Ja goeie! Ik denk dat ik toch nog heeeeel dolgraag alles nog s zou willen meemaken! Ik zie dat niet helemaal goed staat in vorige bericht…maar Hun wilde eigenlijk geen kindje meer en HAAR man dus(mijn broer) wilde absoluut geen kind meer. De eerste van hun heeft lange tijd geduurd voor zwanger werd via mm. De tweede hebben ze niet eens geprobeerd maar direct er een rietje ingepompt (z hadden beide geen medische dingen wat zwangerschap tegen stond) Nu was t zo dat ze geen voorbehoedsmiddel gebruikten, ze wel wist waar ze in cyclus zat en ze t gewoon “voorzichtig” deden paar x in de week. schiet mij maar lek; Hij was r top tegen en haar hoorde ik vaaaaak over dat ze nog wel 1 wilde. Ondertussen vind ze de 2 kinderen doe ze al hebben al meer dan te druk en zijn ze volgens mij vaker bij een ander dan thuis etc oké oké frustratie alom.. Hoe dan ook… t heeft mijn gevoel echt enoooorm getriggerd waar ik behoorlijk van geschrokken ben haha
Onze jongste is 8 maanden haha maar ik merk dat ik een groot gezin echt super leuk! Mochten we ongevormd 1 willen gaan is dat pas over een jaar of 3 ofzo. Nu even niet
Bijzonder om aan terug te denken he? ♡ Hoe was jouw bevalling toentertijd? En gefeliciteerd natuurlijk! Wat heeft ze gekregen?
@Mum1921, het lijkt me heel raar gevoel om een embryo niet te gebruiken, dus ik kan me jouw gevoel goed voorstellen. Wanneer willen jullie hier een besluit over maken?
Mag ik mij ook aansluiten! Wij hebben altijd gezegd 1 kindje is goed genoeg en klaar, tot ik vorig jaar onverwachts zwanger bleek omdat mijn spiraal met een menstruatie mee uit kwam zonder dat ik het merkte. Na wat weken wennen toch heel erg blij ermee. Helaas eindigde dat in een miskraam en sindsdien is mijn lijf een beetje ruk haha. Er zit sinds kort verbetering in en de wens voor een tweede is nog nooit zo sterk geweest! Althans, vanuit mij, mijn man weet het nog steeds niets. Hij wil niet weer al die ellende doorgaan. Onze eerste kwam te vroeg en de tweede ging verkeerd dus echt leuk is het voor ons niet helemaal geweest. Ik zou zo graag een keertje de 40 weken willen halen en een gezond kindje krijgen❤️
We zijn er al uit. Voor mijn man hoeft het niet perse meer. Maar is ook niet perse tegen. Maar goed het is mijn materiaal in feite we hebben veel energie gestoken om het te krijgen. Met dokteren donor enz En heb me voorgenomen ga niet opnieuw een ivf traject doen. Ben 42! maar maak de cryo wel op. En 1 zaadrietje. ik wil het van de zomer in juli aug laten terugplaatsen. Mocht het dan raak zijn zit ik in de mooie mei maand. Misschien dat het ook eerder kan maar Wil een beetje ontzwangeren nog . hoop mocht het dan toch nog lukken dat er in mei minder besmettingen zijn. Maar goed ik moet er niet teveel op rekenen. Ik laat de natuur beslissen. Maar vernietigen nee . Zit me gewoon niet lekker . Dan blijf ik de rest van mijn leven afvragen. Wat als. QUOTE="JupitR, post: 24061295, member: 117272"]@Mum1921, het lijkt me heel raar gevoel om een embryo niet te gebruiken, dus ik kan me jouw gevoel goed voorstellen. Wanneer willen jullie hier een besluit over maken?[/QUOTE]
Dankjewel!! Ik heb echt een super fijne thuisbevalling gehad. In hoeverre je kan zeggen dat bevallen fijn is. ? Maar hoe mijn 2 laatste bevallingen waren, kan ik alleen maar goed op terug kijken! Rond 18.00 heeft de vk m'n vliezen gebroken omdat ik ruim 41 weken was en al een tijdje met 3/4 cm ontsluiting liep. En iets voor 01.30 is ze geboren . Daarna natuurlijk wel een heftige 2 weken gehad. Jij een goede bevalling gehad?
Dat is ook best schakelen als je dan toch opeens zwanger bent en dan een miskraam krijgt! Lijkt me best lastig. Hopelijk komen jullie er samen uit! Het is ook niet niks wat je dan allemaal meemaakt in korte tijd!
Ja was even schakelen inderdaad. Mijn man was ook echt helemaal beduusd toen bleek dat het niet goed zat en heeft al die tijd echt op de automatische piloot rondgelopen. Hij vind het nog steeds heel erg hoe het allemaal is gelopen en wil dat dus niet meer, het vertrouwen is een beetje weg voor hem. Zodra ik helemaal beter en van de medicijnen af ben gaan we het er weer eens over hebben, ik verwacht dat dat dit jaar wel gebeurd
Nare situatie voor een relatie, als de één niet wil en de ander wel. Slordige manier van anticonceptie dan ook. Hopelijk komt het goed. Ben jij nu verantwoordelijk voor jullie anticonceptie? Slik je de pil of heb je een spiraaltje?
Hee @Zuul! Wat flauw is dat dan he? Wil je in eerste instantie niet, raak je toch zwanger, wen je eraan, en is het weer weg. En je had ook zo'n lange nasleep, toch? Echt super naar. Slik je daar nu dan nog medicijnen voor? Hoe gaat het met je dochtertje en haar ontwikkeling? Mijn oudste was randprematuur (35+6 weken) en ik vond dat al vrij heftig. Toch was ik heel blij dat de andere twee rond de 38 weken kwamen en ik niet de 40 weken volmaakte Het bleef wel zo'n vreemde realisatie dat andere vrouwen langer zwanger kunnen zijn dan ik. Kan je voor jezelf de omslag naar de wens voor een 2e verklaren? En wat houdt je man tegen? De onzekerheid of het wel goed zal gaan?
Het schijnt dat sommige vrouwen pijnloos bevallen, dus het zal wel kunnen? Mooi dat je thuis bevallen bent wel! Lijkt me heel bijzonder en tegelijkertijd heel maf, dat je dus niet die transitie hebben van het huis weggaan zonder kind en terug komen met. Ik ben dus 3x in het ziekenhuis bevallen De laatste ging plots heel snel en was ik de controle even totaal kwijt. Maar toen was jongste er al snel. Geen prematuur en couveuse (oudste), geen fluxus ivm placentaresten (middelste), en geen tijd voor ruggenprik. Ik had wel wat langer in m'n net bevallen-modus willen blijven in het ziekenhuis, maar corona dwong ons toch naar huis te gaan
Ik vind mezelf maar vermoeiend af en toe trouwens. Als man echt geen 4e wil, kan ik net zo goed zoveel borstvoeding geven als jongste wil, want dan heb ik niets aan een cyclus en menstruatiegedoe. Maar als hij toch wel wil en misschien dan liever nu in 1x door dan over een jaar oid weer, dan heb ik een cyclus nodig. Stom genoeg wil ik mijn cyclus terug, terwijl je er verder niets dan ongemak van hebt. Tegelijkertijd is mijn oudste nu ziek en heeft dat ook weer effect op van alles, maar toch ook wel vanwege de link met corona en het testen (of niet) en de quarantaine (of niet). Zou ik een 4e willen in deze coronatijden? Of echt pas erna? En hoe ziet die wereld er dan uit? Sommige dingen zijn voor mij nu juist handig (flexibel door thuiswerken) en sommige dingen vreselijk irritant (kdv dicht ivm teveel besmettingen).
Wat een heftige periode hebben jullie gehad zeg! Is het wel met 1 operatie klaar? Kan me voorstellen dat dat er inhakt en je bang bent om nog eens zoiets mee te maken.
Gek is dat he. Ik kan ook echt stik jaloers zijn op zwangerschaps aankondigingen of als ik lees van dames die toch nog voor een volgend kindje gaan en dan bedoel ik dat echt niet slecht en ik gun het iedereen. Maar ik zou willen dat het hier ook zo'n makkelijk besluit was. Dat we niet hoefden te denken om financiën en praktische zaken....
Oké ik kom dit topic nu pas tegen haha. Maar hier is een derde wel echt een droom bij mij. Al denk ik dat het echt een droom zal blijven! Tenzij het financieel allemaal wat beter zal worden in de toekomst... ofzo. En eigenlijk gewoon heel KAK dat je het om die reden laat. En dat anderen daar niet eens bij stil hoeven te staan. Anderzijds zijn er zeker nog meerdere dingen die meespelen hoor. Ik ben nogal prikkelgevoelig dus nog een kleintje erbij, weet niet of ik dat aan kan. Maar onze jongste is zo makkelijk, dat ik denk 'Ja daar kun je er nog wel 1 van hebben' En de bevalling van de jongste verliep ook heel vlot.. Maar het zwanger worden van de 2e verliep daarentegen niet echt vlot en zorgde toch wel voor wat spanningen binnen onze relatie. Dat zou ik niet nog eens willen. Nu zit mijn man momenteel ook in de ziektewet dus nog een zwangerschap en kindje erbij kan echt niet. Maar dromen mag altijd toch Ik zou best een nakomertje willen. Dus wie weet hoe het er met 5 jaar voor staat. Misschien is m'n man in een gekke bui en wil hij tegen die tijd toch ook nog haha.
Hier trouwens ook een spiraal voor in ieder geval nog de komende 4 jaar, dus een 'ongelukje' zit er hoogstwaarschijnlijk niet in haha Tenzij ik hem er eerder uit laat halen, maar dat verwacht ik niet.
Ja de nasleep duurt lang en is naar, leek even uitzichtloos maar het gaat nu echt de goede kant op! Ik zit wel nog aan de medicatie idd dus dat moet er eerst helemaal af zijn, daarom laat ik binnenkort ook een mirena plaatsen. In de hoop dat die wel blijft zitten haha. Onze dochter doet het enorm goed! Doet alles op haar eigen tempo, met 14 maanden kon ze alleen nog maar zitten als we haar neer zetten, kregen toen te horen dat ze een ontwikkelingsachterstand had en dat we naar de fysio moesten met haar. Ik vond dat toen nog niet zo nodig, een dag later begon ze te kruipen en binnen 2 maanden rende ze de woonkamer rond! Dus dat gaat ontzettend goed. Ze heeft wel echt flinke slikproblemen eraan overgehouden waardoor de borstvoeding helaas nooit goed gelukt is. Ik heb 9 weken gekolfd en toen ben ik ermee gekapt. Ze heeft zich eenmaal zo erg verslikt dat ze slap en blauw werd, bijna dood, gelukkig kon ik het uit haar "slaan". 3 maanden lang met een hartslag van 200 flesjes gegeven, en ook niemand anders die dat mocht doen. Ik zal ook medicatie krijgen om de volgende hopelijk later geboren te laten worden. Heeft jouw oudste achter gelopen in ontwikkeling of er veel last van gehad? Mijn man vind het gewoon allemaal heel eng nu, ons leven staat al sinds augustus stil en dat breekt hem ook een beetje op. Hij heeft maandenlang alles moeten doen, het huishouden, voor onze dochter zorgen, voor mij zorgen etc. Het was niet best, hij wil even rust aan zijn hoofd. Ik ook hoor, maar ergens eind dit jaar zou ik er toch wel graag voor willen gaan