wij hebben dat ook een hele tijd gehad, op ongeveer dezelfde leeftijd als jouw kindje. Heeft zeker 2 maand geduurd Op een gegeven moment wisten we het niet meer en hebben we haar laten huilen. We gingen meteen kijken, na 5 minuten, na 10 minuten, na 20 minuten (maar na 20 minuten is nooit nodig geweest). Het heeft onwijs geholpen. Soms is het nog steeds nodig, maar het is het enige dat voor haar werkt. HAar uit bed halen maakt alleen maar vermoeider en bozer. Ik vind het nog steeds moeilijk hoor, niet dat ik zomaar mijn kind kon laten huilen, maar er moest iets veranderen want ik kreeg hartkloppingen en duizelingen van het slaapgebrek.
Mirre is ook een slechte slaper. Tot 9 maanden niet doorslapen. Van 10-12 maanden helse nachten. En nu een week of 2 weer bal ... Laten huilen vind ik geen optie. Wat mij betreft is huilen het enige communicatiemiddel bij kindjes die nog niet (goed) kunnen praten. Dus daar niet op reageren zie ik als negeren van haar enige manier van laten weten dat er 'iets' is. Dit niet om een discussie op te starten, maar om uit te leggen waarom 'gewoon' laten huilen geen optie is geweest. De periode 10-12 maanden was hier echt hels. Meerdere keren per nacht wakker, niet alleen in slaap kunnen vallen (ik heb halve nachten met haar op de voedstoel gezeten), etc. Ik denk dat het te maken had met verlatingsangst. Mirre realiseerde zich dat ik weg ging/kon gaan en dat ze dan ook echt alleen was. Maar leek niet te snappen dat ik dan ook weer terug zou komen. Mijn tip: vroeg naar bed, wanneer mogelijk overdag bijslapen, veel kiekeboespelletjes doen, man die moppert schop onder kont geven, flesje geven (als het lukt is dat toch prima) ... bij ons in bed nemen hebben we nooit gedaan, maar als je dat niet erg vindt en het werkt ... Veel sterkte! (En de tisunfase-modus aanzetten )
hmmm voor inbakeren is hij te oud, want hij rolt al op zijn buik, maar ik heb gehoord dat een matrozenbedje opmaken ook kan helpen, vraag me niet hoe dat moet, dat moet ik woe aan cb vragen aangezien mijn jongen nu ingebakerd wordt, maar zodra hij rolt ook niet meer...
Salapio, hoe toevallig; Ymke is ook weer veel wakker de laatste nachten... Ik heb toen weer geprobeerd haar eruit te halen troosten enz. Zelfs weer in bed genomen, ook omdat ze naar gevallen was en achteraf haar been gebroken, dus ik vond haar zielig. Maar ze kon niet meer bij ons slapen en werd alleen maar boos op me. Toen heb ik haar terug in bed gelegd en ben in de hoek gan zitten. Ze jammer zeker nog 15 minuten, maar valt dan wel in slaap. Bij Ymke werkt met rust laten dus het beste, al heb ik dan wel het gevoel dat ik er niet voor haar ben. Maar alle andere dingen werken gewoon niet...
hahahaha, ja, dat doe ik ook hoor!! Gewoon met alles, het is vast een fase!! UIteindelijk komt het vast weer goed. Het is alleen zo jammer dat je door dat chronische slaapgebrek gewoon een stuk minder kan hebben en zooooo moe bent zelf. Overdag bijslapen is geen optie, 's avonds gaan we inderdaad rond 20.30 uur naar bed !!!!, vroeger gaat echt niet hoor. Mijn man en ik hebben besloten dat we het elke keer ongeveer een halfuur gaan proberen met laten huilen en als dat niet helpt nemen we hem gewoon lekker bij ons in bed. Dan slapen we in ieder geval alledrie nog enigszins Bedankt voor jullie lieve reacties meiden! Ook wel fijn om te horen (hoewel het voor jullie natuurlijk net zo *(&#!@# is als voor mij) dat ik niet de enige ben met van die slapeloze nachten.
Succes en stertke meis. Ik kan me herinneren dat ik rond die leeftijd om elf uur nog een fles gaf. De echte slaapproblemen hebben we een maand geleden voor drie maanden gehad. Daar zijn we doorheen gekomen door haar de 1e nacht elke 5 minuten weer goed te leggen, aai over d'r bolletje en buikje. Tweede nacht elke 10 minuten en derde nacht en eventueel de enkele nacht erna elke 15 minuten. Onze dreumes is net als elk ander kindje haar grens aan het bepalen. Als huilen wordt beloond dan bepaald je kind dadelijk alles. Het afleren van de gewoonte (door te laten huilen) is heel erg moeilijk. Maar, wij hadden daarna weer zo'n vrolijk kindje. Eentje die weer lekker slaapt en daardoor alles weer aankon..... en wij dus ook. Groetjes, Danielle
Ik heb Mirre zelden laten huilen ... en ook bij haar gingen die periodes weer over. Het is helemaal geen dramkind, sterker nog heel lief en makkelijk (behalve dus met slapen). Dus niet laten huilen wil niet zeggen dat je je kindje verpest. Maar zoals Guppie ook al zegt: sommige kindjes hebben juist weer behoefte aan rust en dan is even laten mekkeren/huilen dé methode ... Dus goed naar je kindje kijken en je gevoel volgen
Dat doorbreken van een patroon is zo moeilijk... Eigenlijk wil ik onze dochter niet laten huilen... maar inmiddels doen we het toch een beetje wel. Als we haar op bed leggen is ze het daar gewoon echt helemaal niet mee eens, maar vaak is het zo dat het alweer stil is als we beneden zijn. Soms blijft ze huilen, maar als we dan gaan kijken wordt het alleen maar erger en uiteindelijk valt ze dan vanzelf in slaap (na een kwartiertje ofzo). Tegen mijn principes dus, maar misschien toch wat ze nodig heeft (ook al wil ik dat eigenlijk niet zo geloven). Misschien idd het 'met rust laten'. Dat werkt helaas alleen zo bij het op bed leggen. 's Nachts gaat dat op de een of andere manier niet op (als ze tussendoor wakker wordt). Misschien moeten we haar dan ook gewoon laten huilen (mijn psycholoog verzekert me dat dat het beste is), maar ja... Dus meestal ook de halve nacht lekker tussen ons in, zodat we zelf tenminste nog wat hazenslaapjes meepakken... Succes ermee! Ooit... is dit voorbij en gaan ze heerlijk slapen! Wanneer dat dan ook is...