Precies dat! Je kunt hoog springen laag springen, boos worden, huilen, niks doen, op je kop staan, maar als het een nee is dan heb je gewoon pech. En het voelt elke keer zo. Bij mijn oudste heb ik ook een jaar gewacht en gepraat en gediscussieerd enz. Bij de tweede, dachten we dat ik door de minipil heen zwanger was, want ik voelde me gek en ging testen. Licht streepje op de test, dus direct gestopt met de pil omdat ik had gelezen dat dit niet goed is om dan door te gaan. Maar hadden de dag er voor sex gehad en als hij reageerde op een eisprong was er natuurlijk kans op zwangerschap. Er was toen geen oploop en was weer weg, dus eisprong. Ik wilde toen meteen door, man wou pas in januari. Was toen Oktober. Toen 2 weken later weer getest en weer hele lichte vage streepjes net op of net buiten de tijd en ongesteld dus niks. Toen na veel praten is hij toch overstag gegaan en besloten er wel direct voor te gaan, omdat hij merkte dat het hem toch wel wat deed die vage streepjes op de testen. En nu WEER wachten op hem *zucht*
Ik wou even laten weten dat ik je helemaal niet wil veroordelen. Dat was ooo niet mijn intentie. Maar jouw beginpost was wel super lang en best heftig. Ik kreeg daaruit echt het gevoel dat jullie aan elkaar moeten werken. Maar nu ik je andere berichtjes lees, begrijp ik je. Dat gevoel van nu willen, is herkenbaar. Ik zou absoluut niet blij worden van het continue verzetten, hij is niet de enige in de relatie. En als je zegt dat het nog 9 maanden duurt voor de kleine er überhaupt is? Ik bedoel, in die 9 maanden zal z’n gevoel ook nog wel 25x veranderen.. hopelijk kom je er samen uit!
Helaas helpt dat niks. Dat heb ik al zo vaak benoemd. Dat hij dan nog eens 9 maanden te tijd heeft om verder op te klimmen. En dan moet het ook nog eens direct raak zijn. Anders heeft ie nog meer tijd. Maar hij wil niet dat ie later spijt krijgt. Maar dan denk ik net als jij. Dat gevoel kan ook nog weer anders worden als we wel aan zijn voorwaarden voldoen. Ik ben gewoon superbang dat mijn eitjes straks op zijn. Of dat het niet meer lukt door mindere kwaliteit door leeftijd omdat vanaf 35 de vruchtbaarheid achteruit gaat. In de hoop dat hij dan sneller keuzes maakt. Maar dan vraagt hij of je dat kunt testen of de eitjes op zijn. En dan ben ik eerlijk en zeg ja je kunt testen of je naar de overgang toegaat. Zijn antwoord is dan dat ik dat dan maar moet gaan laten testen voor mijn en zijn gerustheid. Ik hoor dan alleen maar dat hij dat wil weten zodat hij weet hoe lang hij het nog rekken of misschien wel moet rekken totdat het niet meer kan. Je krijgt gewoon rare hersenspinsels van het wachten
Vandaag een moeilijke dag... Zou deze week 20 weken zwanger zijn en het besef dat het nooit meer komt en het gemis van ons kindje doet pijn. Daarnaast lijkt mijn menstruatie er aan te komen en stiekem stille hoop (hoe slecht ook en bijna onmogelijk) dat die keer zonder voorbehoedsmiddel toch er voor gezorgt heeft dat ik zwanger zou zijn, maar de andere kant ook de opluchting want hoe had mijn man dan gereageerd. Maar op zulke momenten is het gemis zo groot. Daarbij hebben we beide corona en moeten we ons gezin draaiende houden en les geven en heb ik weer een terugval gehad wat klachten betreft. Dacht van het weekend er weer te zijn en nu weer hoofdpijn, duizelig en gewoon helemaal af. Ben ook even klaar met alles,zitten nu 3 weken opgesloten,kids vliegen tegen de muur op. Mijn oudste dame kan waarschijnlijk geen afscheid nemen van haar leasepaardjes die over 2 weken weggaan. Dus hier even een dipje. Maar heb mezelf maar een schop onder mijn kont gegeven, schouders omhoog rug recht en we gaan weer verder. Sorry voor mijn geklaag
Ah wat heftig zeg. Een dipje mag toch. Is heel logisch. En het lijkt me super heftig als je dat hebt meegemaakt.. je telt alles door en nafuurlijk helemaal als het wrs niet meer gaat gebeuren. En die hoop van per ongeluk zwanger, tja die heb ik idd ooit ook. Ik vind wel dat als hij ervoor kiest om niet voorzichtig te zijn hij achteraf ook niet moet klagen.
Ik kletsen hier graag mee! 3 maanden geleden bevallen van de 2e en laatste zeg ik zelf altijd. Alleen begin ik er nu echt moeite mee te hebben dat ik dit nooit meer mee ga maken. Mijn eigen keuze hoor ik vind 2 genoeg maar toch jammer.. het is zo heerlijk met een kleine en het gaat veel te snel allemaal. Waarschijnlijk heb ik ook nog gewoon last van mijn hormonen.
Het valt niet mee inderdaad, wij zitten nu al 4 weken samen thuis en het gaat goed hoor,maar je merkt soms wel.kleine irritaties en die heb ik meer dan mijn man denk ik wel, maar daar ben je vrouw voor. Mijn man had vakantie vanaf 22 december dus dan is het nog.redelijk normaal,maar vanaf 28 december echt in quarantaine en voorlopig zitten we nog wel op elkaars lip,maar we vechten elkaar niet de tent uit dus dat scheelt. Maar ben wel Klaar met corona , maar corona niet met ons vrees ik. En ik kan zeggen dat het anders is dan een griepje
Welkom hier en gefeliciteerd met de kleine. Het zijn inderdaad nog hormonen die meespelen,maar ook Het besef van een fase afsluiten. Mijn moeder zegt weleens het is als een rouwperiode waar je inzit, je rouwt om iets wat niet meer komt.
Hoi Somita, Dankjewel. Dat klopt helemaal, het klinkt in eerste instantie absurd maar het voelt inderdaad een beetje als rouwen nu.. al wordt het wel minder hoor. Besef ook heel goed dat het allemaal heel fijn is dat de bevalling goed is gegaan en een gezond kind is geboren!
@Somita ach jeetje dan zit ook even alles tegen. Ik herken dat wel van het doortellen... we zeiden ook tegen elkaar als alles goed was gegaan, hadden we zijn of haar tweede verjaardag gevierd rond deze tijd. Blijft toch een kras op de ziel die niet weggepoetst wordt, alleen wel steeds ietsje minder diep wordt. En beterschap! Kl#te corona
Onze jongste van 1 slaapt wat beter nu, van voeding de 2 uur naar om de 4 uur (en 1x 3 uur). Ben benieuwd of mijn kinderwens kriebels minder worden omdat ik iets meer slaap krijg eindelijk. Ergens hoop ik t... Man heeft zn anticonceptie gekozen, voor het zingen de kerk uit. Tja... voor iemand die geen derde wil een super betrouwbare keuze 'kuch'. Nu heb ik geen cyclus nog dus dat scheelt
Lijkt me ook een hele lastige situatie want dat is natuurlijk totaal niet betrouwbaar dat er toch een kans is dat het gebeurt ookal is je cyclus er nu niet ineens kan het wel... Ik denk ook steeds meer naar over toch een 3e erbij en neig ik steeds meer en meer aan wel toegeven aan de wens maar er spelen nog zoveel twijfels
Het enige wat ik bij dit verhaal denk is, waarom z'n haast? Zo te lezen zijn er vooral verwijten naar elkaar want jij wilt het liefst vandaag maar hij niet, en hij doet dit en jij zegt dat.... En er is zoveel meer aan de hand dat ik denk dat het zeker verstandig eerst daaraan te werken, anders ben ik bang dat het in de relatie straks niet gaat werken wanneer er een baby komt.. Groei eerst weer goed "samen" naar elkaar toe, heb het fijn met elkaar. Blijf praten, dat is zo belangrijk. Ik denk dat je de wens even moet laten wezen, en dan bedoel ik niet dat je het weg moet stoppen, want je wens mag er absoluut zijn daarom zeg ik ook blijf praten, maar ik denk dat "jullie" op dit moment prioriteit zijn in dit hoofdstuk en dan pas een baby. Want het gaat er toch niet om dat het allemaal zo snel en dicht mogelijk bij elkaar moet zitten, daar heb je niets aan als je relatie straks strand. En wie weet ben je dit jaar wel zwanger?
Kijk, dat is natuurlijk helemaal niet de bedoeling je bent van harte welkom. Je plaatste een flink verba, en ik vindt dat daar ook op gereageerd mag worden. Is dit verhaal leek je nml vooral in jouw bubbel te leven! (niet gek) maar nu..... Hierin laat je merken dat je wel degelijk weet waarom het even niet kan! Het komt goed, heb vertrouwen! Wat jullie hebben mee gemaakt is ook niet niks.
Nee geen hormonale anti conceptie. Mijn man roept al 5 jaar dat hij een sterilisatie wil, maar is nog steeds niet geweest. Heb zelf wel zo'n kapje (kan even niet op de naam komen) besteld die plaatst je over de baarmoedermond met zaaddodende gel. Maar het druist tegen mijn gevoel in om hem te gebruiken, maar moet toch wat♀️
Hier dus een spiraal... De jongsten zijn nu 2jr2mnd... Wij willen dus echt geen 5e...en soms wil ik dat wel... Alleen dan denk ik aan hoe fijn het nu is, samen zo met z'n 6en en dan is het prima. 1 vd meiden slaapt niet door en komt nog regelmatig in de nacht, dus zit echt niet te wachten op nog een baby.... En kunnen niet wachten tot ze allemaal naar school gaan, en wij een beetje meer ruimte hebben in tijd voor elkaar, want ja zo vlak achter elkaar dat vraagt ook wel wat van je als man en vrouw in je relatie, alles draait om je kinderen. (dat zal altijd zo zijn natuurlijk) Het laatste weekendje die wij samen zijn weggeweest ooit is iets van vier jaar geleden.. Dus als de meiden ouder zijn en echt doorslapen willen we dit zeker eens weer oppakken, willen groter gaan wonen als de onstandheden er naar zijn.. En als dan een baby nr 5 zal komen, zouden die weekendjes weg nog vele male langer duren.. (opa's en oma's staan nu al niet te springen voor op te passen..)  dan al helemaal niet. En dan denk ik...... Nooit meer zwanger zijn... Nooit meer voelen hoe z'n eerste test voelt.... Nooit meer getrappen... Nooit meer die eerste ontmoeting... Nooit meer dat hele kleine.... Kan het me haast niet voorstellen... Terwijl ik oook denk. Het is goed zo, straks kunnen WIJ ook weer iets....
En de vraag is of hij altijd op tijd is. Maar goed, heb t bij hem neergelegd en staat hem vrij om condooms uit t nachtkastje te pakken. Hij wil geen kindje erbij, dus hij mag dat ook voorkomen. Ik heb t 10 jaar lang gedaan, dus nu draaien we de rollen om We gaan wel het ledikantje wegdoen, hadden er als cosleeper op onze kamer (ook via marktplaats gekocht): kleine heeft tot paar dagen voor zn eerste verjaardag op onze kamer geslapen totdat ik borstonsteking kreeg en dus ook tv wou kijken op onze kamer en niet al om 19:00 in t donker wou liggen. Ik wou t niet dat t bedje wegging maar man zei; als t wel ervan komt, is een andere zo gehaald he? Waarop ik zei; nee gaat mij nu op corona. We hebben 2 ledikantjes dus voor 1 kind dus t ikea ding kan prima weg geen emotionele band mee. Wel met zn wiegcosleeper maar die neemt niet zoveel ruimte in uit elkaar