Lijkt mij dat je eerst hulp moet zoeken voor je angsten. Ik zou een dame met trillende handjes die mij de lenzen in wil doen direct wegsturen. Het gaat om iemands ogen!! En misschien moet je je omscholen. ..maar ja naar wat...overal heb je collegas die je kunnen aansteken met van alles en nog wat... Dus........aanpakken die angsten anders kan je nergens aan de bak
Eerst aan je angsten gaan werken en misschien is er tegen die tijd wel een baan die je heel leuk vind. Vraag me el af waarom je toendertijd gesolliciteerd hebt als je weet dat je die angsten hebt. En ik zou liever niet iemand aan mijn bed hebben die overheersd wordt door angst.
Ik snap eigenlijk niet helemaal dat je gesolliciteerd hebt voor deze baan wanneer je zo angstig bent om ziektes ed op te lopen. Ik werk ook in de gezondheidszorg en kom veel in contact met lichaamsvochten van patienten.Wanneer ik continue angstig zou wezen om hiervan iets op te lopen dan zou ik dit werk echt niet meer kunnen doen.De patienten merken toch wanneer je onzeker bent en zelf zou ik persoonlijk ook niet een angsthaas aan mijn lijf willen hebben. Ik snap dus niet dat dit je droombaan zou moeten zijn wanneer je er zo in staat. Ik denk dat je eerst eens op een rijtje moet krijgen waar je angsten op zijn gebaseerd en dan eens verder kijken wat je wilt.Ik zou er niet aan beginnen.
Ben even heel brutaal je andere topics gaan lezen maar dit lijkt mij absoluut niet het juiste beroep voor je hoor TS. Je hebt een ernstige vorm van smetvrees als ik het zo lees en misschien ook nog andere dingen. Lijkt me voor een patiënt niet fijn als ze iemand aan het bed krijgen met zulke angsten. Dit straal je geheid uit en dat merkt een patiënt. Werk eerst aan je problemen.
bedankt voor jullie reacties. ik werk al jaren in de zorg. vroeger had ik deze angst niet. ik had wel een angststoornis maar gericht op andere zaken dan smetvrees. sinds ik mijn dochter heb ben ik hier bang voor. angst dat zij ernstig ziek wordt doordat ik iets mee naar hiis neem. ik heb heel veel hulp gehad en zit momenteel weer in een hulp traject. het is een levenslang gevecht. toch ligt mijn hart in de zorg. ik zou ook willen dat ik liever iets anders deed. maar ik kan er maar geen afstand van doen
Ik zou eerst aan die angst gaan werken.. Het is niet normaal dat je zo angstig bent voor "alledaagse" dingen. Om het even heel bot te zeggen, je wilt een baan overwegen waarvan je eigenlijk bij voorbaat al weet dat je die, nu, niet aankunt en zorgt er daarmee dus voor dat iemand anders die ook heel graag wil werken die kans niet kan krijgen.. Nogmaals, werk aan je angsten en vecht ervoor dat je in de toekomst je droombaan wel kunt gaan uitoefenen! Succes ermee, lijkt me enorm lastig voor je.
Lieve schat, je moet eerst met jezelf aan de slag. Voor jezelf, je kind en je omgeving. Je kunt je werk nooit helemaal 100% doen met jouw angsten. Ik vraag me oprecht af of je dit nu wel kunt. Of doe je je werk helemaal zoals het hoort en word je angstig zodra je thuis bent? Ik heb veel topics van je gelezen en maak me echt zorgen om jou, je gezin en nu, met dit topic, ook over je omgeving. Denk je dat je je werk goed kunt doen, met alle viezigheid, vuil, lichaamsvocht etc etc er bij, momenteel? En wat zegt je man en je therapeut? Werk je nu ook of zit je in de ziektewet? Jouw angst straalt door op je kind en in je opvoeding.
om mijn dochter hoef je je niet druk te maken. er zijn allerlei maatregelen getroffen om haar een fijne jeugd te geven. om ervoor te zogeb dat zij zo min mogelijk mee krijgt ervan. ook vanuit het cb en de huisarts. ik werk gewoon normaal en mn dochter gaat gewoon naar de opvang. in het dagelijksleve erkt niemand iets aan mij
Het gaat langzaam beter, alleen ben momenteel uit balans, omdat mijn medicatie niet goed werkt. Ook daar wordt wat aan gedaan
Ts ik vind als je zulk beroep uitoefent je ook een verantwoordelijkheid hebt naar je patiënten toe. In jou situatie zou ik het dus niet doen omdat je jezelf niet onder controle hebt. Werk eerst daar aan en aan je gezin voordat je zulke stappen neemt. Als je nu al zenuwachtig maakt voor iets wat er nog niet is, hoe gaat het dan als je in de situatie zit? Niet goed denk ik. Daarbij ben je dan alles kwijt, je hebt namelijk eerst een proeftijd en de kans is groot dat deze niet wordt verlengt als ze merken dat je angsten zo diep zitten.