Je bent absoluut geen slechte moeder, mama zijn wordt nog wel eens onderschat. Het is niet niks om een kindje groot te brengen! Er zijn vele theorieën over hoe om te gaan met baby's. Ik denk dat je datgene moet doen waar jullie beide het gelukkigst van worden. Zelf enkel ervaring met een baby met reflux. De start met nexium was een verademing. Daarvoor ook erg onrustig en veel huilen. Een draagdoek was toch echt wel een uitkomst. Het idee van in zijn eigen bedje moeten laten slapen heb ik gauw laten varen. Dat werkte gewoon niet. Daarnaast ging ik er toch wel gewoon op uit. Dat was iets wat ik zelf ook nodig had. Zo'n eerste periode is gewoon ontzettend lastig en wordt nog wel eens te rooskleurig afgeschilderd. Er komen echt betere tijden, maar er zullen ook nog wel moeilijke momenten blijven komen. Je kunt het en klinkt als een lieve betrokken mama die het beste wil!
Bedankt allemaal trouwens voor het luisterend oor en het schenken van vertrouwen Ik dacht dat moeder zijn pittig was en had al intens veel bewondering voor mijn moeder maar nu vind ik moeder zijn een baan. Een baan die enorm onderschat word naar mijn mening. Wat mij vies tegenvalt zijn ook andere mensen en hun eindeloze commentaar. Finn moet er maar aan wennen. Draagdoeken zijn voor Afrikanen. Voor reflux moet hij geen medicijnen krijgen, hoe erg kan het zijn. Ik moet dit en dat en zus en zo. Op een verjaardag moet finn maar gewoon er aan wennen dat hij van hand tot hand gaat Etc etc. Dood moe en verdrietig word ik daar van! Finn moet helemaal niks behalve gelukkig zijn
Ach dat commentaar van anderen dat moet je naast je neer leggen. Die mensen snappen het niet en zullen het nooit begrijpen. Ik ben ook een miep zeggen ze met dingen. Nou dat denken ze maar. Er komen nog zoveel dingen. Mag ze geen appeltaart, cake of dergelijke??? ( 11 maand ) moet ze nu weer slapen? Blijft ze nergens logeren? Ze kan toch in de buggy slapen? En inderdaad daar moeten ze maar aan wennen. Ik ben nu op het punt; ik ben moeder en ben je het er niet mee eens jammer dan! Ieder zijn ding maar ik doe het op mijn eigen manier wat bij ons alle 3 past.
Ja ik moet daar echt nog harder in worden. Laat me nu veel te snel overrompelen door mijn eigen familie bijvoorbeeld! Over druktemakertjes gesproken, ik tref finn net aan, dwars in bed en nog flink trappen waardoor hij ik vermoed, zijn hoofdje hard had gestoten. Dus flink overstuur, arm ventje... En ik stop strak in hoor!
Hier ook ervaring! Mijn zoontje (nu bijna 14 maanden) was een verschrikkelijke huilbaby. Elke keer werd er gezegd dat ik hem moest laten huilen. Tegen mn gevoel in ook gedaan. Uiteindelijk bleek hij reflux te hebben en hij was overvoed (erge buikpijn dus ). Ik moet er wel even bij zeggen dat hij overdag niet sliep maar snachts op zich wel oké. Medicijnen tegen reflex, minder voedingen en toen was dat probleem opgelost. Toen kwam het volgende probleem: slecht slapen, overprikkeld, extreem beweeglijk. Wij liepen inmiddels al bij de kinderarts en daar advies gevraagd. Inbakeren. Eerst een goedkoper inbakerdoek gehaald. Die heeft hem bijna gewurgd omdat ie wou ontsnappen. Toen de puckababy. Ook geen succes want daarin liggen ze niet helemaal vast en gingen die handen nog alle kanten op. Toen heb ik bij de hema een xxl hydrofiel gekocht. Daarin kon ik hem zo strak inbakeren dat ie geen kant meer op kon. Ook zijn wij begonnen met een strak schema qua voeden (vaste tijden), slapen en wakker worden. Met slapen en wakker worden elke keer weer de zelfde ritueeltjes (gordijnen samen dicht, gordijnen samen open enz.) Dat in combinatie met dat strakke inbakeren heeft hem tot rust gebracht en is ie veel beter gaan slapen. Inmiddels is het nog steeds een pittig ventje, en het slapen gaat niet altijd perfect maar een keertje snachts eruit vind ik beter dan de hele nacht wakker zijn!!
Wij hebben toen op aanraden van het cb de pacco gekocht omdat daar de armpjes echt vast gelegd worden. Ik vind het een afgrijselijk ding maar het werkte als een trein. Finn was in De swaddle de hele nacht bezig zijn armen los te krijgen en ook in de losse hydrofielen. Kleine houdini! Ook in de pacco kreeg hij zijn armen wel eens wat losser maar gelukkig nooit heel los. Nu slaapt hij in een slaapzakje met de armen dicht gespeld. Een soort home made puckababy. Dit doe ik sinds een week, hij ging zich zo heftig verzetten tegen de pacco en begon al te huilen als hij m zag!
Ja hier werd hij ook boos zodra ik hem inbakerde. Maar als ie eenmaal lag leek hij helemaal tot rust te komen. Maarja elke kindje is anders natuurlijk!!
Het ligt er hier aan ij wat voor bui meneer is maar hij slaapt ondertussen net zo goed in een slaapzak met dichte mouwtjes. Vind ik ook prima!