Jee, wat kun je jezelf gek maken zeg... Eerst met het afwachten op de hopelijk uitblijvende ongi, en als dat dan zo is, ga je gewoon weer vrolijk op naar het volgende Gisterenochtend hebben we positief getest, dus we zijn echt helemaal in de wolken! Nu hadden we het er vooraf al over gehad en door trieste verhalen van vrienden (miskraam bleek uit 1e echo), hebben we besloten om het voorlopig nog even voor ons te houden. Te meer ook omdat ik een hele enthousiaste schoonvader heb, die het gelijk aan iedereen gaat melden (niet vervelend bedoeld, maar gewoon ZO blij!). Maar het is zo lastig om het voor je te houden. Ik wil het zo graag delen met m'n (schoon-) ouders, schoonzus en goede vrienden. Nah... eerst morgen maar even de datum van de 1e afspraak bij de verloskundige afwachten en misschien valt het dan wel vol te houden
Ik snap je heel goed je blijdschap en het liever even stil houden, maar de andere kant is als je het verteld en het gaat mis heb je ook de nodige steun. wij hebben het hierom gelijk verteld. ik hoop wel dat t goed blijft gaan. Gefeliciteerd trouwens!
ik hoop dat alles goed mag blijven gaan! ik kon absoluut mijn mond niet houden, vind het ook altijd heeeel knap als mensen dat wel kunnen.. maar ik snap wel je achterliggende gedachten. Ach misschien floep je het er zelf ook wel ineens een keertje onverwachts uit Gefeliciteerd!
wij hebben ook bewust gewacht tot na de eerste echo. deze was onverwachts al met 8 wk dus dat was nog redelijk snel...vond het vooral lastig om het mijn moeder niet te vertellen. toen ik het uiteindelijk vertelde, zei ze dat ze ook al wel iets door had denk dat vooral je ouders toch wel iets aan je merken..
hallo! Ja het wachten en verzwijgen is enorm moeilijk. Maar ik moet zeggen... het went wel hoor. Wij hebben gewacht tot na de eerste echo, deze was al vroeg door IUI historie, op 7wk en 1d. De eerste week zwijgen is echt stresserend en vervelend, maar het wordt een soort spelletje voor jullie als koppel. Alleen jullie weten ervan, dat heeft ook z'n charmes! Toen wij het vertelde op 7wk en 1d hebben we het gelijk ook aan iederéén verteld, dan krijg je ook wel nare reacties hoor, zo van 'och zoooo vroeg al... en als er nu iets mis loopt?' Maar ik had zo het principe: als er iets mis loopt, zien de mensen het toch aan je en ga je het ook vertellen dus... so what! Ieder moet dat voor zich zelf uitmaken! Vertel je het onmiddellijk, na de eerste echo, na 12wk... Ieder zijn keuze zou ik zo zeggen en trek je niets aan van de reacties! Elke beslissing van jezelf is de juiste! Geniet er maar met volle teugen van! Groetekes Larreke
Wij hebben het aan onze ouders/ broer en zus verteld op 1 januari toen ik 9 weken zwanger was. Ik vond het wel moeilijk om m'n mond te houden! Mocht ik nog een keer zwanger raken dan wil ik het wel gelijk vertellen, want mocht het mis gaan dan wil ik er ook over praten met m'n ouders enzo.
Ik snap ook wat je bedoelt. Ik heb vorig jaar toen ik zwanger was was me vriend door het dole heen en kon zijn mond niet houden. Tewijl ik tegen hem zij hoe het nog ff stil maar nee was niet gelukt. Toen we naar de eeste echo gingen waren we dol blij. Tot dat we te horen kregen dat het hartje niet klopte. Nu ben ik weer zwanger weer dol blij. Nu heeft me vriend alleen zo iest van we houden het stil. Alleen onze ouders weten het. Maar nu is het voor mij moeilijker. Graag wil ik iedereen laten weten dat ik zwanger ben. Maar nog ff gedult als de 1ste echo goed is. Gr Tam
Ha meiden! Ik vind het ook zooooo moeilijk! Was net bij de huisarts en die zei al dat ik het nog maar even voor me moest houden, want die eerste tijd kan er nog veel gebeuren. Over 4 weken moet ik terug bij hem komen en dan zal hij me doorverwijzen naar de verloskundige. (Ben dan zo'n 9 weken) Duurt dus nog gigantisch lang voordat ik de eerste echo gehad heb. Weet niet of ik dat vol kan houden. Mijn vriend vind dat we dat wel moeten doen. Maar ja, vrees dat m'n ouders het toch wel heel gauw door zullen hebben. Die hebben het altijd door als er iets is... Groetjes Jollie
Herkenbaar maar leef je lekker uit op het forum met meiden die in de zelfde maand zijn uitgerekend als jij ik vond dat ontzettend helpen. Hier op het forum kan ik lekker alles vertellen wat ik aan m'n omgeving niet kwijt mocht
Haha Athina, Da's waar, dit forum is werkelijk waar een uitkomst! Vanmorgen, toen ik net bij de huisarts was geweest, voelde ik me errug frustie, maar nu heb ik weer zoiets van, och, we wachten nog maar ff. Ik denk dat het voor mijn (schoon)ouders geweldig is om te horen dat ik zwanger ben, maar ook erg vervelend is als ze nog moeten wachten met doorvertellen. Dus ook maar in hun belang nog even gedeld hebben. Bedankt voor het medeleven! Jollie
wij zijn zwanger van de 3e en heel veel mensen weten het al. mede omdat het bij ons zoooo onverwachts kwam... (door de morning aftre pil heen) maar begin nu aan het idee te wennen.. als het mis gaat horen/merken ze het ook wel, dus tja dat zien we dan wel weer.. nu eerst 4 weken vakantie...
moeilijk, hè? ik heb het wel gelijk verteld aan mijn ouders; zou daar gaan bbq'en en het valt natuurlijk ontzettend op dat je dan ineens geen wijn en biefstuk meer wil, terwijl je daar normaal erg van houdt. ze waren héél blij, en toen ik ze helaas een kleine week later moest vertellen dat het mis was, heb ik wel steun van ze gehad. had toch niet graag die miskraam voor ze verzwegen. mijn schoonmoeder bijv. weet van niks, en dat voelt toch raar... maar ik kan me ook voorstellen dat stelen wel wachten met vertellen. ieder zijn/haar keus! als ik weer zwanger ben (hopelijk heeeeel snel!) dan vertellen we het ouders/broers/hele goede vrienden gelijk. de rest denk ik pas na echo. we zien wel.
Precies Lien, daarom zou ik het ook graag willen vertellen. Maar van de andere kant wil ik nog niet dat de hele wereld het weet. Want mocht het mis gaan, dan is het volgens mij heel vervelend als iedereen je vraagt hoe het gaat en je dan tegen iedereen moet zeggen dat het mis is gegaan. En daarbij vind ik het ook voor m'n ouders (en broer en zusjes) niet leuk als ze nog niets mogen zeggen tegen anderen. Dus wij hebben besloten dat we dit geheimpje voorlopig nog even zelf dragen. Wanneer we het precies gaan vertellen weten we nog niet. Waarschijnlijk wel voor de verjaardag van m'n schoonmoeder (9 augustus, dus met 10 weken). Dus tot die tijd val ik jullie gewoon lastig met m'n verhalen en klachten. Jollie
Ik moet zeggen dat ik het ook steeds moeilijk begin te vinden. Met tijden moet ik echt oppassen dat ik het niet verklap. Mijn man en ik hebben besloten het tegen de ouders te vertellen na het eerste bezoek bij de verloskundige. Dat is volgende week maandag. Na de eerste echo gaan we het vertellen aan onze vrienden. Gelukkig komt dit allemaal steeds dichterbij. Maar mijn mond houden tegen mijn moeder is toch wel het aller moeilijkst. Volgens mij weet ze het ook al. Ze geeft allerlei hinds en vroeg me of ik al in de spiegel had gekeken. Mijn moeder voelt altijd als er iets met me is en heeft nu dus ook meteen door dat ik zwanger ben. Maar we hebben het woord nog niet naar elkaar uitgesproken. Nog 10 dagen wachten en dan kan ik het al vertellen aan de familie. Ben echt benieuwd naar de reacties. Dan ben ik 9 weken en 4 dagen zwanger.
wij zaten in de mmm en iedereen wist dat we bezig waren ....maar wij hebben er toch bewust voor gekozen om onze mond te houden tot na de 1e echo
Wij zijn 5 weken in verwachting en ik wil niets liever dan het vertellen tegen mijn ouders. Mijn lief vindt het daarentegen erg belangrijk dat wij wachten tot de eerste echo. Dat is dan nog drie weken wachten Ik heb het beloofd het voor mij te houden, maar het blijft lastig. Gelukkig heb ik dit forum
Ik weet hoe moeilijk het is om het voor je te houden. Ik ben nu 7 weken zwanger en ik zou het het liefste van de daken willen schreeuwen. Alleen mijn hartsvriendin en haar vriend weten het, voor de rest niemand. Manlief wil graag wachten totdat de eerste 12 weken voorbij zijn. Ik hoop dat ik het zo lang kan volhouden!
Alleen mijn (schoon)ouders weten het, voor de rest niemand. Mocht het toch nog fout gaan, dan kan ik in ieder geval troost/steun krijgen van mijn ouders. Dit heb ik de vorige keer ook gedaan, en dat was na de mk toch wel lekker, dat er mensen zijn die op de hoogte zijn.
Mijn ouders weten het al (wij wonen ivm bouw woning tijdelijk thuis) dus was iets praktischer ivm niet eten van bv bepaalde dingen etc. Ook mijn beste vriendin weet het. De rest mag het pas rond 10-12 weken weten (ligt aan wanneer de echo is) Mag volgende week al naar de gyn. ivm gezondheid. Dan vertellen we ook aan mijn schoonouders.
O, ik wil het ook zooooo graag vertellen! Vrijdag waren we bij mijn schoonouders en m'n schoonzus vroeg doodleuk of ik misschien zwanger was, tot twee keer toe zelfs! Volgens mij heb ik het redelijk geloofwaardig kunnen ontkennen. Aangezien het voor hen het eerste kleinkind wordt, willen we het ze heel graag vertellen. Maar ja, het risico is nog erg groot. Gisteravond gingen we met mijn ouders en broer ijs eten. Van te voren was ik super beroerd, dus ik denk dat hebben ze door, dus ik moet het nu uitleggen. Eigenlijk willen we van de ene kant nog heel graag wachten, maar van de andere kant, nog veel grager vertellen! Maar gelukkig ging het gisteren al snel wat beter en heb ik dus nog niets verteld... Op 25 juli gaan we met heel goede vrienden een weekendje weg. En aangezien zij weten dat we bezig zijn, zullen ze het meteen door hebben als ik niet lekker aan de wijn ga. Dus dan gaan we het hen vertellen. We vinden wel dat onze ouders het eerder horen te weten, dus voor die tijd vertellen we het hen. En ik denk ook alle zussen en mijn broer. Dus nu nog maar heel even vol houden en natuurlijk iets leuks bedenken om het te vertellen. Heeft er iemand leuke tips? Een echo hebben we dan nog niet gehad, dus die kan ik helaas niet laten zien. Groetjes Jollie. Heerlijk om zo even m'n verhaal kwijt te kunnen!