Volgens mij wordt er bij drukte snel ‘adhd’ geroepen. Mijn zoontje is ook druk, praat veel maar vooral eigen taaltje, is motorisch goed en er beweegt altijd wel iets aan hem, kan goed puzzelen, aan tafel kleuren/plakken/knutseltjes maken houd hij 2 minuten vol, liedjes zingen heeft hij nooit leuk gevonden en douchen is een ramp. Volgens mij is het allemaal vrij normaal bij jullie
Aah dat laatste vind ik interessant! Bij mijn man is de diagnose ADHD pas twee jaar geleden gesteld, maar het ‘past’ niet helemaal. Psychiater gaf ook aan dat hij een grensgeval was. En hoogbegaafd is hij zeker wel, dat hoor je ook duidelijk terug uit zijn jeugd. Ook pas op latere leeftijd een iq-test gedaan. Maar dat herken ik dus ook heel erg bij mijn oudste, en gelukkig pikt school dat ontzettend goed op waardoor het nu thuis ook heel goed gaat - maar bv in groep 1 ging het thuis soms echt niet.
Héél erg herkenbaar. M'n zoontje is precies zo. Hij kletst heel veel en ook al heel goed voor z'n leeftijd. Van zodra hij uit bed is begint hij en stopt pas wanneer hij weer terug in bed ligt. Hij vraagt ook heel vaak 'wat is dat? Wat hoor ik?' Enz. Hij wilt dus graag alles weten en is altijd in beweging. Dit heeft hij altijd al gehad, ook als baby kon hij niet goed stil zitten. 'S middags heeft hij z'n slaapje nog hard nodig om weer op te laden en slaapt dan minimaal 2uur. Ik maak me eerlijk gezegd niet echt zorgen om adhd.
Dan zou het kunnen zijn dat hij geen adhd heeft. Het is schijnbaar heel lastig en ze maken vaker die fout, iemand zou dan verstand van hoogbegaafdheid moeten hebben om ook te kunnen kijken of het ook adhd is. Kan natuurlijk nog dat hij een grensgeval is. Wel interessant om te lezen, in een hoofd van iemand die hoogbegaafd is gaat heel veel rond. Ik kan rustig in mijn hoofd denken aan niks en dullig voor me uit staren, mijn man daar in tegen absoluut niet. Onze knul ook niet, die ziet en hoort alles, geven ze ook aan op school. Ook hier is de school heel alert, ze hebben hem wel een wiebelkussen gegeven en hij is daar blij mee. Hij is erg druk in de klas maar wat wil je als je alles ziet, hoort en de boel wil regisseren. Ze denken dat hij uiteindelijk wel gebaat is bij meer structuur zoals je hebt vanaf groep 3.
Mag ik je vragen wat voor jullie dan werkt, @Lotion ? Heeel herkenbaar hier! Ik herken veel zaken van mijn dochter hier. Ze kan zo lief zijn, maar ook zo'n terreur soms. Op school alles goed zolang het volgens plan verloopt. Het duurt héél lang voor ze iemand vertrouwt. Nieuwe mensen en situaties zijn moeilijk op school (ze valt op in de klas). Thuis continu druk druk druk. Tot ze even een dip krijgt en dan wil ze filmpjes kijken. Stelt alles in vraag. Kan geen 5min met iets bezig zijn en speelt zelden alleen (enig kind, misschien is dat het ). Als baby ook altijd alert en alles in de gaten houden. We zijn alvast zeker dat ze hooggevoelig is (herken ik van mezelf). Ze is ook ongelofelijk bang van alles. Kapper, nagels knippen, haardroger, stofzuiger, dieren die te dichtbij staan, en nog veel kleine dingetjes waarvan wij denken ach kom op Als ze lief is, is ze één grote roze wolk. Als ze kwaad is tiert ze tot ze kokhalst en slaat ze op de muren en op mij, en kunnen we erg moeilijk tot haar doordringen. De periode met night terrors zijn gelukkig wel voorbij intussen maar die woede aanvallen worden steeds erger (3 sinds eind feb).
@fien2808 Ik keek vroeger ehbo (eerste hulp bij opvoeden) en heb toen ooit een geval met een adhd'er gezien. Dat heb ik altijd onthouden. Zij liet dat jongetje in een boze bui oid uitrazen en hem uitleggen waarom die boos was. Dat ging schreeuwend, gillend etc. Ze bleef op der hurken zitten (ooghoogte kind) en luisterde net zolang totdat ie uitgeraasd was. Daarna zei ze: ik snap dat je boos/verdrietig ben omdat ...... Zo doe ik dat ook.. Maar ik laat haar als ze rustig is nog een keer herhalen waarom ze zo boos oid was. En ik erken altijd haar gevoel maar leg haar ook uit dat het niet helpt om dan zo boos te worden. Qua angstaanvallen is het wel lastiger. Ik vraag haar waarom ze bang is. Ze is bijv heel bang voor waaiende gordijnen (letterlijk paniekaanval tot kokhalzen aan toe). Ik leg haar dan uit dat day komt omdat het raam open staat dus wat kunnen we doen? Dan zegt ze zelf het raam dicht doen. Zo proberen we voor alles iets te vinden waardoor zij rustig word. En het werkt echt niet altijd hoor, maar vaak wel.
Bedankt voor jullie reacties! Ik haak er weer even op in, had een tijdje niet gelezen door drukte aan deze kant. Ik vind het heel moeilijk om te zeggen, maar ik heb denk ik advies of hulp nodig. Hoe het nu gaat, gaat het denk ik niet goed. Of ik moet er teveel van verwachten. Ik ben zelf hoogsensitief, als in dat ik prikkels heel erg oppik en op een gegeven moment overstroom. Dit heeft mijn zoontje ook, en we komen er nu langzaamaan dus achter, mede door de psz, dat hij geen adhd heeft maar ook hoogsensitief is en daarbij een heul sterk karakter heeft. Had ik als kind dus ook, heel leergierig, alles willen weten, maar er eigenlijk niet altijd tegen kunnen. Hij heeft nog steeds veel slaap nodig, maar kan dit overdag heel moeilijk nemen. Ik wil spelen! Ik moet dan altijd even boos worden, en dan tukt hij 3 uur weg. Nou zal er vast iemand denken, waarom wordt je boos... Miss is hij toe aan een dutjes loos bestaan. Nee. Echt nee. Hij is werkelijk waar niet normaal moe zonder dutje overdag, flikkert zomaar om, eet niet, drinkt niet, huilt, gilt etc. Maar goed, waar ik dus tegen aan loop is dat ik al 4 weken lang op mijn tandvlees loop. Al 4 weken lang ben ik blij als hij op bed ligt en zie ik er bijna tegenop als hij weer wakker is. Werkelijk alles!! Is strijd. Van wat wil je drinken, tot douchen, aankleden etc. Dingen die hij leuk vind om te doen, weet hij te verpesten door om alles strijd te maken. Ik probeer extra 1 op 1 aandacht te geven, sommige dingen door d evingers te zien, begrip te tonen tijdens driftbuien... Maar als de ene driftbui afwisselt voor de andere is het op. Waar is mijn lieve maar drukke babbel kind? Ik lijk wel een bezeten duivel te hebben... Dus ik doe wat verkeerd ergens. Miss heeft iemand hier tips of trucs... Ik heb ze nodig! Ik geef wat praktijkvoorbeelden, waar het regelmatig fout gaat: -in een winkel, hij wilt niet in de wagen en die had ik deze keer niet mee. Hij blijft rondjes om de schappen rennen, gillen, spullen van schappen keilen en nog harder rennen. Ik kan hem waarschuwen, boos worden etc. Hij negeert me. Bij de hand of capuchon pakken resulteert in een driftbui met onaards hard schreeuwen, grommen en schuimbekken. Het eindigt in dat we winkel verlaten zonder hetgeen ik nodig heb. -tijdens een "verplicht" zit moment: in een restaurant, de wandelwagen of etc. Eindigt standaard in strijd, terwijl hij van huis uit gewend is rustig te zitten tijdens maaltijden. Ik wil niet standaard maar mijn telefoon geven... Zie volgend punt -tijdens filmpje kijken/telefoon/tablet: mede door de volgende situatie mag hij zelden naar een scherm kijken, maar ik vind het zelf ook niet vaak nodig op zijn leeftijd. Frequentie is 1 x per week een filmpje/telefoon/tablet moment. Als het afgelopen is, dan is het standaard! Een driftbui van 45 minuten. Hoe kan ik dit nou oplossen? Ik zeg van tevoren altijd dat er een einde op komt, dan gaan we dit of dat doen etc. Ik kom nu heel zeikerig over, maar ik ken mijn kleintje zo niet. Er gebeurd wel heel veel om hem heen, hij gaat sinds 4 weken naar de Psz. Er komt een broertje, en dat kamertje is afgelopen tijd verbouwd, zijn hele vaste ritme ligt overhoop door de psz en zijn moeder is zwanger en heel erg beperkt. Door mijn bekkeninstabiliteit kan ik bijna niks en zitten we meer thuis. Het lijkt wel alsof hij in een soort voortdurende driftige overprikkelheid zit, waar ik hem niet uit kan krijgen. Vanochtend zijn we naar he tbos gegaan, flink uitgewaaid, gewandeld en gespeeld en alsnog eindigt het in een driftbui omdat hij 'm autostoel kapot probeert te krijgen, en niet naar nee luisterde. Help!
Ik wil je enkel veeeeel herkenning doorzenden... Wij snappen soms echt niet wat er scheelt. Mijn vriend zei gisteren letterlijk... wat hebben we verkeerd gedaan (in de opvoeding dan). Het is echt bikkelhard soms. Gisteren staakten de scholen en ik ben zo blij dat ze vandaag naar school is en ik op het werk. Langs de andere kant kan ze soms ook zo lief zijn. Na een driftbui van krijsen slaan en kokhalzen van een uur mocht ik eindelijk weer dichter komen. We zaten in de zetel en ik zei "mama is niet graag boos op jou he" en ze zei zo heel liefjes "ik ook niet op jou" en ze gaf mij een knuffel. Dat overviel mij zo hard van mijn driejarige, ik moest echt mijn tranen bedwingen (nee nee dit "moet" niet maar dat ligt in mijn aard). Het is zo hard... Wij zijn allebei hooggevoelig maar zij heeft er nog dat vurige bij, net zoals jij het beschrijft. En dat botst heel hard met mij, ik ben dan eerder in mezelf en kalm. Ik zei het onlangs tegen mijn psycholoog: we halen het beste en het slechtste in elkaar naar boven.
Kokhalzen! Dat doet mijn zoon ook als hij overstuur is. Ik maakte mij daar wel eens zorgen over maar dat doet jouw dochter dus ook?
Bedankt voor de reacties! Mijn man en ik hebben even met mekaar gesproken en ik heb voor ons besloten dat we de boosheid even wat meer moeten pikken en meer moeten accepteren van hem. Niet continue hard tegen hard willen strijden. Mijn man vind dit moeilijk, hij is echt van de strenge no nonsense opvoeding maar hij wilt er in mee gaan. En voila vandaag ging het beter, hij slaapt ook de hele week wee roverdag en dat maakt hem sowieso een stuk beter te genieten. Morgen mag hij lekker uitrazen in de indoor speeltuin met mijn broer, ik kan het fysiek gezien niet meer doen maar door mijn broer kunnen we toch gaan!