Hoi, heb dus net vorige week donderdag bij een 10 weken echo gehoord dat het niet goed is. (1e zwangerschap) Verloskundige dacht nog dat ze een vruchtje zag van 8 weken, maar bij de gynaecoloog bleek dat het bij 5/6 weken al gestopt was met ontwikkelen. Vruchtzakje is bij 8 weken blijven steken. Super teleurgesteld en regelmatig huilbuien, maar het is nu eenmaal niet anders. De natuur heeft ingegrepen. Maar de teleurstelling is er niet minder groot door en ook de frustratie dat mijn lichaam me zoveel weken voor de gek kan houden :c: . Ook al weet je dat het fout kan gaan en had ik al mijn best gedaan niet supervrolijk te doen of al te blij te zijn, maar goed, dat gebeurt dus toch. Dat het dan toch niet zo mocht zijn is best heftig moet ik zeggen . Zoals ik al zei, alles zit er nog in en het komt er kennelijk niet vanzelf uit. De gynaecoloog heeft me vorige week weggestuurd om deze week donderdag weer terug te komen om verder te praten. Ging erom om alles beetje te verwerken en om het de kans te geven dat het er alsnog natuurlijk uitkomt. Ik betwijfel dat en nu sta ik dan voor de keus voor een curretage of wellicht abortuspil. Ik vroeg me af wat jullie ervan vinden. Nu heb ik zoiets van: haal er maar uit, dan kunnen we opnieuw beginnen.
Jeetje meid, wat een verhaal, ten eerste heel veel sterkte met het verwerken hiervan. Een vriendin van me stond vor dezelfde keuze , zij heeft toen de pil gekozen , en heeft toen behoorlijk gebloed maar het was na 4 weken voor de nacontrole nog niet allemaal weg, de test gaf nog positief aan zelfs en ze moest alsnog gecurreteerd worden, dikke drama dus, dat risico zat er ook in, dat is bekend van de abortuspil. Ook vond ze het achteraf mentaal heel zwaar om een miskraam af te zitten wachten waarvan je weet dat elk moment kan beginnen. Ik zou voor het veilige en minst gecompliceerde gaan en de curretage kiezen! Heel veel succes!
Hai, Ik wens je heel veel sterkte is allemaal niet niks . Ook ik heb dit meegemaakt nu bijna 6 weken geleden. Het was niet mijn eerste zwangerschap en ik had ook zoiets de natuur is hard maar het zal allemaal niet zonder reden zijn. Ik heb die pil ook gekregen want bij mij kwam het ook niet spontaan los, dikke drama idd omdat ik een enorme bloeding heb gehad wat uiteindelijk resulteerde een dag na die pil in een spoed curratage. Daarna was het bloeden vrijwel weg en kon ik beginnen aan het eindelijk verwerken van dat gene waarvan ik dachte dat het altijd een ander overkwam en nooit bij stil had gestaan dat het ook mij zou gebeuren. De keus is aan jou uiteraard maar ik weet wel dat ik mocht ik het weer meemaken voor een curratage zou kiezen. heel veel liefs Jet
Hoi Bandietje, Allereerst natuurlijk heel veel sterkte! Ik weet uit ervaring hoe verdrietig dit allemaal is... Ik heb toen een curretage gehad en dat kan ik je aanraden, je gaat onder narcose en als je wakker wordt is alles voorbij. Daarna nog 2 dagen een soort hevige menstruatiepijn gehad en ongeveer twee weken bloedverlies (dit werd per dag minder). Na 7 weken werd ik weer ongesteld. Ach....zo'n curretage is natuurlijk ook helemaal niks, maar ik vond het vooral prettig dat ik onder zeil was tijdens de ingreep en er niks van heb meegekregen. Succes met je keuze en sterkte met je verdriet. Groetjes, Anakin.
Hallo Bandietje, Allereerst heel veel sterkte met het verwerken van dit hele gebeuren. Ik had een bijna een gelijke situatie. Ging voor de 1e echo bij 10 weken en kreeg te horen dat het foute boel was. Bij mij was het vruchtje wel volgroeid tot 9 a 10 weken en waarschijnlijk was het hartje nog maar een dag of twee dagen van tevoren gestopt. Een harde klap. Zelf heb ik toen vrij snel besloten om me te laten curriteren en ik moet zeggen dat is me 100% meegevallen en ik zou het (hopelijk niet nodig) de volgende keer weer zo doen. Het voordeel is dat je niet hoeft te wachten tot het komt (ook bij mij zag het er naar uit dat dit wel even kon duren), een spontane miskraam of met pil schijnt toch nog wel behoorlijk heftig te zijn, daarnaast schijnt het dat je HCG eerder daalt na een curretage en dat je dus ook weer eerder aan de klus kan. Ik heb geen pijn gehad en heb nauwelijks gevloeid en ben keurig (volgens de voorspelling van de verloskundige) na 6 weken weer ongesteld geworden. Nou meid sterkte bij het nemen van je beslissing.
Hoi, tenks voor de steun, Ik sta er sinds donderdag bijna iedere keer weer van te kijken hoeveel vrouwen dit is overkomen . Die cijfers uit de boekjes van 1:10 geloof ik niet meer. Volgens mij is het eerder andersom, 1:10 kans dat het direct goed gaat Maar afijn, denk toch, gezien de reacties dat ik inderdaad voor de curretage ga. Ik vind het allemaal al heftig en om dan ook nog eens alles eruit te zien komen, zit ik eigenlijk niet zo op te wachten. Misschien beetje kop in het zand, maar dat is dan maar zo. Bedankt voor de tips en ik laat wel even weten hoe het afloopt allemaal.
Tja ook ik kan hier over mee praten... 10 weken zwanger en een vrucht van 6 weken... dit verwacht je gewoon niet alles groeit.. Je krijgt syptomen.... Eindelijk naar de verloskundige en dan patsssssss stort je wereldje heel even in verdriet en pijn....belazerd door je eigen lichaam dat is nog het meest onbegrijpelijke! Ik heb ook een curretage gedaan en kan het je idd aanraden je merkt er niks van, geen pijn.. Ik kwam uit me narcose en was echt heel erg opgelucht dat het uit me lichaam was. Enige wat ik had was 2 dagen wat buikpijn maar daar krijg je wat voor, en een nabloeding van 5 dagen. 5 weken erna had ik me eerste menstruatie weer.Naar 6 weken kreeg ik controlle met uitslag van waarom het misgegaan was... nou dit was alleen puur miskraam weevsel dus echt een foutje van de natuur. Nou meid ik wens je heel veel sterkte... groetjes jantina
jee meid, wat een ellende zeg... Bij mij kwam de miskraam laat en langzaam opgang (11e week, na vermoedelijk een fout in de 5e of 6e week, óf een windei). Toen ik begon te bloeden ben ik naar het ziekenhuis gegaan en werden er ontsluitingspillen ingebracht. Die wekken de weeen op en toen heb ik alles er uitgegooid, daarna is er uit voorzorg toch nog een curretage gedaan (al bleek daar dat ik al schoon was maar goed) en kon ik de dag erna weer naar huis. Een week gebloed (niet zo veel) en nu 5 weken later weer ongesteld. Het voordeel van een curretage is idd dat je er doorheen slaapt, je zeker helemaal schoon bent en daarna rustig bij kan komen van alle ellende zonder de onzekerheid of alles wel weg is. Ik wens je sterkte, we voelen met je mee...
helaas kan ik er ook over meepraten en wil je heel veel sterkte wensen. In januari kwamen ze er bij ook achter dat de vruchtzak leeg was, was al 11/12 weken zwanger. Ik heb toen voor een curretage onder algehele narcose gekozen. Helaas twee dagen voor de curretage ben ik gaan vloeien en dit stopte niet ben toen met spoed opgenomen en midden in de nacht gecurreteerd. Persoonlijk zou ik kiezen voor een curretage wat een natuulijke miskraam bij 10 weken is erg heftig. succes met je beslissing en nogmaals heel veel sterkte
Nou, ik ga voor curretage Na wat ik hier lees en wat ik om me heen hoor over die pil en dat het dan niet meteen werkt. Ik wil er vanaf zijn om weer opnieuw te kunnen beginnen. VAnmiddag moet ik om 15:50 bij de gynaecoloog zijn om erover te praten. Hoop dat er snel een plaatsje is, want ik vind deze onzekerheid ook echt niet tof moet ik zeggen :x HEtis ook naar met afspraken maken omdat ik natuurlijk niet weet hoe of wat volgende week. Als ik meer weet laat ik het weten.
Ik wens je heeeeeeeeeel veel succes vanmiddag, maar probeer inderdaad een beetje door te drukken dat het zo snel mogelijk kan. Het is inderdaad een opluchting als je het maar gehad hebt en die onzekerheid kwijt is. Een beetje ziekenhuis houdt daar zelf ook wel rekening mee hoor. Maar je zal nog even door een molen moeten, gesprek gynacoloog, bloedprikken, gesprek anesthesist. Die dag vond ik zelf nog het moeilijkst maar nadat de curretage achter de rug was, kon ik verder met het verwerken en het vrij snel een plekje geven. Neemt niet weg dat dat plekje nog wel een tijdje gevoelig blijft. Kop op meid..........er komen betere tijden.
Zo, gisteren gesprek met gynaecoloog. Aardige vent moet ik zeggen. Kom ik binnen, staat er pontifikaal een grote doos tissues op het bureau. Van de zenuwen moest ik erg hard lachen . Hij had vandaag nog een plek, maar tegen de tijd dat ik inderdaad de hele molen door was van anesthesit - opnamebalie etc. was er al iemand voor mij die dat plekje had opgevuld Jammer. Nu ben ik maandagochtend aan de beurt. Om 8 uur moet ik in het ziekenhuis zijn. Ik ben heel hard aan het duimen [-o< dat het niet alsnog dit weekend natuurlijk komt, daar heb ik echt helemaal geen zin in! Ik was de hele week vrij nuchter, met wat huilbuien 'savonds natuurlijk, maar toen we gisteren eenmaal naar het ziekenhuis reden was dat best heftig moet ik zeggen HEt werd ineens wel heel erg echt dat ik echt niet meer zwanger ben. Goed, in ieder geval is het er uiterlijk maandag uit en dan inderdaad weer snel herstellen en opnieuw proberen. Overigens las ik hier overal dat het hormoon hcg nog heel lang in je lichaam kon blijven, maar de gynaecoloog zei dat het na de curretage na 1 of 2 dagen alweer uit je lichaam was :
dit is mijn verhaal van afgelopen maart. nu gelukkig wel weer zwanger maar ik snap je gevoel. je wereld stort in... Maandag 13 maart heb ik tabletjes gehad om de weeen op te wekken. Die begonnen om 14.00. Om 15.00 had ik eindelijk de kracht mijn moeder te bellen, viel telkens bijna flauw. Die kwam en heeft me in bad gezet. Dit hielp aardig. Lekker warm op me buik. Maar wat een pijn. Ziekenhuis gebeld, tja ze moet even doorzetten, het is niet anders. Men, wat had ik een pijn. Moest het maar vergelijken met een mini bevalling. Om 16.00 kwam mijn man thuis en die heeft zich zo sterk gehouden, heb nog meer bewondering voor deze man gekregen. Ongelovelijk! Mijn moeder ging weer even naar huis en mijn man heeft de verloskundige gebeld omdat ik helemaal op was en we wisten niet wat we moesten doen. Zij kwam meteen en heeft met lieve woorden gesteund. En uitgelegt wat me te wachten stond. Ze ging op een gegeven moment weer weg en we moesten bellen als ik wat ging verliezen zeg maar. Moeilijk dit te beschrijven. Maar goed dit was om 18.30. Verloskundige kwam weer en ging kijken of ik niet teveel bloed verloor. Werd uit bad gehezen en bleef maar vloeien. Toen stopte het weer even, maar toen kwam de pijn weer terug. Ik wilde zo graag NIET naar het ziekenhuis. Maar het moest nu toch echt. In het ziekenhuis aangekomen was ik lijkbleek en werd aan het infuus gelegt. Ik bleef maar bloed verliezen en de pijn werd maar erger. Thuis was mijn baarmoeder zo groot als een honkbal zeg maar en in het ziekenhuis als zon kleine meloen. Ik had allemaal stolsels en doordat mijn baarmoeder maar groter werd had ik zon pijn. Ik zakte steeds verder weg en had op een gegeven moment een bloeddruk van 90/50. Veels te laag, dus kreeg er weer een zakkie bij. Zo zei mijn man het later, heb dit niet meer bewust meegemaakt. mijn man is heel bang geweest, ik was zo wit als het laken en had hele bruin omrande ogen. De gynacologe kwam en heeft me zeg maar leeggehaald. Zonder verdoving, tja had een roesje gekregen. Maar ja pijn natuurlijk. Toen ze alles eruit had, kreeg ik weer kleur en de pijn was over. Moest de nacht in het ziekenhuis blijven en mocht toen weer naar huis. Nog verzwakt, hb gehalte was laag dus moet ik nog ijzerpilletjes slikken. Het is rot allemaal maar was wel blij dat ik ´het´kwijt was. Om het maar cru te zeggen, als je dit nieuws gehoord heb wil je ervan af. We gaan nu verwerken en straks weer naar de toekomst proberen te kijken. Heb wel gemerkt dat we allebei erg sterk zijn en goed kunnen praten. Dit scheelt al een hele hoop. ik was snel van mijn klachten af en heb nog een week gevloeid. beetjes. na 6 weken weer ongesteld en begin juli weer zwanger geraakt.
Zo, gisteren dus curretage gehad. JEmig, wat gaat dat snel. Om 8 uur moest ik in het ziekenhuis zijn. 8:30 werd ik al gehaald. Daarna nog 15 minuten gewacht in een soort van wachtkamer. KOUD Toen naar de ok. Die zien er toch iets anders uit dan bij Grey's anatomy Infuus erin, narcose erin.. welteruszzzzzzzzzzzzzz.... OM 9:30 werd ik wakker op de uitslaapkamer en een kwartier later mocht ik weer naar de zaal. Daar lag ik met een hele aardige jonge vrouw en het was bijna gezellig. Hele aardige verpleegsters en een hele vriendelijke gynaecoloog. Na de curretage had ik best wel buikkrampen en pijn in mijn rug, maar het bloedverlies was heel weinig, gelukkig. De eerste keer naar de wc was wel heftig Zowiezo fysiek, want in bed ging het wel, maar lopen en wat doen terwijl er nog narcose in je zit is wat minder. MAar ook emotioneel was het heftig. Voor het eerst weer echt helder bloed na zoveel maanden. OM 13:30 mocht ik weer naar huis en hoe goed het dan ook in het ziekenhuis gaat, echt weer wat doen is zo vermoeiend! Thuis dan ook weinig gedaan. Op bed gelegen, veel geslapen. MEt name krampen in buik (baarmoeder) en heel beurs gevoel bij het zitten en bukken. Vanacht heeeeel slecht geslapen, bijna om het uur wakker geworden en vandaag is het bloedverlies al bijna voorbij. KRampen in mijn buik zijn er nog wel, maar niet meer zo heftig als gisteren. Wel nog heel erg dat beurse gevoel Zojuist belden ze van het ziekenhuis hoe het ging. Wel heel netjes dat ze dat doen moet ik zeggen. En ik heb vandaag volgens mij de terugslag. Ik was zo nuchter de afgelopen dagen en dat ben ik ook nog steeds wel, maar ik merk dat het vandaag toch nie tzo goed gaat. Aan de ene kant ben ik heel blij dat het er nu allemaal uit is, maar dat betekent ook dat het nu echt voorbij is. Ik ben nu echt niet meer zwanger ale: en dat komt eigenlijk best heftig aan moet ik zeggen. Slecht slapen helpt natuurlijk ook niet bi jde emotionele stabiliteit he? Maar goed, nu kunnen we weer verder met het herstel en opnieuw proberen zwanger te worden. Hopelijk kan ik over niet al te lange tijd op een ander gedeelte van dit forum mijn verhaal weer kwijt.
Veel sterkte, meisje. Het proces van rouwen begint nu pas omdat je nu fysiek ook echt niet meer zwanger bent. Er gebeurt ook van alles (hormonaal) nu met je lichaam. Het is niet leuk, sterker het is vreselijk en oneerlijk. Kijk inderdaad wel met goede moed vooruit! we hopen gewoon vurig dat we allemaal binnenkort weer met een gezonde zwangerschap op het andere deel van het forum zitten!
heel veel sterkte ik begrijp zo goed hoe je je voelt. Huilen heeft mij erg geholpen, maar het verdriet blijft. Gelukkig kan je hart hier luchten en zijn wij er weer om in zulke situaties je proberen te steun. Doe rustig aan de aankomende tijd liefs
Grappig (hmmm voor zover je het grappig kan noemen ) ik lees gewoon mijn eigen verhaal bijna (behalve de krampen dan, maar mij was ook aangeraden van tevoren pijnstillers te nemen). Ook ik ben in het ziekenhuis zowel voor als na de curretage heel goed opgevangen. Ook de verloskundige heeft mij gelijk na de curretage nog gebeld. Moet zeggen dat soort aandacht is heel prettig dan voel je je niet helemaal zo'n nummer wat de operatiekamer in en uitgeschoven wordt. Ben blij voor je dat het goed gegaan is en hoop dat je het nu snel een plekje kan geven. Wat betreft dat HCG hormoon volgens de informatie die ik gekregen heb moet het bij een curretage binnen 2 weken uit je lichaam zijn. Dat is sneller dan bij een natuurlijke abortus. Nou meid go for it! En inderdaad hopelijk komen we elkaar nog eens tegen op een positiever forum. Maar neem de tijd en overhaast niets! Je emo's zullen voorlopig nog wel even op en neer gaan, sterkte ermee.
Nou, het ging zo goed deze week. Bijna geen bloedverlies, donderdagochtend weer gaan werken, 's middags heel moe, maar goed, was dan ook maandag gecurreteerd en het heeft tijd nodig. Maar goed, het ging prima. Ik was er eigenlijk best nuchter onder..... Tot gisteren dus. Vrijdag begon het bloeden eigenlijk al meer. Maar gisteren echt best wel gevloeid. Ook echt bloed. Zo vreemd. Een week niets en dan nu ineens weer wel met ook menstruatiekrampen. Ik gisteren even de verloskundige gebeld en daarna het ziekenhuis. MAar die zei dat het heel normaal was en zolang ik me niet overdreven slap voelde of ik echt het gevoel had dat ik leegliep ik nog niet langs hoefde te komen. Ik vind het nog steeds heel typisch dat ik een week niet gevloeid heb en nu ineens echt best heftig. En met echte menstruatierugkrampen. Mar het was nog niet mijn normale cyclus volgens de gyn. Leek me ook al zo vreemd En ook emo gisteren zwaar dieptepunt. Gisteren verjaardag van zoontje van vriendin. Echt, baby's maken me niet zoveel uit, maar er was ook iemand die nu ongeveer 3 1/2 - 4 maanden zwanger is. Ietsie verder dan ik zou zijn geweest. En ik gun het die mensen echt zo enorm, maar ik kon het echt niet droog houden Dus zijn we maar weggegaan. Ik voelde me zoooooo lullig tov die mensen die net zwanger zijn. En tov mijn vriendin Maar goed , het was echt een klap ook bij mezelf hoe hard het aankwam. Dat had ik dus nevernooitniet aan zien komen en verwacht. Goed voorbeeld ook dat dat hormoon nog helemaal niet weg is en dat het verwerken echt nog wel tijd kost.
Bandietje, dat ken ik, van dat menstrueren! Ik ben op 24 sept gecurreteerd (voor de 2e keer) en ik ben op 3 okt alweer ongesteld geworden, want toen ik de 12e op controle ging, stond er al een ei op springen! Dus het kan zeker dat je nu al ongesteld bent geworden. Mijn gyn zei dat dat heel goed was, je bent nu zeker schoon en je lichaam is zich al aan het herstellen!