Ik had vannacht weer zo een heerlijke nacht een nacht met brandend maagzuur en te vaak moeten plassen. Ik ben wel vroeg gaan slapen hoor maar dan wel om vervolgens om 2 uur weer wakker te worden en nu om 5 uur nog wakker te liggen overigens in tranen.Ik heb weer eens een moment waarop ik het allemaal niet meer zie zitten. Soms word het me weer echt eens te veel. De bekkeninstabiliteit benauwdheid ik mis mijn oude conditie en lichaam zo erg en ben bang voor wat er in de zwangerschap lichamelijk nog komen gaat (zie oa bevalling) Maar waar ik sinds kort ook bang voor ben is het moederschap ik heb nu al 1 nachtmerrie gehad waarin ik de baby vergat en allemaal dat soort dingen. Soms dan vliegt de angst mij naar de keel. Dan vraag ik me wel eens af Kan ik wel moeder worden? Is dit wat ik wil? Is mijn leven nu over? Natuurlijk niet het is een verrijking... maar op zon moment als dit valt het allemaal over mij heen. Ga ik het straks wel aan kunnen? Stort ik niet in? Ik kan het niet!!!! Terwijl ik mij zelf wel als sterk beschouw merk ik wel dat ik zo nu en dan toch bang ben voor wat komen gaat. Het is dan ook mijn 1e kindje en het zal er wel bij horen.... Het enige wat ik dan doe op een nacht als dit is piekeren en knagen en uiteindelijk barst ik in huilen uit. Ik ben klaar met de kwaaltjes klaar met de bekkenpijn Ik betrap mijzelf er zelfs stiekem op dat ik niet eens zo veel meer geniet van het gedraai van de baby! Oh ze is zo lief maar ik ben soms gewoon zo nuchter en ze doet mij soms ook gewoon pijn. Oja ! en Vandaag nog alleen naar de verloskundige baal baal baal! Ik pak mijn vriend vast maar ik weet ook dat zijn wekker zo zal gaan want hij moet altijd vroeg naar zijn werk. Het liefst kruip ik als een baby tegen en hem aan en praat ik al mijn zorgen er uit en wil ik eens lekker uithuilen. Maar hij moet eerder aan het werk dan ik en is in een kwartier ook al weg. Stiekem baal ik ook van mijzelf we gaan vandaag bezig in ons nieuwe appartement en we zouden vanavond lekker uit eten gaan toch heb ik een shit start van deze dag. Hoe zet ik die angsten opzij en hoe kan ik de momenten waarop mij alles even te veel word dingen draaglijker maken? er over praten is vast goed en ik zal het ook maar gewoon over me heen moeten laten komen.. 1 ding is zeker zo knagend opgejaagd gevoel? Ik vind het vreselijk!
he meid,, allereerst gefeliciteerd! ik weet hoe je je voelt! mijn zwangerschap ging ook niet over rozen! Ik heb weken met een drain in mijn rug naar de nier gelopen, heb 3x in het zh gelegen, heb 3 kuren gehad, en 2x een nierbekken ontsteking! Dus ik weet hoe je je voelt! wat bij mij hielp was dat ik naar bepaalde dingen erg kon uit kijken! Ik plande daarom zoveel mogelijk.. Vriendinnen kwamen regelmatig langs, ik nam leuke tv programma's op, ging creatief bezig! En ow wat heb ik wat af gehuild zeg! En dat lucht op, doe je verhaal hier.. Dat luchte mij ook op! Maar ga ook met je vriend praten, en huil ook gewoon, ook dat lucht op! ons mannetje heeft mij ook veel ellende bezorgd, maar ik geloofde niemand in mijn zwangerschap, maar echt als ie er is... Ben je verliefd!! Ik was het eerst niet vergeten, maar begin nu langzaam aan echt zoiets te hebben, het was het allemaal waard! Hij is prachtig, mooi, lief, schattig! En ooh hij ligt nu bij me.... Echt geloof me... Je voelt je nu kut... Maar zet door! Je kunt het! Je krijgt er een wonder voor terug!
Dat onzekere gevoel over moeder worden herken ik heel erg! Ook ik had hier de 1e zwangerschap erg veel last van. alle vragen, twijfels en onzekerheden zetten je aan het denken. Kan ik dit wel, is dit nu wat ik wil etc.. Maar uiteindelijk denk ik dat het iets is omdat het allemaal nieuw is, je weet niet wat je te wachten staat en dat maakt het allemaal extra spannend. Zie het als voorbereiding op het moederschap Vanaf het moment dat mn kleine jongen geboren is, voelde ik onbeschrijfelijk veel liefde dat ik al die onzekerheid in 1 klap vergeten was.alles ging uiteindelijk vanzelf Die kleine jongen is nu een grote boef en we zijn echt 2 handen op 1 buik.