Ik zal mijn verhaal proberen kort te houden. Na 3 (v)mk's waren we meteen weer zwanger. Super natuurlijk! Maar ik werd hierdoor extra voorzichtig. En niet alleen ik, maar mijn man ook. We hebben tot nu toe geen sex gehad, want dat durven wij niet. Dus mijn man wil erg graag knuffelen, maar daar heb ik geen behoefte aan... Ik vind het wel best, laat mij maar lekker in de hoek op de bank zitten en zit vooral niet aan me.... Mijn man sprak gisteren voor de zoveelste keer uit dat hij dit erg vervelend vindt. Ik snap dat wel, hij heeft ook gelijk. Maar ik kan hem niet uitleggen waarom ik het niet wil. Niet omdat ik niet van hem hou, maar gewoon... Iets in mij wil gewoon lekker niks... Aan de andere kant wil ik soms wel tegen hem aankruipen, maar dan alleen op de momenten dat het mij uit komt. En dat verwijt hij mij. Logisch ook weer! Hij is ook erg bang dat we na de geboorte van ons wondertje ook niet meer zo verliefd en aanhankelijk naar elkaar toe zijn als de afgelopen 4 jaar. Nu we de 13 weken bijna gepasseerd zijn wil ik toch proberen te gaan vrijen. Misschien dat het helpt om mij weer nader tot hem te brengen? Begrijp mij niet verkeerd, ik houd zielsveel van hem en ik wil zelf ook dat ik hem zou kunnen knuffelen enz. Maar op dit moment lukt het mij niet, ik heb er simpelweg geen zin in. Hoe moet dit wel niet klinken voor jullie? Ze wil wel, maar ze wil ook niet. Haha! Nu ik het opschrijf klinkt het helemaal stom. Maar ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel? Ik denk dat dit voor mij een bijkomstigheid van de zwangerschap is ( en wat hoop ik dat het alleen een fase is!!). Ik zou graag weer intiem willen zijn met mijn man, heeft iemand tips voor mij om de drempel over te gaan?? Alvast bedankt!
hey meis ik snap helemaal wat je bedoeld. aan het begin heeft mijn vriend me gewoon met rust gelaten. maar aangezien ik nu 22 weken zwanger ben vond ik het wel ijd worden ook eens aan mijn vriend te denken. wat bij mij heel erg helpt is om het vooraf te plannen i know klinkt stom maar het werkt prima voor ons beide. ik vind het ook heel belangrijk om toch een beetje met je vriend intiem te blijven
Ach meisje toch..... Sex had ik helemaal geen zin in tot de 16 weken ofzo. Dat kan geen man afdwingen..... Wil je niet, naja dan lekker niet toch. Ik ben meer van me man gaan houden tijdens me zwanger schap. Ben vandaag uitgeteld, als ik naar hem kijk voel ik de liefde gewoon... Ti's zo intens. Hij en ik hebben dit wondertje in mijn buik samen gemaakt. En daarom hou ik zoveel van hem. Kan de hele dag met hem knuffelen en hem kussen. Maar toen ik misselijk was wilde ik met Rust gelaten worden. Na Week 16 veranderde ik in een kim Holland en kwam hèt allemaal goed. Succes xxxx
Ik herken dit ook van in het begin,Toen zat ik ook liever aan de andere kant van de bank zonder dat me vriend me aanraakte. Ook sex was erg weinig gewoon omdat ik heel erg moe was en de sex toch iets anders dan normal voelde... Gelukkig is het wel weer terug gekomen de drive haha. Maar het heeft even geduurd. Mijn vriend sprak me hier ook vaak op aan omdat hij er mee zat, Hij vond het moeilijk dat het nu zoveel minder is/was als voor de zwangerschap! Hij begreep gelukkig ook mijn kant, en op die manier kwamen we er samen ook uit. Ook knuffelen was bïj mij ver te zoeken en wou ik het alleen als ik het wou dus ik herken je vehaal er goed. En blijven praten samen helpt erg goed! Als jij nu de behoefte even wat minder heb dan zal je vriend dat even moeten accepteren, hoe lastig/moeilijk ook. Ik ga ervanuit dat je straks misschien weer wat zekerder word en dat je dan rustig weer kan opbouwen met je vriend Het is iig niet gek hoe je denkt, ik heb namelijk precies hetzelfde gehad en hier is alles ook goed gekomen Succes
Hoi!! Hier nog iemand die jou heel goed begrijpt! ik heb precies hetzelfde gevoel, en wil het liefst met rust gelaten worden.. zelfs een kus is soms nog teveel ik heb er totaal geen behoefte aan, ik vindt het ook heel erg vervelend en hoop dat dit snel over gaat! ik hoor het van meer dames hoor! het hoort er gewoon bij, de 1 krijgt er juist heel veel zin in.. en de ander heeft er geen behoefte meer aan.. komt allemaal weer goed!! kheb verder ook weinig tips
nou...dit is dus precies waar ik ook last van heb...gelukkig voor mij lijkt het alsof mijn man zich daarbij ook aan mij aanpast..hij heeft zelf ook gewoon minder zin en vind seks ook wel een beetje raar nu. Heb mezelf er toch ''toe gezet'' om seks met hem te hebben maar dit doet ook nog eens heel erg pijn nu. Het lijkt allemaal wel nauwer en doordat mijn libido niet hoog is ben ik ook nog eens erg droog (sorry voor alle details ) ik weet dus hoe je je voelt, maar ik vertrouw erop en ga ervan uit dat het straks allemaal gewoon weer normaal wordt.
Heel begrijpelijk da je voorzichtig bent. Er zijn heel eel vrouwen die helemaal geen zin hebben tijdens hun zwangerschap. Is dus helemaal niet gek. Heeft ook niks met het houden van je man of vriend. Zijn ook die rot hormonen. Praat erover en help hem desnoods een handje
Het is ook zeker niet gek, En zoals al eerder werd gezegd de een heeft veel veel zin en de ander wat minder! Dat is nou eenmaal zo. Probeer er over te blijven praten en het langzaam weer op te bouwn. eik vond hier een kus soms al te veel, had echt veen behoefte aan intimieteit. Deed het meer voor hem dan voormezelf , ook met sex en dat was al helemal drama want dan ben je niet op je gemak en word ke zoals je zelf zei ook niet nat. Ik zou het pas weer wagen als er meer aan toe bent en het zelf ook weer iets vaker wilt. Tot die tijd goed blijven praten samen!
Dank voor jullie reacties meiden! Wat ben ik blij om te lezen dat ik echt niet de enige ben! Ik dacht al dat ik vreemd was... Fijn dat jullie je herkennen in mijn verhaal. Het stelt mij stukken meer gerust! Ik heb net mijn man voorgesteld om samen lekker te gaan douchen. Wie weet wat er van komt... Maar mocht het niet prettig voelen dan zal ik niet verder gaan, want inderdaad, je voelt je dan niet op je gemak en dan gaat het helemaal niet. Met jullie verhalen in mijn achterhoofd zal ik nog eens met hem praten. Ik ben echt blij dat jullie dit ook hebben/ hebben gehad.
Ik kijk uit naar week 16!! Heel veel succes met de bevalling en alvast; geniet van jullie gezinnetje! Heerlijk!
wij hebben ook al maanden geen seks meer.. hahah.. vanaf een week of 20? denk ik? hij heeft zich er bij neer gelegt, knuffelen doen wel wel, maar ook niet overdrevenm...
Ik heb dit ook, had juist in het begin van mijn zwangerschap veel zin. Nu al heel lang niet meer. Ik bevredig mijn vriend nu met mijn hand , haha. Vind het zo sneu voor hem, maar met mijn bekkeninstabiliteit kan ik sowieso niks meer zonder pijn, dus ik ga mezelf niet pijnigen .
ik heb 2 keer 9 maanden geen behoefte gehad aan intimiteiten. Vond het ook heel normaal. En ik ben echt geen persoon die gaat proberen het weer te doen voor een ander. Ik ben nogal vrij met sex maar kan dat echt niet op commando. Ga echt niet op mijn rug liggen staren naar een plafond als vervanging voor de hand zeg maar. Sex en knuffelen is alleen leuk als je er allebei zin in hebt. Bij mij kwam het een paar maanden na de geboorte van de kids weer terug en nu hebben we het weer super leuk. Mijn man zou trouwens ook niet moeten klagen over gebrek aan sex hoor. Misschien ben ik daar hard in maar hij heeft geen recht op sex omdat ie toevallig is getrouwd ofzo. Het is iets waar je samen van moet genieten.
Het zou me mateloos irriteren als mijn man er steeds op terug zou komen dat hij het vervelend vindt. Natuurlijk zijn dat soort dingen bespreekbaar hoor, maar na één keer weet ik wel. Desnoods twee als hij echt wil benadrukken dat hij het vervelend vindt, maar dan zou het voor mij ook klaar zijn. Anders komt het bij mij over als drammen en ik zou hier verder ook erg kort over zijn. ("Ik weet dat je het vervelend vindt. Maar ik kan er even niks aan doen. Je merkt het vanzelf als ik weer zin heb. En tot die tijd moet je er niet om zeuren, want als er iets slechts is voor m'n libido...) Kom op zeg, je hebt samen een kinderwens neem ik aan. Zwanger worden doe je samen. Maar het is daarna wel de vrouw die haar lichaam uit verband laat trekken, ook vanwege zijn kinderwens. Ga dan alsjeblieft niet een beetje zielig doen en zeuren dat je intimiteit mist. Zwangere vrouwen moeten ook aardig wat dingen missen, beetje mee-lijden door de 'dader' kan geen kwaad, lijkt mij zo. Komt meestal vanzelf wel goed. Maar misschien niet al tijdens de zwangershap. En ook als je tijdens de zwangerschap wel weer zin krijgt, kan het best zo zijn dat het na de bevalling ook eem tijd duurt voordat je weer zin krijgt. Het hoort er nu eenmaal bij. Uiteindelijk (voor of na de zwangerschap) komt er heus weer een moment dat je wel weer behoefte krijgt aan intimiteit of seks. En tot die tijd moet je maar bedenken dat ke er iets prachtigs voor terugkrijgt!
Jep, helemaal gelijk. Precies zo ging het bij ons. Mijn vriend heeft zich aangepast aan mijn behoeften, hij vond het jammer, maar zeurde er echt niet om.
Heel herkenbaar!!!! Moet zeggen dat ik wel een beetje van mezelf baal. Waarom heb ik nou geen zin? Idd laat mij maar gewoon in m'n hoekje zitten... Maarja ben nu bijna 15 weken en vind het oom wel sneu voor m'n man... Heb gister hem dus een plezier gedaan maar om nou te zeggen dat het van harte ging???? Vind het echt heeeel erg om te zeggen... Maar bij de gedachte alleen denk ik, nee hoor.... Hoop echt dst dit gaat veranderen!!!
Heel herkenbaar!! Bij mij was het zelfs zo dat ik lichtelijk walgde van m'n man.. Hij mocht me niet aanraken, niet perongeluk te dichtbij komen in bed.. Geen kusjes, knuffels niks.. Heb meerdere keren gezegd: Mop, ik hou van je, je bent ff aantrekkelijkste en sexyste man van de wereld (vind ik ook echt) maar op dit moment walg ik van je.. Het spijt me! Toen we met 18 weken op vakantie gingen was het over.. Na dag 1 hadden we elkaar weer helemaal gevonden! Nu heb ik al enige tijd 100% bedrust en durf ik t allemaal niet zo goed meer.. Lig nu ook in t ziekenhuis dus dat wordt m sws niet haha.. Gelukkig is mijn man heel begripvol.. Hij klaagt nooit.. Ik weet ook zeker dat het straks weer helemaal goed komt.. Ik vind m'n man nog steeds de knapste! Ookal voelt het nu soms anders
Meid toen ik zwanger was na mijn mk had ik precies hetzelfde. Ondanks dat ik op den duur wel wilde durfde ik niet. Snap dat het voor mannen moeilijk is maar denk dat als je je angst uit spreekt hij het ook best begrijpt. Gewoon eerlijk tegen hem zijn en je gevoel delen
brrrr dat vind ik echt heel vreselijk.. zowel voor jou als je man... welke man wil er nou op een vrouw kruipen die eigelijk niet wil? Het is niet sneu voor je man, het is toch geen eerste levensbehoefte. Het is toch alleen leuk als je het samen wilt? Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit werkelijkwaar echt niet begrijp dat vrouwen dit doen. Straks vindt je het vreselijk en dan komt de zin na de bevalling helemaal niet meer terug...