hoi, onze kleintje lacht naar andere behalve naar mij, hij laat zich ook snel stil krijgen door zijn papa (die door omstandigheden aldie tijd v.a. zijn geboorte al thuis is) dus we zijn er alle twee voor hem. zodra mijn man hem troost is het meteen over.. het maakt me ontzettend onzeker en voel een echte afstand als ik hem probeer te kietelen of lief tegen hem praat staat het huilen hem nader. papa komt en dan trekt zn gezichtje weer helemaal bij (nee ik heb geen slechte adem en ik stink ook niet. voordat alle lullige opmerkingen weer komen) de band die ik hoopte te hebben na de bevalling met me zoon is Zo ontzettend anders dan jk me had voorgesteld ik baal hier heel erg van en probeer echt me best te doen leuk te blijven doen maar het raakt me echt diep van binnen. Heb het hier erg moeilijk mee. herkent iemand zich en hoe is het bij jullie gegaan of wat kan ik doen ik wil er gewoon voor hem zijn maar hij wilt niks van me weten moet wel zeggen in het begin net na de geboorte kon ik hem wel troosten en was hij heel rustig bijme, na 3weken is dit dus helemaal ongedraaid.
Aaah meid wat vervelend voor je. Kan me goed voorstellen dat je daar van baalt? Mag ik vragen hoe oud je zoontje is? Zou het een fase kunnen zijn. Mijn zoontje draait de laatste tijd ook zijn gezicht weg als ik een kusje wil of hij gaat zelfs met z'n handjes wapperen om me weg te jagen terwijl papa heel veel kusjes kan krijgen, met tong zelfs haha.
Dat lijkt me enorm pijnlijk. Wanneer mijn jongens even niet enthousiast op mij reageren vind ik dat ook niet fijn en dan voel ik me meteen wat onzeker. Ik bedoel het niet aanvallend maar voel jij je misschien standaard al wat onzeker? Dat je, als je de kleine kietelt, meteen al denkt dat hij het misschien niet leuk vindt of dat je het niet goed doet? Dat soort dingen schijnen baby's aan te voelen. Misschien helpt het om de kleine wat vaker in een draagdoek bij je te dragen zodat jij lekker vertrouwd raakt (al denk ik niet dat je baby jou niet mag hoor). En goed onthouden dat jij zijn mama bent. Die heeft hij maar één en welke knul is nu niet dol op zijn mama! Dat komt echt goed.
het trekt wel weer bij hoor... maar ik snap het gevoel! Mn vriend kan ook beter troosten, bij hem is ze sneller weer rustig. Had ik ook moeite mee in het begin, maar nu vind ik het ook wel fijn dat ze zich bij haar papa zo goed voelt...
Hoi, Klopt het datje kindje zes weken ongeveer is? Tja, soms is papa leuk, soms is mama leuk en soms oma/opa... Hij zal niet minder van jou houden als hij niet naar jou lacht. Want dat doet hij echt wel! Alles gaat met fasen over wie je kindje leuk vind. Leuk is het niet altijd! Maar misschien een troost, er komt ook een tijd dat mama leuker is dan papa.
oow vervelend, *knuuuffffelllll* ben je onzeker of heb je stres? je kleintje voelt zoiets aan misschien de papa eens een dagje het huis uit schoppen? of 2 dagen na mekaar dan ben jij alleen met je mannetje, dan word je zekerder van jezelf want dan merk je dat je het ook alleen kan waardoor je relaxter word, die 2 dagen ook niet teveel het huishouden,...doen maar lekker met je mannetje bezig zijn, dan word jij zekerder, je mannetje voelt dat aan en dan gaat het beter als je je onzeker voelt of je hebt stres voelt je mannetje dat er wat met je is maar hij weet net wat, daar word hij verdrietig en onrustig van
Hier hadden ze ook zo'n periode. Tja, papa was knuffels en grapjes, ik was eten. En wie lacht er nou naar z'n eten? Ging over hoor, maar 't voelt net lekker als je er midden in zit. Sterkte!
dat eten jah!!! ooo dan kijkt hij boos als hij zn flesje krijgt! echt op een maner van "en laat me de volgende keer niet nog eens wachten!!!" maar hope87 dat komt wel goed, soms lacht hij en 3 sec later kijkt hij boos
ze is pas van 05-01-13? Mijn dochter is van 24-12-12 en lacht nog helemaal niet, dus ik zou al blij zijn als ze alleen naar papa lacht
Dat gericht lachen gaat nog komen... en zeker naar zijn mama! Ik kan me helemaal voorstellen dat je onzeker er over word en je er niet happy bij voelt. Lekker met je kleine knuffelen en.huid op huid contact! Geniet lekker van hem...dat doet hij heus ook van jou!
Was hier ook zo en zeker in t begin. Nu is ze de vrolijkheid zelf, maar papa us nog steeds de grootste grappenmaker en dus het leukst
Je baby weet gewoon dat hij geen kunstjes hoeft te doen bij jou, je bent toch al gek op hem Geen zorgen, over 6 weken is je kindje week heel anders, het komt echt goed.
Ja inderdaad echt geen zorgen maken hoor! Je kindje heeft er nog geen besef van. Hij lacht inderdaad nog niet zo gericht naar iets of iemand. En zoals gezegd jongetjes trekken echt wel heel vaak naar hun moeders toe dus daar ga je nog heel wat lol aan beleven. De echte (bewuste) lachperiode komt pas later. Ik kan me wel voorstellen dat dit voor jou niet fijn voelt. Vooral in dit stadium. Bedenk je maar dat het allemaal fases zijn. Voor je het weet wordt er geschaterlacht om een leuk liedje en heb je je unieke spelletje wat alleen jij met hem doet en hij heel leuk vindt.
Wat ik hier wel vaak merk, is dat mama saai is zeg maar . Omdat hij zovaak bij mij is ziet hij mij soms echt als slapen zeg maar . Omdat hij vaak bij me slaapt en ik hem vaak in slaap maak . Andere inclusief papa zijn wat spannender lijkt wel haha . Zodra hij verdrietig is wil hij mama , zodra hij wil spelen enzo kan hij helemaal dubbel liggen met papa . En het zijn hier ook wel fases hoor de ene week is alles papa en de andere week is alles mama . Dat komt echt wel goed , je kind ontdekt nu ook andere mensen dan alleen mama en mamas hartslag en mama's ademhaling wat al zo bekend is vanuit de buik . En nu hij dat ook gaat onderscheiden van ze papa vind hij dat natuurlijk reuze interessant .