speelgoed te pakken en daarmee te gaan spelen. Stomverbaasd was hij toen bleek dat niet de bedoeling was. Onze zoon kan denk ik ook uit zijn ledikant, gelukkig weet hij dat zelf niet ik heb er wel een grote dikke opgevouwen deken onder gelegd voor het geval hij eruit klimt/valt. Sterkte ermee!
Bedankt voor je reactie, Lumiere. Helaas kunnen we het ledikantje niet ophogen... Ik vind hem ook erg jong voor een peuterbedje, maar het is veiliger voor hem dan op zijn kop uit het ledikantje klimmen. Hij snapt gelukkig wel dat het een bed is en dat hij daar in moet slapen.
Denk dat wij ook de "fout" nou ja, fout... hebben gemaakt om het peuterbed al in zijn kamer te zetten. We kregen het van familie en hebben het meteen maar opgebouwd. Nu gebruiken we het om hem op te verschonen en hij speelt erop. Daarom ziet hij het niet als bed.
Jee. Ik snap dat je doodmoe bent. Wij hebben ook moeilijke slapers. Zolang er geen duidelijk aanwijsbare reden is voor het slechtslapen is het denk ik het beste om hem consequent terug in bed te leggen. Rustig blijven, zeggen dat hij moet slapen en dat papa en mama dichtbij zijn. Eventueel na het naar bed brengen nog een poosje boven blijven rommelen zodat hij je hoort. Hoor vaker dat dat helpt. Nu het vakantie is en wij met ons vieren in 1 tent slapen merk ik dat jongste in slaap valt tijdens het voorlezen aan oudste. Wordt rustig van mijn voorleesstem. En oudste slaapt ook beter wanneer wij zo dichtbij zijn. Voor nu fijn, maar ik ben bang dat het weer erg wennen wordt in hun eigen kamertjes straks
Denk dat te jong voor peuterbed wel mee valt, onze dochter van bijna twee slaapt al bijna 2 maanden in haar peuterbed en ook om me heen zie ik het rond deze leeftijd prima gaan. Is het een optie om boekjes mee te geven in bed? Of wat speeltjes? Hier gaat dochter savonds eerst vaak even wat spelen of boekjes lezen tot ze gaat slapen. Inmiddels gaat het de meeste nachten goed (ze gaat overigens wel pas om 22u naar bed, eerder slaapt ze niet, maar ze is iemand die erg weinig slaap nodig heeft). Inmiddels gaat het hier de meeste nachten goed, maar ze heeft ook nog wel nachten dat ze wakker wordt en huilt, hier doen we niet moeilijk en nemen haar dan bij ons in bed. Dat is wat ze dan nodig heeft blijkbaar. Is dat geen optie? Dan krijgen jullie in elk geval wat slaap in plaats van steeds een strijd voeren.
Wat ik wel eens heb gedaan toen mijn dochter aan het spoken was is haar slaaptentje op haar bed zetten, en zij daarin. Daar kan ze echt niet uit, en toen was het meteen afgelopen en ging ze slapen. Maar dan moet je net wel zo'n ding hebben natuurlijk.
Hier ook toen de jongste over ging naar 1 persoons bed kwam tie er elke keer uit. Hij maakte er een spelletje van. Denk wel zo'n 20 x achter elkaar... en weer terug naar bed ... paar keer de stem verheven en duidelijk gemaakt dat dit zo niet mag. En op ten duur toch gelukt. En nu heeft de oudste weer een fase dat tie niet alleen in slaap wil vallen. Bang voor muggen. En toch een soort angst van. S nachts soms wakker en moet ik of me man er bij gaan liggen tot tie slaapt. .... soms ook tot laat bezig, vd week was het 23.15 ofzo 😪 we hebben gister over zn angst gepraat, en dat tie ook dromen heeft dat tie alleen word gelaten. En toevallig vannacht niks gehoord. Ik zei tegen me man zou het komen doordat we er over hebben gepraat ...of toeval... naja... Valt niet altijd mee om te begrijpen wat er in zo'n bolleke omgaat.
Gewoon steeds terugleggen. Eerste keer zeg je dat het nog nacht is en dat hij/zij moet gaan slapen. Kus en weer weg. Volgende keren helemaal niets zeggen en niet aankijken. Geen beloning dus. Of anders de klink omhoog.... Hier is/was een enkele keer uitleg geven voldoende gelukkig.
Dat is idd heel moeilijk te raden. Maar ik denk echt wel dat dat praten goed is geweest. Hij weet dat jullie hem serieus nemen, en dat kan al veel angst wegnemen.