Hier een mama die nog heel graag een derde kindje wenst. Maar om medische redenen afgeraden in een streekziekenhuis, de wens blijft en nu laten we ons onderzoeken in een universitair ziekenhuis. De vraag is wie ervaard dit ook, of heeft dit ervaren? Is het niet verschrikkelijk egoistische dit nog te wensen, na twee hele zware bevallingen. En twee mooie gezonde kindjes? Wat nou als ... dan laat je twee mooie kindjes achtre je man en je andere dierbaren? Waarom zit die wens er nu toch zo? 24 februari laten we ons onderzoeken in een umc althans eerst een gesprek en aan de hand daarvan horen we hoe en wat. Zullen het gewoon nog de ontzwangeringshormoontjes zijn? Ik vind het zo erg dit uberhaupt te schrijven, maar ik zit er echt mee en wil mijn verhaal zo graag even kwijt. Mischien vind ik zelf wat erkenning Sorry lieve meiden als jullie het te erg vinden om dit te lezen schaam me ook echt wel, maar een vraag niet gesteld is altijd mis. Ik zoek echt erkenning, en hoop dat mischien hier te vinden Dit had ik in de zwangerschap: *pre eclampsie *zwangerschapsdiabetes (die moeilijk te reguleren is)
wat naar dat die beslissing voor je is genomen! Uhhh ja je bent nog niet zo heel lang geleden bevallen van je dochtertje, is het nu niet iets van omdat ze het je afraden dat je het graag wilt? Ik heb geen verstand er verder van maar zijn die 2 dingen die je gehad hebt is het ook zo dat die zeker weten terug komen? En als ik uit mijn eigen spreek (ik zou graag 3 kindjes willen) omdat ik een afwijking heb is de kans op vroeggeboorte erg aanwezig... Mocht het zo zijn dat deze zwangerschap weer tot een goed einde komt dan zullen we in de toekomst zeker nog voor een broertje of zusje gaan... Mocht het een te vroege bevalling worden of iets anders in een negatieve zin dan zou ik het hierbij laten...Hoe moeilijk ook!
Na de geboorte van de tweede had ik dat ook heel erg sterk. Bij mij was het wel zo dat het een groot deel aan de hormonen lag! Nu bijna 1,5 jaar later is het toch weer gaan kriebelen en hebben we de knoop doorgehakt. Ik zou er misschien even een tijdje over nadenken en misschien zijn dan al je hormonen uit je lichaam en ben je blij dat je er niet voor bent gegaan. Als er over een tijdje het gevoel er nog zo is, kun je gaan kijken of het mogelijk is voor jullie en wat de voor en tegens zijn. Er is geen haast toch? Ik weet niet wat de risico's zijn... Maar ik denk wel.. als de kriebels nu al zo sterk zijn, dat het toch niet weg gaat Succes!
Hoi, Ik weet niet zoveel over zwangerschapsdiabetes, ben er wel 2x op getest omdat mijn zoontje zo flink was, maar beide testdagen gaven alleen een goed beeld. Ik heb ook PE gehad. Wist je dat je de kans op herhaling kan laten onderzoeken?
Wat een super lieve reakties bedankt. Zogelukkig, ja dat hebben we gedaan na onze eerste in Nijmegen. Hier kwam uit: Plasmavolume verlaagd, te hoog cholersterol kans op diabetes (wat dus gebeurt is) te hoge bloeddruk en te weinig vitamine b al met al 17 % kans op herhaling, door te sporten minder dan 10 % dat dus gedaan, maar dat deed ik al. Maar helaas wel weer gekregen, ik denk ook idd dat ik gewoon even moet wachten een jaar of mischien 2. Maar het is idd een heel gekriebel daar onder in de baarmoeder Thanks dat ik hier mijn verhaal even kwijt kan zonder veroordeeld te worden
He bah wat heftig meid; 2x PE! Ik vond 1x al erg en ik had erge BI en symfysiolyse. Ik ben al wat ouder, maar wij zijn er nog lang niet uit of en wanneer we wel of niet voor een tweede gaan. Willen wel, graag zelfs maar ik heb nog bekkenpijn en ons zoontje is ook niet de makkelijkste geweest de afgelopen 22 maanden, die moet eerst maar eens stabiel zijn en doorslapen enzo. Maar mensen hebben wel gauw de neiging om te zeggen: "het ging allemaal niet vanzelf he, wees blij dat je 1 gezond kind hebt", blablabla. Best grof soms, want het is MIJN wens. En dus nu ook JOUW wens en daar heeft niemand zich mee te bemoeien (behalve artsen dan, dat is voor jezelf).
Ik hoop dat er uit onderzoeken blijkt dat het nog mogelijk is om een 3e kindje te krijgen! Wil je vriend ook nog een kindje erbij? Hier ook een sterke wens voor een 3e kindje, maar vriend staat niet echt te springen. Die vindt 2 wel genoeg. Maar we hebben afgesproken dat we over een paar jaar eens kijken hoe het ervoor staat, of 2 kindjes zo goed is of dat we er nog 1 bij willen. Ik heb 2 hele makkelijke bevallingen gehad, alleen de laatste zwangerschap was zwaar door bi en wat bijkomende dingen. Ik ben nu heel erg bezig met de vragen "wil ik weer zwanger zijn om het zwanger zijn, om de laatste goed te maken en meer te genieten" of "wil ik echt een kindje erbij".... We hebben nu een meisje en een jongen, na zijn geboorte zei iedereen ook meteen "nou een koningskoppel, hier kun je het mooi bij laten" "je bent klaar nu he met een meisje en een jongen". Tuurlijk speelt ook de gedachte dat we nu 2 gezonde kindjes hebben, wat als er met de 3e iets niet goed is. Als ik vertel dat een 3e kindje niet uitgesloten is, dan krijg ik reacties als "moet je niet doen, de middelste is altijd de l*l, is zielig". Waarvan ik dan weer denk, daar ben je als ouder zijnde toch bij? Maar goed, misschien moet ik ook eerst maar eens goed ontzwangeren en denk ik over een jaar heel anders.
Jee meid heftig hoor, kan mij heel goed voorstellen dat het een hele moeilijke keuze wordt. Wat is Symfysiolyse? Ohe die mensen idd, wat zomerbloem ook al omschreef dat eeuwige gezeur van laat het hierbij en als je voor een kindje gaat is de middelste de l*l en idd je bent er als ouder toch zelf bij wie er achtegedrukt zou worden. En idd wees blij dat je een gezond kindje hebt ... Bla Bla Bla, mensen denken het allemaal beter te weten. Al kan ik mij sommige mensen in mijn situatie wel indenken, ik vraag mijzelf wel eens wat zou ik doen als iemand mij zo vragen die dit heeft meegemaakt? ja ja waarschijnelijk wel van laat het hier mischien maar bij. Ik vraag wel eens waarom gevoel en verstand elkaar soms zo tegenspreken. Ik heb zeker mijn lesje geleerd en zeker speeld het gevoel van eens een gewone zwangerschap willen,. Maar gelukkig is dat niet de hoofdzaak we houden van een grootgezin en hebben altijd gezegd graag 3 kindjes te willen. Al zullen sommige wensen niet altijd invervulling kunnen gaan! Ook voor jullie laat je hart een spreken en denk er lekker overna een haastige beslissing is nooit goed. Zomerbloem voor jullie ook spannnend, leuk dat je man het ook graag wil. Mijn man ook vraagt heel vaak al zin in ... hihi nee lieverd mag nog niet we moeten wachten, tot de uitslagen bekend zijn. Ik hoop dat jullie er samen ook goed uitkomen, En laat de mensen maar lekker praten. Ik zal gauw eens even weer wat pendelaanvragen gaan doen, ben aan het inpakken en aanvragen aan het doen. En lekker met mijn eigen forum bezig hihi.
Ja ik herken het. wil ook heeeel graag een derde kindje, man niet. Dit komt door HELLP bij m'n tweede zwangerschap, hij is bang kortgezegd. De wens is er enorm, maar ook het gegeven dat we 2 gezonde kindjes hebben, het toch risicovol is en idd de vraag; Wil ik graag een derde kindje, of wil ik dat zwanger zijn/kraamtijd opnieuw beleven. Succes!
Lieve meid, Dat is een moeilijk iets, voor jullie is de keus gemaakt. Vind het knap hoe sterk je bent. (ik heb een hele vervelende karakter eigenschap) als ik iets in mijn hoofd heb dan wil ik het zo graag Mischien voor mij ook eens tijd te leren accepteren dat het niet altijd kan. En idd helemaal gelijk over het feit dat we nu twee gezonde kindjes hebben, en waar begin je aan in een derde zwangerschap he? Ik weet het allemaal wel. Ik vond/vind kraamtijd het aller aller ergste wat er maar bestaat aan een kindje hebben al die mensen die bellen, elke keer weer uitleggen hoe zwaar het is geweest. het wakker maken van onze kindjes, en drukke puber peuter maken. En ga zo maar door. Nee om de kraamtijd zal ik het zeker niet willen, sterker nog als ik daar aan denk dat bedank ik hihi. Heb je het er wel met je man over kunnen hebben wat jij voelde? Voor een man is het ook erg zwaar zijn vrouw ziek zien en niks kunnen doen. en de vragen hoe het verder zal gaan.
@Proudmum; m`n vriend wil eigenlijk niet! Das het nadeel! Als hij ook graag nog een kindje wilde, is het geen probleem. Maar... vaak krijg ik m`n zin wel... Hahahahhaa.. Dus er zal vast wel een 3e bijkomen... @jomidi; die vragen heb ik ook idd! Het idee om mss nooit meer zwanger te zijn, vind ik erg raar. Die geluksmomentjes als je een positieve test heb en als je kindje net op je buikligt.... Dat komt nooit meer. Maar goed, wie weet over een paar jaartjes (ookal klinkt dat nog zo ontzettend ver weg!)
Nee, ik vind het niet egoistisch van je, want je kijkt of er toch nog mogelijkheden zijn Ik vind het goed van je dat je eerst laat onderzoeken of er toch nog mogelijkheden zijn Je mag zeker na 2 gezonde kinderen nog een kinderwens hebben ikzelf heb ook 2 gezonde kinderen en ben nu zwanger.. Ik hoop dat jullie wens nog mag uitkomen * ik heb je een pbje gestuurd vanmorgen en hoop dat je binnenkort de tijd vind om deze eens te lezen..
Tijdens je zwangerschap verweekt onder invloed van hormonen je bekken wat zich kan uiten aan de achterkant bij de SI-gewrichten (had ik al chronisch last van door slechte stand van de wervelkolom en versleten rugwervels). Ik had ook pijn aan de schaambeenderen die mede door het bolle koppie en de vroege indaling van mijn zoontje eg verwijd was. Dit is naast rugweeen de meest erge pijn die er is, als je een klein pasje zet, heb je het gevoel uiteengereten te worden. Anyway; dat en de PE schrikken mij niet af opnieuw zwanger te worden, maar mijn man wel. Die vond mij bij 36 weken als door een infarct getroffen aan in bed (zicht en spraak aangetast) en we zijn met de ambu naar de IC gegaan. Ik weet daar nog maar weinig van; je kan ook niet naar jezelf kijken op zo'n moment. Tel daar nog een heel lange en zware bevalling bij op (weekdurende inleiding, 18 uur weeenstorm met rugweeen en uiteindelijk toch keizersnee) dus hij vindt het eng. De zwangerschap zelfs is een van de mooiste dingen die ik ooit mee mocht maken, ondanks alle pijn en ellende. Mensen die dat niet los kunnen koppelen snappen dat niet en noemen me zelfs een sadomasochist. Ik heb zo'n fantastisch mooi kind, daar wil ik er nog wel eentje van. En dan is hij ook niet meer alleen, ik heb er helaas nog geen twee (en dat zal er ook nooit meer van komen, want ik ben al 40 en te laat begonnen). Vriendin van me is op haar 42e bevallen van naar tweede en alles is goed gegaan, ik spiegel me aan haar. Wat een lange tekst, maar het maakt ook wel eea los bij me.
Ik vind het ook niet egoistisch hoor. Je mag toch een wens hebben voor een derde kindje? In mijn geval heb ik tot twee keer toe ook zwangerschapsdiabetes gehad. En ja de kans dat je het gaat krijgen als je wat ouder bent is idd groter. Wat ik dan niet snap waarom is dat bij jou moeilijk te reguleren? Want ik heb eerst een dieet gehad dat niet hielp en daarna moest ik zelf insuline gaan spuiten en het is allemaal goedgegaan. Daarnaast ben ik ook schildklierpatient en heb ik een vitamine B12 tekort. Ik dacht dat het niet meer voor mij weggelegd was om nog een derde kindje te krijgen, want het is allemaal niet niks twee auto immuunziekten... Ik heb toen samen met mijn man een gesprek gehad met de huisarts en gelukkig stond niets ons in de weg.
Wat spannend zeg ik heb een chronische stofwisselingsziekte en daardoor is het heel moeilijk de eenheden te regulren, ik spoot van onze dochter (zonder gekheid) 72 eenheden en nog deed mijn lichaam er niks mee, dat komt door het chronische stofwisselingsziekte. Maar wat spannend meid het gaat nu vast allemaal goedkomen hoor,bedankt voor je lieve reaktie. Liefs
Donderdag zijn jullie naar het UMC geweest voor onderzoeken ik ben benieuwd of je al iets weet Ik hoop dat jullie nog voor een derde Wondertje mogen gaan!
Hoi Hoi, Ik ben idd donderdag naar het umc geweest, en de gynaecoloog zag geen enkel bezwaar, bij hun was er zelfs geen sprake van pe voor de tweede keer. Ik had 200 gram, en de grens bij hun ligt 300 gram. Dus ... ze hebben ons kindje wel eerder gehaald in het ander ziekenhuis ze was daarom van mening dat ze in het streekziekenhuis de ernst wel zagen. Zoals in mijn dossier staat (waren ze bang voor hellp) Wel heb ik hele ernstige hoge suikers gehad in de zwangerschap, door die schommelingen kan een kindje overlijden. Dat zou wel een reden zijn een zwangerschap af te raden, maar ook hier vonden ze het wel dat er iets aan te doen was. Ik vertelde van mijn schuldgevoel en dat was niet nodig moest dan maar denken een hun advies. Lief he? vond het zo bijzonder dat het zo werd gezegt, ik kom ook onder controlle van de gynaecoloog daar. Nou al met al dus een heel goed gesprek gehad. En hoe gaat het met jullie? En Adora? Hier verder heel druk met verhuizen. Liefs
ik mag ook niet meer zwanger worden van een 3e kindje, beide zwangerschappen SSA antistof positief, en beide ernstige zwangerschapscholestase, beide veel medicatie gebruikt voor de cholestase, en bij de 2e ook nog medicatie voor slapeloosheid, daarbij ook nog medicatie voor mijn chronische ziekte, en mijn chronische ziekte in combinatie met de cholestase,slapeloosheid en de ssa antistof positief...is niet goed....... laat staan de combinatie van medicatie. een 3e zwangerschap betekend hier 80 % kans op dood..... voor de baby.... OF voor mij..... dus OF wij verliezen een kindje..... of de kindjes verliezen hun mama...... dus wij worden absoluut niet meer zwanger... maar dat houd niet in dat de wens er niet blijft, Wij wouden graag veel kinderen, maar het is gewoon niet verstandig, en juist doordat het niet mag....word de wens alleen maar groot, ' 'het hart en het verstand zijn het niet altijd met elkaar eens helaas. en ook ons hart volgen zit er gewoon niet in, We zijn gezegend met 2 geweldige prachtige gezonde kids en beseffen we ons goed.