Mijn zoontje valt al sinds dat hij 2 maanden was alleen aan de borst in slaap. Even om een beeld te schetsen: ik ben geen voorstander van in slaap laten huilen, doe aan co-sleeping, ik draag hem, geef bv etc. etc. etc. Het in slaap vallen aan de borst is nooit een punt geweest, maar de volgende dingen kwamen er ook bij. - Meerdere keren tijdens zijn dutje overdag wakker worden om te spenen. - 's nachts continu (de hele nacht aaneengesloten dus) willen drinken/spenen. Met als gevolg dat ik 's nachts NIET slaap, hooguit wat wegdommel voor een paar minuten. - 's avonds wordt hij ook veel wakker, ik zit 's avonds dus aan huis gekluisterd. - Overdag zit hij te vol om vast voedsel te eten. En noem maar op.. Dit heeft mij de afgelopen maanden helemaal gesloopt. Ik ben mezelf er echt een beetje in gaan verliezen. Slaap tekort, extreem vermoeid, de deur niet uit kunnen 'want wat als hij wakker wordt', zelfs niet even rustig in bad kunnen gaan. Ik heb altijd in gedachte gehouden dat het vanzelf wel beter gaan. Maar nee, dit zou echt niet vanzelf beter worden. Ik wéét dat dit nu een gewoonte zou gaan worden. Het wordt van kwaad tot erger. En ik word er absoluut geen leukere moeder op. Maar ja, laten huilen. Nee dat kan ik niet. Altijd gewoon aan het toegegeven. Tot nu, hij besloot me de afgelopen 2 weken bij élke voeding meerdere keren heel hard te bijten. Au!! Elke voeding was ik gespannen, het was gewoon niet leuk meer. Ik barstte eergisteren gewoon in tranen uit, deels de pijn en deels de vermoeidheid. Toen toch weer de borst geven omdat ik geen negatieve associatie wil creëren. Gisteravond heb ik hem na de borst in bed gelegd en bij hem gebleven tot hij sliep. Ja..hij heeft gehuild, een vermoeidheidshuiltje. Ik heb hem getroost, tegen heb gepraat, af en toe een even een kusje, knuffel, hand op zijn rug/buik, en ben niet van zijn zijde geweken. Ik heb hem niet steeds neergelegd omdat hem dat alleen maar meer zou frustreren. Hij gaat vanzelf wel liggen. En dat deed hij, na 20 minuten is hij gaan liggen en heeft rustig nog wat gekletst, terwijl ik mijn hand op zijn zij had gelegd. Daarna viel hij rustig in slaap. Hij is 's nachts maar 1x wakker geworden voor een voeding. En vandaag? Zonder een kik te geven, is hij gaan slapen. Wat een rust..
Heel goed van je! Denk erom; een oververmoeide mama die aan het einde van haar latijn is, kan er ook niet 100% voor het kind zijn. Iedereen in het huis profiteert ervan wanneer jij lekker in je vel zit. Dus knap dat je de baby even opzij hebt gezet (zo gevoelsmatig dan, niet echt natuurlijk) en jezelf even op de eerste plaats hebt gezet. Zo'n kindje krijgt er niks van om eventjes een paar minuten te huilen (ik ben ook geen voorstander van laten huilen trouwens, maar soms móet je wel) en zo'n kindje krijgt er wél wat van als zijn mama instort en niks meer kan doen. Dus in dit geval ben je heel goed bezig. De eindeloze moederliefde moet wel binnen de redelijkheid blijven
Wat fijn voor je! Hartstikke goed gedaan hoor want een vermoeide mama heeft ook geen zin! En echt hij zal niks over houden aan dat vermoeidheidshuiltje. Je was er de hele tijd voor hem. Nu even aan je zelf denken nu hij rustig slaapt
Iets nieuws aanleren gaat niet in een dag. Ik vind de manier die je hebt gekozen juist hartstikke goed. Je benterbij gebleven en hij is zelf in slaap gevallen. Een vermoeidheidshuil is niet erg als je er bij bent. Hij moet ook wennen, logisch toch. Niet twijfelen, dit is de enige goede manier om een andere slaapassociatie aan te wennen naar mijn idee. Liefdevol en consequent. Ik zou dit een tijdjezo volhouden zodat hij went aan de nieuwe manier. Als je merkt dat hij wat rustiger gaat liggen, kun je proberen iets eerder weg te gaan. Stapje voor stapje. Totdat hij je niet meer nodig heeft om in slaap te vallen. Volg je gevoel hierin.
Goed zo! En nu volhouden! Als je kind 'al' 10 maanden is heeft mama alle recht op vrije tijd hoor. Ik zou knettergek worden denk ik.
Wat een lieve reacties Ik vind het best moeilijk dus zulke reacties doen me goed. Dank jullie wel! 😊
Goed hoor. Wij hebben hetzelfde gedaan bij onze zoon van 13 maanden. Mijn man heeft het ongeveer zo aangepakt als jij. De 2e nacht had hij het al door! Ik zag er ook tegenop, maar de verbetering is geweldig. Niet meer in onze armen in slaap laten vallen is een verademing. Let op: wij hebben al een terugval gehad door verkoudheid. Gewoon volhouden dan!
Echt top gedaan!!! Fijn dat het zo goed gaat nu. Vol blijven houden en lekker genieten van wat welverdiende tijd voor jezelf!
Ik vind het knap van je dat je het nog zolang had volgehouden! Ik word nu al gek af en toe en hier is het gelukkig nog niet zo erg ls jij beschrijft.
Nou..net naar bed gebracht. Eerst een badje gedaan, daarna de borst. Hij viel in slaap aan de borst, dus ik heb hem een beetje wakker gemaakt voor een boertje. Na het boertje, heb ik hem slaperig maar wakker in bed gelegd. Hij begon te jammeren, toen heb ik hem gezegd dat ik zo terug was (die zin herkent hij) en in nog geen 10 seconden was hij stil en hij sliep! Vanochtend had ik hem in bed gelegd en toen moest ik zijn knuffel nog pakken. Toen was hij ook direct stil, dus bij toeval gemerkt dat hij wellicht sneller slaapt als ik heel even uit zicht ben. (Als hij wel zou huilen zou ik natuurlijk weer naar hem toegaan) Wat heerlijk dit!