Hoi, Ik heb een behoorlijk zware bevalling achter de rug. Ingeleid en keizersnede daarna nog een ontsteking en weer opnieuw opgenomen geweest. Op de dag van de geboorte zijn mijn ouders s avonds geweest om de kleine te bewonderen. Vrijdag en zaterdag zijn ze ook geweest en toen ze zaterdags weggingen gaven ze aan dat ze zondags weer kwamen. OP zondag mocht ik weer naar huis. s Middags thuis aangekomen en laten weten aan mijn ouders dat ik thuis was. Echter was het die dag niet mijn beste dag. Kraamtranen, moe en gewoon alles teveel. Om de 2,5 uur voeden enz enz. Ik zat er helemaal doorheen. Daarom hebben we mijn ouders s avonds afgebeld, omdat ik gewoon even rust wilde. Mijn ouders waren ontzettend teleurgesteld en boos. 'zij hadden toch zo uitgekeken naar deze kraamweek' En zij waren toch opa en oma en mochten best een uurtje komen? Mijn moeder heeft vervolgens twee weken langs niks van zich laten horen. Ook niet toen ik weer opnieuw werd opgenomen in het ziekenhuis omdat mijn wond van de keizersnede was gaan ontsteken. Ik heb vervolgens nog 3 dagen in het ziekenhuis gelegen. In het ziekenhuis kwam mijn vader wel op bezoek om zijn ongenoegen te uiten over dat we gevraagd hadden een andere keer langs te komen die betreffende zondag. Ze voelde zich gekwetst en hadden geen begrip voor onze situatie. Na twee weken radiostilte wilde mijn vader dat wij op de koffie zouden komen. Mijn moeder had nog steeds niks van zich laten horen en nu moest ik daarheen op de koffie met een baby van 3 weken oud en zelf herstellende van een keizersnede met complicaties??? Dit hebben we maar gedaan uit goede vrede. Echter nu nog steeds komen mijn ouders weinig op bezoek. Ze komen wanneer ze toevallig in de buurt zijn. Vaak ligt onze dochter dan in bed of ze moet net naar bed. Ze zeggen dan ook doodleuk dat ik haar nog maar even op moet laten. Verder heb ik ze al vaak gevraagd of ze langskomen wanneer ze wakker is. Ik krijg daar geen respons op of ze hebben geen tijd. Verder vragen ze me wel of ik bij hun wat kom drinken. Ze verwachten dan dat ik mijn dochter uit bed haal en daarheen kom. Verder kreeg ik het verwijt dat ik sinds de geboorte maar drie keer daar geweest ben. Ongelooflijk dat dit soort dingen in een weegschaal gelegd worden. We zijn trouwens vaker op bezoek geweest. Mijn moeder komt me nooit eens helpen, vraagt me nooit of ik hulp nodig heb, ze vraagt nooit hoe het nou eigenlijk met onze dochter is. Zelfs niet wanneer ze haar prikjes heeft gehad of haar eerste dag op de kinderopvang. Ze zijn te druk met hun eigen leven. En daar informeer ik nooit naar roepen ze. Straks moeten ze gaan oppassen en dan hebben ze geen flauwidee wie ze nu eigenlijk is. Herkent iemand dit? Ik zie er echt zo tegenop om mijn kind bij mijn ouders te laten. Ze hebben nu toe 1x opgepast. Onze eerste keer uiteten. Om half elf kwam smste ze of het nog lang ging duren, want ze moesten beide vroeg op de dag erna. Ik geloofde mijn ogen niet toen ik het las. Ik moest dit even kwijt en weet ook niet zo goed wat ik met deze situatie aan moet.
ik zou ze niet laten oppassen. puur alleen al dit klinkt uiteindelijk als dat er toch andere oppas moet komen dus ik zou gewoon gaan zorgen dat je andere oppas mogelijkheden hebt.
Het eerste gedeelte herken ik wel.. Mijn ouders waren na de bevalling in 4 dagen tijd ook al 3 keer geweest, en hadden verwacht in het weekend weer te kunnen komen. Ik zat alleen onwijs in de kraamtranen, zelfs dat de verloskundige extra kwam praten omdat ze zich zorgen maakte of het geen pnd was.. Borstvoeding wilde niet lukken en we kregen zoveel bezoek, dat we t weekend even rust nodig hadden. Ik (en man) kregen toen een hevig teleurgesteld berichtje van mijn moeder, met daarin ook dat ze door de weeks weer moesten werken en dan schoonouders dan wel konden en zij niet (terwijl schoonouders ook niet in het weekend waren geweest, we wilden immers rust) Ik voelde me zo onbegrepen toen.. man (normaal heel kalm) werd echt boos toen.. Heeft mn moeder laten weten dat ik er even doorheen zat, en dat rust in ons gezin belangrijker is dan hun bezoek.. Uiteindelijk is er daarna niet echt meer over gesproken..
Maar opa's en oma's kunnen dus raar reageren is mijn ervaring.. denken dat ze bepaalde privileges hebben, en houden niet echt rekening met de ouders.. ik ben hier ook nog bang voor wat komen gaat (zoon nu 4 weken)
Ik lees dít met verbazing. Vind het echt wreed dat je ouders zich niet in jullie verplaatsen en ze vragen echt onmogelijke dingen. Zou ze hierop aanspreken en ik zou ze echt niet laten oppassen. Grote kans dat ze daarover boos worden maar ik zou zeggen dat ze eerst maar eens naar eigen gedrag moeten kijken.
Ik zou de oppas op een andere manier regelen en hen maar even contact laten zoeken.of toch proberen het gesprek aan te gaan over deze situatie heel apart allemaal. Ik zit in een situatie waarin mijn vader en zijn vrouw nog helemaal niet zijn geweest! Waarom? Ik weet het oprecht niet ik heb hem gebeld en gewattsapt met foto,s van ons binkie maar krijg nul komma nul respons. Geboortekaartje verstuurd maar nee hoor niets heb nog een spuugdoekje gekregen van ze toen ik zwanger was. Ik ben nu weer begonnen met werken maar was boventallig verklaard ook dat weten ze maar er komt geen enkel teken van leven of interesse. Ik ben er inmiddels een beetje klaar mee en laat het nu maar voor wat het is. Verdriet heb ik erom gehad emmers vol gehuild maar ik kan negatieve dingen niet meer toelaten in mijn leven.Als je niet wil dan maar niet. Toch snap ik niet hoe je je enige dochter en kleinzoon zo kan negeren onbegrijpelijk. Ik wens je veel sterkte met deze situatie!
Wat walgelijk. Ik zou ze zeker niet laten oppassen en ik zou ze nog 1 keer vertellen wat ik van e situatie vind en als ze het daarna niet verbeteren zou ik zeggen dan maar geen opa en oma. Klinkt heel hard maar maar je hebt nu wel wat beters te doen dan je druk maken om hun.
Ik zou ze ook absoluut niet laten oppassen. Vreemde situatie hoor, bizar dat er zo weinig begrip is. Als je het anders kunt regelen zou ik dat echt doen!
Ik sta er zelf heel anders in. Heerlijk als ze komen en volgens mij zijn ze ook elke dag geweest en vond ik t ook ondanks bijv slechte dagen belangrijk dat ze hem zagen. Dan ik maar op bed en hun lekker een uurtje knuffelen met de kleine. Gewoon omdat t voor hen ook bijzonder is. Aan de andere kant als je echt niet wilde moeten ze dat respecteren. Dat zouden mijn ouders niet leuk gevonden hebben maar wel geaccepteerd. Als ik dit verhaal lees dan vind ik het wat kinderachtig overkomen. En wel beide partijen (sorry). Ik snap dat je ouders vragen of je nog thuis komt om die tijd terwijl ze de dag erna vroeg op moeten. Zelf zou ik dan al zorgen dat ik op tijd thuis zou zijn. Andersom kunnen zij niet verwachten dat je de kleine wakker maakt als t hen uitkomt. Goed dat je dat ook niet doet. Denk dat jullie t uit moeten spreken een keer voordat t onnodig verder escaleert terwijl er eigenlijk nauwelijks niets voorgevallen is.
Wat naar zeg! Ik zou heel snel op zoek gaan naar een andere oppas en jou ouders duidelijk maken hoe je je voelt (of ze nou boos worden of niet, daar kun je verder weinig aan doen).
Ik zou ze ook houden voor "uitzonderlijke oppas" (een avondje weg of als je echt geen andere oppas hebt). Dus niet voor wekelijks een vaste dag, want dat gaat duidelijk gewoon niet werken. Als ze de volgende keer zitten te zeuren over het aantal keer dat je bij hen langskomt, zou ik ze wel duidelijk maken dat ze toch echt wel es beter moeten leren tellen. Maar het echte gesprek aangaan over hoe je je voelt, lijkt mij onbegonnen werk en lijkt mij vooral in dovemansoren te gaan vallen helaas.
Ik zou het risico niet nemen om ze te laten oppassen, in ieder geval niet voor nu. Liever een gastouder op kinderopvang. Ja ben je financieel wat meer kwijt maar kan je wel op bouwen, en voor de ontwikkeling van je kind ook niet verkeerd en inderdaad zoals Kaboutermeis zei houden voor zo nu en dan, maar niet structureel, daar is de band nu niet sterk genoeg voor en dat is voor jullie en voor hun niet goed. Vervelende situaties, opa's en oma's kunnen zo veranderen op het moment als er zo een kleintje op de wereld komt.. vroeger was het normaal dat de deur plat gelopen werd begreep ik van mijn moeder, toen had je als kraamvrouw weinig inbreng, misschien dat daar hun onbegrip vandaan komt. Praat niets goed natuurlijk..het gaat om jullie.
Misschien eens om de tafel gaan zitten en alles uitpraten.. maar begrijp dat dat vaak lastig is. Maar voor de oppas zou ik echt wat anders regelen. Als je al op deze manier begint beloofd dat weinig goeds.
Pfff, zo vervelend als ouders zichzelf belangrijker vinden dan jij. En erg vervelend dat ze zo gereageerd hebben na je bevalling. Hier gaf de kraamverzorgster mij ook echt aan dat het beter was om even minder bezoek te krijgen, aangezien het niet zo goed ging met me... Ik hoop voor jou dat de situatie gaat verbeteren. Maar zoals anderen ook al zeiden, klinkt het niet echt alsof je ouders je willen begrijpen. Vooral onbegrijpbaar dat je bij hun op visite moest komen, terwijl je herstellende was van een ontsteking en keizersnede :x... Heftig voor je meis. Zoek voor nu een andere oppas mogelijkheid, en als het straks misschien beter gaat kun je ze altijd nog laten oppassen. Veel sterkte
Bedankt voor de reacties. Ik zou het soms liefste ook allemaal terug draaien. Alleen durf ik dat niet. Ze hebben me min of meer tegen de muur gezet, want ze hebben een hele kamer voor haar gemaakt/verbouwd, zodat ze daarheen kan en ze niet hier hoeven te komen. Ze gaan een box aanschaffen. Ze gaan om de week oppassen. We hadden afgesproken dat ze mijn dochter kwam halen, dat had ze zelfs voorgesteld vorig jaar. Nu komt ze ineens vorige week aanzetten dat ik haar moet komen brengen, want ze kan haar niet komen halen want ze heeft geen isofix kliksysteem in haar auto Ik zeg de maxicosi kan gewoon in de auto. Maar daar krijg ik verder geen antwoord op. Op dit moment zijn er zoveel vragen nog en afspraken die ik wil bespreken, maar dat is gewoon heel lastig. Ze willen niet luisteren of ze zien het als kritiek. Bovendien durf ik ook niks te zeggen, want ik weet vooraf al dat het in het verkeerd keelgat schiet. Ik weet niet hoe ik dit moet aanpakken. Ze heeft ook toegezegd dat ze niet rookt waar de kleine bij is. En ze weet dat ik tegen roken ben. Wanneer we komen heeft ze een luchtverfrisser aanstaan en dan is er wat gelucht. Maar ze heeft bijvoorbeeld wel net daarvoor haar sigaret uitgeduwd. Ze rookt niet wanneer we op bezoek zijn. Ik wil haar dus ook verbieden te roken wanneer ze oppassen op mijn dochter, maar ik weet niet of ik dit kan eisen. Dit is allemaal niet onbekend voor haar. Toen we vroegen of ze op wilden passen zei ze volmondig ja. Ik heb daarbij aangegeven dat ik wel wat dingen verwacht en dat ze daar eerst over moet nadenken. Daar heb ik duidelijk uitgesproken dat ik niet wil dat er gerookt wordt. Dat ging ze niet doen. Ze ging wel in de serre roken. Ik ben wederom benieuwd. Wat een ellende allemaal zeg en waarom moeten dingen zo moeilijk zijn!
Jouw laatste post bevestigt me alleen maar in wat de rest allemaal al gezegd heeft: Zoek een andere optie voor oppas. Dit gaat alleen maar gelazer geven. En ik denk serieus dat je ook moet leren om wat beter voor jezelf op te komen.
Heb alles gelezen en kom tot dezelfde conclusie als @Juul75... Ga in ieder geval met je man naar ze toe of nodig ze uit en zeg dat je wat dingen uitgepraat/kwijt wil voordat ze gaan oppassen. Zonder gepraat te hebben gaat het zo zeker niet werken en gaat het van kwaad tot erger, nu kan je er nog wat aan doen...en als je ze wel laat oppassen zonder gepraat te hebben vind ik eerlijk gezegd dat je daarna weinig recht meer tot klagen hebt over genoemde dingen...dus kom op!
ik zou toch eens heel goed met ze gaan praten. Op deze manier hoefde ze van mij niet op te gaan passen hoor. bah wat een ontzettend flauwe reactie om zo gepikeerd te zijn, alleen maar omdat je ze een x hebt afgebeld zeg.
heftig voor je zeg!! ik lees dit met open mond vol verbazing. Onbegrijpelijk dat ze alleen interesse tonen in de baby en niet in jou als kraamvrouw met complicaties ook nog. Als je moeder er niet over wilt praten dan kan je haar als je zou willen een brief schrijven, met jou gedachtes. Over hoe je het ervaren hebt en hoe het gegaan is die eerste weken, en dat je daarin steun van je moeder gemist hebt. Je bent zelf lichamelijk nog een wrak, en dan je leven overhoop met een kindje en al die hormonen , het is nogal wat! Misschien als ze het rustig leest dat het tot haar doordringt ipv erover te praten. Trouwens ook belachelijk vind ik dat je bij haar op visite moet en ze niet naar jou komt.. ik vind het heel sneu voor je dat het zo loopt je kraamtijd!
Eerlijk? Ik snap niet eens dat je nog overweegt om ze op te laten passen! Wat een ontzettend kinderachtige mensen.