Ik weet onderhand niet meer wat ik moet doen Sinds de geboorte van haar broer heeft ze een terugval. En niet zo'n beetje ook. Vandaag was wel echt het toppunt met wel 7 ongelukken. 7 keer poep trouwens. 2 keer ook plas erbij. Ze zegt steeds: "zal het niet meer doen hoor mama"... Als ze naar haar kruis graait of met de benen gekruist staat vraag ik of ze naar de wc moet. Het standaard antwoord is "Nee" om vervolgens nog geen minuut later een vieze broek te hebben. En ja, soms word ik er boos over. In ieder geval teleurgesteld "oh nee he!" of "nee toch...niet weer?". Ik weet het: niet de beste reactie. Ik probeer de wc tripjes te belonen, we hebben zelfs weer een stickersysteem erin gebracht...maar ik weet het nu echt niet meer. Wat is er met haar aan de hand? Na 3 maanden ben je toch wel aan je broertje gewend? Ze vindt hem ook ontzettend lief en wil graag knuffelen en is heel beschermend en trots op hem. Ik heb begrepen dat je de ongelukjes het beste kunt negeren. Maar hoe dan? Hoe ruim ik poep en plas op en verschoon ik haar terwijl ik het negeer? Door gewoon niks te zeggen? Kan d'r moeilijk in d'r vieze broek laten rondlopen. De nachtzindelijkheid gaat trouwens wel gewoon goed. Daar heeft ze nog nooit een ongelukje in gehad, laat staan terugval. Help?! Ik weet het echt niet meer....
Oja, ook iedere keer als ze een ongelukje heeft (of BIJNA iedere keer) vraagt ze: "ben je blij mama?" Als ik een ongelukje moet negeren, moet ik dan ook die vraag negeren? Want ze blijft een vraag net zo lang stellen tot je antwoord geeft. Als ik haar vraag negeer ben ik bang dat dat ook weer een negatieve vibe geeft. Terwijl ik moeilijk kan liegen dat ik blij ben dat ze in d'r broek heeft gepoept.
Hier na de geboorte van zn zusje ook een flinke terugval destijds. Het leek bij hem echt op aandachttrekkerij. Gewoon zeggen dat ie moest en dan midden in de kamer kijken naar zichzelf hoe dat ie in zn eigen broek stond te plassen!!! Ik kon ook echt niet verbergen dat ik er boos om werd. En al dat dweilen en verschonen daar zit je net na de geboorte van je kind ook niet op te wachten! na een week of 3 was ik het eerlijk gezegd best wel zat en heb ik hem gewoon weer een luier om gedaan en het volledig laten rusten. Ook niet gevraagd of hij moest. Na in totaal 6 weken na de geboorte van zn zusje heeft hij de draad weer opgepikt, met dank aan de gastouder. Die had zoiets van: luier uit en dan dweilen we wel de hele dag, nu even doorpakken. het ging even mis, maar daarna pakte hij het weer helemaal op! binnen 3 dagen ging het weer goed! Blijkbaar was de tijd toen weer rijp om het op te pikken. Misschien heeft jouw kind wat langer de tijd nodig, maar zou het even helemaal laten rusten voor zeker een maand. Totdat ze misschien zelf aan weer aangeeft. Hoe oud is ze? En hoe lang is ze al zindelijk? Mn zoontje was 2,5 en pas een maand of 3 zindelijk. Kan me wel voorstellen dat je dan sneller terugvalt.
Ze wil echt waardering... ahh.. Ik zou die vraag niet negeren, maar wel eerlijk blijven. Misschien kan je zoiets zeggen als: Mama is heel blij dat je zo lief voor je broertje bent! Of"mama is heel blij met zo'n grote lieve meid als jij"! Gewoon iets heel anders en de aandacht volledig van het plassen af! Misschien ook vaker tussen door je waardering uitspreken over heel andere dingen (indirect benadrukken dat je zo trots op dr bent omdat ze al zo groot is, goed kan helpen, lief is voor dr broertje, fijn zelf kan spelen etc etc)
Ze is nu 3,5 en ze was voor zijn geboorte net een maand zindelijk. Ik bedenk me nu ook dat dat waarschijnlijk gewoon een tekorte periode was? In mijn hoofd was ze gewoon zindelijk en klaar. Ze was het een maand, dus ze was volledig zindelijk. Maar die gedachte is misschien niet terecht? Ik hoef niet eens echt te dweilen, want zij heeft 'druppeltjes' zoals ze dat zelf noemt. Een natte broek, maar geen natte vloer. Maar wel veel verschoningen op een dag dus. Een maand laten rusten. Negeren dus? Niet meer vragen of ze naar de wc moet? Ik zet haat wel altijd op de wc als we de deur uitgaan. En het lijkt alleen thuis fout te gaan...en de nachten gaan dus juist wel heel goed. Ik vroeg vandaag of ze dan maar weer een luier aanmoest, maar dat wil ze ECHT niet. Maar ik kan er niks aan doen, ik ben er gewoon gefrustreerd over. I know: fout! Hoe negeren jullie ongelukjes dan? Je zegt niks, ruimt het op en doet een schone broek aan? Ik denk dat niks zeggen voor haar juist een hele negatieve lading geeft. Ze kan er namelijk absoluut niet tegen als je niks zegt. Misschien een neutrale "oke" en dan opruimen? Pff...ik weet het ook niet.
Dat doe ik heel vaak Ze mag meehelpen met van alles, kan heel goed koken..is "mijn grote mooie meid" ik zeg vaak dat ik van haar houd en geef knuffels en kusjes. Goede tip, om het antwoord positief te laten zijn, maar dan over iets anders. Zoals de lieve grote zus... Dank je, die ga ik onthouden!
Hier reageer ik op ongelukjes met o o dat plasje/poepje moet toch op de wc/potje. En dan ruimen we het samen op en is het klaar. Mijn zoontje had de eerste dagen ook wel wat ongelukjes nml. Zou absoluut geen luier aan doen! verwarrend voor haar en bovendien is ze zindelijk. Ze heeft allleen nu ongelukjes. Neemt ze wel de tijd om rustig te gaan poepen op het toilet? Heeft ze normaal vaste poeptijden?
We doen een boekje lezen op het toilet, dus proberen wel de tijd ervoor te nemen. Vaste tijden heeft ze niet. Soms poept ze een dag niet en soms (zoals vandaag) poept ze wel tig keer... Luiers doen we ook niet meer om, zeker omdat ze dat zelf gewoon echt niet wil.
Als ze pas een maand zindelijk was dan zou ik het misschien juist toch even laten rusten. Als ze nu echt niks meer op de wc doet dan... Dus ook niet meer vragen of ze moet of op de wc zetten en toch die luier aan. Gewoon uitleggen dat een natte broek niet fijn is. Eventueel een onderbroekje ONDER de luier zodat ze wel voelt dat ze nat is, en het besef heeft wat ze doet,maar dat jij niet steeds hoeft te verschonen? Ze is 3,5, misschien kan je afspreken met haar dat ze overdag een luierbroekje aan krijgt, maar als ze op de wc wil dat dat altijd mag ( is zo'n luierbroekje ook praktisch voor, zelf aan en uittrekken.). Als dat een dag goed gaat weer eens zonder proberen? Moet wel zeggen dat mn zoontje een luierbroekje erg verwarrend vond hoor, als hij iets van "luier' aan zn billen voelde liet hij het al gewoon lopen maar misschien bij een ander kind werkt t wel? Als ze echt niet graag een lujeir aan wil, misschien ook een stukje verantwoordelijkheid bij haar leggen? Laat haar maar meehelpen met verschonen en opruimen. Zelf schone kleren pakken en zelf omkleden. Misschien is ze het dan snel zat. Zou het niet te gezellig maken, want dan krijgt ze toch die aandacht. Als "niks zeggen" bij een ongelukje geen optie is, dan zou ik het neutraal houden, zonder waarde oordeel. "o jee, weer een natte broek! Ga jij maar een schone pakken!" En toch proberen je ergernis niet te tonen
Ik hebvoor mijn kinderen op hun bed een extra set ndergoed /broek gneergelegd. als ze dan nat zijn zeg ik dat ze boven scoon goed aan kunnen trekken. Zo moeten ze zelf de verantwoording er voor nemen en geef ik ze niet hele bergen extra aandacht met de wc gang. Ik help evt op de wc wel even de billen schoon te maken maar verder moeten ze het zelf doen. Het op en neer lopen is zo niet leuk dat ze nu echt vaker zelf weer op de wc gaan.
hoe ik het negeer:ik zeg zoiets van 'ah' of als hij zelf iets zegt zeg ik 'n ongelukje, kan gebeuren mama maakt schoon ok? of gewooon 'geef ni komt goed' aan het eind van de dag zeg ik dat hij heel netjes gedaan heeft en alles op wc heeft gedaan. dan zegt hij zelf dat niet alles goed was dat hij n natte broek had, dan zeg ik dat het best knap is dat hij zoveel op wc hft gedaan. en natte broekje kan gebeuren t geef niks. morgen doe je beter ok. echt niet boos worden. als ze vraagt of je blij bent dan zou ik zeggen; natuurlijk ben ik blij met jou. ik ben niet boos op je of zo mijn schatje. het komt goed etc. het is heel irritant n terugval; maar denk er aan, wanneer je het moeilijk vindt te negeren=elk keer dat je boos reageert krijg je 3 ongelukjes terug.
Hier precies hetzelfde gehad met mijn dochter bij de geboorte van haar broertje. Heb toen weer gewoon een luier omgedaan en het er geen aandacht meer aan besteed en na een paar maanden wilde ze zelf weer op de wc en sindsdien helemaal zindelijk (behalve 's nachts dan).
Ik snap wel dat het je frustreert na zoveel keer verschonen. Misschien helpt het als je ziet dat ze staat te draaien om haar gelijk op de wc te zetten zonder er iets over te zeggen. Dus niet aan haar vragen of ze moet plassen oid maar gewoon doen.
Geef haar de regie in eigen hand. Niet meer vragen. Ze moet zelf gaan, en merken dat een natte broek niet fijn is. Neutraal reageren, niet boos worden. Komt allemaal goed