Hoi allemaal, Een paar jaar geleden zat ik ook al op dit forum. Eerst in de hoop om zwanger te worden, toen als zwangere en daarna als mama. Onze baby is uitgegroeid tot een heerlijke kind van 3.5. Wat genieten wij intens van hem. Een prachtig mannetje, zo vrolijk en met geweldige humor. Wij voelen ons enorm rijk met hem in ons leven. Toch zouden wij heel graag een broertje of zusje voor hem willen hebben. September vorig jaar waren wij en dan vooral ik (want vriendlief wilde al sneller) er weer aan toe. Zo snel dat het bij Dex ging, zo 'traag' lijkt het nu te gaan. En hoe langer het duurt, hoe meer ook de discussie ontstaat: moeten we het hier bij laten, hoe lang gaan we door etc. Mijn vriend is heel duidelijk. Hij is 8 jaar ouder en wil geen 'oude' papa zijn en wil ook ruim voor zijn pensionering tijd hebben om 'dingen' te ondernemen. We hebben daarom een soort van 'einddatum' afgesproken om te proberen. Hoe meer ik erover nadenk, hoe lastiger dat ik dat vind. Aan de ander kant is het iets wat we samen doen en we zijn al zo rijk met Dex. Als puntje bij paaltje komt is er echt wel wat bespreekbaar, zo hard zal hij het ook niet spelen maar toch . Jullie dames snappen me denk ik wel. Dus... hier ben ik weer, ook om er wat 'bewuster' in te staan. Nog 9 rondes om zwanger te worden...
Is het zon harde grens? Weet niet hoe oud je partner is, maar aangezien je 8 jaar jonger bent moet het nog prima kunnen lijkt me?
Het kan ook nog prima. Ik kan nog wel een paar jaartjes mee . Maar hij wordt volgend jaar 40. Daarnaast speelt het onderlinge leeftijdsverschil ook een tussen Dex en een tweede ook een beetje mee. Het is dus echt puur gevoelsmatig en niet vanwege lichamelijke of leeftijsdredenen.
Ik zou ook echt geen eind datum voor jezelf opleggen, op deze manier zet je er volgens mij extra stress op en wat als het niet lukt? Kan je daar wel vrede mee hebben? En wat is oud? Ik ben zelf ook al 38jaar (stokoud voor een moeder), maar ik wil gewoon heel graag nog moeder worden de wens is heel groot. Uiteindelijk ook nooit gedacht dat het pas op deze leeftijd een keertje kon en zelfs nu moet ik nog afwachten helaas. Ik heb de wens zelfs wel eens uit mijn hoofd gezet (het duurde even voor ik de juiste partner had gevonden ). Ik zou het gewoon aan kijken en hopen dat het snel raak is en anders opnieuw te bespreken hoe of wat. En voor een man vind ik 40 echt niet oud.
Oei er een 'stopdatum' op zetten lijkt me zo stressvol... En stress en zwanger willen worden is geen goede combinatie.. (Nog 9 rondes proberen is trouwens nog lang he, waarschijnlijk lukt het binnen die termijn wel?) Maar ik vind 40 ook niet te oud
Wij hebben ook ruim een jaar geleden de keuze gemaakt om voor een tweede te gaan. Ook bij ons gaat de tweede niet zo makkelijk als de eerste en mijn man zei in het begin ook "we proberen het tot het eind van het jaar, daarna ben ik veel te oud...." maar nu is het nog steeds niet gelukt en hij heeft het helemaal niet meer over tot wanneer we doorgaan. Wij zijn 38 en 39 en voor mijn gevoel begint de tijd ook te dringen . Het geeft mij wel een hoop rust dat die 31 december 2016 voorbij is en dat we gewoon doorgaan zonder dat we het erover hebben tot wanneer we doorgaan....