Dag, ik zal proberen om een kort verhaal te houden, maar wel zo dat het begrijpbaar is We hebben een zoon van net 7 jaar... is altijd een kleine verwende donder geweest ja i know...lichterlijk verpest misschien, maar ik zeg maar zoo.... beter verwend, dan verwaarloosd. Maar hij was ook enorm verwend wat aandacht betreft...werkelijk al ons tijd werd aan hem besteed als het kon, maar zijn zus is gearriveerd uiteraard na maar liefst dik 6 jaar! Hij is er werkelijk helemaal trots op, dus daar ligt het niet aan (althans volgens ons, maar ook volgens meer mensen) Echter, zijn gedrag de laatste maanden... ik kan hem wel... ik heb soms zelfs het gevoel dat ik hem ook soms echt niet mag.. hij is zo niet mijn kind hoe ik/wij hem hebben opgevoed... hij heeft dan wel aardig wat voor de kiezen gehad hoor het afgelopen jaar, maar ik weet niet meer of het daar mogelijk ook aan ligt... ik ga het hieronder proberen uit te leggen; Zoonlief zit nu in groep 4, was dus altijd 6 jaar alleen met ons gezellig. Is flink aantal keren verhuisd, maar ook dat lijkt hem niet zoveel te doen. Hij vond het wel grappig dat hij altijd weer een mooie nieuwe kamer uit mocht zoeken (laatste verhuizing is in zicht, eigen woning in de bouw en wordt dec opgeleverd en de voorgaande woningen waren huur..dus nu niet meer zo snel de mogelijkheid om te vertrekken en daarbij ook geen behoefte aan want dit huis is exact hoe wij het willen! ) Hij heeft altijd op dezelfde school gezeten, want dat vonden wij enorm belangrijk! Vriendjes heeft hij dus wel, maar nou niet echt een vast vriendje ofzo. Hij hangt er altijd een beetje bij, en niets intresseert hem eigenlijk waardoor hij ook een bepaalde kant op gaat wat sporten betreft of iets dergelijks. Je begrijpt het mogelijk al...we hebben een GAMER! Bah bah bah... ik heb er echt een hekel aan maar goed...het is nu eenmaal zo... maar daar kom ik nog op terug. Hij heeft sinds 2 jaar ongeveer al dat hij op wonderbaarlijke wijze is begonnen met 'foutjes' in zijn broek (dus soms is het in zijn broek echt poepen, maar soms zijn het gewoon kleine beetjes). We zijn al 2 x naar de dokter met hem geweest, en van alles geprobeerd van het niet kwaad worden tot het wel kwaad worden, strappen, niet straffen en ga zo maar door...ook zelfs belonen als het wel een dag goed is gegaan... maar niets helpt. Dit is dus eigenlijk 'probleem 1'. Probleem 2; Meneer zit op school, en we hebben altijd het gevoel gehad dat er iets met hem is.. niets ernstig hoor... maar goed in groep 1 was het een onzeker ventje, vervolgens bleek dat hij een bril moest en hoppa de onzekerheid was weg en hij leefde helemaal op...toen ging hij naar groep 3.. .daar heeft de juf zijn onzekerheid weer terug getoverd en de problemen zijn echt begonnen... een etterbak van een ander kind zat bij hem in de klas (kleine voorvalletjes hierbij;. 1 x ziekenhuis bezoek voor 3 hechtingen, 2 x een bril kapot, blauwe ribben en wat nog meer zonder dat wij het weten) Ruzie met die ouder van dat kind al gepasseerd eidn van vorig schooljaar, maar halleloeja dat kleine rotkind is opgedonderd 4 weken geleden... sorry, maar ja de vlag hing uit! Onze zoon heeft daar echt last van gehad, en de school heeft hierin verzaakt en we zijn daar ook nog mee bezig... maar ook de juf van groep 3 heeft enorm verzaakt met alles.. dit soort zaken oppakken, maar ook de ontwikkeling van hem.. en achteraf ook de ontwikkeling van nog wel meer kids... Onze zoon is van A+ niveau naar D niveau gegaan.. nou vind ik dat nog niet eens zo schocking, maar wil wel weten hoe dat natuurlijk komt.. mijn zoon mocht nooit plus werk doen, en mijn zoon kon dat allemaal niet aan terwijl dat hij enkel aan het vervelen was en niets meer boeiend genoeg vond.. wij hebben dat veelvuldig aangegeven..maar nee er werd neits mee gedaan. Zijn enthousiasme werd steeds minder en ging zich steeds meer ontwikkelen naar een klein vervelend ventje... maar echt straffen deden we nog niet want voor ons gevoel hoorde het er gewoon bij... Maar nu...we hebben hem getest... hij heeft een IQ van 124 en is beelddenker en zeer hoog sensitief... lekker dan! Dus juf is daar al lekker de fout in gegaan...en daarnaast is hij een beelddenker dus taalkundig onderwijs is gewoonweg 'te' moeilijk voor hem ondanks zijn IQ... is voor ons niet zo erg, we weten nu hoe we het aan moten gaan pakken daar gaat het om... dat hoog sensitieve hadden we ook al wel door, maar daar gaat het denk ik dan ook allemaal mis. Hij kan veel dingen niet plaatsen, gaat lang nadenken over van alles en spreekt vervolgens weinig tot niets uit... Hij heeft dus niet echt vriendjes, hangt het liefst de hele dag bij ons thuis rond.. maar ik begin mij aan hem te irriteren omdat hij een steeds grotere mond heeft, poept elke dag in zijn broek of heeft een 'foutje' ... hij lacht amper nog... heeft een taal waar je u tegen zegt... hij is gewoon af en toe echt een tokkie zeg maar haha... erg zeg, maar toch zo ervaar ik het dan... Maar gisteren sloeg het werklijk helemaal nergens op... hij komt van de kapper terug.... komt de achtertuin in...trekt zijn broek naar beneden en gaat staan plassen in de achtertuin komt binnen..manlief zegt ; ga jij die gang maar in! Dus hij vraagt zich ook nog af waarom.... uhmmm volgens mij omdat je in de achtertuin zit te plassen... krijg je geen antwoord... staat hij vervolgens in de gang, gaat ie doodleuk mijn parfum van 85 euries even door de hele gang hen opspuiten en op de spiegel bla bla ...en doet wederom of het normaal is... Sorry het is echt lang geworden hoor... maar is dit normaal? Moet ik het laten gaan en gewoon nog even aankijken... ik weet het soms niet meer... waar is mijn lieve vrolijke knul... Begrijp me niet verkeerd hoor..hij is nog steeds die lieve knul...maar er is gewoon iets wat hem dwars zit en hij lijkt het niet te willen vertellen of zo... ik wil hem zo graag helpen en hm alle liefde geven die ik heb uiteraard, maar ik ben toch wel een beetje te einde raad denk ik... ik zie het al helemaal gebeuren naar psychiaters enz enz... ooo nee hoor daar gaan we met dat labeltje...dat is dus iets wat ik echt overbodig vind want volgens mij ga je het probleem enkel vergroten terwijl er werkelijk niets van dat aanwezig is.. denk ik dan Nou ja..iemand tips, ervaringen die hij/zij wilt delen!?
Ik denk dat je zoon schreeuwt om jullie aandacht. Dat plassen in de tuin en parfum spuiten klinkt mij als een wanhopig kind dat om aandacht schreeuwt. Je schrijft dat hem iets dwars lijkt te zitten wat hij niet wil vertellen. Ik denk dat hem een hoop dingen dwars zitten maar dat hij niet in staat is dit onder woorden te brengen. Hij zal het zelf allemaal niet precies begrijpen. Wat je over school schrijft vind ik zorgelijk. Geen aandacht voor zijn voorsprong, geen pluswerk en dan van een A+ naar een D zakken, ik vind dat wel shocking! Hoe is jullie contact met school? Hebben jullie regelmatig gesprekken? Je mag namelijk wel een plan verwachten om met zijn voorsprong om te gaan en zijn citotoetsen weer omhoog te krijgen. Voor een juf moet bij zo'n daling in resultaat toch ook de alarmbellen afgaan? Ook zou ik op deze leeftijd wel verwachten dat hij met vriendjes omgaat, dat lijkt mij ook een teken dat hij niet goed in zijn vel zit. Hoe vaak en hoe lang mag hij gamen in de week? Dit is erg verslavend, ik moet mijn dochter er ook in beperken. Wat betreft het verhuizen, ik ben als kind 10x verhuisd waarin ik altijd op dezelfde basisschool heb kunnen blijven. Ik weet natuurlijk niet hoe jouw zoon dat ervaart, maar ik had daar zelf niet zo'n last van omdat ik wel op mijn eigen school bleef steeds.
En van alle aandacht naar hem naar een zusje krijgen is ook niet niks. Geven jullie hem ook regelmatig 1 op 1 contact? Iets leuks doen samen zonder zusje?
Dank je wel voor je reactie. Wat shocking betreft bedoelde ik wel de school hoor. Resultaat niet zo want de cito leg ik echt naast mij neer. Want we weten wel beter en ten tijde van de toetsen ging het erg slecht met hem en de communicatie met de juf. IkhHeb Haar Ook Flink De Waarheid Gezegd En Ben Naar De Directeur Gestapt. Let wel die procedure loopt dus nu ook en onze zoon heeft nu regelmatig contact met de intern begeleidster. Het aandacht schreeuwen kan zeker kloppen en daar zijn wij nu ook echt mee bezig. Vandaag gaat dochter ook naar een tante om te logeren en hebben we.1 op 1 met hem. Tijdens de herfstvakantie ga ik met hem alleen naar lego word toe 2 dagen. Wel wellicht goed om te vermelden is dat ik veel meer ben gaan werken en papa veel meer thuis is. Hij geeft dat ook regelmatig aan dat hij dat stom vind. Vandaar ook de extra ingepland momenten met mij samen. Sorry voor de type fouten ben nl op de telefoon aan t typen.
Hoi, Ik heb nog geen eigen kind in deze leeftijd, wel ervaring met deze leeftijd door mijn werk in het basisonderwijs. Als eerste wil ik me aansluiten bij tamio: het lijkt er op of hem dingen dwarszitten en hij om aandacht schreeuwt. Misschien om dat er ineens, na zes jaar, een zusje kwam en zijn leven op z'n kop stond. En misschien daarbij zijn hoge IQ en hoogsensitiviteit en de problemen in groep 3? Als ik je verhaal zo lees, is de sfeer in de klas bepaald niet positief geweest; omdat jouw zoon hoogsensitief is, heeft hij hier misschien wel veel van meegekregen? Wat ik zou doen, zoals Tamio al noemde, hem elke dag bewust 1 op 1 aandacht geven. En misschien, als je ongedwongen bezig bent met hem, dat je wel uit hem krijgt wat er allemaal dwars zit? Daarnaast zou ik toch ook contact zoeken met school. Vertel wat je ziet bij je kind. Jij kent hem het beste. Hoe is je ervaring met de leerkracht van groep 4? Misschien komt z'n motivatie ook weer terug als er beter naar hem geluisterd wordt?
Jullie kindje schreeuwd om aandacht. Hij is 7 en je geeft aan dat hij al meerdere keren verhuisd is en dat er nog ren verhuizing gepland staat zelfs nog eens in de spannendste maand van het jaar. Hij is 6 jaar allen geweest en werd flink verwend. Nu heeft hij een zusje en is de derde op komst. Niet niks allemaal zo bij elkaar. Je wijst zelf met de vinger naar school maar daar ben je zelf bij (geweest). Ik zou ook eens kritisch naar je eigen opvoeding kijken. Een zoon van 7 die je een gamer noemt net de reactie erachter dat is nu eenmaal zo vind ik verre van gezond.
Beste Twinkle star... waar haal jij het vandaan dat ik niet kritisch ben naar mijzelf.. volgens mij wel maar goed. Het vragen naar aandacht had ik zelf ook al wel verzonnen, maar dat is niet omdat hij een zusje of zelfs nog eentje krijgt.. .want dat hebben wij hem al meerdere malen gevraagd en dat verhuizen staat er ook echt los van. Hij geeft dat ook heel goed aan. Het gamen, ja dat is een feit en dat hebben wij zelf toegelaten, maar dat wordt al enorm beperkt.. hij heeft al 2 weken niet meer op de apparaten gemogen dus dat is flink afkicken maar het is neit anders. Meer quality time.. en wat school verhaal betreft, dat is echt onzin wat je aangeeft, want volgens mij ben ik een moeder die praktisch om de 14 dagen daar op de stoep staat om aan te geven hoe belabberd ze wel niet bezig zijn geweest met hem en zo met nog meer kinderen. Dus het ligt ook wel degelijk aan de juf die hij vorig jaar heeft gehad aangezien zij alles ontkende bij zowel mijn kind als bij nog 7 kinderen die flink in de penarie zitten en ook emotioneel in de put! Dus ja, het vingertje wijs ik echt naar de school. Dus ik zou het op prijs stellen om enkel te reageren als je er tips voor hebt en/of ervaringen en verwijten naar mij als moeder toe zit ik niet te wachten want kan ik zelf heel goed naar mijzelf toe, want heb perfecte zelfreflectie.... en ik durf te zeggen over mij zelf dat ik een goede moeder ben en er ook altijd voor mijn kinderen ben, maar het is wel een feit dat ik een hardwerkende moeder ben en ben daar ook verdomd trots op!
Ik vind dit overigens een zeer verwijtende tekst voor iemand die mij niet eens kent. Ook moet je je heel goed beseffen dat ik het ook verre van gezond vind....dus dat lees je er toch ook wel uit BAH BAH BAH?! Hoe dan ook, zit dus verder niet op dit soort verwijten te wachten.. ik vroeg enkel om tips en ervaringen en zou dat dus ook erg op prijs stellen ook al is het een openbaar forum.. want anders ben ik er al weer gauw klaar mee en vraag ik dit topic wel weer te sluiten als het zo een gedeelte gaat worden, want stel jij zou iets vragen zit je ook niet op dit soort verwijtende antwoorden te wachten..
ik geloof dat mijn reactie helemaal verkeerd is overgekomen, mijn excuses want ik bedoelde het absoluut niet zo rot zoals jij het hebt opgevat. Een slechte moeder heb ik je ook niet genoemd trouwens. Maar wat mij opviel was dat je erg wees naar school terwijl de verhuizingen en het gamen een soort van werden weggewimpeld voor mijn gevoel dan Door het vele verhuizen kan het zijn dat hij moeite heeft met hechten wat zich nu uit in vriendschappen aangaan. Verder zou ik proberen het gamen flink te beperken. Doe daarvoor in de plaats een bordspel aan tafel met z'n tweetjes zodat hij even 1 op 1 aandacht krijgt. Verder zou ik proberen duidelijke regels samen met hem op te stellen en deze consequent te handhaven en goed gedrag belonen met wat leuks zoals samen een boekje lezen of een spelletje doen oid
Dan ook mijn excuses want t viel wel voor mij zo. Het ligt ook niet aan de verhuizingen want hij heeft genoeg vriendjes maar niet echt een en dezelfde dus hij is echt zoekende wat bij hem past zeg maar. het boeit hem ook niet zoveel want t liefst kruipt ie onze broekzak de hele dag of gebruikt hij zijn zusje als excuus om binnen te blijven. Hij heeft echt een duw gehad van dat pesten van vorig jaar maar is ook wel begrijpelijk als je leest wat ik enkel maar weet eigenlijk. De school werkt met een kanjertraining enkel wanneer t hen uitkomt volgens mij want t werkt niet goed. De ib er van school heet de desbetreffende juf ook in onderzoek want t blijkt altijd een kleuterbad te zijn geweest. Dat game is hier ook echt afgelopen nadat ik heb ingegrepen want papa vind t wel best zeg maar. Dus heb letterlijk alles uit de kast getrokken en alvast in de verhuisdozen gedaan haha... Ik merk wel.nadat ik dus ook flink uit mijn slof ben geschoten dat hij wel in de gaten heeft dat mama het nu echt meent. Als er iemand iets te verwijten valt ben ik het omdat ik gigantisch veel werk momenteel maar dat is even niet anders met een eigen bedrijf. Dat word minder doordat ik weer iemand heb aangenomen vanaf 1 december. Maar alle belangrijke momenten ben ik er zeker zoals zwemmen en schoolactiviteiten et etc want dat vind ik enorm belangrijk.
Vind hij die ongelukjes die hij heeft lastig of boeit t hem niet? Mijn nu ook zevenjarige zoon heeft een verwijzing naar een speciale kinderbekkenbodemtherapeut gehad en dit helpt redelijk goed. Dus dat zou je kunnen overwegen. Als hij zijn bekkenbodem verkeerd gebruikt krijgt hij ongelukjes.... Verderlijkt hij indrdaad aandacht en liefde nodig te hebben, maarook duidelijke grenzen. Het feit dat jij ineens veel meer wegbent kan ook verwarrend voor hem zijn. Hopelijk merk je door hem meer aandacht te geven ook verandering en als dat niet oplevert zou ik toch hulp zoeken in de zorg, niet zozeer om een label geplakt te krijgen maar vooral omdat soms praten met iemand die 'op afstand, is voor een kind ook veilig kan zijn om zich daarbij te gaan uiten omdat hij dan niet in een loyaliteitsconflict zit.
Dag Duikster daar zeg je wat inderdaad loyaliteit. ... dat zou inderdaad weleens iets kunnen zijn...wat die bekken therapie dat kan ook wel iets zijn maar apart dat onze Ha daar niets over gezegd heeft. Ga dat toch eens navragen. Je hebt ook gelijk wat zorg eventueel maar.daar.vind ik het nu nog iets te. Vroeg voor. Ik ga flink veel tijd voor hem nemen en ook de grenzen goed aanscherpen zodat hij ook duidelijk weet waar hij aan toe is.
Dag Duikster daar zeg je wat inderdaad loyaliteit. ... dat zou inderdaad weleens iets kunnen zijn...wat die bekken therapie dat kan ook wel iets zijn maar apart dat onze Ha daar niets over gezegd heeft. Ga dat toch eens navragen. Je hebt ook gelijk wat zorg eventueel maar.daar.vind ik het nu nog iets te. Vroeg voor. Ik ga flink veel tijd voor hem nemen en ook de grenzen goed aanscherpen zodat hij ook duidelijk weet waar hij aan toe is.
Als leerkracht zit ik nu met gekromde tenen jouw verhaal te lezen. Je zegt dat je met je vinger naar school wijst en het lijkt wel alsof je daar al een paar enorme scenes hebt gemaakt. Wat de school ook wel of juist niet gedaan heeft, dit soort gedrag zal het voor jouw zoon echt niet beter maken. Wanneer jij denkt dat de school enorme steken heeft laten vallen, dan is jouw zoon er niet bij gebaat dat jij iedereen maar tegen je in het harnas jaagt. Als ik jouw verhaal lees dan denk ik dat jouw zoon zo snel mogelijk moet worden uitgedaagd. En dan bedoel ik niet dat hij dan maar wat extra boekjes mag gaan maken, maar ook echt begeleiding daarin gaat krijgen. Helaas worden kinderen die er aan de bovenkant uitsteken vaak alleen maar beziggehouden, omdat men denkt dat "slimme kinderen zichzelf wel redden". En jouw zoon is hard op weg om zichzelf helemaal niet meer te laten zien; dat is een heel kwalijke ontwikkeling. In plaats van steeds tegen de leerkracht en de school in te gaan, kan je ook vragen wat je zelf kan doen om er samen uit te komen. En merk je dat je daarmee geen stap verder komt, dan is het misschien tijd om een andere school te kiezen. Dat is geen verlies, want zo voelt het dan misschien, maar het is dan een nieuwe start. Jij weet het beste wat je kind nodig heeft. Als je dat op de ene plek niet kan krijgen, om welke reden dan ook, dan zijn er vast genoeg andere plekken waar hij wel kan krijgen wat hij verdient. Ik denk dat jij als moeder nu niet tegen alles wat op die school niet goed is, moet gaan schoppen, maar je kind in je armen nemen en hem naar naar een plek brengen waar hij zich veilig voelt. Ik vind het persoonlijk wel heel verdrietig dat hij zijn uitlaatklep (gamen) nu kwijt is. Je zegt dat hij ineens zo is veranderd.... Hij heeft zelf heus niet bedacht dat hij wilde veranderen in dit jongetje, maar hij heeft een boel voor de kiezen gekregen en zit daar nog steeds mee. En nu haal jij iets weg wat hem op dit moment "troost". Waarom zoek je niet een compromis? Lekker op woensdag gamen en in het weekend samen wat gamen ofzo? En geef hem de mogelijkheid om een extra half uurtje erbij te kunnen verdienen wanneer hij iets positiefs doet. Zo beperk je het gamen enigszins, maar heeft hij toch iets waarmee hij even afstand kan nemen van zijn "zorgen". Excuses als ik er compleet naast zit, maar zo is jouw verhaal bij mij binnengekomen......
Dag Allistar, je leest het ietswat verkeerd inderdaad wat school betreft. Er is namelijk NU wel een goede samenwerking, maar de juf van groep 3 heeft hem en nog 6/7 andere kinderen gigantisch verpruts vorig jaar. Ondanks herhaaldelijke vraagtekens vanuit de ouders waar totaal geen gehoor aan werd gegeven. Er is juist nu van alles in gang gezet en de nieuwe meester lijkt het ook zeer goed op te pakken ondanks dat hij werkelijk alle bagger moet opruimen van die juf. Die juf heeft er ook flink van langs gekregen want ze erkennen nu wel dat ze best wel geprutst heeft met onze kinderen en dat in zo een belangrijk jaar. Wat wijziging van school vind ik niet dat we zomaar overstag moeten gaan, hoe graag ik het ook zou willen hoor. Maar op dit moment lijkt het de beste school te zijn, omdat ze juist met meerbegaafde en hoogbegaafde kinderen overweg kunnen, maar ja als alles niet erkend word Hoe dan ook... afgelopen weekend een top weekend gehad met zoonlief en flink veel geknuffeld en aandacht gegeven totdat hij er wel gek van werd hhaha.. hij gaf een aantal keren aan dat hij het heel fijn vond dat zijn zusje er even niet bij is, maar miste haar ook weer enorm Je merkt dat hij dan opeens ook zijn gedrag aanpast of ja hoe moet ik dat zeggen.. het 1 op 1 moment is dan veel fijner en ook dat hij bijv. veel beter luistert..net of er geen ruis meer op de kabel zit Nou ja, we kijken het voorlopig nog aan en wat het gamen betreft... hij moet er echt even vanaf en weer terug naar de basis. De spelletjes zijn uit de kast getrokken en dat is wat er nu gespeeld word... en hij gaat opeens veel buiten spelen met andere kindjes... dus ik denk dat dat echt niet zo verkeerd is omdat het zo rigoreus van hem af te nemen